One of the most important issues fa

One of the most important issues facing
entrepreneurial firms is their ability to access capital.
Because such firms are typically not yet profitable and
lack tangible assets, debt financing is usually not an
option. Consequently, entrepreneurs tend to rely on
three primary sources of outside equity financing:
venture capital funds, angel investors, and corporate
investors (Denis, 2004).
Stiglitz and Weiss (1981) point out that the
propensity for an enterprise to be subject to credit
rationing is not neutral with respect to firm size. Rather,
as a result of adverse selection in a market with
asymmetric information the likelihood of credit
rationing tends to systematically increase as firm size
decreases.
Petersen and Rajan (1992) observe that small and
young firms are most likely to face a kind of credit
rationing. Most potential lenders have little information
on the managerial capabilities or investment
opportunities of such firms and are unlikely to be able
to screen out poor credit risks or to have control over
a borrower’s investments.
Samitas and Kenourgios (2005) mentioned that
access to finance is the most important constraint in
the view of the entrepreneurs. The smaller the firm,
the more important the difficulty of financing new
entrepreneurial plans becomes. Generally speaking, for
most small businesses and some limited extended
medium sized enterprises, owned capital comes from
private and informal sources; whereas, debt financing
is provided by the banking sector. The percentage of
enterprises having a credit provided by a bank is called
in this paper the “rate of bankarisation”. The “rate of
bankarisation” suggests that highly innovative and
expanding firms seem to have better access to credit
than the average European SMEs. This concludes that
banks have more interest in providing finance to bigger
and more dynamic enterprises.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนึ่งในประเด็นที่สำคัญที่สุดหันหน้าไปทาง
บริษัท ผู้ประกอบการคือความสามารถในการเข้าถึงเงินทุน.
เนื่องจาก บริษัท
ดังกล่าวมักจะยังไม่ได้ผลกำไรและไม่มีสินทรัพย์ที่มีตัวตนชำระหนี้มักจะไม่ได้เป็นตัวเลือก
ดังนั้นผู้ประกอบการมีแนวโน้มที่จะพึ่งพาสามแหล่งที่มาหลักของเงินทุนนอก: กองทุนร่วมทุนลงทุน angel และองค์กร. นักลงทุน (เดนิส, 2004) สติกลิตซ์และไวส์ (1981) ชี้ให้เห็นว่านิสัยชอบสำหรับองค์กรที่จะต้องมีการเครดิตปันส่วนไม่เป็นกลางที่เกี่ยวกับขนาดของ บริษัท แต่เป็นผลมาจากการเลือกที่ไม่พึงประสงค์ในตลาดที่มีข้อมูลไม่สมมาตรโอกาสของเครดิตปันส่วนมีแนวโน้มที่จะเป็นระบบเพิ่มขนาดบริษัท เป็นลดลง. ปีเตอร์เสนและราจาน (1992) สังเกตว่าขนาดเล็กและบริษัท หนุ่มสาวส่วนใหญ่มีแนวโน้มที่จะเผชิญกับชนิดของเครดิตปันส่วน. ผู้ให้กู้มีศักยภาพมากที่สุดมีข้อมูลเล็ก ๆ น้อย ๆเกี่ยวกับความสามารถในการบริหารจัดการหรือการลงทุนโอกาสของ บริษัท ดังกล่าวและไม่น่าจะสามารถไปยังหน้าจอออกจากความเสี่ยงด้านเครดิตที่ไม่ดีหรือที่จะมีการควบคุมการลงทุนของผู้กู้. Samitas และ Kenourgios (2005) บอกว่าการเข้าถึงเงินทุนเป็นข้อ จำกัด ที่สำคัญที่สุดในมุมมองของผู้ประกอบการ ที่มีขนาดเล็ก บริษัท ที่ยากลำบากมากขึ้นที่สำคัญของการจัดหาเงินทุนใหม่ที่มีแผนจะกลายเป็นผู้ประกอบการ โดยทั่วไปสำหรับธุรกิจขนาดเล็กที่สุดและบางส่วน จำกัด การขยายวิสาหกิจขนาดกลางเมืองหลวงที่เป็นเจ้าของมาจากแหล่งที่มาของภาคเอกชนและทางการ; ในขณะที่การชำระหนี้ให้บริการโดยภาคการธนาคาร ร้อยละของสถานประกอบการที่มีเครดิตที่ให้บริการโดยธนาคารจะเรียกว่าในกระดาษนี้"อัตรา bankarisation" "อัตราการbankarisation" แสดงให้เห็นว่านวัตกรรมสูงและบริษัท ขยายดูเหมือนจะมีดีกว่าที่จะเข้าถึงสินเชื่อกว่าผู้ประกอบการSMEs ยุโรปเฉลี่ย นี้สรุปว่าธนาคารมีความสนใจมากขึ้นในการให้บริการทางการเงินที่ใหญ่กว่าเพื่อให้สถานประกอบการและแบบไดนามิกมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนึ่งในประเด็นที่สําคัญที่สุดคือความสามารถของ บริษัท ผู้ประกอบการหัน

