Xian Ni Chapter 23 – Ten CloudsMARC

Xian Ni Chapter 23 – Ten Clouds
MARCH 29, 2015 VOIDTRANSLATIONS53 COMMENTS
ObligatoryTLNote: Ok this is it, the real reason why I did the extra chapters today, was to bring you to this point. This chapter is the real deal. Shit gets real. Also, for those interested in why he doesn’t eat the damn thing, hopefully you might find consolation here in this chapter. And in the end, I guess for one day, I wanted to know how Ren felt releasing so many chapters of CD in a day. I got to say, it’s helluva tiring thing to do (Granted MTL is a bit easier, so one can only imagine the suffering). So, once again mad props to him. Without further ado, Enjoy.

P.S. For the sake of preserving my sanity I really want this to be last chapter of the day, but let’s see. It’s a helluva drug this novel.

Wang Lin opened his eyes, he didn’t know how long he had slept, looking out of the window he saw it was still dark outside, he got off from the bed, tried to move his body for a while, did not feel anything amiss, took out the stone bowl from beneath the bed, found out that the bowl had been emptied of the liquid, he picked up the bead, on a closer look, he noticed, suddenly felt surprised when he saw the tenth cloud at the place which was left blank earlier.
Wang Lin felt his spirit uplifted, took the mysterious bead and looking left & right, put it away, immediately rushed out of the door to go to the Mountain spring and fetched a bowl of water, hurried back to the room and immersed the bead in it.

Once this was done, he took a sip of the bead-soaked spring water, waited for a long time but didn’t feel any difference from usual, he looked at the bead puzzle for a long time, tried putting the bead in his mouth, it was still hard and inedible. [TLNote: So, there you have it folks, the answer to one of the greatest and most asked question here, i.e., why he doesn’t eat the damn bead?]

He squeezed out a drop of blood upon the Bead.

Hesitatingly, he picked up the stone bowl, and started smashing it against the stone bead, he had thought that once the bead gets it’s tenth cloud, it might change or transform.

Bang, Bang, Bang, the Stone bowl broke, Wang Lin’s hands were numb, but the bead didn’t have even a trace of any damage.
Exhausting all means, the bead was still didn’t appear anything different aside from the fact that there were now ten clouds. Wang Lin was sad at having wasted two gourds full of dew, and in anger threw the bead to one side.

After a while, he still wasn’t willing to give up so he picked up the bead, and started observing it. Watching, Watching, suddenly a wave of drowsiness welled up, he was stunned, obviously he had just woken up, why was he feeling sleepy? Rubbing his eyes, he continued to look at the bead.

Slowly, the drowsiness increased to such a point, that to his eyes the bead appeared incredibly blurred, finally Wang Lin fell down on the ground sideways, while gripping the bead in his hand.

He had a dream, a dream that he had come to an immense place, there was no sun, moon or stars, but all around there are numerous luminous bodies, although it felt like a pipe dream, his mind was very clear, and he was wondering why he was here in the dream.

Although, there was no feeling of discomfort, he had accepted the fact that he was dreaming, but he didn’t know how to wake up, in despeartion he started walking around, the place was endless so he kept walking for a long time.
He didn’t know for how long he walked, but when he got physically exhausted, suddenly felt a shudder, then felt a sharp pain as if something was tearing his body apart, miserably snorting, he suddenly opened his eyes.

Looking around to see that it was his room, Wang Lin let out a deep breath and wiped the sweat from his forehead, thinking about the strange dream that he had woken up from, suddenly the expression on his face changed, as he saw that the ten clouds which were on the bead, had now vanished completely, and in place of them, reappeared several small characters.

“This……” Wang Lin started, quickly bringing it close to take closer look, carefully looking at it he found the font of the characters to be crooked, rather uncommon, he had been fond of reading since childhood so could recognize several typefaces, pondering for a long time and comparing it mentally with all the various typefaces he knew about one by one, he could barely make out the meaning.

“On this should be a number, it does not really make any sense” Wang Lin muttered holding the bead. A sudden flash of inspiration crossed his mind, he thought about the dream.
“Is there any connection between the dream and the bead?” Wang Lin meditated for a while, laid down on the bed and tried to force himself to sleep shutting his eyes closed, but he felt energetic at that moment and could not fall asleep.

Suddenly, he remembered the previous time he had fallen asleep spontaneously, so he started staring at the bead, gradually, he started feeling sleep his eyes feeling tired, soon fell unconscious and closed his eyes.

He found himself in boundless space again, Wang Lin standing there, this time he did not walk around, instead after a moment, he started constantly repeating a cycle of standing, jumping and falling.

Over time, the height of his jump increased, he started out at half a meter but could now reach a full meter, when the body felt exhausted, and the tearing feeling emerged again.

Then, he regained consciousness.

Opened his eyes, immediately got out of bed, and started jumping, and leaping high, found that the height he reached was the same as it was in the dream.
Suddenly, Wang Lin’s eyes lit up in excitement, and soon emerged an expression of ecstasy, he took a deep breath, controlled his excitement, walked around the room, his face kept changing, sometimes thoughtful, sometimes troubled, and sometimes showing enlightenment, with the sweat accumulated on his forehead dripping all over the room.

“If I could only exercise in the dream, then it is useless because I can exercise in the reality also, no need to dream for that.” Wang Lin mumbled to himself.

“No, wait, this bead absorbed so much bead-soaked liquid in order to make the tenth cloud appear, could not have gone to waste, there must be other things to do, there must be! But what would they be?” Wang Lin with crazed expression, oblivious of everything around him, threw himself into a deep thought.

“Could it be……” His footsteps stopped, his mind had latched onto a thread, he was stunned speechless: “Don’t tell me, it’s the time?”

