Hi. Welcome back to www.engvid.com.

Hi. Welcome back to www.engvid.com. I'm Adam, and today's lesson is a special lesson. It's an introduction to dependent clauses. Now, before I begin, I want you to understand I'm only going to look at the functions of the dependent clauses today. I'm not going to look at how they're built, how to structure them, the conjunctions they use, the relative pronouns they use; only about the functions, because it's very important that you are able to recognize the different types of dependent clauses. Once you recognize the function of a clause, you know how it's built, you know what it's doing in the sentence, you can understand the sentence better, you can write better sentences.

So, dependent clauses, what are they? First of all, they're also called subordinate clauses. You might see "subordinate", you might see "dependent". They're very different from the independent clause. The independent clause is a clause that can stand by itself, and has a complete meaning. It doesn't have... It doesn't need any other information. A "clause" is a collection of words-sorry-that must include a subject and a verb.

Okay, we have basically four types. Technically, we think of three types, but there's one extra one that we're going to look at today. We have "noun clauses", we have "adjective clauses"-adjective clauses" are also called "relative clauses"-we have "adverb clauses", and we have something called a "that clause", which is really none of these three. It's closest to the noun clause, but it doesn't function like a noun clause.

We're going to start with the noun clause, then. What is a noun clause? First of all, a noun clause has a specific function in a sentence. It is used, just like it's called, it's used like a noun. You think of a noun clause as you would a noun, except that it's a clause. There's a subject, there's a verb, there's other pieces to it. We can use it as a subject of a sentence, we can use it as a subject of an otherwise independent clause. "What you do in your free time is your business." So, look... Let's, first of all, look at all the verbs, here. We have "do" and we have "is". We have two verbs. The subject for "you"... For "do" is "you". Okay? What is the subject for "is"? Well, if you look around, it's not "time", it's not "your", and it's not "you" because "you" is already being used. So the whole thing: "What you do in your free time", this is the subject, this is the verb, this is the subject complement. Okay?

Now, very rarely do people actually use noun clauses as subjects, especially in writing. What they might say is "it": "It is your business what you do in your free time." Okay? We call this a "preparatory 'it'". It means we prepare you for the subject that's going to come later. Why do we do this? Because it's more... It's a bit awkward to do it like this. It's more convenient to begin with "it", get to the verb, and get to whatever comes after the verb, and put the subject later because it's long. Okay? "What you do in your free time", subject, "is", verb.

Now, we can use it as a subject complement. A subject complement looks like an object, but it is not. It comes after a "be" verb. It comes after a "be" verb, okay? And it completes the meaning of the subject. So, Tom, what do we know about Tom? "Tom isn't"... Isn't what? He "isn't what you would call friendly." This is the noun clause. There is the subject, there is the verb. These, by the way, these are just called the pronouns or the conjunctions, whatever you want to call them. They begin the clause. Now, as we know from other lessons, "is" works like an equal sign. Tom, not really friendly. That's basically what this sentence means. This is the subject complement to Tom, noun clause. Notice the conjunction "what" can only be used in a noun clause; not in an adjective clause, not in an adverb clause.
ผู้อำนวยการผลิต
engVid

So, dependent clauses, what are they? First of all, they're also called subordinate clauses. You might see "subordinate", you might see "dependent". They're very different from the independent clause. The independent clause is a clause that can stand by itself, and has a complete meaning. It doesn't have... It doesn't need any other information. A "clause" is a collection of words-sorry-that must include a subject and a verb.

Okay, we have basically four types. Technically, we think of three types, but there's one extra one that we're going to look at today. We have "noun clauses", we have "adjective clauses"-adjective clauses" are also called "relative clauses"-we have "adverb clauses", and we have something called a "that clause", which is really none of these three. It's closest to the noun clause, but it doesn't function like a noun clause.

We're going to start with the noun clause, then. What is a noun clause? First of all, a noun clause has a specific function in a sentence. It is used, just like it's called, it's used like a noun. You think of a noun clause as you would a noun, except that it's a clause. There's a subject, there's a verb, there's other pieces to it. We can use it as a subject of a sentence, we can use it as a subject of an otherwise independent clause. "What you do in your free time is your business." So, look... Let's, first of all, look at all the verbs, here. We have "do" and we have "is". We have two verbs. The subject for "you"... For "do" is "you". Okay? What is the subject for "is"? Well, if you look around, it's not "time", it's not "your", and it's not "you" because "you" is already being used. So the whole thing: "What you do in your free time", this is the subject, this is the verb, this is the subject complement. Okay?

