1. IntroductionUse of yield as an i

1. Introduction

Use of yield as an index for adaptation to drought stress in rice (Garrity and O’Toole, 1994 and Atlin, 2001) may be considered as a reasonable approach, as grain yield is a major attribute of interest in most plant breeding programs. However, the presence of large genotype-by-environment (G×E) interactions and the low heritability of grain yield of rainfed lowland rice under drought stress in the wet season results in a high level of uncertainty in the selection of drought resistant genotypes (Blum, 1993 and Fukai and Cooper, 1995). Selected rainfed lowland rice genotypes that yield well under one type of drought stress environment may not perform well in other drought environments (Pantuwan et al., 2002a, Pantuwan et al., 2002b and Pantuwan et al., 2002c). To accommodate the effects of G×E interactions and improve selection efficiency, genotypes may be evaluated in a large number of experiments over years and locations with different drought intensities to increase the line mean heritability and realised response to selection (Nyquist, 1991 and Fukai and Cooper, 1995). However, these evaluation processes are costly and increase the time required for making selection in the breeding program. Consequently, there has been considerable interest in identifying more efficient breeding strategies based on the use of indirect selection methodology (Falconer, 1989). Based on theory described by Falconer (1989) and analysis of related available data, Atlin (2001) suggested that selection intensity and genetic correlation between secondary traits in the selection environment and grain yield in the target environment must be maximised and a high heritability must be achieved in the selection environment so that indirect selection of the secondary traits for grain yield for target drought stress environments can be more efficient than the direct selection for yield.

A field screening strategy based on evaluating genotypes during the vegetative stage in the dry season has long been used (Chang et al., 1974 and De Datta et al., 1988) in an attempt to identify drought resistant lines that are able to retain a large proportion of green living tissues under soil water deficit.

An advantage of screening for drought resistance at the vegetative stage in the dry season is that a large number of breeding lines can be evaluated with relatively low cost, and the chance of managing a reliable drought screen is expected to be higher than in the wet-season. Breeders may be able to discard a large number of drought susceptible lines from the breeding program and select only promising lines with vegetative drought resistance. However, it is unclear whether those materials selected will yield well under drought conditions in the wet season in the rainfed lowlands.

