-I'What is happening to me?' he whi

-I
'What is happening to me?' he whispered. 'I feel different almost feel I'm alive again!'
home, so perhaps she thinks I can help him.'
When he arrived home, he found the housekeeper very
confused about Colin's health.
'He's very strange, sir,' said Mrs Medlock. 'He looks
better, it's true, but some days he eats nothing at all, and other days he eats just like a healthy boy. He used to scream even at the idea of fresh air, but now he spends all his time
outside in his wheelchair, with Miss Mary and Dickon Sowerby. He's in the garden at the moment.'
'In the garden!' repeated Mr Craven. Those were the words of the dream! He hurried out of the house and towards the place which he had not visited for so long. He
found the door with the climbing plant over it, and stood outside, listening, for a moment.
'Surely I can hear voices inside the garden?' he thought. 'Aren't there children whispering, laughing, running in there? Or am I going mad?'
And then the moment came, when the children could not stay quiet. There was wild laughing and shouting, and the door was thrown open. A boy ran out, a tall, healthy,
handsome boy, straight into the man's arms. Mr Craven stared into the boy's laughing eyes.
'Who -What? Who?' he cried.
Colin had not planned to meet his father like this. But
perhaps this was the best way, to come running out with his cousin and his friend.
'Father,' he said, 'I'm Colin. You can't believe it! I can't believe it myself. It was the garden, and Mary and Dickon
At that moment, hundreds of miles away in Yorkshire, Colin was seeing the secret garden for the first time, and saying, 'I'm going to live for ever and ever and ever!' But Mr
Craven did not know this.
That night, in his hotel room, he slept better than usual. As the weeks passed, he even began to think a little about his home and his son. One evening in late summer, as he was sitting quietly beside a lake, he felt the strange calmness
again. He fell asleep, and had a dream that seemed very real. He heard a voice calling him. It was sweet and clear and happy, the voice of his young wife.
'Archie! Archie! Archie!'
'My dear!' He jumped up. 'Where are you?' 'In the garden!' called the beautiful voice.
And then the dream ended. In the morning, when he woke, he remembered the dream.
'She says she's in the garden!' he thought. 'But the door's locked and the key's buried.'
That morning he received a letter from Susan Sowerby. In it she asked him to come home, but she did not give a reason. Mr Craven thought of his dream, and decided to
return to England immediately. On the long journey back to Yorkshire, he was thinking about Colin.
'I wonder how he is! I wanted to forget him, because he makes me think of his mother. He lived, and she died! But perhaps I've been wrong. Susan Sowerby says I should go

