Final years in BohemiaIn 1785, afte

Final years in Bohemia

In 1785, after Foscarini died, Casanova began searching for another position. A few months later, he became the librarian to Count Joseph Karl von Waldstein, a chamberlain of the emperor, in the Castle of Dux, Bohemia (now in the Czech Republic). The Count—himself a Freemason, cabalist, and frequent traveler—had taken to Casanova when they had met a year earlier at Foscarini's residence. Although the job offered security and good pay, Casanova describes his last years as boring and frustrating, even though it was the most productive time for writing.[77] His health had deteriorated dramatically, and he found life among peasants to be less than stimulating. He was only able to make occasional visits to Vienna and Dresden for relief. Although Casanova got on well with the Count, his employer was a much younger man with his own eccentricities. The Count often ignored him at meals and failed to introduce him to important visiting guests. Moreover, Casanova, the testy outsider, was thoroughly disliked by most of the other inhabitants of the Castle of Dux. Casanova's only friends seemed to be his fox terriers. In despair, Casanova considered suicide, but instead decided that he must live on to record his memoirs, which he did until his death.[78]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปีสุดท้ายในโบฮีเมีย2328 หลังจากที่ Foscarini ตาย เบเริ่มหาตำแหน่งอื่น ไม่กี่เดือนต่อมา เขาเป็นบรรณารักษ์ให้นับโจเซฟคาร์ลฟอน Waldstein แชมเบอร์เลนของจักรพรรดิ ในปราสาทของ Dux โบฮีเมีย (ปัจจุบันอยู่ในสาธารณรัฐเช็ก) นับตัวเองเป็น Freemason, cabalist และเดินทางบ่อย — เบได้นำเมื่อพวกเขาได้พบปีก่อนหน้านี้ที่อาศัยของ Foscarini แม้ว่างานที่ให้ความปลอดภัยและการชำระค่าจ้างที่ดี เบอธิบายถึงปีสุดท้ายของเขาน่าเบื่อ และน่าผิด หวัง แม้ว่ามันเป็นเวลามากที่สุดสำหรับการเขียน[77] มีรูปสุขภาพของเขาอย่างมาก และเขาพบชีวิตชาวนาจะกระตุ้นน้อยกว่า เขาเท่านั้นสามารถทำการเข้าชมเป็นครั้งคราวไปเวียนนาและเดรสเดินสำหรับบรรเทา ถึงแม้ว่าเบได้ในกับการตรวจนับ นายจ้างของเขาถูกมากอายุชายกับ eccentricities ของเขาเอง นับมักละเว้นเขาในอาหาร และไม่สามารถแนะนำเขาให้แขกสำคัญมาเยี่ยม นอกจากนี้ เบ บุคคลภายนอก testy ถูกทำ disliked โดยส่วนใหญ่คนอื่น ๆ ของปราสาท Dux เพื่อนเท่านั้นของเบดูเหมือนจะ terriers fox ของเขา ในความสิ้นหวัง เบถือว่าฆ่าตัวตาย ได้แต่ ตัดสินใจว่า เขาต้องอยู่ในบันทึกจดหมายเหตุของเขา ซึ่งเขาไม่ได้จนกว่าจะตาย[78]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปีสุดท้ายในโบฮีเมียใน 1785 หลังจาก Foscarini เสียชีวิตเจ้าชู้เริ่มมองหาตำแหน่งอื่น ไม่กี่เดือนต่อมาเขาก็กลายเป็นบรรณารักษ์นับโจเซฟคาร์ลฟอน Waldstein วังของจักรพรรดิในปราสาท Dux โบฮีเมีย (ตอนนี้ในสาธารณรัฐเช็ก) นับว่าตัวเองเป็นสมาชิก, Cabalist และเดินทางบ่อย-ได้นำไปเจ้าชู้เมื่อพวกเขาได้พบกับปีก่อนที่อยู่อาศัยของ Foscarini แม้ว่างานที่นำเสนอการรักษาความปลอดภัยและการจ่ายเงินที่ดีเจ้าชู้อธิบายปีที่ผ่านมาของเขาเป็นที่น่าเบื่อและน่าผิดหวังแม้ว่ามันจะเป็นเวลาที่มีประสิทธิผลมากที่สุดสำหรับการเขียน. [77] สุขภาพของเขาทรุดโทรมอย่างมากและเขาก็พบว่าชีวิตของชาวบ้านจะน้อยกว่าการกระตุ้น . เขาเป็นคนเดียวที่สามารถที่จะทำให้การเข้าชมเป็นครั้งคราวไปยังกรุงเวียนนาและเดรสเดนเพื่อบรรเทา แม้ว่าเจ้าชู้กันได้ดีกับจำนวนนายจ้างของเขาเป็นคนที่อายุน้อยกว่ามากกับความแปลกแหวกแนวของเขาเอง จำนวนมักจะไม่สนใจเขาในมื้ออาหารและล้มเหลวที่จะแนะนำให้เขารู้จักกับผู้เข้าพักไปเยือนที่สำคัญ นอกจากนี้เจ้าชู้คนนอกใจร้อน, ไม่ชอบอย่างทั่วถึงโดยส่วนใหญ่ของชาวอื่น ๆ ของปราสาท Dux เจ้าชู้เพื่อนเท่านั้นดูเหมือนจะเป็นสุนัขจิ้งจอกของเขา ในความสิ้นหวังเจ้าชู้ถือว่าการฆ่าตัวตาย แต่แทนที่จะตัดสินใจว่าเขาต้องอยู่ในการบันทึกความทรงจำของเขาซึ่งเขาได้จนตาย. [78]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปีสุดท้ายในโบฮีเมีย

ในของ หลังจาก foscarini ตายคาสโนว่าเริ่มหาตำแหน่งอื่น ไม่กี่เดือนต่อมา เขาก็กลายเป็นบรรณารักษ์นับโจเซฟคาร์ล ฟอน waldstein , พระราชวังของจักรพรรดิ ในปราสาทของดักส์ , โบฮีเมีย ( ปัจจุบันอยู่ในสาธารณรัฐเช็ก ) นับเขาเป็นสมาชิกของ cabalist , ,เดินทางบ่อยและมีถ่ายกับคาสโนว่า เมื่อพวกเขาได้พบกับปีก่อนหน้านี้ที่ foscarini ของที่อยู่อาศัย แม้ว่างานถวายความปลอดภัยและดีจ่าย คาสโนว่าอธิบายปีสุดท้ายของเขาเป็นที่น่าเบื่อและน่าผิดหวัง แม้ว่าจะเป็นเวลาที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดสำหรับการเขียน [ 77 ] สุขภาพของเขาเสื่อมโทรมอย่างมาก และเขาก็พบว่าชีวิตของชาวนาจะน้อยกว่าการกระตุ้นเขาสามารถให้ชมเป็นครั้งคราวไปเวียนนาและเดรสเดนเพื่อบรรเทา ถึงแม้ว่าคาสโนว่าเข้ากันได้ดีกับนับ นายจ้างของเขาเป็นคนน้อยมากกับ eccentricities ของเขาเอง นับมักจะไม่สนใจในอาหารและล้มเหลวที่จะแนะนำเขาให้ความสำคัญกับแขกที่มาเที่ยว นอกจากนี้ คาสโนว่าคนนอกใจร้อน , ,คือสะอาด ไม่ชอบ โดยส่วนใหญ่ของประชากรอื่น ๆของปราสาทของดักส์ . คาสโนว่าเป็นแค่เพื่อนเหมือนสุนัขจิ้งจอกของเขา ในความสิ้นหวัง คาสโนว่าฆ่าตัวตาย แต่ตัดสินใจว่าเขาต้องอยู่ในบันทึกชีวประวัติของเขา ซึ่งเขาได้จนกว่าจะตายของเขา [ 78 ]