The light in the plane went out aga

The light in the plane went out again. There were only eleven of them left now: Carl
Sandberg and Harald, four crew, and fi ve Americans. They sat together in the middle of
the plane. The girl and the young man in the black shirt watched them.
Through the window, Carl saw the fuel tanker drive towards the plane. It stopped, and
fi ve men in white clothes got out. The pilot went to the front of the plane to work the
controls, and the men started to refuel the plane.
Then he saw another man in a yellow raincoat come out of the airport building.
The bearded hijacker started to talk very excitedly. ‘Is it him? Yes, it is! Our leader! My
brother and sister, we have done it! Now, I must welcome him at the door. You, brother,
watch the pilot in the cabin, and sister, watch the passengers.’
Carl Sandberg watched the man in the yellow coat walk nearer. He could only see one
man at the back of the plane, refuelling it. He thought the others were under the plane
somewhere, but he didn’t know where.
Harald put his hand on Carl’s arm. Carl looked at him. Harald did not speak, but he was
looking at the girl very carefully.
As the door opened, and the man with the yellow coat came in, the girl turned to look.
Through the window, Carl saw a man in a white ran out from under the plane with
something that looked like a grenade in his hand. Two other men in white ran out behind
him.
The man’s arm went up and he threw the grenade through the open door.
There was a very loud BANG! at the front of the plane, and a fl ash of white light that
burned Carl’s eyes. Almost immediately there was an even louder BANG! BANG! and
two more fl ashes of white light.
Carl could not move. The noise was so loud and the light so bright that he sat still as a
stone. He saw the girl hijacker and the bearded man standing quite still too, with their guns
in their hands and their mouths open. Then a man in white ran through the door with a gun
in his hand. He shot the girl and the bearded man before they could move. The hijacker
in the black shirt came out of the Captain’s cabin behind the man in white, but two other
men in white came through the door and shot him too. The two prisoners, in their yellow
raincoats, tried to get to the door, but the man in white knocked them to the fl oor and
handcuffed their hands behind their backs.
Carl looked down. The girl was lying on the fl oor of the aisle behind him. He thought
he saw her hand move towards her machine gun, but then one of the soldiers in white ran
down the aisle and shot her again through the head. Another soldier pulled her away by her
legs and her long hair left blood along the fl oor.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฮเลนแซนด์เบิร์กยืนอยู่หน้าต่างห้องควบคุม จ้องมองที่เครื่องบิน 'มา เธอกล่าวว่า ' ทำไมเป็นที่ปิดประตู ในกรณีผู้โดยสาร 'การจี้จะไม่ตั้งพวกเขาฟรี กล่าวว่า สารวัตร Holm 'ฉันบอกคุณ นายกรัฐมนตรี นี้เป็นความผิด' 'จะเงียบ คน พันคาร์เตอร์กล่าว 'ผมคิดว่า เรามีบางสิ่งบางอย่างในรายการวิทยุ' ข้าง ๆ เขา ทหารถูกเปลี่ยนการควบคุมของวิทยุกองทัพขนาดเล็ก ทันใดนั้น เสียงของหนึ่ง hijackers และนักโทษที่เข้ามาในห้อง 'ทหารหลายวิธีจึงมีในสนามบินอาคาร พี่' ' ฉันไม่เห็นทหารใด ๆ ตำรวจเท่า นั้น ' ' นั่นคือแปลก ไม่มีทหารเลย?' 'ฉันไม่เห็นใด ๆ พี่ชาย' ' แปลกมาก แต่เหล่านี้ไม่ใช่ทหาร ไม่มีทหารจำนวนมาก บางทีผู้หญิงจะทำอะไรเธอกล่าว จากนั้น ' 'เฟส พันเอก' เฮเลนถาม ผู้มีเสียงจี้ วิธีที่เราสามารถได้ยินพวกเขา?' อัพเดต:พัน ' ดี แหม่ม คุณสามารถเห็นฝนตก ไม่คุณ เราไม่ได้ต้องโทษเราจนเปียก เพื่อเราเขามีกระสีเหลือง ดีเนื่องจากปุ่มกดเป็นเครื่องส่งสัญญาณวิทยุขนาดเล็ก ตอนนี้ เราได้ยินทุกสิ่งที่พวกเขาพูด และเราทราบว่าที่พวกเขาอยู่บนเครื่องบิน!' เฮเลนยิ้ม ' ความคิดดี พันเอก ฉันหวังว่า มันช่วย ' 'นายกรัฐมนตรี การขัดจังหวะของไมเคิล 'พวกเขากำลังมา' เฮเลนมองผ่านหน้าต่าง ประตูของเครื่องบินถูกเปิด และคนมาลงขั้นตอนหนึ่ง บางส่วนของพวกเขาเริ่มทำงานต่ออาคารสนามบิน และกี่ทำลงเปียกสายการบิน 'ทำอะไร' เฮเลนถาม 'สวดมนต์ บางที ' กล่าวว่า ไมเคิล การขอบคุณพระเจ้าที่พวกเขากำลังมีชีวิตอยู่หรือไม่' ตำรวจและแพทย์มาจากอาคารจะช่วยให้ผู้โดยสาร เฮเลนยืน และดูผ่านส่องทางไกล เธอไม่ได้เห็นคาร์ล ' เก้าเก้า ร้อย ที่อยู่ แล้ว กล่าวว่า พันคาร์เตอร์ ปิดประตูเครื่องบิน' ตอนนี้เราย้ายไปยังขั้นตอนถัดไปของเรา ลาก่อน นายกรัฐมนตรี.' เฮเลนเปิด และเห็นว่า พันถูกวางลงบนผ้าสีขาวด้านบนของกองทัพของเขาเหมือนกัน เขาวางระเบิดหลายในกระเป๋าเสื้อ และปืนกระเป๋ายาวภายในเสื้อ ยิ้มที่เธอ 'ฉันต้องช่วยผู้ชายของฉันเครื่องบินเติมเชื้อเพลิง' เธอกล่าวว่า 'พระเจ้าไปอาจกับคุณ พันเอก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เฮเลน Sandberg ยืนอยู่ที่หน้าต่างห้องควบคุมจ้องมองที่เครื่องบิน.
