Nothing. Descartes is explicit that

Nothing. Descartes is explicit that the Cogito is not a syllogism (it's in the reply to Mersenne). Given it is not a syllogism, it does not matter which logic we formalize it in.

Descartes wrote:

"When someone says 'I am thinking, therefore I am, or I exist', he does not deduce existence from thought by means of a syllogism, but recognizes it as something self-evident by a simple intuition of the mind. This is clear from the fact that if he were deducing it by means of a syllogism, he would have to have had previous knowledge of the major premiss 'Everything which thinks is, or exists'; yet in fact he learns it from experiencing in his own case that it is impossible that he should think without existing. It is in the nature of our mind to construct general propositions on the basis of our knowledge of particular ones.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่อะไรเลย Descartes เป็นที่ชัดเจนว่า การ Cogito ไม่ syllogism ที่ (อยู่ในการตอบกลับ Mersenne) ให้มันไม่ใช่แบบ syllogism ไม่ใช่เรื่องตรรกะซึ่งเรา formalize ใน Descartes เขียนว่า:"เมื่อบุคคลกล่าวว่า 'ผมคิดว่า ดังนั้น ฉัน หรือผมอยู่' เขา deduce ดำรงอยู่จากความคิดโดยใช้วิธีการแบบ syllogism แต่รับรู้บางสิ่งบางอย่างที่ชัดเจนในตัวเอง โดยสัญชาตญาณเป็นธรรมดาของจิตใจ นี้มีความชัดเจนจากความจริงที่ว่า ถ้าเขาถูก deducing โดยวิธีแบบ syllogism เขาจะต้องมีความรู้ก่อนหน้านี้ของ premiss สำคัญ 'ทุกอย่างที่คิด หรืออยู่' ยัง ในความเป็นจริงเขาเรียนรู้ได้จากประสบการณ์ในกรณีของตัวเองที่มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะคิดว่า ไม่มีอยู่ มันเป็นธรรมชาติของจิตในการสร้างข้อเสนอทั่วไปบนพื้นฐานของความรู้ของเราโดยเฉพาะคน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่มีอะไร Descartes เป็นที่ชัดเจนว่า Cogito ไม่ได้เป็นตรรกศาสตร์ (มันในการตอบกลับเพื่อ Mersenne) ให้มันไม่ได้เป็นตรรกศาสตร์มันไม่สำคัญว่าที่ตรรกะเราเป็นระเบียบแบบแผนใน.

Descartes เขียน:

"เมื่อมีคนพูดว่า 'ฉันคิดเพราะฉะนั้นฉันหรือฉันอยู่' เขาไม่ได้ข้อสรุปการดำรงอยู่จากความคิดโดยวิธีการของ การอ้างเหตุผล แต่จำได้ว่ามันเป็นสิ่งที่ชัดเจนในตัวเองโดยสัญชาตญาณที่เรียบง่ายของจิตใจ. นี้เป็นที่ชัดเจนจากความจริงที่ว่าถ้าเขาถูกอนุมานได้โดยวิธีการของการอ้างเหตุผลที่เขาจะต้องมีความรู้ก่อนหน้าของ premiss ใหญ่ทุกอย่าง ซึ่งคิดว่าเป็นหรือมีอยู่ ';. แต่ในความเป็นจริงเขาได้เรียนรู้จากประสบในกรณีของเขาเองว่ามันเป็นไปไม่ได้ว่าเขาควรจะคิดได้โดยไม่ต้องมีอยู่มันมีอยู่ในธรรมชาติของใจของเราที่จะสร้างข้อเสนอทั่วไปบนพื้นฐานของความรู้ของเรา คนโดยเฉพาะอย่างยิ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่มีอะไร เดส์เป็นที่ชัดเจนว่าแนวคิด ไม่ใช่การอ้างเหตุผล ( มันอยู่ในตอบแมร์แซน ) ระบุไม่ใช่การอ้างเหตุผลมันไม่สำคัญซึ่งตรรกะเราทำให้เป็นทางการเลยเดส์ wrote :" เมื่อมีคนกล่าวว่า ' ฉันคิดฉันจึงเป็น หรือผมอยู่’ เขาไม่ได้สรุปการดำรงอยู่จากความคิดโดยวิธีการของการอ้างเหตุผล แต่มันเป็นสิ่งที่ตนเองรับรู้โดยสัญชาตญาณที่เรียบง่ายของจิตใจ นี้เป็นที่ชัดเจนจากความจริงที่ว่าถ้าเขาอยู่ด้วย โดยมีความหมายของการอ้างเหตุผล เขาจะต้องมีความรู้เดิมของหลักฐานหลักของทุกอย่างที่คิดว่าเป็นหรือมีอยู่ ' ; แต่ในความเป็นจริงเขาเรียนรู้จากประสบในกรณีของเขาเอง มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะคิดว่าไม่มีที่มีอยู่ มันอยู่ในธรรมชาติของจิตใจของเราเพื่อสร้างข้อเสนอทั่วไปบนพื้นฐานของความรู้ของเราโดยเฉพาะคน