MUSICThere was a strong tradition o

MUSIC
There was a strong tradition of madrigals and chamber music by the 16th century and a distinctive tradition of Anglican church music developed later. Well-known madrigal composers include Thomas Morley, Thomas Weelkes, and John Wilbye. Henry Purcell and George Frideric Handel were leading composers of the baroque era of the late 17th and 18th centuries, but English orchestral music then lost its reputation until the turn of the 20th century. Prominent modern composers include Sir Edward Elgar, Ralph Vaughan Williams, Benjamin Britten, and Frederick Delius.
Folk music in England is often dance music, traditionally accompanied by pipe and tabor, or fiddle and bagpipe. Modern accompanying instruments are the melodeon and concertina. Common dances include the quadrille and country dance, antecedents to the American square dance; and the reel, jig, and hornpipe. Morris dancing is a form of ritual dance with pre-Christian origins. It is danced on Whit Sunday in the spring by men dressed in white clothing with bells, ribbons, and flowers, and holding handkerchiefs and staves. A modern revival of English folk music, known as English roots music, was begun in the 1980s by popular musicians and has drawn attention to traditional music.
Beginning with the Beatles in the 1960s, England has had an internationally influential popular music industry. In addition to western pop music, it is the home to world-music fusion genres such as bhangra, a mix of English and Punjabi dance music.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพลงมีประเพณีที่แข็งแกร่งของ madrigals และดนตรี โดยศตวรรษ 16 และเป็นประเพณีที่โดดเด่นของเพลงโบสถ์อังกฤษที่พัฒนาขึ้นในภายหลัง คีตกวีบทเพลงที่รู้จักกันดีได้แก่ Thomas Morley, Thomas Weelkes และ Wilbye จอห์น เฮนรีกเพอร์เซลล์และจอร์จเฟรดริกมีคีตกวีชั้นนำของยุคปลายศตวรรษที่ 17 และ 18 แต่เพลง orchestral อังกฤษแล้ว สูญเสียชื่อเสียงจนกระทั่งเปิดศตวรรษของยุคบาโรก คีตกวีเด่นทันสมัยมี Sir Elgar เอ็ดเวิร์ด ราล์ฟวิ ลเลียมส์วอน เบนจามิน Britten และเฟรเดอริก Deliusเพลงพื้นบ้านในอังกฤษมักจะเป็นเพลงเต้นรำ แบบดั้งเดิมพร้อม ด้วยท่อ และ ตรง หรือเทอโรซออีก และ bagpipe เครื่องมือทันสมัยที่มาเป็น melodeon และ concertina เต้นทั่วไปรวมถึงเต้น quadrille และประเทศ antecedents แดนซ์สแควร์อเมริกัน และล้อ ฉลุ และ hornpipe มอร์ริสที่เต้นรำเป็นรูปแบบของพิธีกรรมเต้นรำกับคริสเตียนก่อนกำเนิด มันจะเต้นบนออกวันอาทิตย์ในฤดูใบไม้ผลิชายสวมใส่เสื้อผ้าสีขาว กับระฆัง ทุกรุ่น ดอกไม้ และผ้าเช็ดหน้าและ staves ฟื้นฟูที่ทันสมัยของเพลงพื้นบ้านภาษาอังกฤษ เรียกว่าเพลง รากภาษาอังกฤษเริ่มในทศวรรษ 1980 โดยนักดนตรียอดนิยม และมีความสนใจวาดไปดนตรีเริ่มต้น ด้วยเดอะบีเทิลส์ในปี 1960 อังกฤษได้มีอุตสาหกรรมเพลงยอดนิยมที่มีอิทธิพลในระดับนานาชาติ นอกจากเพลงป๊อบตะวันตก เป็นแนวฟิวชั่นดนตรีโลกเช่น bhangra ผสมอังกฤษและปัญจาบีเพลงเต้นบ้าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพลงมีประเพณีที่แข็งแกร่งของมาดริกาลและห้องดนตรีจากศตวรรษที่ 16 และเป็นประเพณีที่โดดเด่นของเพลงคริสตจักรแองกลิพัฒนาต่อ
ที่รู้จักกันดีนักประพันธ์บทกวีรวมถึงโทมัสมอร์ลี่ย์, โทมัส Weelkes และจอห์น Wilbye เฮนรี่เพอร์เซลล์และจอร์จเฟรดริกฮันนำนักประพันธ์เพลงในยุคบาโรกในช่วงปลายศตวรรษที่ 17 และ 18 แต่วงดนตรีเพลงภาษาอังกฤษแล้วก็หายไปจนชื่อเสียงในศตวรรษที่ 20 นักประพันธ์เพลงที่ทันสมัยโดดเด่นรวมถึงเอ็ดเวิร์ดเอลก้าเซอร์ราล์ฟวอห์นวิลเลียมส์, เบนจามินบริทเต็และเฟรเดอริเดลิ.