Thinking about it, he could no longer control his mood, he was excited enough to shout out at the top of his lungs, he quickly clenched his fists, with his body trembling he stared at the bead.
“If it is really related to time then, I…….I, Tie Zhu, even with poor talent can become a Saint!” Wang Lin took several deep breaths, it only slightly went back to normal, without saying another word, he immediately turned on the Oil lamps in the House filling them with oil, then taking the bead he sat down silently calculating the time in his mind.

Lasting for about two hours, the Oil lamp ran out of oil.

Wang Lin, quickly refilled the oil, then holding onto the bead, went into the dream state again.

This time he did not jump, instead just sat down counting numbers to calculate the time.

Half an hour, an Hour, five hours, ten hours, twenty-five hours!

Body tearing pain appeared, Wang Lin opened his eyes and saw that the lamp had been extinguished.

“Ten times, the time passed in the dream land is ten times to that of reality!” Wang Lin excitedly stood up, tightly holding the mysterious bead.

For the first time, felt as if he could succeed in XiuXian with a certainty.
At this time, it was late in the morning, Wang Lin controlled his excitement, didn’t use the bead to start cultivating immediately, he fully realized, that if he used the bead in the daytime and is accidentally discovered, then he will be forced to part with the bead, so he put the bead into the storage bag, and pushed open the door to his room.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ซีอาน Ni บท 23 – สิบเมฆ29 มีนาคม 2015 VOIDTRANSLATIONS53 ความคิดเห็นObligatoryTLNote: ตกลงนี้มัน สาเหตุแท้จริงที่ฉันทำไมบทพิเศษวันนี้ คือการ ให้จุดนี้ บทนี้เป็นข้อตกลงที่แท้จริง คนได้รับจริง ยัง สำหรับผู้ที่สนใจในทำไมไม่กินสิ่งไอ้ หวังว่าคุณอาจพบปลอบโยนที่นี่ในบทนี้ และในสุด ผมคิดว่า สักวันหนึ่ง ฉันต้องการทราบวิธีเร็นรู้สึกปล่อยหลายบทของซีดีในวัน ผมบอกว่า มันเป็น helluva โปรดระบุสิ่งที่จะทำ (MTL ให้เป็นบิตง่าย ดังนั้นหนึ่งสามารถจินตนาการทุกข์) ดังนั้น บ้าอุปกรณ์กับเขาอีกครั้ง โดยไม่มีการเพิ่มเติมของ ado จอยป.ล.เพื่อรักษาสติของฉันฉันอยากเป็น บทสุดท้ายของวัน แต่ลองดู ยา helluva นวนิยายนี้ได้ลินวังเปิดตาของเขา ไม่ทราบนานเท่าใดเขาได้นอนหลับ มองออกจากหน้าต่างเขาเห็นก็ยังคงมืดอยู่นอก เขาได้ออกจากห้องนอน พยายามที่จะย้ายศพขณะ ได้ไม่รู้สึกอะไรว่าเป็นการไม่ เอาออกชามหิน from beneath เตียง พบว่า มีการอบถ้วยของของเหลว เขาเขารับลูกปัด บนอัญมณี สังเกต ก็รู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นเมฆสิบ ณสถานที่คือปล่อยก่อนหน้านี้รู้สึกว่าวิญญาณของเขาเชิญหลินวัง ลึกลับเอาลูกปัดและมองไปทางซ้าย และ ขวา ย้ายเก็บ ทันทีวิ่งออกจากประตูไปฤดูใบไม้ผลิภูเขานำชามน้ำ รีบไปห้องพัก และดื่มด่ำไปกับลูกปัดในการเมื่อไม่ได้ทำ เขาเอาจิบน้ำสปริงที่เปี่ยมล้นไปด้วยลูกปัด รอนาน แต่ไม่ได้รู้สึกแตกต่างจากปกติ เขามองปริศนาลูกปัดมาเป็นเวลานาน พยายามวางลูกปัดที่ในปากของเขา ก็ยังคงหนัก และทาน [TLNote: ดังนั้น มีคุณมีมันคน หนึ่งมากที่สุด และส่วนใหญ่ถามคำตอบคำถามที่นี่ เช่น ทำไมไม่กินลูกปัดไอ้?]เขาคั้นออกหยดเลือดลูกปัดHesitatingly เขารับชามหิน และเริ่มต้นได้ดีที่สุดกับลูกปัดหิน เขามีความคิดว่า เมื่อได้รับลูกปัดเป็นเมฆสิบ อาจเปลี่ยน หรือแปลงบาง บาง บาง ยากจนชามหิน วังหลินมือถูก numb แต่ลูกปัดไม่ได้มีร่องรอยของความเสียหายใด ๆหมายถึงทั้งหมดน่าเหนื่อย ลูกปัดมียังไม่ปรากฏสิ่งอื่นนอกเหนือจากความจริงที่ว่า มีตอนนี้เมฆ 10 ลินวังเศร้าที่มีเสียรูปน้ำเต้าสองของ dew และโมโหร้ายโยนลูกปัดด้านใดด้านหนึ่งหลังเขายังไม่ยอมให้เขาเลือกลูกปัด และเริ่มสังเกตมัน ดู เฝ้าดู ก็ welled ของมีค่า เขาตกตะลึงไป ชัดคงมีเพียงตื่นขึ้น ทำไมเขารู้สึกง่วงนอนหรือไม่ เขายังคงถูตา ตาลูกปัดช้า มีการเพิ่มขึ้นเช่นจุด ว่า ไปตา ลูกปัดที่ปรากฏไม่คมชัดอย่างเหลือเชื่อ ในที่สุด หลินวังล้มลงบนพื้นด้านข้าง ในขณะที่จับยึดสายในมือเขามีความฝัน ความฝันที่เขามีมากับบริเวณ มีไม่ดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ หรือดาว แต่รอบ ๆ เป็นจำนวนมากร่างกายลูมินัส แม้ว่าจะรู้สึกเหมือนความฝันท่อ จิตใจของเขาได้อย่างชัดเจน และเขาสงสัยว่า ทำไมเขามาอยู่ที่นี่ในฝันถึงแม้ว่า มีความรู้สึกไม่สบาย เขาได้ยอมรับความจริงที่เขาได้ฝัน แต่ไม่ทราบวิธีการปลุก ใน despeartion เขาเริ่มเดิน ไม่สิ้นสุดเพื่อให้เขาเก็บไว้เดินเป็นเวลานานไม่ทราบสำหรับระยะเดินของเขา แต่เมื่อเขาเหนื่อยจริง แล้วก็รู้สึกว่าเป็น shudder รู้สึกปวดคมว่าสิ่งถูกฉีกขาดของเขาร่างกายกัน เป็นท่า snorting เขาก็เปิดตาของเขามองรอบ ๆ ดูว่า มันเป็นห้องของเขา หลินวังให้ลมหายใจออก และเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากของเขา ความคิดความฝันประหลาดที่เขาได้ตื่นขึ้นจาก นิพจน์ก็หน้าเปลี่ยน เนื่องจากเขาเห็นว่า เมฆสิบที่อยู่บนลูกปัด มีตอนนี้ศาสดาอย่างสมบูรณ์ และ แทนที่พวกเขา , reappeared หลายตัวอักษรขนาดเล็ก"นี่..." Wang Lin เริ่ม นำอย่างรวดเร็วใกล้เคียงกับใช้เวลาใกล้ชิดดู มองอย่างที่เขาพบอักษรอักขระจะคด เรื่องค่อนข้างแปลก เคยแอบอ่านตั้งแต่วัยเด็กดังนั้นสามารถรับรู้หลาย typefaces ขบคิดมาเป็นเวลานาน และเปรียบเทียบจิตใจด้วย typefaces ต่าง ๆ ทั้งหมดที่เขารู้เกี่ยวกับหนึ่ง เขาทำแทบไม่ให้ออกหมายนั้น"นี้ควรเป็นตัวเลข ไม่จริง ๆ มันทำให้รู้สึกใดๆ" หลินวัง muttered ถือลูกปัด แฟลชอย่างฉับพลันของแรงบันดาลใจข้ามจิตใจของเขา เขาคิดเกี่ยวกับความฝัน"คือมีการเชื่อมต่อระหว่างความฝันและลูกปัด วังลินได้ในขณะ วางลงบนนอน และพยายามบังคับตัวเองนอนปิดตาปิด แต่เขารู้สึกมีพลังในขณะนั้น และอาจไม่หลับทันใดนั้น เขาจำเวลาก่อนหน้านี้เขาได้ลดลงหลับธรรมชาติ เขาเริ่มจ้องลูกปัด ค่อย ๆ เขาเริ่มรู้สึกนอนหลับตารู้สึกเหนื่อย เร็ว ๆ นี้ลดลงจนหมดสติ และปิดตาเขาพบตัวเองในพื้นที่มากมาย อีก หลินวังยืนเวลานี้เขาไม่ได้เดินไปรอบ ๆ มี แต่หลังจากครู่ เขาเริ่มตลอดเวลาซ้ำรอบยืน กระโดด และล้มเวลา ความสูงของการกระโดดของเขาเพิ่มขึ้น เขาเริ่มออกที่ครึ่งเมตร แต่ตอนนี้ไม่ถึงเมตรเต็ม เมื่อร่างกายรู้สึกเหนื่อย ความรู้สึก tearing ปรากฏขึ้นอีกครั้งแล้ว เขาจากสติเปิดตา ทันทีได้จาก และเริ่มกระโดด และกระโจนสูง พบว่า ความสูงเขาถึงมันเป็นในความฝันทันใดนั้น หลินวังตาสว่างขึ้นในใจ และเร็ว ๆ นี้ เกิดนิพจน์ของ ecstasy เขาได้มีลมหายใจ ควบคุมความตื่นเต้นของเขา เดินรอบห้องพัก ใบหน้าของเขาเก็บไว้เปลี่ยน บางครั้งเด่น บางครั้งปัญหา และบางครั้งแสดงธรรม กับเหงื่อที่สะสมบนแฉะหน้าผากของเขาทั่วห้อง"ฉันไม่สามารถออกกำลังกายเฉพาะในฝัน ถ้ามันเป็นประโยชน์ เพราะผมสามารถออกกำลังกายในความเป็นจริงยัง ไม่จำเป็นต้องฝันให้" ลินวัง mumbled ตนเอง"ไม่ รอ ลูกปัดนี้ดูดซึมมากลูกปัดที่เปี่ยมล้นไปด้วยของเหลวเพื่อให้ปรากฏ เมฆสิบอาจไม่ได้ไปเสีย ต้องการทำ ต้องมี แต่ไหน" ลินวังกับนิพจน์คลั่ง ลบเลือนทุกอย่างรอบ โยนตัวเองไปคิดลึก"มันอาจเป็น..." เท้าของเขาหยุด จิตใจของเขามี latched บนเธรด เขาถูกตะลึงพูด: "อย่าบอกฉัน จะเป็นเวลาหรือไม่"คิดเกี่ยวกับมัน เขาไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของเขา เขาได้ตื่นเต้นพอที่จะตะโกนออกมาที่ด้านบนของปอดของเขา เขากัดหมัดของเขา มีของเขาร่างกายงก ๆ เขาจ้องไปที่ลูกปัดได้อย่างรวดเร็ว"ถ้ามันเป็นจริง ๆ กับเวลาแล้ว I. .. ฉัน Zhu เสมอ แม้จะ มีความสามารถจนสามารถกลายเป็นนักบุญ! " วังลินใช้เวลาหายใจลึกหลาย มันเพียงเล็กน้อยก็กลับเป็นปกติ ไม่พูดคำอื่น เขาทันทีเปิดโคมไฟน้ำมันในบ้านบรรจุน้ำมัน นั้นมีลูกปัดเขานั่งลงเงียบ ๆ คำนวณเวลาในจิตใจของเขายาวนานประมาณสองชั่วโมง โคมไฟน้ำมันวิ่งจากน้ำมันลินวัง รวดเร็วเติมน้ำมัน นั้นกดลงบนลูกปัด เดินเข้าไปในรัฐฝันอีกครั้งเวลานี้เขาได้ไม่ข้าม แต่ เพียงนั่งลงนับเลขคำนวณเวลาครึ่งชั่วโมง ชั่วโมง 5 ชั่วโมง 10 ชั่วโมง ชั่วโมงยี่สิบห้าอันร่างกายที่ฉีกขาดปวดปรากฏ หลินวังเปิดตาของเขา และเห็นว่า โคมไฟที่มีการยกเลิก"สิบครั้ง เวลาที่ผ่านไปในดินแดนความฝันจะสิบครั้งของจริง" ลินวังขึ้งอยู่ ถือลูกปัดลึกลับแน่นครั้งแรก รู้สึกว่าเขาสามารถประสบความสำเร็จใน XiuXian ด้วยแน่นอนตอนนี้ มีสายในตอนเช้า หลินวังควบคุมความตื่นเต้นของเขา ไม่ได้ใช้ลูกปัดที่เริ่มเพาะปลูกทันที เขาตระหนักอย่างเต็มที่ ว่า ถ้าเขาใช้ลูกปัดที่โปรดปราน และได้บังเอิญ พบ แล้วเขาจะบังคับให้ส่วนที่ มีลูกปัด ดังนั้นเขาใส่ลูกปัดที่เป็นที่เก็บกระเป๋า และผลักเปิดประตูห้องของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซีอาน Ni บทที่ 23 - สิบเมฆ