Now, very rarely do people actually use noun clauses as subjects, especially in writing. What they might say is "it": "It is your business what you do in your free time." Okay? We call this a "preparatory 'it'". It means we prepare you for the subject that's going to come later. Why do we do this? Because it's more... It's a bit awkward to do it like this. It's more convenient to begin with "it", get to the verb, and get to whatever comes after the verb, and put the subject later because it's long. Okay? "What you do in your free time", subject, "is", verb.

Now, we can use it as a subject complement. A subject complement looks like an object, but it is not. It comes after a "be" verb. It comes after a "be" verb, okay? And it completes the meaning of the subject. So, Tom, what do we know about Tom? "Tom isn't"... Isn't what? He "isn't what you would call friendly." This is the noun clause. There is the subject, there is the verb. These, by the way, these are just called the pronouns or the conjunctions, whatever you want to call them. They begin the clause. Now, as we know from other lessons, "is" works like an equal sign. Tom, not really friendly. That's basically what this sentence means. This is the subject complement to Tom, noun clause. Notice the conjunction "what" can only be used in a noun clause; not in an adjective clause, not in an adverb clause.
ผู้อำนวยการผลิต
engVid

3887/5000

จาก: อังกฤษ

เป็น: ไทย

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

Hi. Welcome back to www.engvid.com. I'm Adam, and today's lesson is a special lesson. It's an introduction to dependent clauses. Now, before I begin, I want you to understand I'm only going to look at the functions of the dependent clauses today. I'm not going to look at how they're built, how to structure them, the conjunctions they use, the relative pronouns they use; only about the functions, because it's very important that you are able to recognize the different types of dependent clauses. Once you recognize the function of a clause, you know how it's built, you know what it's doing in the sentence, you can understand the sentence better, you can write better sentences.So, dependent clauses, what are they? First of all, they're also called subordinate clauses. You might see "subordinate", you might see "dependent". They're very different from the independent clause. The independent clause is a clause that can stand by itself, and has a complete meaning. It doesn't have... It doesn't need any other information. A "clause" is a collection of words-sorry-that must include a subject and a verb.Okay, we have basically four types. Technically, we think of three types, but there's one extra one that we're going to look at today. We have "noun clauses", we have "adjective clauses"-adjective clauses" are also called "relative clauses"-we have "adverb clauses", and we have something called a "that clause", which is really none of these three. It's closest to the noun clause, but it doesn't function like a noun clause.We're going to start with the noun clause, then. What is a noun clause? First of all, a noun clause has a specific function in a sentence. It is used, just like it's called, it's used like a noun. You think of a noun clause as you would a noun, except that it's a clause. There's a subject, there's a verb, there's other pieces to it. We can use it as a subject of a sentence, we can use it as a subject of an otherwise independent clause. "What you do in your free time is your business." So, look... Let's, first of all, look at all the verbs, here. We have "do" and we have "is". We have two verbs. The subject for "you"... For "do" is "you". Okay? What is the subject for "is"? Well, if you look around, it's not "time", it's not "your", and it's not "you" because "you" is already being used. So the whole thing: "What you do in your free time", this is the subject, this is the verb, this is the subject complement. Okay?Now, very rarely do people actually use noun clauses as subjects, especially in writing. What they might say is "it": "It is your business what you do in your free time." Okay? We call this a "preparatory 'it'". It means we prepare you for the subject that's going to come later. Why do we do this? Because it's more... It's a bit awkward to do it like this. It's more convenient to begin with "it", get to the verb, and get to whatever comes after the verb, and put the subject later because it's long. Okay? "What you do in your free time", subject, "is", verb.Now, we can use it as a subject complement. A subject complement looks like an object, but it is not. It comes after a "be" verb. It comes after a "be" verb, okay? And it completes the meaning of the subject. So, Tom, what do we know about Tom? "Tom isn't"... Isn't what? He "isn't what you would call friendly." This is the noun clause. There is the subject, there is the verb. These, by the way, these are just called the pronouns or the conjunctions, whatever you want to call them. They begin the clause. Now, as we know from other lessons, "is" works like an equal sign. Tom, not really friendly. That's basically what this sentence means. This is the subject complement to Tom, noun clause. Notice the conjunction "what" can only be used in a noun clause; not in an adjective clause, not in an adverb clause.ผู้อำนวยการผลิตengVid

