The closely related Mon and Khmer p

The closely related Mon and Khmer peoples entered Southeast Asia along migration routes from southern China in the ninth century B.C. The Khmer settled in the Mekong River Valley, while the Mon occupied the central plain and northern highlands of modern Thailand and large parts of Burma. Taking advantage of Funan's decline in the sixth century A.D., the Mon began to establish independent kingdoms, among them Dvaravati in the northern part of the area formerly controlled by Funan and farther north at Haripunjaya. Meanwhile the Khmer laid the foundation for their great empire of the ninth to fifteenth centuries A.D. This empire would be centered at Angkor (near modern Siem Reap) in Cambodia.

The Mon were receptive to the art and literature of India, and for centuries they were the agents for diffusing Hindu cultural values in the region. The frequent occurrence of Sanskrit place-names in modern Thailand is one result of the long and pervasive Indian influence.

In the eighth century, missionaries from Ceylon (present-day Sri Lanka) introduced the Mon to Theravada Buddhism. The Mon embraced Buddhism enthusiastically and conveyed it to the Khmer and the Malay of Tambralinga. The two Indian religious systems--Hindu and Buddhist--existed side by side without conflict. Hinduism continued to provide the cultural setting in which Buddhist religious values and ethical standards were articulated. Although Buddhism was the official religion of the Mon and the Khmer, in popular practice it incorporated many local cults.

