Although the traditional Thai perfo

Although the traditional Thai performing arts are not as vibrant as they once were, suffering inroads from Western entertainment and generally changing tastes, Thai dance drama is not extinct. What survives displays the elegance of an art form refined over centuries and supported by regal patronage.

Aside from folk and regional dances (southern Thailand's Indian-influenced manohra dance, for example), the two major forms of Thai classical dance drama are khon and lakon nai. In the beginning both were exclusively court entertainments and it was not until much later that a popular style of dance theater, likay, evolved as a diversion for the common folk who had no access to royal performances

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าศิลปะไทยแบบดั้งเดิมจะไม่เป็นลูกค้าที่เมื่อ ทุกข์รุกล้ำโดยทั่วไปการเปลี่ยนรสนิยมจากบันเทิงตะวันตก ละครรำไทยไม่สูญพันธุ์ สิ่งมีชีวิตแสดงความสง่างามของแบบศิลปะกลั่นนาน และโดยพระราชอุปถัมภ์นอกเหนือจากพื้นบ้าน และภูมิภาคเต้นรำ (ภาครับอิทธิพลอินเดียมโนห์รารำ ตัวอย่าง), หลักสองรูปแบบของละครรำไทยอยู่ในขอนแก่นและ lakon ในการเริ่มต้น ทั้งสองเฉพาะศาลบันเทิง และก็ไม่จนภายหลังแบบนิยมของละครรำ likay พัฒนาเป็นผันสำหรับชาวบ้านทั่วไปที่ไม่สามารถเข้าถึงการแสดงที่รอยัล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าศิลปะการแสดงแบบไทย ๆ ไม่ได้เป็นที่สดใสเป็นพวกเขาเคยมีความทุกข์รุกล้ำจากความบันเทิงตะวันตกและโดยทั่วไปการเปลี่ยนแปลงรสนิยมละครรำไทยไม่สูญพันธุ์ สิ่งที่มีชีวิตอยู่จะแสดงความสง่างามของรูปแบบศิลปะกลั่นตลอดหลายศตวรรษและการสนับสนุนจากการอุปถัมภ์ของกษัตริย์. นอกเหนือจากพื้นบ้านและการเต้นรำในระดับภูมิภาค (ภาคใต้ของอินเดียได้รับอิทธิพลการฟ้อนรำมโนราห์เช่น) ทั้งสองรูปแบบหลักของละครรำไทยโขนและละคร นาย ในการเริ่มต้นทั้งสองโดยเฉพาะศาลและความบันเทิงมันไม่ได้จนกว่ามากในภายหลังว่ารูปแบบที่นิยมของโรงละครฟ้อนรำลิเก, การพัฒนาเป็นผันสำหรับชาวบ้านทั่วไปที่มีการเข้าถึงการแสดงพระราชไม่มี