Ye Ziyun rolled her eyes and snorte

Ye Ziyun rolled her eyes and snorted, “Morning? It’s already close to evening.”

However, seeing Nie Li so lively, Ye Ziyun finally felt relief in her heart.

Since Nie Li has woke up, Xiao Ning’er was already very happy and could only deeply stare at Nie Li.

Although he was unconscious, Nie Li was clearly aware of how much time had passed. Perhaps, it’s one of the habits that he picked up in his past life. That extraordinary perception of his was unable to be explained with common sense. Nie Li jumped down from the bed and stretched himself.

Nie Li secretly thought, ‘My strength has recovered to around eighty percent. My soul force became more concentrated than it used to be. Nothing is wrong with me.’

Since Nie Li is so lively, there shouldn’t be any other problems. After remaining silent for a moment, Ye Ziyun opened her mouth, “My big brother, Ye Han, has returned today. Tonight, I will be participating in his return banquet, Ning’er will remain here to look after you.”

When she was done, Ye Ziyun turned around, preparing to leave. However, the thought of Nie Li and Xiao Ning’er spending some time together made her heart feel a little sour.

Why should she leave? Ye Ziyun asked herself; however, she had no answer to that.

Ye Han? Nie Li recalled his past life when he was chatting with Ye Ziyun. The information that he has for Ye Han is very little. Nie Li only knows that Ye Han is the foster son of Ye Zong, and that he grew up together with Ye Ziyun. As for other matters, he doesn’t know about them.

Nie Li couldn’t understand why Ye Ziyun didn’t mention anything about Ye Han in the past.

When he recalled the final battle in his previous life, Nie Li didn’t have a hint of a memory about Ye Han. It was as though this person never existed!

He’s a mysterious fella!

“How could you not let us participate in such a lively banquet?” Nie Li’s left arm hooked onto Xiao Ning’er’s neck and his right arm hooked onto Ye Ziyun’s neck, “Hehe, c’mon. We’ll take a look!”

Although Xiao Ning’er felt a little weird, she still accepted it. As Nie Li is this kind of person.

Ye Ziyun said angrily, “Nie Li, remove your hand from me! Otherwise, I’ll fight with you!”

“Hey, you’re a little too petty. Ah….!”

Nie Li felt a jabbing pain coming from his waist and he screamed.

City Lord’s Mansion, Reception Hall, Banquet.

Ye Zong and the higher ups of various major and noble families were in the upper hall talking in low voices. The youngsters were in the middle of the hall chit chatting. Young masters and young ladies from various families arrived, amounting to a total of fifty to sixty people.

Among the youngsters, Ye Han was undoubtedly the one with the most attention focused on, being surrounded by a crowd.

Chen Linjian had both of his arms on his chest, looking at Ye Han, he said, “Ye Han, long time no see!”

Although he’s a little younger than Ye Han, he’s the only one here whose manner wasn’t any weaker than Ye Han’s.