In spite of cultural dominance in the region, the Mon were repeatedly subdued by their Burmese and Khmer neighbors. In the tenth century Dvaravati and the whole of the Chao Phraya Valley came under the control of Angkor. The Khmer maintained the HinduBuddhist culture received from the Mon but placed added emphasis on the Hindu concept of sacred kingship. The history of Angkor can be read in the magnificent structures built to glorify its monarchy. Ultimately, however, obsession with palaces and temples led the Khmer rulers to divert too much manpower to their construction and to neglect the elaborate agricultural system-- part of Angkor's heritage from Funan--that was the empire's most important economic asset.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มอญที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด และชนชาติเขมรป้อนเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ตามเส้นทางอพยพจากจีนตอนใต้ในบีศตวรรษที่ 9 เขมรแล้วในหุบเขาแม่น้ำ แม่น้ำโขงในขณะที่มอญไฮแลนด์เซ็นทรัลของธรรมดา และภาคเหนือของประเทศไทยที่ทันสมัยและส่วนใหญ่ของพม่าที่ครอบครอง ประโยชน์จากการลดลงของฟูนานหกฝน มอญเริ่มสร้างอาณาจักรที่เป็นอิสระ ฝ่ายทวารวดีในภาคเหนือของพื้นที่เดิม ควบคุม โดยฟูนาน และไกลออกไปเหนือที่ Haripunjaya ในขณะเดียวกัน เขมรวางรากฐานในอาณาจักรของพวกเขาดีศตวรรษไนน์สิบห้าคศ จักรวรรดินี้จะเป็นศูนย์กลางที่อังกอร์ (ใกล้สมัยเสียมเรียบ) ในกัมพูชามอญได้ครอบครัวศิลปะและวรรณคดีของอินเดีย และศตวรรษ พวกตัวแทนสำหรับ diffusing ค่าวัฒนธรรมฮินดูในภูมิภาค เกิดขึ้นบ่อยที่ชื่อสันสกฤตในประเทศไทยที่ทันสมัยเป็นผลหนึ่งมีอิทธิพลอินเดียยาว และชุมชนที่แพร่หลายนั้นจากซีลอน (เหตุการณ์ศรีลังกา) นำมอญกับพุทธศาสนาเถรวาทในศตวรรษที่แปด มอญกอดพระพุทธศาสนาใหม่ ๆ และใช้เขมรและมาเลย์ Tambralinga สองอินเดียศาสนาระบบ - ฮินดูและพุทธ - อยู่เคียงข้างโดยไม่ขัดแย้งกัน ศาสนาฮินดูอย่างต่อเนื่องเพื่อให้การตั้งค่าวัฒนธรรมที่ค่าทางศาสนาพุทธและมาตรฐานจริยธรรมได้พูดชัดแจ้ง แม้ว่าศาสนาพุทธเป็นศาสนาอย่างเป็นทางการของมอญและเขมร ในทางปฏิบัตินิยม นั้นรวมลัทธิหลายท้องถิ่นแม้ว่าการครอบงำทางวัฒนธรรมในภูมิภาค มอญได้สงบลง โดยเพื่อนบ้านของพม่าและเขมรซ้ำ ๆ ในศตวรรษสิบ ทวารวดีและทั้งหมดของหุบเขาพระยาเจ้ามาภายใต้การควบคุมของอังกอร์ เขมรรักษาวัฒนธรรม HinduBuddhist รับจากมอญ แต่วางเพิ่มเน้นแนวคิดฮินดูของโคลัมเบียที่ศักดิ์สิทธิ์ สามารถอ่านประวัติของอังกอร์ในโครงสร้างสวยงามที่สร้างขึ้นเพื่อยกย่องพระมหากษัตริย์ของ ที่สุด อย่างไรก็ตาม ครอบงำ ด้วยพระราชวังและวัดนำพระเขมรสำราญกำลังคนมากเกินไปการก่อสร้างของพวกเขา และละเลยอย่างประณีตเกษตรระบบ - ส่วนหนึ่งของมรดกของอังกอร์จากฟูนาน - ที่สินทรัพย์ทางเศรษฐกิจที่สำคัญของจักรวรรดิ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดประชาชนมอญและเขมรเข้ามาในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ตามเส้นทางการย้ายถิ่นจากภาคใต้ของจีนในศตวรรษที่สิบเก้าปีก่อนคริสตกาลเขมรตั้งรกรากอยู่ในแม่น้ำโขงวัลเลย์ในขณะที่จันทร์อยู่ในภาคกลางและที่ราบสูงทางตอนเหนือของประเทศไทยและทันสมัยส่วนใหญ่ของประเทศพม่า การใช้ประโยชน์จากการลดลงของฟูนันในศตวรรษที่หกจันทร์ที่จะเริ่มต้นในการสร้างอาณาจักรอิสระในหมู่พวกเขาทวารวดีในภาคเหนือของพื้นที่ควบคุมก่อนฟูนันและไกลออกไปทางทิศเหนือที่หริภุญไชย ในขณะที่เขมรวางรากฐานสำหรับอาณาจักรที่ยิ่งใหญ่ของพวกเขาที่เก้าไปสิบห้าศตวรรษ AD อาณาจักรนี้จะเป็นศูนย์กลางที่อังกอร์ (ใกล้ปัจจุบันเสียมเรียบ) ในประเทศกัมพูชา. จได้เปิดกว้างให้ศิลปะและวรรณกรรมของอินเดียและเป็นเวลาหลายศตวรรษพวกเขา ตัวแทนในการกระจายค่านิยมทางวัฒนธรรมของชาวฮินดูในภูมิภาค การเกิดขึ้นบ่อยของภาษาสันสกฤตชื่อสถานที่ในปัจจุบันประเทศไทยเป็นหนึ่งในผลมาจากอิทธิพลของอินเดียนานและแพร่หลาย. ในศตวรรษที่แปดมิชชันนารีจากประเทศศรีลังกา (ปัจจุบันศรีลังกา) แนะนำจันทร์ถึงพระพุทธศาสนาเถรวาท มอญกอดพระพุทธศาสนาอย่างกระตือรือร้นและลำเลียงไปยังเขมรและมาเลย์ของอาณาจักรตามพรลิงค์ ทั้งสองระบบศาสนาอินเดีย - ฮินดูและพุทธ - อยู่เคียงข้างโดยไม่มีความขัดแย้ง ศาสนาฮินดูยังคงให้การตั้งค่าทางวัฒนธรรมที่คุณค่าทางศาสนาพุทธและมาตรฐานทางจริยธรรมที่ถูกก้อง แม้ว่าพุทธศาสนาเป็นศาสนาอย่างเป็นทางการของมอญและเขมรในทางปฏิบัติที่นิยมลัทธินิติบุคคลที่จัดตั้งขึ้นในท้องถิ่นจำนวนมาก. ทั้งๆที่มีการครอบงำทางวัฒนธรรมในภูมิภาคมอญพ่ายแพ้ซ้ำเพื่อนบ้านพม่าและเขมรของพวกเขา ในศตวรรษที่สิบทวารวดีและทั้งเจ้าพระยาวัลเลย์มาภายใต้การควบคุมของอังกอร์ เขมรคงวัฒนธรรม HinduBuddhist ที่ได้รับจากจันทร์ แต่เน้นเพิ่มในแนวความคิดของชาวฮินดูกษัตริย์ศักดิ์สิทธิ์ ประวัติศาสตร์ของนครสามารถอ่านได้ในโครงสร้างอันงดงามที่สร้างขึ้นเพื่อเชิดชูสถาบันพระมหากษัตริย์ของตน ในท้ายที่สุดอย่างไรครอบงำด้วยพระราชวังและวัดนำผู้ปกครองเขมรเพื่อเบี่ยงเบนกำลังคนมากเกินไปที่จะก่อสร้างของพวกเขาและจะละเลยส่วน system-- ซับซ้อนทางการเกษตรของนครมรดกจากฟูนัน - ที่สินทรัพย์ทางเศรษฐกิจของอาณาจักรที่สำคัญที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับมอญและเขมร ประชาชนเข้าภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ตามเส้นทางอพยพมาจากตอนใต้ของประเทศจีนในศตวรรษที่ 9 ก่อนคริสตกาล ชาวเขมร อาศัยอยู่ในแม่น้ำโขงหุบเขา ขณะที่ภาคกลางและภาคเหนือของมอญครอบครองที่ราบสูงของประเทศไทยสมัยใหม่และส่วนใหญ่ของพม่า ประโยชน์ของฟูนันลดลงในหกศตวรรษ AD ,มอนเริ่มสร้างอาณาจักรอิสระในสมัยทวารวดี ในบริเวณตอนเหนือของพื้นที่ควบคุมเดิมโดยฟูนันและไกลออกไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ haripunjaya . ขณะเดียวกันเขมรวางรากฐานสำหรับอาณาจักรของพวกเขาที่ดีของที่เก้าสิบห้าศตวรรษที่คริสตศักราชอาณาจักรนี้จะเป็นศูนย์กลางที่อังกอร์ ( ใกล้ ) ที่ทันสมัยเกี่ยว

