Dualism is a concept widely discuss

Dualism is a concept widely discussed in development economics. It represents the existence and persistence of increasing divergences between rich and poor nations and rich and poor peoples on various levels. Specifically, the concept of dualism embraces four key elements as stated by development experts.

Different sets of conditions, of which some are “superior” and others “inferior”, can coexist in a given space. Examples of this element of dualism include Lewis’s urban and rural sector dualism, the coexistence of wealthy, highly educated elites with mass of illiterate poor people; and the dependence notion of the coexistence of powerful wealthy industrialized nations with weak, impoverished peasant societies in the international economy.
This coexistence is chronic and not merely transitional. It is not due to a temporary phenomenon, in which case time could eliminate the discrepancy between superior and inferior elements. In other words, the international coexistence of wealth and poverty is not simply a historical phenomenon that will be rectified in time. Although both the stages-of –growth theory and the structural-change models implicitly make such assumptions, the facts of growing international inequalities seem to refute it.
Not only do the degrees of superiority or inferiority fail to show any signs of diminishing, but they even have an inherent tendency to increase. For example, the productivity gap between workers in developed countries and their counterparts in most LDCs seems to widen with each passing year.
The interrelations between the superior and inferior elements are such that the existence of the superior elements does little or nothing to pull up the inferior element let alone “tickle down” to it. In fact it may actually serve to push it down-“to develop its underdevelopment”; (Hans Singer 1970:60-61.).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Dualism เป็นแนวคิดกล่าวถึงอย่างกว้างขวางในการพัฒนาเศรษฐกิจ มันแสดงถึงการมีอยู่และการมีอยู่ของเพิ่ม divergences ระหว่างประเทศรวย และคนจนและรวยและคนยากจนในระดับต่าง ๆ เฉพาะ แนวคิดของ dualism โอบกอดสี่องค์ประกอบที่สำคัญตามที่ระบุไว้ โดยผู้เชี่ยวชาญพัฒนาเงื่อนไข ซึ่งบางส่วน "เหนือกว่า" และอื่น ๆ "ด้อยกว่า" ชุดแตกต่างกันสามารถอยู่ร่วมกันในพื้นที่ที่กำหนด ตัวอย่างขององค์ประกอบนี้ของ dualism รวมของลูอิส dualism ภาคเขตเมือง และชนบท การอยู่ร่วมกันของร่ำรวยร่ำรวย มีการศึกษาสูงกับมวลของคนจนรู้ และความคิดของการอยู่ร่วมกันมีประสิทธิภาพร่ำรวยพึ่งพาอุตสาหกรรมมีสังคมชาวนาอ่อน ยากในเศรษฐกิจระหว่างประเทศอยู่ร่วมกันนี้เป็นเรื้อรัง และไม่เปลี่ยนแปลงเพียง มันไม่ได้เนื่องจากเป็นปรากฏการณ์ชั่วคราว