Stan Clark had expected a routine e

Stan Clark had expected a routine evening. As the program director of a television station
In a middle-sized eastern city, he always had his ear to the ground for any rumbles of discontent
That might become serious during the period when station licenses were reviewed by the Federal Communications Commission (FCC). The invitation to speak to a local parent-teacher association (PTA) on the subject “Children and Television” hardly seemed threatening. He anticipated the usual complaints about kids logging more time watching television than studying. He would agree and would joke that this seemed to be a problem in his house as well.
Well, if there was too much flack, he could always talk about the simple economics of television---expensive time and programming supported by advertisers at no direct cost to the viewers. No one except the lunatic fringe seriously wanted to cut back on the total hours of television available. And there was always cable or satellite, with fine alternatives such as Disney, Nickelodeon, and the Learning Channel---of course viewers needed to pay for those. Certainly things could be improved, he thought, but, all in all, this is a workable system….
Stan’s speech went according to plan until he opened the floor to questions. What happened then was something for which his administrative position and socioeconomic background had not prepared him---a cry for help from those struggling to make the family budget work. Perhaps it was the time of the year---early December---but a large part of the audience came alive with this question from a parent: “Can’t you do anything about the stuff our kids see advertised? The ads drive me nuts!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สแตน Clark ได้คาดเย็นตามปกติ เป็นผู้อำนวยการโปรแกรมของสถานีโทรทัศน์ในภาคตะวันออกเมือง middle-sized เสมอเขาหูของเขาไปพื้นดินสำหรับใด ๆ rumbles ไม่พอใจที่อาจจะร้ายแรงในระหว่างรอบระยะเวลาใบอนุญาตสถานีถูกตรวจทานโดยรัฐบาลกลางสื่อสารเสริม (FCC) เมื่อ เชิญไปพูดคุยกับสมาคมท้องถิ่นหลักครู (PTA) ในหัวข้อ "เด็กและโทรทัศน์" แทบไม่ดูเหมือนคุกคาม เขาคาดว่าร้องเรียนปกติเกี่ยวกับเด็กบันทึกเวลาดูโทรทัศน์มากกว่าการเรียน เขาจะยอมรับ และต้องเล่นที่ นี้ดูเหมือนจะ มีปัญหาในบ้านของเขาด้วย ดี ถ้ามีมากเกินไปตาแฟล็ก เขาอาจจะพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องเศรษฐศาสตร์ของโทรทัศน์--เวลาแพงและเขียนโปรแกรมที่ได้รับการสนับสนุน โดยบริษัทโฆษณาที่ไม่มีต้นทุนโดยตรงการ ไม่มีใครยกเว้น lunatic รอบนอกอย่างจริงจังต้องตัดกลับรวมเวลาของโทรทัศน์ที่มี และมีเสมอสายเคเบิลหรือดาวเทียม มีทางเลือกที่ดีเช่นดิสนีย์ ขอให้โชค และช่อง ทางการเรียนรู้---แน่นอนผู้ชมที่ต้องจ่ายสำหรับ แน่นอนสิ่งที่สามารถปรับปรุง ได้ เขาคิดว่า แต่ หมด นี้เป็นระบบสามารถทำงานได้... คำพูดของสแตนไปตามแผนจนกระทั่งเขาเปิดชั้นถาม สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วเป็นสิ่งที่ตำแหน่งบริหารและพื้นหลังประชากรของเขามีไม่เตรียมเขาร้องขอความช่วยเหลือจากผู้ที่ดิ้นรนเพื่อให้งบประมาณครอบครัวที่ทำงาน บางทีก็เวลาช่วงต้นเดือนธันวาคม------ปี แต่ส่วนใหญ่ของผู้ชมมาเต็มไป ด้วยคำถามนี้จากหลัก: "คุณทำอะไรไม่เกี่ยวกับสิ่งเด็กของเราดูโฆษณาหรือไม่ โฆษณาขับรถฉันถั่ว"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สแตนคลาร์กได้คาดว่าในช่วงเย็นตามปกติ ในฐานะที่เป็นผู้อำนวยการโครงการของสถานีโทรทัศน์
ในเมืองทางทิศตะวันออกขนาดกลางเขามักจะมีหูของเขาลงไปที่พื้นสำหรับ rumbles ใด ๆ ของความไม่พอใจ
ที่อาจจะกลายเป็นที่รุนแรงในช่วงเวลาเมื่อใบอนุญาตสถานีได้รับการตรวจสอบโดยคณะกรรมาธิการการสื่อสาร (FCC) เชิญไปพูดคุยกับสมาคมผู้ปกครองท้องถิ่น (PTA) ในเรื่อง "เด็กและโทรทัศน์" แทบจะไม่ดูเหมือนอันตราย เขาคาดว่าจะมีการร้องเรียนเกี่ยวกับเด็กปกติการเข้าสู่ระบบเวลามากขึ้นในการดูโทรทัศน์มากกว่าการศึกษา เขาจะเห็นด้วยและจะพูดเล่นว่านี้ดูเหมือนจะมีปัญหาในบ้านของเขาได้เป็นอย่างดี.