“Indeed, it has been two years!” Ye Han politely smiled back.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เย Ziyun ดวงตาของเธอ และความ snorted "เช้า ก็ใกล้ค่ำแล้ว"อย่างไรก็ตาม เห็นหลี่เดินทาง Nie เพื่อให้มีชีวิตชีวา เย Ziyun สุดท้ายรู้สึกบรรเทาในหัวใจของเธอตั้งแต่เดินทาง Nie Li มี ตื่น Xiao Ning'er อยู่มีความสุขมาก และสามารถจ้องมองเฉพาะลึกเดินทาง Nie Liแต่เขาสติ เดินทาง Nie Li ได้ทราบอย่างชัดเจนว่าเวลาได้ผ่าน บางที มันเป็นหนึ่งในพฤติกรรมที่เขาหยิบขึ้นมาในอดีตของเขา รับรู้ที่พิเศษของเขาไม่สามารถอธิบายได้ ด้วยสามัญสำนึก เดินทาง Nie หลี่ไปลงจากเตียง และยืดตัวเองเดินทาง Nie หลี่แอบคิดว่า, ' ความแข็งแรงของฉันมีกู้คืนไปประมาณร้อยละ 80 บังคับวิญญาณของฉันกลายเป็นเข้มข้นมากขึ้นกว่าปกติ ไม่มีอะไรผิดปกติกับฉัน.'ตั้งแต่เดินทาง Nie Li เป็นชีวิตชีวาดังนั้น ไม่ควรมีปัญหาใด ๆ หลังจากที่เหลือเงียบครู่ เย Ziyun เปิดปากของเธอ "พี่ชายใหญ่ของฉัน ฮั่น เยได้ส่งคืนวันนี้ คืนนี้ ฉันจะเข้าร่วมในงานเลี้ยงของเขากลับ Ning'er จะยังคงอยู่ที่นี่เพื่อ ดูแลคุณ"เมื่อเธอได้ทำ เย Ziyun หันไปรอบ ๆ เตรียมที่จะปล่อย อย่างไรก็ตาม ความคิดของเดินทาง Nie Li Xiao Ning'er ใช้เวลาร่วมกันทำหัวใจรู้สึกเปรี้ยวเล็กน้อยทำไมเธอต้องออกจาก เย Ziyun ถามตัวเอง อย่างไรก็ตาม เธอมีคำตอบที่พวกฮั่น เดินทาง Nie Li เรียกอดีตของเขาเมื่อเขาได้พูดคุยกับพวก Ziyun ข้อมูลที่เขามีสำหรับพวกฮั่นมีน้อยมาก เดินทาง Nie หลี่เพียงรู้ที่ Ye Han Ye Zong บุตรอุปถัมภ์ และ ที่เขาเติบโตขึ้นมาพร้อมกับเย Ziyun สำหรับเรื่องอื่น ๆ เขาไม่รู้เกี่ยวกับพวกเขาเดินทาง Nie Li ไม่เข้าใจทำไมเย Ziyun ไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับพวกฮั่นในอดีตเมื่อเขาเรียกศึกสุดท้ายในชีวิตของเขาก่อนหน้านี้ เดินทาง Nie หลี่ไม่ได้มีความจำเกี่ยวกับพวกฮั่น มันก็ว่าคนนี้ไม่เคยอยู่เขาเป็นอดีตที่น่าหลงใหลลึกลับ"วิธีคุณไม่สามารถให้เราเข้าร่วมในการเลี้ยงเพียง" แขนซ้ายเดินทาง Nie Li Xiao Ning'er คอและแขนขวาการติดยาเสพติดติดยาเสพติดลงบนคอของ Ziyun ของพวกท่าน, "ฮิฮิ c'mon เราจะมาดู"แม้ว่า Xiao Ning'er รู้สึกแปลกเล็กน้อย เธอยังยอมรับมัน เป็นเดินทาง Nie Li เป็นชนิดของบุคคลนี้เย Ziyun กล่าวด้วยความโกรธ "หลี่เดินทาง Nie เอามือของคุณจากฉัน ไม่ ฉันจะต่อสู้กับคุณ""เฮ้ คุณน้อยเกินไปข้างนั้น อา...! "เดินทาง Nie Li รู้สึกเจ็บ jabbing มาจากเอวของเขา และเขากรีดร้องเมืองพระแมนชั่น ห้องโถงต้อนรับ งานเลี้ยงเย่ Zong และเครื่องสูงของครอบครัวใหญ่ และสูงต่าง ๆ อยู่ในห้องโถงชั้นบนที่พูดในเสียงต่ำ เยาวชนอยู่ในกลางหมอชิตฮอลล์ที่สนทนา ต้นแบบหนุ่มและหญิงสาวจากครอบครัวต่าง ๆ ถึง จำนวนทั้งหมดห้าสิบถึงหกสิบคนประโยชน์ Ye Han คือไม่ต้องสงสัย หนึ่งส่วนใหญ่สนใจเน้น การอยู่ท่ามกลางฝูงชนLinjian เฉินมีแขนของเขาทั้งสองอก ดูฮันเย เขากล่าวว่า "เยฮัน นานเวลาไม่ดู"แม้ว่าเขาจะอายุน้อยกว่าพวกฮั่น เขาเป็นนี่ที่เดียวที่มีลักษณะไม่ได้อ่อนกว่าพวกฮา"แน่นอน สองปีแล้ว" พวกฮั่นชวนยิ้มกลับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Ye Ziyun