29 มีนาคม 2015 VOIDTRANSLATIONS53 ความคิดเห็น
ObligatoryTLNote: ตกลงนี้มันเป็นเหตุผลที่แท้จริงว่าทำไมฉันไม่ได้บทที่พิเศษในวันนี้ก็จะนำคุณไปยังจุดนี้ ในบทนี้จะเป็นจริงจัดการ อึได้รับจริง นอกจากนี้สำหรับผู้ที่สนใจในเหตุผลที่เขาไม่ได้กินสิ่งที่แช่งหวังว่าคุณอาจพบว่าปลอบใจที่นี่ในบทนี้ และในท้ายที่สุดผมคิดว่าสักวันหนึ่งผมอยากจะทราบวิธี Ren รู้สึกว่าบทปล่อยจำนวนมากของแผ่นซีดีในวันที่ ฉันได้ที่จะบอกว่ามันเป็นสิ่งที่น่าเบื่อหน่ายที่จะทำ helluva (MTL รับเป็นบิตง่ายขึ้นดังนั้นหนึ่งสามารถจินตนาการความทุกข์) ดังนั้นอีกครั้งอุปกรณ์บ้ากับเขา โดยไม่ต้องกังวลใจต่อไปสนุกกับ. PS เพื่อประโยชน์ในการรักษาสุขภาพจิตของฉันฉันอยากนี้จะเป็นบทสุดท้ายของวัน แต่เรามาดู มันเป็นยาเสพติด helluva นิยายเรื่องนี้. วังหลินเปิดตาของเขาเขาไม่ทราบระยะเวลาที่เขาเคยนอนมองออกไปนอกหน้าต่างที่เขาเห็นมันก็ยังคงมืดนอกเขาลุกออกจากเตียงพยายามที่จะย้ายร่างกายของเขาสำหรับ ในขณะที่ไม่ได้รู้สึกอะไรผิดปกติเอาขันหินจากใต้เตียงพบว่าชามที่ได้รับการยอบของของเหลวที่เขาหยิบขึ้นมาลูกปัดในการมองใกล้เขาสังเกตเห็นก็รู้สึกประหลาดใจเมื่อเขา เห็นเมฆที่สิบในสถานที่ซึ่งถูกปล่อยให้ว่างไว้ก่อนหน้านี้. วังหลินรู้สึกว่าวิญญาณของเขายกเอาลูกปัดลึกลับและมองซ้ายและขวาใส่มันออกไปรีบวิ่งออกจากประตูไปที่ฤดูใบไม้ผลิภูเขาและเรียกชาม น้ำรีบกลับไปที่ห้องและแช่ลูกปัดในนั้น. ครั้งนี้ได้ทำเขาเข้ามาจิบน้ำฤดูใบไม้ผลิลูกปัดแช่รอเป็นเวลานาน แต่ไม่ได้รู้สึกแตกต่างจากปกติใด ๆ ที่เขามองไปที่ ปริศนาลูกปัดเป็นเวลานานพยายามวางลูกปัดในปากของเขามันก็ยังหนักและกินไม่ได้ [TLNote: ดังนั้นมีคุณมีมันคนคำตอบให้เป็นหนึ่งในคำถามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและถามมากที่สุดที่นี่คือเหตุผลที่เขาไม่กินลูกปัดแช่ง] เขาบีบออกมาเป็นหยดเลือดบนลูกปัด. รอรี, เขาหยิบชามหินและเริ่มทุบมันกับลูกปัดหินเขาคิดว่าเมื่อลูกปัดได้รับมันเป็นเมฆที่สิบก็อาจจะมีการเปลี่ยนแปลงหรือเปลี่ยน. Bang, Bang, Bang, ชามหินแตกมือวังหลินเป็นชา แต่ลูกปัดไม่ได้มีแม้แต่ร่องรอยของความเสียหายใด ๆ . หลบหนีทั้งหมดลูกปัดก็ยังไม่ปรากฏอะไรที่แตกต่างกันจากข้อเท็จจริงที่ว่าตอนนี้มีสิบเมฆ วังหลินเป็นเรื่องน่าเศร้าที่มีการสูญเสียทั้งสองน้ำเต้าเต็มรูปแบบของน้ำค้างและความโกรธโยนลูกปัดไปข้างหนึ่ง. หลังจากที่ในขณะที่เขายังคงไม่เต็มใจที่จะให้ขึ้นเขาจึงหยิบขึ้นมาลูกปัดและเริ่มสังเกตมัน ดู, ดูก็คลื่นของอาการง่วงนอนซึมขึ้นมาเขาตะลึงเห็นได้ชัดว่าเขาได้ตื่นขึ้นเพียงทำไมเขารู้สึกง่วงนอน? ขยี้ตาของเขาเขายังคงมองไปที่ลูกปัด. ช้า, ง่วงนอนเพิ่มขึ้นเช่นจุดที่ดวงตาของเขาลูกปัดปรากฏเบลออย่างไม่น่าเชื่อในที่สุดหลินวังล้มลงบนพื้นดินด้านข้างในขณะที่จับลูกปัดในมือของเขาเขามีความฝันความฝันว่าเขาได้มาถึงสถานที่อันยิ่งใหญ่ที่มีดวงอาทิตย์ไม่มีดวงจันทร์หรือดาว แต่รอบ ๆ มีร่างกายส่องสว่างจำนวนมากแม้ว่ามันจะรู้สึกเหมือนฝันท่อใจของเขาเป็นที่ชัดเจนมากและเขา ก็สงสัยว่าทำไมเขาอยู่ที่นี่ในความฝัน. แม้ว่าจะมีความรู้สึกไม่สบายไม่มีเขาได้รับความจริงที่ว่าเขากำลังฝัน แต่เขาไม่ทราบวิธีที่จะตื่นขึ้นมาใน despeartion เขาเริ่มเดินไปรอบ ๆ สถานที่เป็น ไม่มีที่สิ้นสุดดังนั้นเขาจึงเดินเก็บไว้เป็นเวลานาน. เขาไม่ได้รู้ว่านานเท่าไหร่ที่เขาเดิน แต่เมื่อเขาได้หมดร่างกายก็รู้สึกสั่นแล้วรู้สึกเจ็บปวดที่คมชัดราวกับว่าบางสิ่งบางอย่างที่ถูกฉีกร่างของเขาออกจากกันอย่างน่าสังเวชพ่น, เขาก็เปิดตาของเขา. มองไปรอบ ๆ เพื่อดูว่ามันเป็นห้องของเขาวังหลินให้ออกหายใจเข้าลึก ๆ และเช็ดเหงื่อจากหน้าผากของเขาคิดเกี่ยวกับความฝันที่แปลกว่าเขาตื่นขึ้นมาจากก็แสดงออกบนใบหน้าของเขาเปลี่ยนไป ในขณะที่เขาเห็นว่าสิบเมฆซึ่งอยู่บนลูกปัดได้ตอนนี้หายไปอย่างสมบูรณ์และในสถานที่ของพวกเขาปรากฏตัวอักษรเล็ก ๆ หลาย. "นี่ ...... " วังหลินเริ่มต้นได้อย่างรวดเร็วนำมันใกล้ที่จะใช้มองใกล้มองอย่างระมัดระวัง ที่มันเขาก็พบว่าตัวอักษรของตัวอักษรที่จะคดเคี้ยวเรื่องแปลก แต่เขาได้รับการรักการอ่านตั้งแต่วัยเด็กเพื่อให้สามารถรับรู้รูปแบบอักษรหลายขบคิดมาเป็นเวลานานและเปรียบเทียบมันใจกับทุกรูปแบบอักษรต่างๆที่เขารู้เกี่ยวกับหนึ่งโดยหนึ่ง เขาแทบจะไม่สามารถให้ออกความหมาย. "เกี่ยวกับเรื่องนี้ควรจะเป็นจำนวนมากก็ไม่ได้จริงๆทำให้รู้สึกใด