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

-
'สิ่งที่เกิดขึ้นกับฉัน "เขากระซิบ ' รู้สึกแตกต่างกันเกือบรู้สึกว่า ฉันมีชีวิตอยู่อีก!'
บ้าน ดังนั้นบางทีเธอคิดว่า สามารถช่วยเขา '
เมื่อเขามาถึงบ้าน เขาได้พบแม่ที่บ้านมาก
สับสนเกี่ยวกับสุขภาพของโคลิน.
' คงจะแปลกมาก รัก กล่าวว่า นางเม็ดล็อค ' เขาดู
ดี มันเป็นความจริง แต่บางวันที่เขากินอะไรเลย และวันอื่น ๆ เขากินเหมือนเด็กที่มีสุขภาพดี เคยร้องแม้แต่ในความคิดของอากาศ แต่ตอนนี้ เขาใช้เวลาทั้งหมด
นอกในรถเข็นของเขา นางสาวแมรีและ Dickon Sowerby เขาอยู่ในสวนในขณะนั้น '
'ในสวน ' ซ้ำนาย Craven นั้นเป็นคำพูดของฝัน เขารีบออก จากบ้าน และไป ยังสถานที่ซึ่งเขาก็ไม่ได้ไปเยี่ยมสำหรับนาน เขา
พบประตูกับพืชปีนเขา มัน และยืนอยู่นอก ฟัง ขณะการ
'ย่อมได้ยินเสียงเสียงภายในสวนหรือไม่' เขาคิด ' ไม่มีเด็กวิสเปอริง การหัวเราะ การทำงานมีหรือไม่ หรือฉันจะบ้าหรือ?'
แล้ว ช่วงเวลาที่ มา เมื่อเด็กไม่สามารถอยู่เงียบ มีป่าหัวเราะและ shouting และถูกโยนประตูเปิด เด็กผู้ชายวิ่งออก สูง สุขภาพ,
เด็กผู้ชายหล่อ ตรงเข้าแผ่นดินของมนุษย์ นาย Craven เริ่มเป็นเด็กผู้ชายใน laughing ตา.
' ที่-อะไร ใคร?' เขาก็ร้อง
โคลินมีแผนการบิดาเช่นนี้ไม่ แต่
ทีนี้ได้ดีสุด ทำงานมาออกกับลูกพี่ลูกน้องของเขาและเพื่อนของเขา.
'พ่อ เขากล่าวว่า, ' ฉันโคลิน คุณไม่เชื่อ ฉันไม่เชื่อมันตัวเอง การ์ เด้น และ Mary และ Dickon
ในขณะนั้น หลายร้อยไมล์จากยอร์คเชียร์ โคลินถูกดูสวนลับครั้งแรก และว่า "ฉัน จะอยู่เคยตัว และเคย และเคย' แต่นาย
Craven ไม่ทราบนี้
คืน ในห้องพักโรงแรม เขานอนหลับดีกว่าปกติ เป็นสัปดาห์ผ่านไป เขาได้เริ่มคิดถึงบ้านของเขาและบุตรน้อย ยามค่ำคืนหนึ่งในช่วงปลายฤดูร้อน ขณะที่เขานั่งอยู่เงียบ ๆ ริมทะเลสาบ เขารู้สึกเงียบแปลก ๆ
อีก เขาหลับ และมีความฝันที่ดูเหมือนจริงมากขึ้น เขาได้ยินเสียงเรียกเขา มันหวาน และชัดเจน และมีความ สุข เสียงของเขาหนุ่มเมีย
' อาร์ชี่ อาร์ชี่ อาร์ชี่!'
"รักของฉัน ' เขาไปขึ้น "คุณอยู่ที่ไหน' 'ในสวน ' เรียกสวยงามเสียง
แล้ว ความฝันสิ้นสุดลง ในตอนเช้า เมื่อเขาตื่น เขาจำความฝัน
'เธอกล่าวว่า เธออยู่ในสวน ' เขาคิด 'ของล็อคประตู และฝังของคีย์ไว้'
เช้าวันได้รับจดหมายจาก Sowerby ศิริรัตน์ ในนั้นเธอขอให้เขามา บ้าน แต่เธอไม่ได้ให้เหตุผล นาย Craven คิดว่า ความฝันของเขา และตัดสินใจ
กลับไปอังกฤษทันที ในการเดินทางยาวไปยอร์คเชียร์ เขาคิดเกี่ยวกับโคลิน
' หวังว่า คงจะ ฉันอยากจะลืมเขา เนื่องจากเขาทำให้ฉันคิดว่า แม่ของเขา เขาอาศัยอยู่ และตาย แต่บางทีผมเคยผิด ศิริรัตน์ Sowerby กล่าวว่า จะไปไหน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