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

สวัสดี ยินดีต้อนรับกลับสู่ www.engvid.com ฉันอดัมและการเรียนวันนี้คือบทเรียนพิเศษ มันเป็นไปตามเงื่อนไขการเปิดตัวขึ้น ตอนนี้ก่อนที่ผมจะเริ่มต้นที่ฉันต้องการให้คุณเข้าใจฉันก็แค่ไปดูที่การทำงานของข้อขึ้นในวันนี้ ผมไม่ได้ไปดูที่ว่าพวกเขากำลังสร้างวิธีการโครงสร้างพวกเขาสันธานที่พวกเขาใช้สรรพนามญาติที่พวกเขาใช้; เพียงเกี่ยวกับฟังก์ชั่นเพราะมันเป็นสิ่งสำคัญมากที่คุณสามารถที่จะรับรู้ที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับคำสั่งของ เมื่อคุณรับรู้การทำงานของคำสั่งที่คุณรู้ว่าวิธีการที่จะสร้างคุณรู้ว่าสิ่งที่มันทำในประโยคที่คุณสามารถเข้าใจประโยคที่ว่าดีกว่าคุณสามารถเขียนประโยคที่ดีขึ้น. ดังนั้นคำสั่งขึ้นอยู่กับสิ่งที่พวกเขา? ครั้งแรกของทั้งหมดที่พวกเขากำลังเรียกว่าบุรพบท คุณอาจเห็น "ผู้ใต้บังคับบัญชา" คุณอาจเห็น "ขึ้น" พวกเขาแตกต่างจากคำสั่งที่เป็นอิสระ ประโยคที่เป็นอิสระเป็นคำสั่งที่สามารถยืนได้ด้วยตัวเองและมีความหมายที่สมบูรณ์ มันไม่ได้ ... มันไม่จำเป็นต้องข้อมูลอื่น ๆ A "ข้อ" คือชุดของคำขอโทษที่ต้องมีเรื่องและคำกริยา. เอาล่ะเรามีพื้นสี่ประเภท เทคนิคที่เราคิดว่าในสามประเภท แต่มีหนึ่งเป็นพิเศษหนึ่งที่เรากำลังจะไปดูในวันนี้ เรามี "คำสั่งที่เป็นรูปธรรม" เรามี "คำสั่งคำคุณศัพท์" คำสั่งคำคุณศัพท์ "จะเรียกว่า" ข้อญาติ "พุ่งมี" คำสั่งคำวิเศษณ์ "และเรามีสิ่งที่เรียกว่า" ประโยค "ซึ่งจริงๆไม่มีของทั้งสาม . มันใกล้เคียงกับประโยคคำนาม แต่ก็ไม่สามารถทำงานได้เหมือนประโยคคำนาม. เรากำลังจะเริ่มต้นด้วยประโยคคำนามแล้ว. ข้อที่เป็นรูปธรรมคืออะไร? แรกของทุกประโยคคำนามมีฟังก์ชั่นที่เฉพาะเจาะจงใน ประโยค. มันถูกนำมาใช้เช่นเดียวกับที่มันเรียกว่ามันใช้เช่นคำนาม. คุณคิดว่าประโยคคำนามตามที่คุณต้องการคำนามยกเว้นว่ามันเป็นประโยค. มีเรื่องที่เป็นมีคำกริยามีชิ้นอื่น ๆ ไป เราสามารถใช้มันเป็นเรื่องของประโยคที่เราสามารถใช้มันเป็นเรื่องของคำสั่งที่เป็นอิสระอย่างอื่น. "สิ่งที่คุณทำในเวลาว่างของคุณเป็นธุรกิจของคุณ." ดังนั้นมอง ... ขอแรกของทุกคนมอง ที่คำกริยาทั้งหมดที่นี่. เรามี "ทำ" และเรามี "เป็น". เรามีสองคำกริยา. เรื่องสำหรับ "คุณ" ... สำหรับ "ทำ" เป็น "คุณ" โอเค. คืออะไรเรื่องสำหรับ " เป็น "ดีถ้าคุณมองไปรอบ ๆ ก็ไม่ได้" เวลา "ก็ไม่ได้" ของคุณ "และก็ไม่ได้" คุณ "เพราะ" คุณ "อยู่แล้วจะถูกนำมาใช้ ดังนั้นสิ่งที่ทั้ง "สิ่งที่คุณทำในเวลาว่างของคุณ" นี้เป็นเรื่องนี้เป็นคำกริยานี้เป็นส่วนเติมเต็มเรื่อง เอาล่ะ? ตอนนี้มากไม่ค่อยทำคนจริงใช้คำนามคำสั่งเป็นวิชาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการเขียน สิ่งที่พวกเขาอาจจะบอกว่าเป็น "มัน" "มันเป็นธุรกิจของคุณสิ่งที่คุณทำในเวลาว่างของคุณ." เอาล่ะ? เราเรียกวิธีนี้ว่า "การเตรียม 'มัน'" มันหมายความว่าเราเตรียมความพร้อมสำหรับเรื่องที่จะตามมาภายหลัง ทำไมเราไม่ทำเช่นนี้? เพราะมันมากขึ้น ... มันเป็นบิตที่น่าอึดอัดใจที่จะทำเช่นนี้ มันสะดวกมากขึ้นในการเริ่มต้นด้วย "มัน" ได้รับการคำกริยาและได้รับกับสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากคำกริยาและวางเรื่องต่อมาเพราะมันยาว เอาล่ะ? "สิ่งที่คุณทำในเวลาว่างของคุณ" เรื่อง "เป็น" คำกริยา. ตอนนี้เราสามารถใช้มันเป็นเรื่องที่สมบูรณ์ เติมเต็มเรื่องที่ดูเหมือนว่าวัตถุ แต่มันไม่ได้ มันมาหลังจากที่ "เป็น" คำกริยา มันมาหลังจากที่ "เป็น" กริยาโอเค? และจะเสร็จสิ้นความหมายของเรื่อง ดังนั้นทอมทำในสิ่งที่เรารู้เกี่ยวกับทอม? "ทอมไม่ได้" ... ไม่ได้เป็นอะไร เขา "ไม่ได้เป็นสิ่งที่คุณจะเรียกเป็นมิตร." นี่คือประโยคคำนาม มีเรื่องคือมีคำกริยา เหล่านี้โดยวิธีการเหล่านี้เป็นเพียงการเรียกสรรพนามหรือคำสันธานที่สิ่งที่คุณต้องการจะเรียกพวกเขา พวกเขาเริ่มต้นประโยค ตอนนี้ที่เรารู้จากบทเรียนอื่น ๆ "คือ" ผลงานเช่นเครื่องหมายเท่ากับ ทอมไม่เป็นมิตรจริงๆ นั่นเป็นสิ่งที่นี้หมายถึงประโยค นี้เป็นส่วนเติมเต็มเรื่องทอมข้อนาม สังเกตร่วม "อะไร" เท่านั้นที่สามารถนำมาใช้ในประโยคคำนาม; ไม่ได้อยู่ในประโยคคำคุณศัพท์ที่ไม่ได้อยู่ในประโยคคำวิเศษณ์. ผู้อำนวยการผลิตengVid

