Conclusions and Limitations Previou

Conclusions and Limitations
Previous literature suggests that children with LLI are less likely to report responses indicating the integration of auditory and visual speech signals in illusory contexts. Despite this, the current study demonstrates that this population can use visual speech cues to support auditory
perception given a relatively more naturalistic paradigm. It is suggested that in the context of informational masking, visual cues may assist the segregation and preferential processing of the target auditory speech signal. It should be noted, though, that the children with LLI also showed atypical development of speechreading skills, indicating that although beneficial, access to and/or use of visual cues is not equivalent across groups. This raises the possibility that improving speechreading skills could assist children with LLI in their speech perception and language comprehension abilities, either by strengthening amodal phonological representations or by encouraging more robust support for auditory processing. Given that the youngest children in the current study were also able to benefit from visual speech cues, this study emphasizes the importance of better understanding visual speech processing in relation to the development of speech perception and language comprehension over the preschool and early school years. Over this period, children’s vocabularies are developing rapidly, and the typical listening conditions change dramatically as children enter the classroom where they are expected to listen to a single speaker in a background of other voices. The primary limitation of the current data set is the cross-sectional nature of the sample, meaning that the exacerbation of the speechreading deficit over age in the LLI group may be an effect of individual differences (arising from different selection biases across age, for example) rather than developmental change. This is an important consideration in the case of language disorders as profiles vary substantially over developmental time in the LLI population (e.g., ContiRamsden & Botting, 1999; Conti-Ramsden, Botting, Simkin, & Knox, 2001), such that children recruited at different ages could show different profiles to children followed to the same age over time longitudinally. In terms of the tasks adopted here, the requirement to respond to a single target word embedded in a predictable carrier sentence during the SpiN task may have resulted in falsely low SRTs for some of the older TD children who may have been