เพลงพื้นบ้านในอังกฤษมักจะเป็นเพลงเต้นรำแบบดั้งเดิมโดยมาพร้อมกับท่อและตะโพนหรือไวโอลินและปี่ ที่มาพร้อมกับเครื่องมือที่ทันสมัยเป็นเป่าและคอน การเต้นรำที่พบบ่อย ได้แก่ การเต้นรำและดนตรีประกอบการเต้นรำประเทศบุคคลที่จะเต้นรำอเมริกัน และรีล, จิ๊กและ Hornpipe เต้นรำมอร์ริสเป็นรูปแบบของพิธีกรรมการฟ้อนรำที่มีต้นกำเนิดก่อนคริสเตียน มันเป็นที่เต้นอยู่บนเล็กน้อยอาทิตย์ในฤดูใบไม้ผลิโดยชายในชุดเสื้อผ้าสีขาวที่มีระฆัง, ริบบิ้นและดอกไม้และถือผ้าเช็ดหน้าและเสาธง ฟื้นฟูที่ทันสมัยของดนตรีพื้นบ้านภาษาอังกฤษที่เรียกว่าเพลงรากภาษาอังกฤษเริ่มในปี 1980 โดยนักดนตรีที่เป็นที่นิยมและได้รับความสนใจไปกับเสียงเพลงแบบดั้งเดิม.
เริ่มต้นด้วยบีทเทิลในปี 1960 อังกฤษได้มีอุตสาหกรรมเพลงยอดนิยมที่มีอิทธิพลในระดับนานาชาติ นอกเหนือไปจากเพลงป๊อปตะวันตกมันเป็นบ้านที่แนวฟิวชั่นโลกเพลงเช่นรงค์ผสมของภาษาอังกฤษและเพลงเต้นรำปัญจาบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพลง
มีประเพณีที่แข็งแกร่งของ madrigals และในห้อง เพลงโดย ศตวรรษที่ 16 และเป็นประเพณีที่โดดเด่นของเพลงโบสถ์พัฒนาทีหลัง เพลงรักคีตกวีที่รู้จักกันดีรวมถึงโธมัส Morley , โทมัส วีลกส์และจอห์นวัลบี . เฮนรี่ เพอร์เซลล์และจอร์จเฟรดริก ฮันเดลเป็นนักแต่งเพลงชั้นนำของยุคบาโรกของศตวรรษสาย 17 และ 18แต่เพลงดนตรีภาษาอังกฤษแล้ว สูญเสียชื่อเสียงของมันจนกว่าจะหันของศตวรรษที่ 20 คีตกวีสมัยใหม่ที่โดดเด่นรวมถึงเซอร์เอ็ดเวิร์ด การ์ , Ralph Vaughan Williams , เบนจามินบริตเตน และ เฟรเดริก delius .
ดนตรีในอังกฤษมักจะเป็นเพลงเต้นรำแบบดั้งเดิมพร้อมท่อ และตะโพน หรือซอ และปี่ . ที่ทันสมัยประกอบกับเครื่องดนตรีเมโลเดี้ยน และมีกีตาร์ .เต้นรำคู่ในประเทศทั่วไปรวมถึงและเต้นบรรพบุรุษไปเต้นรำตารางอเมริกัน และรีล จิ๊ก และก๊อบปี้ . มอร์ริสเต้นรำเป็นรูปแบบของพิธีกรรมเต้นกับก่อนคริสต์ศาสนาต้นกำเนิด มันเต้นบนเล็กน้อย อาทิตย์ในฤดูใบไม้ผลิ โดยผู้ชายสวมเสื้อผ้าสีขาว และมีระฆัง , ริบบิ้น , ดอกไม้ และถือผ้าเช็ดหน้า และไม้เท้า . การคืนชีพที่ทันสมัยของดนตรีพื้นบ้าน ภาษาอังกฤษที่รู้จักกันเป็นภาษาอังกฤษ รากดนตรีเริ่มต้นในปี 1980 โดยนักดนตรีที่ได้รับความนิยม และดึงความสนใจดนตรีดั้งเดิม
เริ่มต้นกับเดอะบีทเทิลส์ 1960 อังกฤษมีอุตสาหกรรมดนตรีที่มีอิทธิพลในระดับสากล นอกเหนือไปจากเพลงป๊อปตะวันตก มันเป็นบ้านของโลกประเภทดนตรีฟิวชั่น เช่น โธ่ , ผสมของภาษาอังกฤษและเพลงปัญจาบเต้นรำ