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

สวัสดี ยินดีต้อนรับกลับไปที่อิงวิดค่ะ . ผมอดัม และบทเรียนในวันนี้คือบทเรียนพิเศษ มันแนะนำอนุประโยค . ตอนนี้ก่อนที่ผมจะเริ่ม ผมอยากให้คุณเข้าใจ ฉันแค่จะไปดูการทำงานของส่วนขึ้นอยู่กับวันนี้ ผมจะดูที่วิธีการที่พวกเขากำลังสร้างวิธีการโครงสร้างของพวกเขา , คำสันธานที่ใช้ สรรพนามญาติพวกเขา ใช้ เพียง เกี่ยวกับการทำงานเพราะมันสำคัญมากที่คุณจะสามารถที่จะตระหนักถึงชนิดของอนุประโยค . เมื่อคุณรู้จักฟังก์ชันของข้อ , คุณรู้ว่า มันถูกสร้างขึ้น , คุณรู้ว่าสิ่งที่มันทำในประโยค คุณสามารถเข้าใจประโยคดีกว่า คุณสามารถเขียนประโยคดีกว่า

ดังนั้น , อนุประโยค , มันคืออะไร ? ครั้งแรกของทั้งหมด พวกเขาจะยังเรียกว่าเป็นอนุประโยคคุณอาจจะได้เห็น " ผู้ใต้บังคับบัญชา " , คุณอาจจะเห็น " ขึ้น " พวกเขาแตกต่างจากอนุประโยคอิสระ อนุประโยคอิสระ เป็นประโยคที่สามารถยืนได้ด้วยตัวเอง และมีความหมายสมบูรณ์ มันไม่มี . . . . . . . มันไม่ได้ต้องการข้อมูลอื่น ๆ " มาตรา " เป็นคอลเลกชันของคำเสียใจ ที่ต้องประกอบด้วย ประธาน และ กริยา

โอเค เรามีพื้นฐานสี่ประเภท ในทางเทคนิคเราคิดว่าสามชนิด แต่จะมีคนหนึ่งพิเศษที่เราจะไปดูวันนี้ เราได้ " ส่วน " นาม เรามี " คำคุณศัพท์ประโยค " - คำคุณศัพท์ประโยค " จะเรียกว่า " ญาติเบ็ดเตล็ด " เรามี " วิเศษณ์อนุประโยค " และเราก็มีสิ่งที่เรียกว่า " ประโยคที่ " ซึ่งจริง ๆไม่มีของเหล่านี้สาม มันใกล้เคียงกับนามานุประโยค แต่มันไม่ทำงาน เช่น นามานุประโยค .