รีดตาของเธอและ snorted "เช้า? มันมีอยู่แล้วใกล้เคียงกับช่วงเย็น. "แต่เห็นNie หลี่ที่มีชีวิตชีวาดังนั้นเจ้า Ziyun ในที่สุดก็รู้สึกโล่งใจในหัวใจของเธอ. ตั้งแต่ Nie หลี่ได้ตื่นขึ้นมาเสี่ยว Ning'er อยู่แล้วมีความสุขมากและอาจลึกเพียงจ้องที่ Nie ลี่. แม้ว่าเขา ก็หมดสติ Nie ลี่ก็รู้ชัดว่าวิธีการมากเวลาที่ผ่านมา บางทีอาจจะเป็นหนึ่งในนิสัยที่เขาหยิบขึ้นมาในชีวิตของเขาที่ผ่านมา การรับรู้ที่ไม่ธรรมดาของเขาไม่สามารถที่จะอธิบายได้ด้วยความรู้สึกร่วมกัน Nie ลี่กระโดดลงมาจากเตียงและเหยียดตัว. Nie ลี่แอบคิดว่า 'ความแรงของฉันได้หายไปประมาณร้อยละแปดสิบ แรงจิตวิญญาณของฉันกลายเป็นความเข้มข้นมากขึ้นกว่าที่เคยเป็น ไม่มีอะไรผิดปกติกับฉัน. 'ตั้งแต่Nie ลี่มีชีวิตชีวาดังนั้นไม่ควรมีปัญหาอื่น ๆ หลังจากที่เงียบสักครู่เจ้า Ziyun เปิดปากของเธอ "พี่ใหญ่ของฉันเจ้าฮันได้กลับมาในวันนี้ คืนนี้ผมจะเข้าร่วมในงานเลี้ยงเขากลับมา Ning'er จะยังคงอยู่ที่นี่เพื่อดูหลังจากที่คุณ. "เมื่อเธอได้กระทำเจ้าZiyun หันไปรอบ ๆ เตรียมที่จะออก แต่ความคิดของการ Nie และหลี่เสี่ยว Ning'er ใช้เวลาอยู่ด้วยกันทำให้หัวใจของเธอรู้สึกเปรี้ยวเล็ก ๆ น้อย ๆ . ทำไมเธอควรจะออก? เจ้า Ziyun ถามตัวเอง; แต่เธอมีคำตอบที่. ไม่มีเจ้าฮัน? Nie หลี่เล่าว่าชีวิตที่ผ่านมาของเขาเมื่อเขาได้พูดคุยกับเจ้า Ziyun ข้อมูลที่เขามีต่อเจ้าฮันน้อยมาก Nie ลี่เท่านั้นที่รู้ว่าเจ้าฮันเป็นลูกชายบุญธรรมของเจ้าซงและที่เขาเติบโตขึ้นมาพร้อมกับเจ้า Ziyun สำหรับเรื่องอื่น ๆ เขาไม่ทราบเกี่ยวกับพวกเขา. Nie ลี่ไม่เข้าใจว่าทำไมเจ้า Ziyun ไม่ได้พูดถึงอะไรเกี่ยวกับเจ้าฮันในอดีตที่ผ่านมา. เมื่อเขาจำได้ว่าการต่อสู้ครั้งสุดท้ายในชีวิตของเขาก่อนหน้า Nie ลี่ไม่ได้ มีคำใบ้ของหน่วยความจำเกี่ยวกับเจ้าฮันที่ มันก็เหมือนกับว่าคนคนนี้ไม่เคยมีอยู่! เขาเป็นไอ้หนุ่มลึกลับ! "คุณไม่สามารถให้เรามีส่วนร่วมในงานเลี้ยงที่มีชีวิตชีวา" แขนซ้าย Nie หลี่ติดยาเสพติดลงบนคอเสี่ยว Ning'er และแขนขวาของเขาติดยาเสพติดลงบนคอของเจ้า Ziyun ของ "อิอิ, c'mon เราจะมาดู! "แม้ว่าเสี่ยวNing'er รู้สึกแปลก ๆ เธอยังได้รับการยอมรับมัน ในฐานะที่เป็น Nie ลี่เป็นชนิดของสมาชิกผู้นี้. เจ้า Ziyun กล่าวว่าด้วยความโกรธ "Nie ลี่เอามือของคุณจากฉัน! มิฉะนั้นผมจะต่อสู้กับคุณ! "" เฮ้คุณเป็นเล็ก ๆ น้อย ๆ เล็ก ๆ น้อยเกินไป อ่า ... .! " Nie ลี่รู้สึกเจ็บปวด jabbing มาจากเอวของเขาและเขากรีดร้อง. แมนชั่นซิตี้ลอร์ดห้องโถงจัดเลี้ยง. เจ้าซงและยูพีเอสที่สูงขึ้นของครอบครัวที่สำคัญและมีเกียรติต่าง ๆ ในห้องโถงบนพูดเสียงต่ำ เยาวชนที่อยู่ในช่วงกลางของโพยห้องโถงสนทนา โทหนุ่มและหญิงสาวจากครอบครัวที่ต่าง ๆ มาถึงมูลค่ารวมของ 50-60 คน. ในหมู่เยาวชนเจ้าฮันคือไม่ต้องสงสัยหนึ่งที่มีความสนใจมากที่สุดมุ่งเน้นไปที่ถูกล้อมรอบไปด้วยฝูงชน. เฉิน Linjian มีทั้งสองแขนของเขา บนหน้าอกของเขากำลังมองหาที่เจ้าฮันเขากล่าวว่า "เจ้าฮันเวลานานไม่เห็น!" แม้ว่าเขาจะเป็นเพียงเล็กน้อยที่อายุน้อยกว่าเจ้าฮันเขาเป็นเพียงคนเดียวที่นี่มีลักษณะที่ไม่ได้ใด ๆ ที่อ่อนแอกว่าเจ้าฮัน. "แท้จริง จะได้รับสองปี! "เจ้าฮัสุภาพยิ้มกลับ