The religious tensions that first s

The religious tensions that first started in Rakhine state have spread more
generally in Myanmar, and might now threaten the whole regional security with a
spill-over to the neighbouring countries. The inter-religious violence taking place
in various parts of the country has in fact provoked tensions between Buddhists
and Muslims in Malaysia, Indonesia or Thailand – all three having large Rohingya
refugee communities – and there are apprehensions that the clashes inside the
country may spread to Muslims and Buddhists outside Myanmar, which could
lead to a rancorous cycle of reprisals and counter-reprisals in the Southeast Asian
region. Surin Pitsuwan, former head of the Association of Southeast Asian
Nations (ASEAN) has already warned the regional government officials about the
imminent spill-over effects of the violence caused by the increasing religious and
52
nationalist radicalisation (Zappei, 2014). In fact, Buddhist nationalism and
radicalism is increasing in other parts of Southeast Asia, with nationalist groups
composed of, among others, monks who orchestrate the destruction of Muslim or
Christian property in Sri Lanka or monk-military cooperation for defensive – and
even offensive – measures, which increases the alienation felt by minority
Muslims (Beech, 2013). For instance, retaliatory attacks have occurred between
Muslims and Buddhists in Kuala Lumpur, and there are concerns about radical
Muslims outside Myanmar exploiting the situation to recruit followers and
support their extremist narratives. This might in turn feed the nationalist Buddhist
discourses deeming that foreign radicals support and influence Muslim ethnic
groups such as the Rohingya (Coates, 2013).
It is thus an important security concern for the region to hinder the rise of
radicalism, because of its possible evolution into terrorist threats or actions
against a government of a specific group. Some incidents have already occurred,
like an attempt of assault on the Myanmar embassy in Jakarta by Islamist
extremists, or the bombing of a Buddhist site in India (International Crisis Group,
2013). It is important to note, however, that such actions have not always been
recognised by Islamist groups, but might be organised by other Buddhist factions
only to incriminate the Muslim side and thus justify any violent actions towards
them. In fact, certain Muslim groups abroad claim that the Buddhist nationalist
community stage drama in order to gain sympathy ahead of the general election in
Myanmar in 2015 (United Nations High Commissioner for Refugees, 2014).
However, some threats are openly recognized, like the one sent by the Indonesian
radical cleric Abu Bakar Bashir – now imprisoned – who wrote a letter to
President Thein Sein where he threatens of violent jihad against Myanmar
justified by the persecution of the Rohingya (Coates, 2013).
Another broader issue derived from the Buddhist-Muslim conflicts is the
increasing number of refugees. As the hatred, tension and conflicts get more
intense, the number of Rohingyas seeking asylum in the bordering countries
explodes, which leads to further violations of human rights by both state and non-
53
state actors. In fact, because of their lacking citizenship, the Rohingya are often
labelled as illegal economic migrants, and thus have to face arrests, deportation or
labour exploitation instead of the needed protection. Moreover, the legal
framework regarding the issue is quite inefficient and even lacking in the
Southeast Asian region, despite international pressure and civil society advocacy.