เราจะเริ่มด้วยนามานุประโยค แล้ว อะไรคือนามานุประโยค ? แรกของทั้งหมด , นามานุประโยคมีฟังก์ชั่นที่เฉพาะเจาะจงในประโยค มันใช้เหมือนมันโทรมา มันใช้เป็นคำนาม คุณคิดว่านามานุประโยค ตามที่คุณต้องการคำนามยกเว้นว่ามันเป็นข้อ มีหัวเรื่อง มีกริยา มีชิ้นอื่น ๆ มัน เราสามารถใช้เป็นประธานของประโยคเราสามารถใช้มันเป็นเรื่องของอนุประโยคอิสระมิฉะนั้น . สิ่งที่คุณทำในเวลาว่างของคุณเป็นธุรกิจของคุณ ดังนั้น ดู . . . . . . . งั้น อย่างแรก ดูรูปทั้งหมดที่นี่ เราได้ " ทำ " เรา " เป็น " เรามีสองกริยา เรื่องของ " คุณ " . . . . . . . " ทำ " คือ " เธอ " โอเค ? อะไรคือเรื่อง " เป็น " ถ้าคุณมองไปรอบ ๆ มันไม่ได้ " เวลา " ไม่ใช่ " ของคุณ "ไม่ใช่ " คุณ " เพราะ " เธอ " คือการใช้ ดังนั้นสิ่งที่ทั้ง : " สิ่งที่คุณทำในเวลาที่ " ของคุณได้ฟรี นี้เป็นหัวเรื่องนี้เป็นคำกริยา นี่คือส่วนเติมเต็มเรื่อง โอเค ?

ตอนนี้ไม่ค่อยทำคนที่ใช้ประโยคคำนามเป็นวิชา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในการเขียน สิ่งที่พวกเขาอาจจะบอกว่าเป็น " มัน " : " มันเป็นธุรกิจของคุณสิ่งที่คุณทำในเวลาว่างของคุณ . " โอเค ? เราเรียกสิ่งนี้ว่า " การ ' ' "มันหมายความว่าพวกเราเตรียมคุณสำหรับเรื่องที่กำลังจะตามมาทีหลัง ทำไมเราต้องทำสิ่งนี้ เพราะมันอีก . . . . . . มันอึดอัดนิดหน่อยที่จะทำแบบนี้ มันสะดวกกว่าที่จะเริ่มต้นกับ " มัน " ได้รับคำกริยา และได้รับสิ่งที่มาหลังคำกริยา และใส่เรื่องทีหลัง เพราะมันนาน โอเค ? สิ่งที่คุณทำในเวลาว่าง " วิชา " เป็น " กริยา

ตอนนี้เราสามารถใช้มันเป็น กว่าเรื่องเติมเต็มเรื่องเหมือนวัตถุ แต่มันไม่ได้เป็น มันมาหลัง " เป็นคำกริยา มันมาหลัง " เป็น " กริยา , โอเค ? และเสร็จสมบูรณ์ในความหมายของเรื่อง แล้วทอม เรารู้อะไรเกี่ยวกับทอม ? ทอมไม่ได้ " . . . . . . . ไม่ อะไร ? เขา " ไม่ใช่สิ่งที่คุณจะเรียกเอง " นี้คือนามานุประโยค . มีประธานมีกริยา เหล่านี้ โดยทางเหล่านี้เป็นเพียงการเรียกสรรพนามหรือคำสันธาน อะไรก็ตามที่คุณต้องการเรียกพวกเขา พวกเขาเริ่มข้อ ตอนนี้ที่เรารู้จากบทเรียนอื่น ๆ " คือ " ทำงานเหมือนมีเครื่องหมายเท่ากับ ทอมไม่ได้เป็นมิตรจริงๆ นั่นเป็นสิ่งที่ ความหมายของประโยคนี้ นี่คือส่วนเติมเต็มเรื่องทอม นามานุประโยค . ประกาศร่วม " ที่ " สามารถใช้นามานุประโยค ไม่ใช่ใน adjective clause ,ไม่ได้เป็น adverb clause .

engvid ผู้อำนวยการผลิต

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.