- ผม
'what เกิดขึ้นกับฉัน ? เขากระซิบที่ข้างหู . . . ผมรู้สึกแตกต่างรู้สึกฉันมีชีวิตชีวาอีกครั้ง !
บ้าน ดังนั้น บางที เธออาจจะคิดว่าฉันสามารถช่วยเขา . '
เมื่อถึงบ้านก็พบว่าแม่บ้านมาก
สับสนเกี่ยวกับสุขภาพของโคลิน .
เขามันแปลกมากครับ ' คุณนาย Medlock ’ เขาดู
ดีกว่าก็จริง แต่บางวัน เขากินอะไรเลย และวันอื่น ๆ เขาก็กินเหมือนผู้ชายสุขภาพดีเขาเคยร้อง แม้ในความคิดของอากาศบริสุทธิ์ แต่ตอนนี้เขาใช้เวลาทั้งหมดของเขาเวลา
นอกในรถเข็นของเขา กับคุณแมรี่และดิกค่อนริดจ์ . เขาอยู่ที่สวนในขณะนี้ . '
ถ้าสวน ! ซ้ำ นายขี้ขลาด คำแห่งความฝัน ! เขารีบออกจากบ้าน และไปสู่สถานที่ซึ่งเขาไม่ได้มาเยี่ยมนาน เขา
พบประตูที่มีไม้เลื้อยมากกว่ายืนอยู่ข้างนอก ฟัง สักครู่ . .
'surely ผมได้ยินเสียงจากข้างในสวน ? ' เขาคิด ไม่มีเด็กกระซิบ , หัวเราะ , วิ่งอยู่ในนั้น หรือจะให้ฉันบ้า ?
จากนั้นก็มาถึง เมื่อเด็กไม่สามารถอยู่เงียบๆ มีป่าหัวเราะ และตะโกน แล้วประตูก็ถูกเปิดออก เด็กชายวิ่งออกมา , สูง , สุขภาพ ,
หนุ่มหล่อๆ ตรงชายแขนนายคราเวนจ้องเข้าไปในดวงตาของเด็กชายหัวเราะ .
ใคร - อะไร ? ใคร ? เขาร้องไห้ ผมไม่ได้วางแผน
เจอพ่อแบบนี้ แต่
บางทีนี้เป็นวิธีที่ดีที่สุดเพื่อวิ่งออกมากับญาติของเขาและเพื่อน 'father
, ' เขากล่าวว่า ' ผมคอลลิน คุณไม่อยากจะเชื่อ ผมไม่อยากจะเชื่อตัวเอง มันเป็นสวน และแมรี่ และดิกค่อน
ตอนนั้น หลายร้อยไมล์ในยอร์ค ,คอลินเห็นสวนลับครั้งแรก แล้วพูดว่า ' ผมจะอยู่เป็นนิตย์ และที่เคย ! แต่นายขี้ขลาดยังไม่รู้
.
คืนนั้นในห้องของเขาที่โรงแรม เขานอนมากกว่าปกติ เป็นสัปดาห์ที่ผ่านไป เขาก็เริ่มคิดเรื่องของเขาและลูกชายของเขา เย็นวันหนึ่งในช่วงปลายฤดูร้อน ขณะที่เขานั่งเงียบๆอยู่ข้างทะเลสาบ เขารู้สึก
สงบแปลกๆอีกแล้วเขาหลับไป และฝันที่ดูเหมือนจริงมาก เขาได้ยินเสียงเรียกเขา มันหวานใสและมีความสุข เสียงของภรรยาสาวของเขา
'archie ! อาชิ ! อาชิ !
' ของฉันที่รัก ! เขากระโดดขึ้น คุณอยู่ไหน ? ' ' ในสวน ! เรียกเสียงที่สวยงาม .
แล้วความฝันก็จบลง ในตอนเช้า , เมื่อเขาตื่นขึ้นมา เขาจำความฝัน หล่อนบอกว่าหล่อน
ในสวน ! เขาคิดแต่ประตูมันล็อก และกุญแจฝังอยู่ . '
เช้านั้น เขาได้รับจดหมายจากซูซาน โซเวอร์บี้ . แล้วเธอถามเขาเพื่อจะกลับบ้าน แต่เธอไม่ได้ให้เหตุผล นายคราเวนคิดความฝันของเขา และตัดสินใจ

กลับไปอังกฤษทันที ในการเดินทางกลับไป ยอร์คเชียร์ เขากำลังคิดถึงโคลิน .
ฉันสงสัยจังว่าเขาเป็น ! ฉันต้องการลืมเขา เพราะเขาทำให้ฉันนึกถึงแม่เขาอาศัยอยู่และเธอตาย ! แต่บางทีผมก็ผิด ซูซาน โซเวอร์บี้บอกว่าฉันควรจะ