I raise my head and looked at the s

I raise my head and looked at the stone door, dammit … If that old geezer doesn’t want to see me, then I’ll go to Wan Er. Near Wan Er I can always look at her, which is a pretty good luxury and after Wan Er and I have been together for some time, she’s slowly beginning to become nicer to me instead of being savage like the first time we met. Is her scar of me seeing her in the company slowly disappearing?

After lunch, at about 3 pm, the warm autumn sun shines into the schoolyard and filters through the scattered trees. Stepping through the trees’ shadows, I arrive at the girl’s dorm and find Lin Wan Er and Dong Cheng Yue already waiting for me. The girls are wearing such refreshing clothes. Lin Wan Er is wearing a short skirt and high heeled sandals. Her snow white legs causes the surrounding male student’s imagination to run wild. Even the female students can not help but glance at them.

“Xiao Yao!”

Dong Cheng Yue walks over while laughing and says: “You really are the most famous person in Ba Huang City right now….”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยกศีรษะ และมองที่ประตูหิน กับ... ถ้าคนแก่เหมือนฯ เก่าที่ไม่ต้องการฉัน แล้วฉันจะไปวาน Er ใกล้ Wan Er ผมสามารถจะดูเธอ ที่หรูดี และหลังจาก Wan Er และได้ร่วมกันในบางเวลา เธอช้าเริ่มจะกลายเป็นตำนานให้ฉันแทนป่าเถื่อนเช่นครั้งแรกที่เราพบ เป็นแผลเป็นของเธอของฉันเห็นเธอในบริษัทช้าหายไปหลังอาหารกลางวัน ที่เกี่ยวกับ 3 pm ฤดูใบไม้ร่วงที่อบอุ่นอาทิตย์ส่องเข้า schoolyard และกรองผ่านต้นไม้กระจาย ฉันก้าวผ่านเงาของต้นไม้ มาถึงหอพักของหญิงสาว และพบหลิน Wan Er และตงเฉิงหยูแล้วรอฉัน หญิงจะสวมใส่เสื้อผ้าเช่นสดชื่น Lin Wan Er สวมใส่กระโปรงสั้นและรองเท้าแตะส้นสูง ขาเธอขาวหิมะทำให้บริเวณชายนักเรียนของจินตนาการเตลิด แม้แต่นักเรียนหญิงไม่สามารถช่วยแต่พวกเขา"เสี่ยวยาว"หยูเช็งตงเดินผ่านในขณะที่หัวเราะ และกล่าวว่า: "คุณจริง ๆ เป็นบุคคลมีชื่อเสียงมากที่สุดในเมืองบาหวางขณะนี้..."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันยกหัวของฉันและมองไปที่ประตูหินบ้า ... ถ้าคนแก่เก่าที่ไม่ต้องการที่จะเห็นฉันแล้วฉันจะไป Wan Er ใกล้ Wan เอ่อฉันมักจะสามารถดูของเธอซึ่งเป็นความหรูหราที่ดีงามและหลังวัน Er และฉันได้รับร่วมกันบางครั้งเธอก็ค่อย ๆ เริ่มที่จะกลายเป็นดีกว่าให้ฉันแทนที่จะเป็นดุร้ายเหมือนครั้งแรกที่เราพบกัน เป็นแผลเป็นของเธอฉันเห็นเธอใน บริษัท หายไปอย่างช้าๆ? หลังจากรับประทานอาหารกลางวันเวลาประมาณ 15:00 ดวงอาทิตย์ฤดูใบไม้ร่วงที่อบอุ่นส่องเข้ามาในโรงเรียนและตัวกรองผ่านต้นไม้กระจัดกระจาย ก้าวผ่านเงาของต้นไม้ที่ผมมาถึงที่หอพักของหญิงสาวและหาหลิน Wan Er และดงเฉิงยูแล้วรอสำหรับฉัน สาว ๆ จะสวมใส่เสื้อผ้าสดชื่นดังกล่าว หลิน Wan Er สวมกระโปรงสั้นและรองเท้าส้นสูง หิมะสีขาวขาของเธอทำให้เกิดจินตนาการของนักเรียนชายรอบที่จะเรียกป่า แม้แต่นักเรียนหญิงไม่สามารถช่วย แต่ทันทีที่พวกเขา. "Xiao Yao!" ดงเฉิงยูเดินมากกว่าในขณะที่หัวเราะและกล่าวว่า "จริงๆคุณเป็นคนที่มีชื่อเสียงที่สุดในบาหวางซิตีตอนนี้ ... ."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมเงยหน้าขึ้นและมองไปที่ประตูหิน บ้า . . . . . . . ถ้าพ่อได้ยังไง ไม่อยากจะเจอฉัน งั้นฉันก็ต้องวานที่ ER ใกล้วานเอ้อผมสามารถมองเธอ ซึ่งก็สวยดี หรูหรา และ หลังจากวาน ER และฉันอยู่ด้วยกัน บางครั้ง เธอค่อยๆ เริ่มจะทำดีกับฉัน แทนที่จะทำตัวป่าเถื่อนเหมือนครั้งแรกที่เราเจอกันเป็นแผลเป็นของเธอ ผมเห็นเธอใน บริษัท ค่อยๆ หายไป

หลังอาหารเที่ยง ประมาณ 3 ทุ่ม ฤดูใบไม้ร่วงที่อบอุ่นส่องดวงอาทิตย์ในโรงเรียนที่กระจัดกระจายและตัวกรองผ่านต้นไม้ ก้าวผ่านต้นไม้เงา ผมมาถึงที่หอหญิง และหา ลินวาน ER และดงเฉิงเยว่แล้วรอฉัน สาวๆใส่ชุดแบบนี้สดชื่นดีหลิน วาน เอ้อ สวมกระโปรง สั้น และส้นสูงรองเท้าแตะ นางหิมะสีขาวที่ขาทำให้รอบของนักเรียนชายจินตนาการเตลิด แม้แต่นักเรียนหญิงไม่สามารถช่วย แต่มองมัน

" Xiao Yao "

ดงเฉิงเยว่เดินผ่านในขณะที่หัวเราะและกล่าวว่า " คุณเป็นบุคคล ที่มีชื่อเสียงที่สุดในบา งเมืองเลย . . . . . . . "