ๆ " วังหลินพึมพำถือลูกปัด แฟลชฉับพลันของแรงบันดาลใจข้ามใจของเขาเขาคิดเกี่ยวกับความฝัน. "มีการเชื่อมต่อระหว่างความฝันใด ๆ และลูกปัด?" วังหลินครุ่นคิดในขณะที่วางลงบนเตียงและพยายามบังคับตัวเองไปนอนปิดตาของเขา ปิด แต่เขารู้สึกว่ามีพลังในขณะนั้นและไม่สามารถหลับ. ทันใดนั้นเขาจำได้ว่าครั้งก่อนหน้านี้เขาก็ผล็อยหลับไปตามธรรมชาติดังนั้นเขาจึงเริ่มต้นจ้องมองที่ลูกปัดค่อย ๆ เขาเริ่มรู้สึกนอนหลับดวงตาของเขารู้สึกเหนื่อยเร็ว ๆ นี้ลดลงหมดสติ และปิดตาของเขา. เขาพบว่าตัวเองอยู่ในพื้นที่ที่ไม่มีที่สิ้นสุดอีกครั้งวังหลินยืนอยู่ที่นั่นในเวลานี้เขาไม่ได้เดินไปรอบ ๆ แทนหลังจากช่วงเวลาที่เขาเริ่มอย่างต่อเนื่องซ้ำวงจรของการยืนกระโดดและลดลง. เมื่อเวลาผ่านไปความสูงของ กระโดดของเขาเพิ่มขึ้นเขาเริ่มต้นจากการที่ครึ่งเมตร แต่ตอนนี้สามารถเข้าถึงเมตรเต็มรูปแบบเมื่อร่างกายรู้สึกเหนื่อยและความรู้สึกฉีกขาดโผล่ออกมาอีกครั้ง. จากนั้นเขาฟื้นคืนสติ. เปิดตาของเขาทันทีที่ได้ออกจากเตียงและเริ่ม กระโดดและกระโดดสูงพบว่าความสูงของเขาไปถึงเป็นเช่นเดียวกับที่มันเป็นในความฝัน. the ทันใดนั้นตาวังหลินสว่างขึ้นในความตื่นเต้นและโผล่ออกมาเร็ว ๆ นี้การแสดงออกของความปีติยินดีเขาเอาลมหายใจลึกควบคุมความตื่นเต้นของเขา เดินไปรอบ ๆ ห้องที่ใบหน้าของเขาเก็บไว้มีการเปลี่ยนแปลงบางครั้งความคิดที่มีปัญหาบางครั้งและบางครั้งการแสดงตรัสรู้ด้วยเหงื่อที่สะสมบนหน้าผากของเขาหยดทั่วห้อง. "ถ้าฉันจะมีเพียงการออกกำลังกายในความฝันแล้วมันจะไม่ได้ผลเพราะผม สามารถออกกำลังกายในความเป็นจริงก็ไม่จำเป็นที่จะฝันว่า. "วังหลินพึมพำกับตัวเอง." ไม่รอลูกปัดนี้ดูดซึมมากลูกปัดแช่ของเหลวเพื่อที่จะทำให้เมฆที่สิบปรากฏอาจจะไม่ได้ไปเสีย จะต้องมีสิ่งอื่น ๆ ที่จะทำจะต้องมี! แต่สิ่งที่พวกเขาจะเป็น "วังหลินที่มีการแสดงออกที่บ้าคลั่งลืมทุกอย่างรอบ ๆ ตัวเขาโยนตัวเองลงไปในความคิดลึก." มันอาจจะเป็น ...... "เสียงฝีเท้าของเขาหยุดความคิดของเขาได้ยึดด้ายเขาตะลึงพูด: "อย่าบอกนะ? มันเป็นเวลา" คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เขาไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของเขาเขาก็รู้สึกตื่นเต้นมากพอที่จะตะโกนออกมาที่ด้านบนของปอดของเขาเขาได้อย่างรวดเร็ว clenched หมัดของเขาด้วยตัวสั่นร่างกายของเขาที่เขาจ้องมอง ที่ลูกปัด. "ถ้ามันเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องจริงๆแล้วเวลาที่ผม ...... .I, Tie จู้แม้จะมีความสามารถที่ไม่ดีจะกลายเป็นนักบุญ" วังหลินเอาหายใจลึกหลายก็เพียงเล็กน้อยก็กลับมาเป็นปกติโดยไม่บอก คำอื่นเขาทันทีเปิดโคมไฟน้ำมันในบ้านเติมเต็มด้วยน้ำมันแล้วนำลูกปัดที่เขานั่งลงอย่างเงียบ ๆ การคำนวณเวลาในใจของเขา. ยาวนานประมาณสองชั่วโมง, โคมไฟน้ำมันวิ่งออกมาจากน้ำมัน. วังหลิน ได้อย่างรวดเร็วเติมน้ำมันแล้วถือไว้ลูกปัดเดินเข้าไปในความฝันอีกครั้ง. เวลานี้เขาไม่ได้กระโดดแทนที่จะนั่งลงตัวเลขการนับการคำนวณเวลา. ครึ่งชั่วโมงหนึ่งชั่วโมงห้าชั่วโมงสิบชั่วโมงยี่สิบ ชั่วโมง -five! เจ็บปวดร่างกายฉีกปรากฏวังหลินเปิดตาของเขาและเห็นว่าหลอดไฟที่ได้รับการดับ. "สิบครั้งเวลาผ่านไปในดินแดนในฝันที่เป็นสิบครั้งที่ของความเป็นจริง!" วังหลินตื่นเต้นลุกขึ้นยืนอย่างแน่นหนา ถือลูกปัดลึกลับ. เป็นครั้งแรกรู้สึกราวกับว่าเขาจะประสบความสำเร็จใน XiuXian กับความเชื่อมั่น. ในเวลานี้มันก็สายในตอนเช้าวังหลินควบคุมความตื่นเต้นของเขาไม่ได้ใช้ลูกปัดที่จะเริ่มต้นการเพาะปลูกทันที เขาอย่างเต็มที่ตระหนักว่าถ้าเขาใช้ลูกปัดในตอนกลางวันและมีการค้นพบโดยบังเอิญแล้วเขาจะถูกบังคับให้เป็นส่วนหนึ่งกับลูกปัดเพื่อให้เขาใส่ลูกปัดลงในถุงการจัดเก็บและการผลักดันให้เปิดประตูที่ห้องของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เซียนผมบทที่ 23 – 10 เมฆ
29 มีนาคม 2015 voidtranslations53 ความคิดเห็น
obligatorytlnote : ตกลงนี่มันคือเหตุผลที่แท้จริงว่าทำไมฉันถึงทำเสริมบท วันนี้ก็จะพาไปที่จุดนี้ บทนี้เป็นเรื่องจริง เวรมีจริง นอกจากนี้ สำหรับผู้ที่สนใจใน ทำไมเขาไม่กินอะไรเลย หวังว่าคุณจะพบปลอบใจในบทนี้ และในท้ายที่สุดผมเดาว่า วันหนึ่ง ผมต้องการรู้ว่า เรนรู้สึกปล่อยบทมากมายของซีดีในวันที่ ฉันต้องบอกว่า มันเหนื่อยนะ ( มอบให้ helluva MTL เป็นบิตง่ายขึ้น ดังนั้นหนึ่งสามารถจินตนาการความทุกข์ทรมาน ) ดังนั้น , อีกครั้งบ้าอุปกรณ์ประกอบฉากให้กับเขา ไม่ต้องพูดต่อ สนุก