) ในกัมพูชา( 3 ) รับศิลปะและวรรณคดีของอินเดีย และศตวรรษ พวกเขาคือตัวแทนของฮินดูเรื่องค่านิยมทางวัฒนธรรมในภูมิภาค การเกิดขึ้นบ่อยของภาษาสันสกฤตที่ชื่อไทยสมัยใหม่ คือ หนึ่ง ผลยาวอินเดียมีอิทธิพลและแพร่หลาย .

ในศตวรรษที่แปด มิชชันนารีจากซีลอน ( ปัจจุบันศรีลังกา ) แนะนำ 3 ในพุทธศาสนาเถรวาทมอญรับเอาศาสนาพุทธอย่างกระตือรือร้นและถ่ายทอดให้เขมรและมาเลย์ ตามพรลิงค์ . สองระบบ -- อินเดียศาสนาพุทธและฮินดู -- อยู่เคียงข้างโดยไม่ขัดแย้ง ศาสนาฮินดูอย่างต่อเนื่องเพื่อให้การตั้งค่าทางวัฒนธรรมที่พุทธศาสนาค่านิยมและมาตรฐานด้านจริยธรรมที่ถูกพูดชัดแจ้ง . แม้ว่าพุทธศาสนาคือศาสนาอย่างเป็นทางการของมอญ และเขมรในทางปฏิบัตินิยมมันรวมลัทธิท้องถิ่นมากมาย

แม้ว่าวัฒนธรรมการปกครองในภูมิภาค , มอญอยู่ซ้ำ ๆปราบพม่าและเขมร โดยเพื่อนบ้าน ในศตวรรษที่สิบทวารวดีและทั้งหมดของเจ้าพระยาหุบเขามาภายใต้การควบคุมของอังกอร์เขมรรักษาวัฒนธรรม hindubuddhist ได้รับจากมอน แต่วางไว้เพิ่มเน้นแนวคิดของฮินดูศักดิ์สิทธิ์เป็นพระราชา ประวัติศาสตร์ของนคร สามารถอ่านได้ในที่งดงาม สร้างขึ้นเพื่อถวายพระเกียรติของโครงสร้างสถาบัน ในที่สุด , อย่างไรก็ตามความหลงใหลกับพระราชวังและวัดนำเขมรผู้ปกครองเพื่อเบี่ยงเบนกำลังคนมากเกินไป การก่อสร้างของพวกเขาและละเลยระบบเกษตรประณีต -- ส่วนหนึ่งของนครมรดกจากฟูนัน นั่นคืออาณาจักรที่สำคัญทางเศรษฐกิจของสินทรัพย์