able to adequately speechread targets at low SNRs. The excellent performance of a few members of the TD group point to this task limitation. Future work charting the benefit and limitations of visual speech cues for TD children would be a valuable endeavor to promote better understanding of when and how visual cues support both everyday speech perception in childhood and ongoing changes in perceptual abilities.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อสรุปและข้อจำกัด วรรณกรรมก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่า เด็กที่ มีข้อมีโอกาสน้อยที่จะตอบรับรายงานที่แสดงการรวมสัญญาณภาพ และเสียงคำพูดในบริบทจริง แม้นี้ การศึกษาปัจจุบันอธิบายว่า ประชากรนี้สามารถใช้สัญลักษณ์ภาพเสียงเพื่อสนับสนุนโสต รับรู้ได้ค่อนข้างมากเป็นธรรมชาติหรือในเชิงกระบวนทัศน์ แนะนำว่า ในบริบทของกาวให้ข้อมูล พรรณนาอาจช่วยแยกและการประมวลผลพิเศษของเป้าหมายได้ยินเสียงสัญญาณ ควรสังเกต แม้ว่า ว่า เด็กกับข้อยัง แสดงให้เห็นการพัฒนาที่ผิดปกติทักษะ speechreading เพื่อระบุว่า แม้ว่าประโยชน์ เข้าถึง หรือใช้พรรณนาไม่เท่าข้ามกลุ่ม ยกนี้สนับสนุนความเป็นไปได้ว่า การพัฒนาทักษะ speechreading สามารถช่วยให้เด็ก มีข้อในคำพูดภาษาและการรับรู้ความเข้าใจความสามารถของตน โดยการแทนที่โครงสร้างประโยค amodal หรือ โดยการกระตุ้นให้แข็งแกร่งยิ่งขึ้นสำหรับการประมวลผลเสียง ระบุว่าเด็กอายุน้อยที่สุดในการศึกษาปัจจุบันก็สามารถได้รับประโยชน์จากสัญลักษณ์ภาพเสียง ศึกษานี้เน้นความสำคัญดีกว่าพูดแสดงความเข้าใจประมวลผลเกี่ยวกับการพัฒนารับรู้พูดและเข้าใจภาษาก่อนวัยเรียน และต้นปีโรงเรียน ช่วงนี้ ศัพท์เด็กกำลังพัฒนาอย่างรวดเร็ว และเปลี่ยนเงื่อนไขการฟังทั่วไปอย่างมากเมื่อเด็กเข้าห้องเรียนซึ่งพวกเขาจะต้องฟังจากลำโพงเดียวเบื้องหลังของเสียงอื่น ๆ ข้อจำกัดหลักของชุดข้อมูลปัจจุบันเป็นลักษณะหน้าตัดของตัวอย่าง ซึ่งหมายความ ว่า อาการกำเริบของสะสม speechreading อายุในกลุ่มข้ออาจเป็นผลของความแตกต่างแต่ละที่ (เกิดจากอคติต่าง ๆ เลือกข้ามอายุ ตัวอย่างเช่น) มากกว่าที่เปลี่ยนแปลงพัฒนาการ เป็นการพิจารณาที่สำคัญในกรณีของภาษาโพรไฟล์แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญตลอดเวลาพัฒนาการในประชากรข้อ (เช่น ContiRamsden & Botting, 1999 Conti-Ramsden, Botting, Simkin และ Knox, 2001), เช่น ที่เด็กคัดเลือกที่มีความสามารถแสดงโปรไฟล์ที่แตกต่างกับเด็กอายุเดียวกันตามช่วงเวลายาว ในแง่ของงานที่นำมาใช้ที่นี่ อาจมีผลใน SRTs แอบต่ำความต้องการเพื่อตอบสนองต่อคำเป้าหมายเดี่ยวฝังในประโยคสามารถคาดเดาผู้ขนส่งในระหว่างงานหมุนของเด็ก TD ที่อาจได้รับอย่างเพียงพอ speechread เป้าหมายที่ SNRs ต่ำสามารถ ประสิทธิภาพยอดเยี่ยมของบางสมาชิกของกลุ่ม TD ชี้ไปที่ข้อจำกัดของงานนี้ ในอนาคตงานกราฟผลประโยชน์และข้อจำกัดของสัญลักษณ์ภาพเสียงเด็ก TD จะเป็นความพยายามมีคุณค่าเพื่อส่งเสริมความเข้าใจด้านเวลา และสัญลักษณ์ visual สนับสนุนรับรู้คำพูดในชีวิตประจำวันทั้งในวัยเด็กและการเปลี่ยนแปลงความสามารถในการรับรู้อย่างต่อเนื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุปผลการวิจัยและข้อ จำกัด