ดีถ้ามี Flack มากเกินไปเขาก็สามารถพูดคุยเกี่ยวกับเศรษฐศาสตร์ที่เรียบง่ายของโทรทัศน์ --- เวลาที่มีราคาแพงและการเขียนโปรแกรมได้รับการสนับสนุนโดยผู้โฆษณาที่ไม่มี ค่าใช้จ่ายโดยตรงให้กับผู้ชม ไม่มีใครยกเว้นคนบ้าริมจริงจังต้องการที่จะตัดกลับชั่วโมงรวมของโทรทัศน์ที่มีอยู่ และมีสายเคเบิลหรือดาวเทียมมักจะมีทางเลือกที่ดีเช่นดิสนีย์, ตู้เพลงและเรียนรู้ช่อง --- ของผู้ชมแน่นอนต้องจ่ายสำหรับผู้ที่ แน่นอนว่าสิ่งที่อาจจะดีขึ้นเขาคิด แต่ทั้งหมดในทั้งหมดนี้เป็นระบบที่สามารถทำงานได้ ... .
คำพูดของสแตนไปตามแผนจนกว่าเขาจะเปิดชั้นคำถาม สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นเป็นสิ่งที่ตำแหน่งการบริหารของเขาและพื้นหลังทางสังคมและเศรษฐกิจไม่ได้เตรียมเขา --- ร้องไห้เพื่อขอความช่วยเหลือจากผู้ที่ดิ้นรนเพื่อให้การทำงานงบประมาณของครอบครัว บางทีมันอาจจะเป็นช่วงเวลาของปี --- ช่วงต้นเดือนธันวาคม --- แต่ส่วนใหญ่ของผู้ชมมามีชีวิตอยู่กับคำถามจากผู้ปกครองนี้: "คุณไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับสิ่งที่เด็ก ๆ ของเราเห็นโฆษณา? โฆษณาขับรถฉันถั่ว! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สแตน คล้าก คาดว่า ช่วงเย็นตามปกติ เป็นผู้อำนวยการโปรแกรมของสถานีโทรทัศน์
ในโรงงานเมืองตะวันออก เขามักจะมีหูของเขาไปยังพื้นดินมีอยู่ของความไม่พอใจ
ที่อาจเป็นร้ายแรงในระหว่างรอบระยะเวลาเมื่อใบอนุญาตสถานีตรวจสอบโดย Federal Communications Commission ( FCC )เชิญพูดคุยกับท้องถิ่น สมาคมครูและผู้ปกครอง ( PTA ) ในหัวข้อ " เด็กและโทรทัศน์ " แทบจะดูเหมือนข่มขู่ เขาคาดว่าปกติร้องเรียนเกี่ยวกับเด็กเข้าสู่ระบบมากขึ้นเวลาดูทีวีมากกว่าอ่านหนังสือ เขาจะยอมรับและจะเล่นที่ดูเหมือนจะเป็นปัญหาในบ้านเขาเช่นกัน
ก็ถ้ามันมีมากเกินไปเขามักจะพูดคุยเกี่ยวกับเศรษฐศาสตร์อย่างง่ายของโทรทัศน์ --- แพงเวลาและโปรแกรมสนับสนุนโดยโฆษณาที่ไม่ตรงต้นทุนให้กับผู้ชม ไม่มีใครยกเว้นคนบ้า Fringe จริงๆต้องการที่จะตัดกลับมาในชั่วโมงรวมของโทรทัศน์พร้อม และมีเสมอ สายเคเบิลหรือดาวเทียม กับทางเลือกที่ดีเช่น Disney , Nickelodeon ,และการเรียนรู้ --- ช่องแน่นอน ผู้ชมต้องจ่ายค่าเหล่านั้น แน่นอนมันอาจจะดีขึ้น เขาคิด แต่ทั้งหมดในทั้งหมดนี้เป็นระบบที่สามารถใช้งานได้ . . . . . . .
สแตนการพูดไปตามแผน จนเขาเปิด ชั้นถาม