เวลากรณีสามารถขจัดความขัดแย้งระหว่างองค์ประกอบที่เหนือกว่า และด้อยกว่า ในคำอื่น ๆ การอยู่ร่วมกันระหว่างประเทศของความมั่งคั่งและความยากจนไม่ได้เพียงแค่ปรากฏการณ์ทางประวัติศาสตร์ที่จะแก้ไขได้ในเวลา แม้ว่าขั้นตอนทั้งสอง-–ทฤษฎีการเจริญเติบโตและรูปแบบการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างนัยทำให้สมมติฐานดังกล่าว ดูเหมือนว่าข้อเท็จจริงของความไม่เท่าเทียมกันระหว่างประเทศเติบโตโต้ก็ไม่เพียงทำองศาเหนือกว่าหรือด้อยกว่าที่ล้มเหลวในการแสดงลดลง แต่พวกเขายังมีแนวโน้มโดยการเพิ่ม เช่น ผลิตช่องว่างระหว่างคนในประเทศที่พัฒนาแล้ว และดูเหมือนว่าคู่ของพวกเขาในหลวม ๆ ส่วนใหญ่ขยายกับปีInterrelations ระหว่างองค์ประกอบเหนือกว่า และด้อยกว่าที่มีอยู่ขององค์ประกอบเหนือกว่าไม่น้อยหรือไม่มีอะไรในการดึงองค์ประกอบน้อย ประสา "จี้ลง" ไปได้ ในความเป็นจริงมันอาจจริงเป็นการผลักดันมันลง- "การพัฒนา underdevelopment ของ" (นักร้อง Hans 1970:60-61.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คู่เป็นแนวคิดที่กล่าวถึงกันอย่างแพร่หลายในการพัฒนาเศรษฐกิจ เพราะมันหมายถึงการดำรงอยู่และการคงอยู่ของการเพิ่มความแตกต่างระหว่างประเทศที่ร่ำรวยและยากจนและประชาชนคนรวยและคนจนในระดับต่างๆ โดยเฉพาะแนวคิดของคู่โอบกอดสี่องค์ประกอบที่สำคัญดังกล่าวโดยผู้เชี่ยวชาญด้านการพัฒนา. ชุดที่แตกต่างของเงื่อนไขของการที่บางคนมี "ดีกว่า" และคนอื่น ๆ "ด้อยกว่า" สามารถอยู่ร่วมกันในพื้นที่ที่กำหนด ตัวอย่างขององค์ประกอบของคู่นี้รวมถึงการแบ่งแยกเป็นสองภาคเมืองและชนบทของลูอิสอยู่ร่วมกันของผู้มั่งคั่งชนชั้นสูงมีการศึกษาสูงกับมวลของคนยากจนที่ไม่รู้หนังสือ; และความคิดของการพึ่งพาอาศัยอยู่ร่วมกันของประเทศอุตสาหกรรมที่มีประสิทธิภาพที่ร่ำรวยกับอ่อนแอสังคมชาวนายากจนในเศรษฐกิจระหว่างประเทศ. อยู่ร่วมกันนี้เป็นเรื้อรังและไม่เพียงแค่การเปลี่ยนผ่าน มันไม่ได้เนื่องจากเป็นปรากฏการณ์ชั่วคราวซึ่งในเวลากรณีที่สามารถกำจัดความแตกต่างระหว่างองค์ประกอบที่เหนือกว่าและด้อยกว่า ในคำอื่น ๆ ที่มีการอยู่ร่วมกันระหว่างประเทศของความมั่งคั่งและความยากจนไม่ได้เป็นเพียงปรากฏการณ์ทางประวัติศาสตร์ที่จะได้รับการแก้ไขโดยเร็ว แม้ว่าทั้งสองขั้นตอนของทฤษฎี -growth และรูปแบบโครงสร้างการเปลี่ยนแปลงโดยปริยายทำให้สมมติฐานดังกล่าวข้อเท็จจริงของการเจริญเติบโตของความไม่เท่าเทียมกันระหว่างประเทศดูเหมือนจะลบล้างมัน. ไม่เพียง แต่องศาเหนือกว่าหรือด้อยกว่าล้มเหลวในการแสดงสัญญาณของการลดลงใด ๆ แต่พวกเขา ยังมีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้นโดยธรรมชาติ ยกตัวอย่างเช่นช่องว่างการผลิตระหว่างคนงานในประเทศที่พัฒนาแล้วและคู่ของพวกเขาในประเทศพัฒนาน้อยที่สุดส่วนใหญ่ดูเหมือนว่าจะขยายกับปีที่ผ่านแต่ละ. สัมพันธ์ระหว่างองค์ประกอบที่เหนือกว่าและด้อยกว่าเช่นว่าการดำรงอยู่ขององค์ประกอบที่เหนือกว่าไม่น้อยหรือไม่มีอะไรที่จะดึงขึ้น องค์ประกอบที่ด้อยกว่าให้คนเดียว "จี้ลง" ให้กับมัน ในความเป็นจริงมันเป็นจริงอาจจะทำหน้าที่ในการผลักดันมันลง "เพื่อพัฒนาล้าหลังของ"; (ฮันส์ซิงเกอร์ 1970: 60-61.)