วรรณคดีก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่าเด็กที่มี LLI มีโอกาสน้อยที่จะรายงานการตอบสนองที่แสดงให้เห็นการรวมกลุ่มของสัญญาณการพูดการได้ยินและการมองเห็นในบริบทที่เหลวไหล อย่างไรก็ตามเรื่องนี้การศึกษาในปัจจุบันแสดงให้เห็นว่าประชากรกลุ่มนี้สามารถใช้คำพูดชี้นำภาพเพื่อสนับสนุนการได้ยิน
การรับรู้รับกระบวนทัศน์ที่ค่อนข้างเป็นธรรมชาติมากขึ้น มันบอกว่าในบริบทของการกำบังในการให้ข้อมูลที่ชี้นำภาพอาจช่วยให้การคัดแยกและการประมวลผลพิเศษของสัญญาณเสียงพูดหูเป้าหมาย มันควรจะสังเกตได้ว่าเด็กที่มี LLI ยังแสดงให้เห็นการพัฒนาที่ผิดปกติของทักษะ speechreading แสดงให้เห็นว่าถึงแม้จะเป็นประโยชน์ต่อการเข้าถึงและ / หรือการใช้ตัวชี้นำภาพจะไม่เทียบเท่าในกลุ่ม นี้ทำให้เกิดความเป็นไปได้ว่าการพัฒนาทักษะการ speechreading สามารถช่วยเหลือเด็กที่มี LLI ในการรับรู้การพูดและเข้าใจภาษาความสามารถของพวกเขาทั้งโดยการเสริมสร้างการแสดงเสียง amodal หรือโดยการกระตุ้นให้การสนับสนุนที่แข็งแกร่งมากขึ้นสำหรับการประมวลผลการได้ยิน ระบุว่าเด็กอายุน้อยที่สุดในการศึกษาในปัจจุบันก็มีความสามารถที่จะได้รับประโยชน์จากการพูดชี้นำภาพการศึกษาครั้งนี้เน้นความสำคัญของประมวลผลคำพูดภาพความเข้าใจอันดีในความสัมพันธ์กับการพัฒนาของการรับรู้การพูดและเข้าใจภาษาในช่วงก่อนวัยเรียนและโรงเรียนในช่วงต้นปีที่ผ่านมา ในช่วงเวลานี้คำศัพท์สำหรับเด็กมีการพัฒนาอย่างรวดเร็วและเงื่อนไขการฟังโดยทั่วไปการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วในขณะที่เด็กเข้าสู่ชั้นเรียนที่พวกเขาคาดว่าจะฟังลำโพงเดียวในพื้นหลังของเสียงอื่น ๆ ข้อ จำกัด หลักของชุดข้อมูลในปัจจุบันมีลักษณะตัดขวางของกลุ่มตัวอย่างมีความหมายว่าอาการกำเริบของการขาดดุล speechreading อายุในกลุ่ม LLI มากกว่าอาจจะเป็นผลของความแตกต่างของแต่ละบุคคล (ที่เกิดจากอคติเลือกที่แตกต่างกันทั่วอายุตัวอย่างเช่น ) มากกว่าการเปลี่ยนแปลงพัฒนาการ นี่คือการพิจารณาที่สำคัญในกรณีของความผิดปกติของภาษาที่โปรไฟล์แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญในช่วงเวลาการพัฒนาในประชากร LLI (เช่น ContiRamsden & Botting 1999; Conti-แรมส์, Botting, Simkin และน็อกซ์, 2001) เช่นว่าเด็กที่ได้รับคัดเลือกที่ ทุกเพศทุกวัยที่แตกต่างกันสามารถแสดงโปรไฟล์ที่แตกต่างให้กับเด็กตามอายุเดียวกันในช่วงเวลายาว ในแง่ของงานที่นำมาใช้ที่นี่ต้องการที่จะตอบสนองต่อคำเป้าหมายเดียวที่ฝังอยู่ในประโยคที่ผู้ให้บริการสามารถคาดเดาได้ในช่วงงาน SPIN อาจมีผลในการ SRTS ต่ำตู่สำหรับบางส่วนของเด็ก TD สูงอายุที่อาจได้รับสามารถเป้าหมาย speechread เพียงพอ ที่ SNRs ต่ำ ผลการดำเนินงานที่ดีของสมาชิกบางส่วนของจุดกลุ่ม TD เพื่อข้อ จำกัด งานนี้ การทำงานในอนาคตการสร้างแผนภูมิประโยชน์และข้อ จำกัด ของการพูดชี้นำภาพสำหรับเด็ก