Yet territoriality, though historic

Yet territoriality, though historically essential to the evolution of democratic representation, identifies only one set of ways in which individuals are involved in, or affected by, collective structures and decisions. Issues such as migration, global trade, and environment, for example, are extraterritorial; they are not contained by any existing territorially organized polity (Benhabib 2004, Gould 2004, Held & Koenig-Archibugi 2005, Bohman 2007). Other issues are nonterritorial, particularly those involving identity, such as religion, ethnicity, nationalism, professional identity, recreation, gender identity, and many social movements. Such nonterritorial interests are not new to democratic theorists. The main object of disagreement in making and interpreting the democratic constitution of the Weimar Republic, for example, was whether representation should represent individuals or corporate interests. In modern constitutional democracies, however, the older corporatist views of parliaments and representation have given way to the representation of individuals whose only commonality is residence. Thus, legislatures attend to nonresidential constituencies only indirectly—not because citizens have equal shares of power assigned by territory, but rather because pressure and advocacy groups can organize territory-based votes along nonterritorial lines (Dahl 1956, 1971; cf. Mansbridge 2003). Other venues have emerged to represent other kinds of constituencies. The world is now populated with a very large number of transnational, extraterritorial, and nonterritorial actors, ranging from relatively formalized institutions built out of territorial units (such as the United Nations, the World Bank, the European Union, and numerous treaty organizations), to a multitude of nongovernmental organizations, transnational movements, associations, and social networks (Anheier et al. 2004, Saward 2006a), each making representative claims and serving representative functions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยังถิ่น แม้ว่าอดีตที่จำเป็นต่อการวิวัฒนาการของการนำเสนอประชาธิปไตย ระบุชุดเดียวของวิธีการที่บุคคลที่เกี่ยวข้องกับ หรือรับผลกระทบจาก รวมโครงสร้างและการตัดสินใจ ปัญหาเช่นย้าย ค้าสากล และสิ่งแวด ล้อม เช่น เป็น extraterritorial นอกจากนี้พวกเขาไม่มีอยู่ โดยใด ๆ ที่มีอยู่จัด territorially polity (Benhabib 2004, Gould 2004 จับ และรักษา Archibugi 2005, Bohman 2007) ปัญหาอื่น ๆ ได้ nonterritorial โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เกี่ยวข้องกับรหัสประจำตัว ศาสนา เชื้อชาติ ชาตินิยม ตัวมืออาชีพ นันทนาการ ระบุเพศ และความเคลื่อนไหวทางสังคมใน สนใจเช่น nonterritorial ใหม่ theorists ประชาธิปไตยไม่ได้ เป้าหมายหลักของกัน และตีความรัฐธรรมนูญประชาธิปไตยของรัฐไวมาร์ เช่น ถูกว่าควรแสดงการแสดงบุคคลหรือผลประโยชน์ขององค์กร ในสมัยรัฐธรรมนูญเหมือน ๆ ไร วิว corporatist เก่าของ parliaments และการแสดงได้ให้ทางตัวแทนของบุคคลที่มี commonality เดียวคือ เรสซิเดนซ์ ดังนั้น legislatures ฟังชุมชน nonresidential โดยทางอ้อมเท่านั้น — ไม่ได้เนื่อง จากประชาชนมีหุ้นเท่าของพลังงานที่กำหนด โดยเขต แต่เป็น เพราะความกดดันและหลุยกลุ่มสามารถจัดโหวดตามเขตตามแนวเส้น nonterritorial (1956 เล็นดาห์ล 1971 มัทธิว Mansbridge 2003) สถานที่อื่น ๆ ได้เกิดการแสดงประเภทอื่น ๆ ของชุมชน โลกจะถูกเติม ด้วยจำนวนขนาดใหญ่ข้ามชาติ extraterritorial ขณะนี้ และนักแสดง nonterritorial ตั้งแต่ค่อนข้างอย่างเป็นทางสถาบันที่สร้างขึ้นจากดินแดนหน่วย (เช่นสหประชาชาติ ธนาคารโลก สหภาพยุโรป และองค์กรสนธิสัญญาจำนวนมาก), เพื่อองค์กรเอกชน