ป.ล. เพื่อรักษาสติของฉันฉันต้องการนี้จะเป็นบทสุดท้ายของวัน แต่เรามาดูมันเป็นยา helluva นิยายเรื่องนี้

หวังหลินเปิด ตาของเขา เขาไม่ได้รู้ว่าเขานอนมองออกไปนอกหน้าต่าง เขาเห็นมันยังมืดอยู่ เขาก็ลงจากเตียง พยายามขยับร่างกายสักพัก ไม่ได้รู้สึกอะไรปกติ เอาออก ชามหินจากใต้เตียง พบว่าชามได้ว่างของของเหลว เขาหยิบลูกปัด เมื่อมองใกล้ๆเขาได้เห็นก็รู้สึกประหลาดใจ เมื่อเขาเห็นถึงเมฆที่สถานที่ซึ่งถูกทิ้งว่างไว้ก่อนหน้านี้
หวังหลินรู้สึกจิตวิญญาณของเขานั้น เอาลูกแก้วลึกลับและมองซ้ายขวา& วางลงเดี๋ยวนี้วิ่งออกจากประตูไปที่ภูเขาฤดูใบไม้ผลินำชามใส่น้ำ แล้วก็กลับ ไปที่ห้องและแช่ลูกแก้วในนั้น

เมื่อนี้เสร็จเขาจิบลูกปัดแช่น้ำแร่ คอยมานานแล้ว แต่ไม่ได้รู้สึกอะไรแตกต่างไปจากปกติ เขามองไปที่ปริศนาลูกปัดมานาน พยายามวางลูกแก้วอยู่ในปากของเขา มันก็ยังหนัก และกินไม่ได้ [ tlnote : ดังนั้นคุณมีก็พวก คำตอบหนึ่งในที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและมากที่สุดถามคำถามที่นี่คือ ทำไมเขาไม่กินลูกแก้วบ้า ?