เพื่อเข้าถึงทุน เพราะบริษัทดังกล่าวมักจะไม่ได้ประโยชน์และ
ทรัพย์สินที่จับต้องได้ขาด ทุนหนี้มักจะไม่ได้
ตัวเลือก ดังนั้น ผู้ประกอบการมักจะพึ่งพา
3 แหล่งหลักของทุนทางการเงินภายนอก :
ร่วมทุนกองทุนนักลงทุน angel และนักลงทุนของบริษัท

( Denis , 2004 )สติกลิตซ์ และ ไวส์ ( 1981 ) ชี้ให้เห็นว่า
ความโน้มเอียงสำหรับองค์กรที่จะอยู่ภายใต้การปันส่วนสินเชื่อ
ไม่ได้เป็นกลางเกี่ยวกับขนาด แต่ผลของการเลือกที่ไม่พึงประสงค์

ไม่สมมาตรในตลาดด้วยข้อมูลความน่าจะเป็นของการปันส่วนสินเชื่อมีแนวโน้มที่จะรับเพิ่ม


เป็น บริษัท ขนาดลดลง และ ราชัน ปีเตอร์เซน ( 1992 ) สังเกตว่าขนาดเล็กและ
บริษัท หนุ่มสาวมักจะเผชิญกับชนิดของเครดิต
ปันส่วน ผู้ให้กู้ที่มีศักยภาพมากที่สุด มีความสามารถในการจัดการข้อมูลเล็ก ๆน้อย ๆ

หรือโอกาสการลงทุนของบริษัทดังกล่าว และไม่น่าจะสามารถ
หน้าจอออกความเสี่ยงเครดิตที่ไม่ดีหรือที่จะมีการควบคุมมากกว่า

samitas ของผู้กู้ในการลงทุน และ kenourgios ( 2548 ) กล่าวว่า การเข้าถึงบริการทางการเงินมีปัญหา

ที่สำคัญที่สุดในมุมมองของผู้ประกอบการ ขนาดเล็กบริษัท
สำคัญมากกว่าความยากของแผนทางการเงินแบบใหม่
กลายเป็น พูดโดยทั่วไปสำหรับธุรกิจขนาดเล็กที่สุดและบาง

จำกัดขยายวิสาหกิจขนาดกลางเป็นเจ้าของทุนมาจาก
ภาคเอกชน และไม่เป็นทางการ ส่วนตราสารหนี้ทางการเงิน
โดยภาคธนาคาร เปอร์เซ็นต์ของ
บริษัทมีสินเชื่อโดยธนาคารเรียกว่า
ในกระดาษนี้ " อัตรา bankarisation " " อัตรา
bankarisation " แสดงให้เห็นว่านวัตกรรมสูงและขยาย บริษัท ดูเหมือนจะดีขึ้น

กว่าค่าเฉลี่ยในการเข้าถึงสินเชื่อยุโรป SMEs นี้สรุปว่า
ธนาคารมีความสนใจมากขึ้นในการให้สินเชื่อที่ใหญ่ขึ้น
และแบบไดนามิกมากกว่าองค์กร