In fact, only two out of ten members of ASEAN – Philippines and Cambodia –
have ratified the 1951 United Nations Convention Relating to the Status of
Refugees and the 1967 Protocol attached to it (Asia Pacific Refugees Rights
Network, 2013). Important destination countries such as Malaysia, Bangladesh or
Thailand are thus short on adequate legal measures to identify and protect
Rohingya refugees and asylum seekers, which has lead to irresponsible
government policies and practices such as arbitrary arrests, deportations and
detainments which violate many obligations and rights stated in the Universal
Declaration of Human Rights. Also, the demographic side of the matter should
not be neglected. In Bangladesh for example, the massive flow of refugees –
mostly from the Rohingya community – has had an important impact on the
demographic profile of southeast Bangladesh. With approximately 29’000
Rohingya refugees within the UNHCR registration system, added to the 200’000
ones residing in the country as illegal migrants, the pressure on Bangladesh is
critical (Refugees International, 2011). Being one of the less developed countries
of the region with an important population density of more than 900 per square
meter, the pressure on essential resources such as land and water is high. This
resource scarcity, coupled with the demographic pressure and the somewhat
unstable internal security has lead the country to close its borders to more
refugees, despite repeated requests from several human rights groups, the
UNHCR and numerous countries. However, the border with Myanmar being 271
kilometres long makes its management quasi-impossible, which creates
opportunities for increased transnational crime such as human trafficking or drug
and arm smuggling (Bashar, 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความตึงเครียดทางศาสนาซึ่งเริ่มครั้งแรก ในรัฐยะไข่มีแพร่กระจายมากขึ้นโดยทั่วไปในพม่า และอาจตอนนี้คุกคามความปลอดภัยทั้งระดับภูมิภาคด้วยการหกไปประเทศเพื่อนบ้าน ใช้ความรุนแรงระหว่างศาสนาในส่วนต่าง ๆ ของประเทศได้ในความเป็นจริงท่านความตึงเครียดระหว่างพุทธชาวมุสลิมในมาเลเซีย อินโดนีเซีย หรือประเทศ ไทย – และทั้งสามมีขนาดใหญ่โรฮิงยาชุมชนผู้ลี้ภัย – มี apprehensions ที่ปะทะกันภายในประเทศอาจแพร่กระจายมุสลิมและพุทธนอกพม่า ซึ่งสามารถนำไปสู่วงจร rancorous reprisals และ reprisals ซึ่งในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ภูมิภาคที่ สุรินทร์พิศสุวรรณ อดีตหัวหน้าของสมาคมตะวันออกเฉียงใต้เอเชียประเทศ (อาเซียน) ได้แล้วเตือนเจ้าหน้าที่ของรัฐระดับภูมิภาคเกี่ยวกับการพายุฝนฟ้าคะนองหกมากกว่าผลของความรุนแรงที่เกิดจากศาสนาเพิ่มขึ้น