This study examines genotypic variation for drought resistance at the vegetative stage of 128 rainfed lowland rice recombinant inbred lines (RILs) and the use of the drought score (leaf death) measurement (De Datta et al., 1988) in the dry season as a selection criterion in breeding for drought resistance that contributes to higher grain yield in the wet season. Drought score of RILs determined in the present experiments and grain yield of the same RILs determined under different types of drought stress in previous experiments by Pantuwan et al. (2002a) were used for examining the phenotypic and genetic correlation between drought score and grain yield under drought stress and the reliability and efficiency of indirect selection using dry season drought score for improvement of drought stress grain yield in the wet season.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำUse of yield as an index for adaptation to drought stress in rice (Garrity and O’Toole, 1994 and Atlin, 2001) may be considered as a reasonable approach, as grain yield is a major attribute of interest in most plant breeding programs. However, the presence of large genotype-by-environment (G×E) interactions and the low heritability of grain yield of rainfed lowland rice under drought stress in the wet season results in a high level of uncertainty in the selection of drought resistant genotypes (Blum, 1993 and Fukai and Cooper, 1995). Selected rainfed lowland rice genotypes that yield well under one type of drought stress environment may not perform well in other drought environments (Pantuwan et al., 2002a, Pantuwan et al., 2002b and Pantuwan et al., 2002c). To accommodate the effects of G×E interactions and improve selection efficiency, genotypes may be evaluated in a large number of experiments over years and locations with different drought intensities to increase the line mean heritability and realised response to selection (Nyquist, 1991 and Fukai and Cooper, 1995). However, these evaluation processes are costly and increase the time required for making selection in the breeding program. Consequently, there has been considerable interest in identifying more efficient breeding strategies based on the use of indirect selection methodology (Falconer, 1989). Based on theory described by Falconer (1989) and analysis of related available data, Atlin (2001) suggested that selection intensity and genetic correlation between secondary traits in the selection environment and grain yield in the target environment must be maximised and a high heritability must be achieved in the selection environment so that indirect selection of the secondary traits for grain yield for target drought stress environments can be more efficient than the direct selection for yield.ฟิลด์ที่คัดกรองกลยุทธ์ที่ใช้ในการประเมินการศึกษาจีโนไทป์ในระหว่างขั้นตอนพืชในฤดูแล้งได้ใช้ (ช้าง et al. 1974 และ De Datta et al. 1988) ในความพยายามที่ระบุบรรทัดทนแล้งที่สามารถที่จะรักษาสัดส่วนขนาดใหญ่ของเนื้อเยื่อชีวิตสีเขียวใต้ดินขาดน้ำข้อดีของการตรวจคัดกรองสำหรับทนแล้งที่ขั้นตอนพืชในฤดูแล้งคือ สามารถถูกประเมินเป็นจำนวนมากของสายพันธุ์ มีต้นทุนค่อนข้างต่ำ และโอกาสของการจัดการหน้าจอเชื่อแล้งคาดว่าจะสูงกว่าในฤดูเปียก พ่อพันธุ์แม่พันธุ์อาจสามารถละทิ้งจากโปรแกรมพันธุ์สายไวต่อภัยแล้งเป็นจำนวนมาก และเลือกเฉพาะบรรทัดสัญญา มีการทนแล้งของพืช อย่างไรก็ตาม เป็นที่ชัดเจนว่าวัสดุเหล่านั้นเลือกจะทำให้ได้ดีภายใต้สภาวะภัยแล้งในฤดูฝนใน rainfed เลาะการศึกษานี้ตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงจีโนไทป์ในทนแล้งที่ขั้นตอนของพืชของ 128 rainfed ข้าวลุ่ม recombinant เสถียรสาย (RILs) และการใช้การวัดคะแนน (ใบตาย) ภัยแล้ง (De Datta et al. 