]เขาบีบออก หยดเลือดบนลูกแก้ว

อ้อยอิ่ง เขาหยิบชามหิน และเริ่มทุบมันกับลูกปัดหิน เขาคิดว่าเมื่อลูกปัดได้รับมันในเมฆ มันอาจจะเปลี่ยนหรือแปลงร่าง . . .

ปัง ปัง ปัง หินถ้วยแตก มือ หวังหลินชาแต่มันไม่มีแม้แต่ร่องรอยของความเสียหายใด ๆ .
เหนื่อยก็ตามลูกแก้วยังไม่ได้ขึ้นอะไรต่าง ๆนอกเหนือจากข้อเท็จจริงที่ว่ามีแล้ว 10 เมฆ หวังหลินเสียใจที่ต้องสูญเสียสองบวบที่เต็มไปด้วยน้ำค้างและในความโกรธโยนลูกแก้วไปข้างหนึ่ง

หลังจากที่ในขณะที่เขายังไม่ยอมแพ้ เขาหยิบลูกแก้ว และเริ่มสังเกตมัน ดู ดู ทันใดนั้นคลื่นซึมเอ่อ เขานิ่งอึ้งไปเขาเพิ่งจะตื่น ทำไมเขาถึงรู้สึกง่วงนอน ? ขยี้ตาของเขา เขายังคงมองลูกแก้ว

ช้า , drowsiness เพิ่มขึ้นเช่นจุดที่ตาลูกปัดปรากฏอย่างเบลอ สุดท้ายหวังหลินล้มลงบนพื้นข้าง ในขณะที่จับลูกแก้วในมือของเขา . . . . . .

เขาฝัน ฝันว่าเขามี มาเป็นสถานที่เวิ้งว้าง ไม่มีแดดดวงจันทร์หรือดวงดาว แต่รอบ ๆมีร่างเรืองแสงมากมาย แม้ว่าจะรู้สึกเหมือนเป็นฝันท่อ จิตใจของเขาชัดเจนมาก และเขาก็สงสัยว่าทำไมเขาอยู่ในความฝัน

ถึงแม้จะไม่มีความรู้สึกไม่สบาย เขาก็ยอมรับว่าเขาเป็นความฝัน แต่เขาไม่ได้ รู้วิธีที่จะตื่นขึ้นใน despeartion เขาเริ่มเดินไปรอบๆเป็นสถานที่ที่ไม่มีที่สิ้นสุด ดังนั้นเขาก็เดินมานานแล้ว
เค้าไม่รู้นานเท่าไร เขาเดิน แต่เมื่อเขาได้ร่างกายที่เหนื่อย ก็รู้สึกเสียวแล้ว รู้สึกเจ็บเหมือนมีบางอย่างกำลังฉีกตัวออกจากกัน อย่างน่าสังเวช snorting เขาก็ลืมตาขึ้น มองไปรอบ ๆ .

เห็นมันในห้องของเขา หวัง หลิน ให้หายใจเข้าลึกๆ และเช็ดเหงื่อจากหน้าผากของเขาคิดถึงความฝันที่แปลกที่เขาได้ตื่นจาก จู่ๆ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป เขาเห็นเมฆที่ 10 ซึ่งอยู่ในลูกปัดได้หายไปอย่างสมบูรณ์และในสถานที่ของพวกเขา ปรากฏตัวอักษรเล็กๆ

" . . . . . . . " เริ่มหวังหลิน รีบนำมันใกล้ ใช้ดูใกล้ๆ ,อย่างมองเขาพบว่าตัวอักษรของตัวอักษรจะเอียง ค่อนข้างพิสดาร เขาได้รับการรักการอ่านตั้งแต่ยังเด็กเพื่อให้สามารถรับรู้หลายชนิด ขบคิดเป็นเวลานานและเปรียบเทียบมันใจกับชนิดต่าง ๆที่เขารู้เกี่ยวกับหนึ่งโดยหนึ่งเขาแทบทำให้ออก