และ 52ของ radicalisation (Zappei, 2014) ในความเป็นจริง พุทธชาตินิยม และradicalism เพิ่มในส่วนอื่น ๆ ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ กับกลุ่มชาตินิยมประกอบด้วย หมู่คนอื่น ๆ พระสงฆ์ที่ orchestrate ทำลายของมุสลิม หรือแห่งศรีลังกาหรือความร่วมมือทหารพระสำหรับตั้งรับ – คริสเตียน และแม้เนื้อหา – วัด ซึ่งเพิ่มการจำหน่ายรู้สึก โดยชนกลุ่มน้อยมุสลิม (บีช 2013) ตัวอย่าง ท้นโจมตีเกิดขึ้นระหว่างมุสลิมและพุทธในกัวลาลัมเปอร์ และมีความกังวลเกี่ยวกับรัศมีมุสลิมนอกพม่า exploiting สถานการณ์รับสมัครลูกศิษย์ และสนับสนุนของ narratives โต่ง นี้อาจจะดึงชาตินิยมของชาวพุทธประการ deeming อนุมูลต่างสนับสนุน และอิทธิพลชนกลุ่มน้อยมุสลิมกลุ่มเช่นโรฮิงยา (Coates, 2013)จึงได้เป็นกังวลความปลอดภัยสำคัญสำหรับภูมิภาคเพิ่มขึ้นของการขัดขวางradicalism เนื่องจากการวิวัฒนาการได้เป็นภัยคุกคามก่อการร้ายหรือการดำเนินการต่อต้านรัฐบาลของกลุ่มเฉพาะ เหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นแล้วเช่นมีความพยายามโจมตีในสถานเอกอัครราชทูตพม่าในจาการ์ตาโดยอิสลามพวกหัวรุนแรง หรือระเบิดของไซต์พระพุทธศาสนาในอินเดีย (กลุ่มนานาชาติวิกฤต2013) สิ่งสำคัญคือต้องทราบ อย่างไร ตามที่ การดำเนินการดังกล่าวไม่มียังกลุ่มอิสลาม แต่อาจจัด โดยฝ่ายพุทธอื่น ๆเฉพาะ การดำเนินคดีฟ้องร้องด้านมุสลิมจึง จัดดำเนินการรุนแรงใด ๆ ต่อพวกเขา ในความเป็นจริง มุสลิมบางกลุ่มต่างประเทศอ้างว่า ชาตินิยมของชาวพุทธละครเวทีชุมชนเพื่อให้ได้เห็นใจก่อนการเลือกตั้งทั่วไปในพม่าใน 2015 (สหประชาชาติข้าหลวงใหญ่ผู้ลี้ภัย 2014)อย่างไรก็ตาม ภัยคุกคามบางมีอย่างเปิดเผยรู้จัก เช่นการส่ง โดยที่อินโดนีเซียรุนแรง cleric ชาร์แห่งอาบูดาบี – ตอนนี้ จำคุกเป็นเวลา – ผู้เขียนจดหมายถึงประธานาธิบดี Thein Sein ที่เขาข่มขู่รุนแรงญิฮากับพม่าชิด โดยเบียดเบียนของโรฮิงยา (Coates, 2013)เป็นอีกประเด็นที่กว้างขึ้นมาจากความขัดแย้งศาสนาพุทธมุสลิมเพิ่มจำนวนผู้ลี้ภัย เป็นความเกลียดชัง ความตึงเครียดและความขัดแย้งได้รับเพิ่มเติมรุนแรง จำนวน Rohingyas ที่ลี้ภัยในประเทศข้างเคียงระเบิด ซึ่งนำไปสู่การละเมิดสิทธิมนุษยชน โดยทั้งรัฐ และ -53แสดงสถานะการ ในความเป็นจริง เพราะสัญชาติของ lacking โรฮิงยามักมันเป็นอพยพผิดกฎหมายทางเศรษฐกิจ และดังนั้น ต้องเผชิญกับการจับกุม พฤติกรรม หรือกดขี่ขูดรีดแรงงานแทนการป้องกันที่จำเป็น นอกจากนี้ ด้านกฎหมายกรอบเกี่ยวกับปัญหาจะค่อนข้างต่ำ และยังขาดการเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ภูมิภาค แม้ มีความกดดันระหว่างประเทศและภาคประชาสังคมหลุยในความเป็นจริง เพียง 2 จาก 10 สมาชิกของอาเซียนฟิลิปปินส์และกัมพูชา –มีสำคัญ 1951 สหประชาชาติอนุสัญญาว่าด้วยสถานะของผู้ลี้ภัยและ 1967 การโพรโทคอแนบ (เอเชียแปซิฟิกผู้ลี้ภัยสิทธิเครือข่าย 2013) ประเทศปลายทางที่สำคัญเช่นมาเลเซีย บังกลาเทศ หรือประเทศไทยจะดังในมาตรการทางกฎหมายเพียงพอในการระบุ และป้องกันผู้ลี้ภัยโรฮิงยาและลี้ภัย