ย้ายข้ามชาติ สมาคม และเครือข่ายทางสังคม (Anheier et al. 2004, Saward 2006a), แต่ละทำเรียกร้องพนักงาน และบริการตัวแทนฟังก์ชัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่ถิ่นแม้ว่าในอดีตที่สำคัญในการวิวัฒนาการของการเป็นตัวแทนประชาธิปไตยระบุเพียงหนึ่งชุดของวิธีการที่บุคคลที่มีส่วนร่วมในหรือรับผลกระทบจากโครงสร้างร่วมกันและการตัดสินใจ ประเด็นต่าง ๆ เช่นการอพยพการค้าโลกและสภาพแวดล้อมเช่นอยู่นอกเขตอำนาจ; พวกเขาจะไม่อยู่โดยมีรัฐธรรมนูญที่จัดดินแดนใด ๆ (Benhabib ปี 2004 โกลด์ 2004 จัดขึ้นและนิก-Archibugi 2005 Bohman 2007) ประเด็นอื่น ๆ ที่ไร้อาณาเขตแดนโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับตัวตนเช่นศาสนาเชื้อชาติชาตินิยมตัวตนเป็นมืออาชีพ, การพักผ่อนหย่อนใจ, เอกลักษณ์ทางเพศและการเคลื่อนไหวทางสังคมมากมาย ผลประโยชน์ไร้อาณาเขตแดนดังกล่าวไม่ได้ใหม่ให้กับนักทฤษฎีประชาธิปไตย วัตถุหลักของความขัดแย้งในการทำและการตีความรัฐธรรมนูญประชาธิปไตยของสาธารณรัฐไวมาร์เช่นก็คือว่าการแสดงควรจะเป็นตัวแทนผลประโยชน์ของบุคคลหรือองค์กร ในระบอบประชาธิปไตยตามรัฐธรรมนูญที่ทันสมัย​​ แต่มุมมองบรรษัทเก่าของรัฐสภาและการเป็นตัวแทนได้ให้วิธีการเป็นตัวแทนของบุคคลที่มีถิ่นที่อยู่เป็นคนธรรมดาสามัญเท่านั้น ดังนั้นสภานิติบัญญัติให้ความสนใจกับการเลือกตั้ง nonresidential เพียงทางอ้อมไม่เพราะประชาชนมีหุ้นเท่ากับอำนาจได้รับมอบหมายจากดินแดน แต่เพราะความดันและการสนับสนุนกลุ่มสามารถจัดระเบียบโหวตดินแดนตามตามสายไร้อาณาเขตแดน (ดาห์ล 1956 1971; cf เลย Mansbridge 2003) สถานที่อื่น ๆ ได้โผล่ออกมาเพื่อเป็นตัวแทนของชนิดอื่น ๆ ของการเลือกตั้ง โลกเป็นประชากรตอนนี้มีจำนวนมากของข้ามชาตินอกเขตอำนาจและนักแสดงไร้อาณาเขตแดนตั้งแต่สถาบันที่ค่อนข้างเป็นทางการสร้างขึ้นจากหน่วยอาณาเขต (เช่นสหประชาชาติ, World Bank, สหภาพยุโรปและองค์การสนธิสัญญาต่าง ๆ นานา) ที่หลากหลายขององค์กรพัฒนาเอกชน, การเคลื่อนไหวข้ามชาติ, สมาคม, และเครือข่ายสังคม (Anheier et al. 2004 Saward 2006a) แต่ละการเรียกร้องที่เป็นตัวแทนและการให้บริการฟังก์ชั่นที่เป็นตัวแทน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยังดินแดน แม้ว่าในอดีตที่เป็นวิวัฒนาการของการเป็นตัวแทนประชาธิปไตย ระบุเพียงหนึ่งชุดของวิธีการที่บุคคลที่เกี่ยวข้อง หรือได้รับผลกระทบจากโครงสร้างรวม และการตัดสินใจ ปัญหา เช่น การโยกย้าย การค้าโลกและสภาพแวดล้อม ตัวอย่างเช่น มีสิทธินอกอาณาเขต พวกเขามีอยู่โดยที่มีอยู่ใด ๆ จัด territorially รัฐ ( benhabib 2004กูลด์ 2004 ที่จัดขึ้น& Koenig archibugi 2005 bohman 2007 ) ปัญหาอื่น ๆ nonterritorial โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับตน เช่น ศาสนา ชาติพันธุ์ ชาตินิยม เอกลักษณ์วิชาชีพ นันทนาการ เอกลักษณ์ทางเพศ และหลายสังคมความเคลื่อนไหว สนใจ nonterritorial ดังกล่าวจะไม่ใหม่นักทฤษฎีประชาธิปไตยวัตถุหลักของความขัดแย้งในการตีความรัฐธรรมนูญและประชาธิปไตยของสาธารณรัฐไวมาร์ ตัวอย่างเช่น ไม่ว่าจะเป็นตัวแทนแสดงถึงบุคคลทั่วไป หรือผลประโยชน์ขององค์กร ในทวีปเอเชีย ตามรัฐธรรมนูญที่ทันสมัย อย่างไรก็ตามเก่าของระบอบบรรษัทนิยมมุมมองและการเป็นตัวแทนให้วิธีที่จะเป็นตัวแทนของบุคคลที่มีสามัญชนเพียงอย่างเดียวคือที่อยู่อาศัย ดังนั้น legislatures เข้าร่วมการเลือกตั้งโดยอ้อมเท่านั้นจึงไม่ได้ เพราะประชาชนได้เท่ากับหุ้นของอำนาจที่ได้รับมอบหมายจากดินแดนแต่เพราะความกดดันและกลุ่มผู้สนับสนุนสามารถจัดระเบียบดินแดนตามเสียงตามสาย nonterritorial ( ดาห์ล 1956 , 1971 ; CF mansbridge 2003 ) สถานที่อื่น ๆเกิดขึ้นเพื่อแสดงประเภทอื่น ๆขององค์กร . ขณะนี้โลกมีประชากรที่มีจํานวนมากของข้ามชาติ nonterritorial สิทธินอกอาณาเขตและนักแสดง ,ตั้งแต่ที่ค่อนข้างเป็นทางการจากสถาบันสร้างดินแดนของหน่วย ( เช่นสหประชาชาติ ธนาคารโลก สหภาพยุโรป และองค์กรสนธิสัญญามากมาย ) เพื่อความหลากหลายขององค์กรที่เน้นการเคลื่อนไหวข้ามชาติ สมาคมและเครือข่ายทางสังคม ( anheier et al . 2004 สวาสดิ์ 2006a ) แต่ละการเรียกร้องให้ตัวแทนและหน้าที่รอง