" ความหมาย ในนี้น่าจะมีหมายเลขมันไม่ได้ทำให้ความรู้สึกใด ๆ " หวังหลินพึมพำถือลูกปัด แฟลชฉับพลันของแรงบันดาลใจข้ามใจของเขา เขาคิดว่าเรื่องความฝัน .
" มีการเชื่อมต่อระหว่างความฝันและลูกปัด ? " หวังหลินนั่งสมาธิสักพัก วางลงบนเตียง และพยายามบังคับตัวเองให้นอนจะหลับตา แต่เขารู้สึกกระปรี้กระเปร่าในช่วงเวลานั้น และไม่สามารถหลับ

อยู่ดีๆเขาจำได้ว่าก่อนหน้านี้เขาก็เผลอหลับไปเอง เขาเริ่มจ้องมองลูกแก้วค่อย ๆ เขาเริ่มรู้สึกว่ากำลังนอนหลับตา รู้สึกเหนื่อย แล้วไม่รู้สึกตัวและปิดตาของเขา .

เขาพบตัวเองในพื้นที่ไม่มีที่สิ้นสุดอีกครั้ง หวังหลินยืนอยู่ที่นั่น เวลานี้เขาไม่ได้เดินรอบๆ แทน หลังจาก ตอนนี้เขาเริ่มอย่างต่อเนื่องซ้ำวงจรของการยืนกระโดดและล้ม

ตลอดเวลา ความสูงของการกระโดดของเขาเพิ่มขึ้น เขาเริ่มออกที่ครึ่งเมตร แต่ตอนนี้สามารถเข้าถึงเมตรเต็ม เมื่อร่างกายรู้สึกอ่อนเพลีย และฉีกขาด ความรู้สึกเกิดขึ้นอีกครั้ง

แล้วเขาก็ฟื้น

เปิดดวงตาของเขา ทันทีที่ออกมาจากเตียง และเริ่มกระโดด และกระโจนสูง พบว่า ความสูงเขาถึงเป็นเหมือนกับความฝัน .
ทันใดนั้น หวัง หลิน ตา สว่างขึ้นในความตื่นเต้น และเร็ว ๆนี้กลายเป็นการแสดงออกของยาอี เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ ควบคุมความตื่นเต้นของเขาเดินรอบห้อง สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา บางครั้งคิด บางครั้งมีปัญหา และบางครั้งแสดงธรรม ด้วยเหงื่อที่สะสมบนหน้าผากของเขาหยดทั่วห้อง .

" ถ้าฉันสามารถออกกำลังกายในความฝันแล้วมันก็ไม่มีประโยชน์ เพราะฉันได้บริหารร่างกายในความเป็นจริงยัง ไม่ต้องฝันว่า“หวังหลินพึมพำกับตัวเอง

" ไม่นะ , เดี๋ยว , ลูกปัดนี้ดูดซึมดังนั้นลูกปัดมาก แช่น้ำเพื่อให้ 10 เมฆปรากฏไม่เสียเปล่าแล้ว ต้องมีสิ่งอื่น ๆ ทำ มันต้องมี แต่สิ่งที่พวกเขาจะเป็นอย่างไร " หวังหลินกับบ้าคลั่งการแสดงออก ลืมทุกอย่างรอบๆตัวเขาโยนตัวเองลงในความคิดลึกๆ

" หรือว่า . . . . . . . " เขาหยุดความคิดของเขามีล็อคบนหัวข้อ เขาตะลึงพูดไม่ออก : " อย่าบอกนะ ว่ามันกี่โมงแล้ว "

คิดเกี่ยวกับมัน เขาไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของเขา เขาตื่นเต้นพอที่จะตะโกนที่ด้านบนของปอดของเขา เขารีบกำไว้ของเขา ร่างกายของเขาสั่น เขาจ้องมองไปที่ลูกปัด
" ถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับเวลา แล้วผม . . . . . . . ผมผูก จู แม้ความสามารถจนจะกลายเป็นนักบุญ " หวังหลินเอาหลายลึก breaths เพียงเล็กน้อยก็กลับมาเป็นปกติ โดยไม่พูดอะไรอีก เขารีบเปิดตะเกียงน้ํามันในบ้านที่เติมด้วยน้ำมัน แล้วเอาลูกแก้ว เขานั่งเงียบ คำนวณเวลาในใจของเขา . . . . . .

นานประมาณ 2 ชั่วโมงตะเกียงน้ํามันวิ่งออกจากน้ำมัน

หวังหลิน รีบเติมน้ํามัน แล้วถือลูกปัด เข้าไปในรัฐฝันอีกแล้ว

คราวนี้เขาไม่ได้โดด แค่นั่งนับตัวเลข คำนวณเวลา

ครึ่งชั่วโมง หนึ่งชั่วโมง ห้าชั่วโมง สิบ ชั่วโมง 25 ชั่วโมง

ร่างกายปวดฉีกขาดขึ้น หวังหลิน ลืมตาขึ้นมา และเห็นว่า โคมไฟถูกดับ

" สิบครั้งเวลาผ่านไปในดินแดนในฝันเป็นสิบครั้งเพื่อที่ของความเป็นจริง ! " หวังหลินตื่นเต้นยืนแน่นถือลูกแก้วลึกลับ

เป็นครั้งแรก รู้สึกว่าเขาจะประสบความสำเร็จใน xiuxian ที่มีความแน่นอน
ในเวลานี้ มันดึกแล้ว ตอนเช้า หวังหลินควบคุมความตื่นเต้นของเขาไม่ได้ใช้ลูกปัดเริ่มปลูกทันที เขารู้อย่างเต็มที่ ,ถ้าเขาใช้ลูกปัดในเวลากลางวัน และบังเอิญค้นพบ แล้วเขาจะต้องเป็นส่วนหนึ่งกับลูกแก้ว เขาใส่ลูกแก้วลงในถุงกระเป๋า และผลักเปิดประตูห้องของเขา