ซึ่งได้นำไปหลายนโยบายของรัฐบาลและปฏิบัติเช่นอำนาจจับกุม deportations และdetainments การละเมิดภาระผูกพันและสิทธิที่ระบุไว้ในมาตรฐานสากลหลายปฏิญญาว่าด้วยสิทธิมนุษยชน ยัง ด้านประชากรของเรื่องควรไม่เป็นที่ไม่มีกิจกรรม ในประเทศบังกลาเทศเช่น การไหลขนาดใหญ่ผู้ลี้ภัย –ส่วนใหญ่จากชุมชนโรฮิงยา – มีผลกระทบสำคัญในการโพรไฟล์ที่ประชากรของประเทศบังกลาเทศตะวันออกเฉียงใต้ มีประมาณ 29'000ผู้ลี้ภัยโรฮิงยาในระบบลงทะเบียนยูเอ็นเอชซี เพิ่ม 200'000คนที่เชิญเป็นอพยพผิดกฎหมายในประเทศ เป็นความดันในบังกลาเทศสำคัญ (ผู้ลี้ภัยนานาชาติ 2011) เป็นหนึ่งในประเทศที่พัฒนาน้อยภาคมีความหนาแน่นประชากรที่สำคัญมีของมากกว่า 900 ต่อตารางเมตร แรงกดดันสำคัญทรัพยากรดินและน้ำได้สูง นี้ขาดแคลนทรัพยากร ควบคู่ไปกับแรงกดดันทางประชากรและที่ความปลอดภัยภายในเสถียรได้นำประเทศปิดเส้นขอบของการเพิ่มเติมผู้ลี้ภัย แม้ มีการร้องขอซ้ำจากกลุ่มสิทธิมนุษยชนต่าง ๆ การยูเอ็นเอชซีและประเทศต่าง ๆ อย่างไรก็ตาม ชายแดนกับพม่ากำลัง 271กิโลเมตรที่ยาวทำให้การบริหารกึ่งเป็นไปไม่ได้ ซึ่งสร้างโอกาสสำหรับอาชญากรรมข้ามชาติเพิ่มขึ้นเช่นยาเสพติดหรือการค้ามนุษย์และแขนลักลอบ (Bashar, 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ศาสนาในรัฐยะไข่ ความตึงเครียดที่เริ่มแพร่กระจายมากขึ้น
โดยทั่วไปในพม่า และตอนนี้อาจคุกคามความมั่นคงในภูมิภาคทั้งกับ
ล้นไปยังประเทศเพื่อนบ้าน ความรุนแรงระหว่างศาสนาเกิดขึ้น
ในส่วนต่างๆของประเทศได้ในความเป็นจริงทำให้ความตึงเครียดระหว่างชาวพุทธและชาวมุสลิมในมาเลเซีย
,อินโดนีเซียหรือไทย และทั้งสามมีขนาดใหญ่ ชุมชนผู้ลี้ภัยโรฮิงยา
) และมีความหวั่นกลัวว่า การปะทะกันภายใน
ประเทศอาจแพร่กระจายไปยังชาวมุสลิมและชาวพุทธนอกพม่า ซึ่งอาจนำไปสู่วงจร
ขมขื่นของการแก้แค้นและเคาน์เตอร์นำในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

สุรินทร์พิศสุวรรณ , อดีตหัวหน้าของสมาคม
เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ประเทศ ( อาเซียน ) ได้เตือนเจ้าหน้าที่ของรัฐในภูมิภาคเกี่ยวกับ
หกใกล้กว่าผลของความรุนแรงที่เกิดจากการศาสนาและชาตินิยม radicalisation 52

( zappei 2014 ) ในความเป็นจริง , พุทธและชาตินิยม
รุนแรงเพิ่มขึ้นในส่วนอื่น ๆของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ กลุ่มชาตินิยม
ประกอบด้วยในหมู่คนอื่น ๆพระภิกษุที่ผู้ประพันธ์ทำลายมุสลิมหรือทรัพย์สิน
คริสเตียนในศรีลังกา หรือความร่วมมือทางทหารเพื่อการป้องกันและมาตรการสำหรับพระ
ยิ่งขึ้น ก้าวร้าว ซึ่งช่วยเพิ่มความรู้สึกโดยชนกลุ่มน้อย
มุสลิม ( บีช , 2013 ) ตัวอย่างเช่น การโจมตีตอบโต้ได้เกิดขึ้นระหว่าง
ชาวมุสลิมและชาวพุทธในกัวลาลัมเปอร์ และมีความกังวลเกี่ยวกับราก
พม่ามุสลิมนอกจากสถานการณ์ที่จะรับสมัครลูกศิษย์และ
สนับสนุนเรื่องเล่าหัวรุนแรงของพวกเขา นี้อาจจะกินกระแสชาตินิยมพุทธศาสนา
วาทกรรมการมองการณ์ไกลว่าอนุมูลอิสระต่างสนับสนุนและอิทธิพลมุสลิมชาติพันธุ์
กลุ่มต่าง ๆ เช่น โรฮิงญา ( โคตส์ , 2013 ) .