TD จะเป็นความพยายามที่มีคุณค่าเพื่อส่งเสริมความเข้าใจที่ดีขึ้นของเวลาและวิธีการชี้นำภาพสนับสนุนการรับรู้คำพูดทั้งในชีวิตประจำวันในวัยเด็กและการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องในความสามารถในการรับรู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อสรุปและข้อ จำกัดวรรณกรรมก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่าเด็กลแ ไอมีโอกาสน้อยที่จะรายงานการตอบสนองที่แสดงภาพและเสียงสัญญาณของการบูรณาการในบริบทการลวงตา แม้ว่าการศึกษาในปัจจุบันพบว่าประชากรนี้สามารถใช้ตัวชี้นำภาพเพื่อสนับสนุนการพูดการได้ยินการรับรู้ได้รับค่อนข้างมาก 3 ด . พบว่าในบริบทของข้อมูลกาวคิวภาพอาจช่วยแยกและการประมวลผลพิเศษของเป้าหมายหูแว่วเสียงพูด . มันควรจะสังเกตว่าเด็กมีพัฒนาการผิดปกติของ ลแ ไอ speechreading ทักษะ ระบุว่า แม้ว่าที่เป็นประโยชน์ , การเข้าถึงและ / หรือการใช้ตัวชี้นำภาพจะไม่เท่ากับข้ามกลุ่ม นี้จะเพิ่มความเป็นไปได้ที่ปรับปรุง speechreading ทักษะ สามารถช่วยเหลือเด็กในการรับรู้เสียงพูดของพวกเขาและลแ ไอความสามารถทางภาษาเพื่อความเข้าใจ ทั้งโดยการใช้ amodal เป็นตัวแทนหรือให้การสนับสนุนที่แข็งแกร่งมากขึ้นสำหรับการประมวลผลเสียง . ระบุว่าเด็กที่อายุน้อยที่สุดในการศึกษาในปัจจุบัน ยังสามารถได้รับประโยชน์จากคิวการพูดภาพ การศึกษานี้เน้นความสำคัญของความเข้าใจและการพูดการประมวลผลในความสัมพันธ์กับพัฒนาการด้านการรับรู้ภาษาและการพูดในช่วงปฐมวัย และปีของโรงเรียนก่อน ช่วงเวลานี้ คำศัพท์ของเด็กมีการพัฒนาไปอย่างรวดเร็ว และโดยทั่วไปฟังเงื่อนไขเปลี่ยนไปอย่างมาก เช่น เด็กเข้าห้องเรียนที่พวกเขาคาดว่าจะฟังลำโพงเดียวในพื้นหลังของเสียงอื่น ๆ ข้อจำกัดหลักของชุดข้อมูลเป็นปัจจุบัน ลักษณะภาคตัดขวางของกลุ่มตัวอย่าง หมายถึง อาการกำเริบของ speechreading ขาดดุลเกินอายุในกลุ่มลแ ไออาจมีผลต่อความแตกต่างของแต่ละบุคคล ( ที่เกิดจากอคติของการเลือกที่แตกต่างกันทั้งอายุ ตัวอย่างเช่น ) มากกว่าการเปลี่ยนแปลง นี่คือการพิจารณาที่สำคัญในกรณีของความผิดปกติทางภาษาเป็นโปรไฟล์แตกต่างกันอย่างมากกว่าเวลาในการพัฒนาประชากร ( เช่น ลแ ไอ contiramsden & botting , 1999 ; คอนติ Ramsden , botting simkin & น็อกซ์ , 2001 ) ซึ่งคัดเลือกเด็กในวัยต่าง ๆสามารถแสดงโปรไฟล์ที่แตกต่างกันเด็กตามวัยเดียวกันตลอดเวลา ตามยาว . ในแง่ของการประกาศใช้มา ความต้องการเพื่อตอบสนองต่อเป้าหมายเดียวคำที่ฝังตัวอยู่ในประโยคที่ผู้ให้บริการได้ในระหว่างปั่นงาน อาจมีผลใน srts ต่ำเท็จบางรุ่นเก่าที่ TD เด็กที่อาจได้รับสามารถที่จะเพียงพอ speechread เป้าหมายที่ต่ำ snrs . ประสิทธิภาพที่ยอดเยี่ยมของสมาชิกในกลุ่มไม่กี่จุด TD นี้งานมีข้อจำกัด อนาคตงานใช้ประโยชน์และข้อจำกัดของตัวชี้นำภาพและคำพูดสำหรับเด็กจะแข่งขัน TD ที่มีคุณค่าในการส่งเสริมความเข้าใจที่ดีขึ้นของเวลาและวิธีที่คิวภาพสนับสนุนการรับรู้เสียงพูดทั้งสองทุกวันในวัยเด็ก และการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่องในความสามารถ ฯลฯ