'Come on,' เธอกล่าวว่า 'ทำไมประตูที่ปิด? ในกรณีที่ผู้โดยสาร? 'จี้จะไม่ได้ตั้งให้ฟรี' สารวัตรโฮล์มกล่าวว่า 'ฉันบอกคุณนายกรัฐมนตรีนี้เป็นข้อผิดพลาดร้ายแรง.'
'เงียบ, ชาย,' พันเอกคาร์เตอร์กล่าวว่า "ผมคิดว่าเรามีบางสิ่งบางอย่างในวิทยุ. ข้างเขาทหารกำลังหันควบคุมของวิทยุกองทัพเล็ก ๆ ทันใดนั้นเสียงของหนึ่งจี้และนักโทษที่เข้ามาในห้อง.
'ดังนั้นวิธีที่หลาย ๆ ทหารจะมีในอาคารสนามบินพี่ชายของฉัน? 'ผมไม่ได้เห็นทหารใด ๆ เฉพาะตำรวจ. '
' ที่แปลก! ไม่มีทหารที่ทั้งหมดหรือไม่ '
' ฉันไม่เห็นใด ๆ พี่ชาย. '
' ที่แปลกมาก แต่เหล่านี้จะไม่ได้คนทหาร พวกเขาไม่ได้มีทหารหลายคน บางทีผู้หญิงคนนั้นจะทำในสิ่งที่เธอพูดแล้ว. '
' สิ่งที่เกิดขึ้นพันเอก? เฮเลนถาม เหล่านี้คือเสียงจี้ ' วิธีที่เราสามารถได้ยินพวกเขา? '
ผู้พันหัวเราะ 'ดี, แหม่ม, คุณสามารถเห็นมันมีฝนตกไม่สามารถคุณ? เราไม่ต้องการที่นักโทษที่ไม่ดีของเราที่จะได้รับเปียกดังนั้นเราจึงทำให้เขามีเสื้อกันฝนสีเหลืองมีความสุขเพราะปุ่มใดปุ่มหนึ่งที่เป็นเครื่องส่งสัญญาณวิทยุขนาดเล็ก ดังนั้นตอนนี้เราสามารถได้ยินทุกอย่างที่พวกเขาพูดและเรารู้ว่าพวกเขาอยู่บนเครื่องบิน! '
เฮเลนยิ้ม 'ความคิดที่ดีพันเอก ผมหวังว่ามันจะช่วยให้. '
' นายกรัฐมนตรี 'ไมเคิลขัดจังหวะ 'พวกเขากำลังมา!' เฮเลนมองผ่านหน้าต่าง ประตูเครื่องบินเปิดและคนถูกลงมาหนึ่งขั้นตอนหลังจากที่อื่น บางส่วนของพวกเขาเริ่มที่จะทำงานต่อการสร้างสนามบินและเพียงไม่กี่คุกเข่าลงบนพื้นเปียก.
'พวกเขากำลังทำอะไร?' เฮเลนถาม.
'สวดมนต์อาจ?' ไมเคิลกล่าวว่า 'เพื่อขอบคุณพระเจ้าที่พวกเขากำลังมีชีวิตอยู่?' ตำรวจและแพทย์ออกจากอาคารมาช่วยผู้โดยสาร เฮเลนยืนอยู่และดูผ่านกล้องส่องทางไกล เธอไม่ได้เห็นคาร์ล.
'เก้าสิบเก้าร้อย นั่นคือมันแล้ว 'พันเอกคาร์เตอร์กล่าวว่า ประตูเครื่องบินปิด.
'ตอนนี้เราย้ายไปยังขั้นตอนต่อไปของแผนของเรา Goodbye, นายกรัฐมนตรี. '
เฮเลนหันและเห็นว่าพันเอกถูกวางบนเสื้อผ้าสีขาวด้านบนของกองทัพของเขา
เครื่องแบบ เขาวางระเบิดหลายแห่งในกระเป๋าเสื้อและปืนกลในกระเป๋ายาว
ภายในเสื้อ เขายิ้มให้เธอ 'ฉันจะต้องช่วยคนของข้าเติมน้ำมันเครื่องบิน.'
'พระเจ้าอาจจะไปกับคุณพันเอก' เธอกล่าวว่า