มันจึงเป็นกังวลเรื่องความปลอดภัยที่สำคัญสำหรับภูมิภาคเพื่อขัดขวางการเพิ่มขึ้นของหัวรุนแรง
,เพราะวิวัฒนาการที่เป็นไปได้ในการก่อการร้ายคุกคามหรือกระทำ
กับรัฐบาลของกลุ่มที่เฉพาะเจาะจง เหตุการณ์บางอย่างได้เกิดขึ้น
ชอบความพยายามของการโจมตีในสถานทูตพม่า ในกรุงจาการ์ตา โดยมุสลิมหัวรุนแรง
หรือระเบิดของชาวพุทธในอินเดียเว็บไซต์กลุ่มวิกฤตการณ์ระหว่างประเทศ
2013 ) มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่าการกระทำดังกล่าวไม่ได้เสมอ
ได้รับการยอมรับโดยกลุ่ม Islamist , แต่อาจจะจัดโดยกลุ่มพุทธศาสนิกชน
เท่านั้นที่จะใส่ร้ายมุสลิมและความรุนแรงการกระทำใด ๆด้านจึงจัดต่อ
. ในความเป็นจริง บางกลุ่มมุสลิมในต่างประเทศ อ้างว่า ทางชาตินิยม
ชุมชนเวทีละครเพื่อที่จะได้รับความเห็นอกเห็นใจก่อนการเลือกตั้งทั่วไปในพม่าในปี 2015
ข้าหลวงใหญ่ผู้ลี้ภัยสหประชาชาติ
2014 )อย่างไรก็ตาม ภัยคุกคามบางอย่างเปิดเผยว่า เหมือนหนึ่งส่งมาจากอินโด Abu Bakar Bashir
หัวรุนแรงสมณะและขณะนี้ถูกคุมขัง–ผู้เขียนจดหมายถึง
ประธานาธิบดี Thein Sein ที่เขาขู่ความรุนแรงญิฮาดต่อต้านพม่า
ชอบธรรมโดยการประหัตประหารของชาวโรฮิงญา ( โคตส์ , 2013 ) .
อีกกว้าง ปัญหามาจาก พุทธ มุสลิมขัดแย้งคือ
เพิ่มจำนวนของผู้อพยพขณะที่ ความเกลียดชัง ความขัดแย้ง ความตึงเครียด และได้รับเพิ่มเติม
เข้ม จำนวน rohingyas แสวงหาที่ลี้ภัยในชายแดนประเทศ
ระเบิดที่นำไปสู่การละเมิดสิทธิมนุษยชนต่อทั้งรัฐและนอกรัฐ 53

นักแสดง ในความเป็นจริง เพราะพวกเขาขาดพลเมืองชาวโรฮินย่ามักจะ
labelled เป็นผู้อพยพทางเศรษฐกิจผิดกฎหมาย และดังนั้นจึง มีใบหน้าจับกุม เนรเทศ หรือ
การเอารัดเอาเปรียบแรงงานแทนที่จะต้องการการคุ้มครอง นอกจากนี้ กฎหมาย
กรอบประเด็นค่อนข้างไม่มีประสิทธิภาพและขาดในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
แม้จะมีแรงกดดันระหว่างประเทศและสนับสนุนประชาสังคม .
ในความเป็นจริง , เพียงสองในสิบของอาเซียน – ฟิลิปปินส์และกัมพูชา–
ได้ให้สัตยาบันอนุสัญญาสหประชาชาติ 1951 เกี่ยวกับสถานะของ
ผู้ลี้ภัยและพิธีสารปีแนบกับมัน ( เอเชีย แปซิฟิก เครือข่ายสิทธิผู้ลี้ภัย
, 2013 ) ประเทศปลายทางที่สำคัญ เช่น มาเลเซีย บังคลาเทศ หรือ ประเทศไทยจึงสั้นเพียงพอ

และมาตรการทางกฎหมายเพื่อระบุและปกป้องโรฮิงยาลี้ภัย ซึ่งได้นำนโยบายของรัฐบาลที่ขาดความรับผิดชอบ
และการปฏิบัติ เช่น การจับกุมโดยพลการ , ประเทศและ
detainments ที่ละเมิดพันธกรณีหลายและสิทธิที่ระบุไว้ในปฏิญญาสากลของสิทธิมนุษยชน
. นอกจากนี้ ด้านประชากรศาสตร์ของเรื่องควร
ไม่หลง . ในบังกลาเทศ ตัวอย่างเช่นการไหลขนาดใหญ่ของผู้ลี้ภัยชาวโรฮิงยา
) ส่วนใหญ่มาจากชุมชนฯได้มีผลกระทบที่สำคัญต่อ
ข้อมูลประชากรของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ บังคลาเทศ มีประมาณ 29 ,