1988) ในฤดูแล้งเป็นเกณฑ์ในการเลือกในการปรับปรุงพันธุ์เพื่อต้านทานภัยแล้งที่ก่อให้เกิดผลผลิตเมล็ดสูงในฤดูฝน ภัยแล้งคะแนนของ RILs ที่กำหนดไว้ในการทดลองอยู่และผลผลิตธัญพืชของ RILs เดียวที่กำหนดภายใต้ชนิดของภัยแล้งมีความเครียดในการทดลองก่อนหน้านี้โดย Pantuwan et al. (2002a) ใช้สำหรับการตรวจสอบฟีโนไทป์ และพันธุกรรมความสัมพันธ์ระหว่างคะแนนของภัยแล้ง และผลผลิตข้าวภายใต้ปัญหาภัยแล้ง และความน่าเชื่อถือ และประสิทธิภาพของการเลือกทางอ้อมใช้ฤดูแห้งแล้งคะแนนปรับปรุงผลผลิตธัญพืชความเครียดภัยแล้งในฤดูฝน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. บทนำการใช้อัตราผลตอบแทนที่เป็นดัชนีในการปรับตัวต่อความเครียดภัยแล้งในข้าว (Garrity และโอทูลปี 1994 และ Atlin, 2001) อาจได้รับการพิจารณาว่าเป็นวิธีการที่เหมาะสมในขณะที่ผลผลิตข้าวเป็นคุณลักษณะที่สำคัญของความสนใจในการปรับปรุงพันธุ์พืชมากที่สุด โปรแกรม แต่การปรากฏตัวของขนาดใหญ่จีโนไทป์โดยสภาพแวดล้อม (G × E) การปฏิสัมพันธ์และพันธุกรรมต่ำของผลผลิตข้าวที่ลุ่มน้ำฝนภายใต้ความเครียดภัยแล้งในผลฤดูฝนในระดับสูงของความไม่แน่นอนในการเลือกสายพันธุ์ที่ทนต่อภัยแล้ง ( บลัม, ปี 1993 และ Fukai และคูเปอร์ 1995) เลือกน้ำฝนยีนข้าวที่ให้ผลผลิตได้ดีภายใต้ประเภทหนึ่งของสภาพแวดล้อมความเครียดภัยแล้งไม่อาจทำงานได้ดีในสภาพแวดล้อมภัยแล้งอื่น ๆ (Pantuwan et al., 2002a, Pantuwan et al., 2002b และ Pantuwan et al., 2002c) เพื่อรองรับผลกระทบของ G ×ปฏิสัมพันธ์ E และปรับปรุงประสิทธิภาพการเลือกยีนอาจได้รับการประเมินในจำนวนมากของการทดลองในช่วงหลายปีและสถานที่ที่มีความเข้มของภัยแล้งที่แตกต่างกันเพื่อเพิ่มสายหมายถึงพันธุกรรมและตระหนักถึงการตอบสนองต่อการเลือก (Nyquist 1991 และ Fukai และ คูเปอร์ 1995) อย่างไรก็ตามการประเมินผลกระบวนการเหล่านี้มีค่าใช้จ่ายและเพิ่มเวลาที่จำเป็นสำหรับการเลือกในโปรแกรมการเพาะพันธุ์ ดังนั้นมีความสนใจเป็นอย่างมากในการระบุมีประสิทธิภาพมากขึ้นกลยุทธ์การเพาะพันธุ์ขึ้นอยู่กับการใช้วิธีการเลือกทางอ้อม (ฟอลคอนเนอร์ 1989) เดอะ บนพื้นฐานของทฤษฎีอธิบายโดยฟอลคอนเนอร์ (1989) และการวิเคราะห์ข้อมูลที่มีอยู่เกี่ยวกับ Atlin (2001) ชี้ให้เห็นว่าความเข้มของการเลือกและความสัมพันธ์ทางพันธุกรรมระหว่างลักษณะมัธยมศึกษาในสภาพแวดล้อมการเลือกและผลผลิตข้าวในสภาพแวดล้อมเป้าหมายจะต้องมีการขยายและพันธุกรรมสูงจะต้อง ประสบความสำเร็จในสภาพแวดล้อมการเลือกเพื่อให้การเลือกทางอ้อมในลักษณะที่รองสำหรับผลผลิตข้าวสำหรับสภาพแวดล้อมความเครียดภัยแล้งเป้าหมายจะสามารถมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าการเลือกโดยตรงต่อการเพิ่มผลผลิต. กลยุทธ์การคัดกรองข้อมูลบนพื้นฐานของการประเมินยีนในระหว่างขั้นตอนพืชในฤดูแล้งมีความยาว ถูกนำมาใช้ (ช้าง et al., 1974 และเด Datta et al., 1988) ในความพยายามที่จะระบุสายทนแล้งที่มีความสามารถที่จะรักษาสัดส่วนขนาดใหญ่ของเนื้อเยื่อชีวิตสีเขียวภายใต้การขาดน้ำดิน. ประโยชน์ของการตรวจคัดกรองสำหรับความต้านทานภัยแล้ง ในขั้นตอนพืชในฤดูแล้งคือว่าเป็นจำนวนมากของสายการเพาะพันธุ์สามารถประเมินค่าใช้จ่ายที่ค่อนข้างต่ำและมีโอกาสในการจัดการหน้าจอภัยแล้งที่เชื่อถือได้ที่คาดว่าจะสูงกว่าในฤดูฝน พ่อพันธุ์แม่พันธุ์อาจจะไม่สามารถที่จะทิ้งเป็นจำนวนมากจากภัยแล้งสายไวต่อจากโครงการปรับปรุงพันธุ์และเลือกเส้นแนวโน้มเท่านั้นที่มีความต้านทานภัยแล้งพืช แต่ก็เป็นที่ชัดเจนว่าวัสดุเหล่านั้นเลือกจะให้ผลผลิตได้ดีภายใต้ภาวะภัยแล้งในฤดูฝนในที่ราบลุ่มน้ำฝนได้. การศึกษานี้จะตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมสำหรับความต้านทานภัยแล้งในขั้นตอนพืช 128 น้ำฝนข้าว recombinant สายพันธุ์แท้ (กลุ่มที่แสดง) และการใช้งาน ของคะแนนภัยแล้ง (ตายใบ) วัด (เดอ Datta et al., 1988) ในฤดูแล้งเป็นเกณฑ์ในการเลือกในการปรับปรุงพันธุ์ให้ต้านทานภัยแล้งที่ก่อให้เกิดผลผลิตที่สูงขึ้นในฤดูฝน คะแนนความแห้งแล้งของกลุ่มที่แสดงความมุ่งมั่นในการทดลองในปัจจุบันและข้าวผลผลิตของกลุ่มที่แสดงเดียวกันที่กำหนดภายใต้ชนิดที่แตกต่างกันของความเครียดภัยแล้งในการทดลองก่อนหน้านี้โดย Pantuwan et al, (2002a) ถูกนำมาใช้สำหรับการตรวจสอบความสัมพันธ์ฟีโนไทป์และพันธุกรรมระหว่างคะแนนภัยแล้งและผลผลิตข้าวภายใต้ความเครียดภัยแล้งและความน่าเชื่อถือและประสิทธิภาพของการเลือกทางอ้อมโดยใช้คะแนนความแห้งแล้งในฤดูแล้งเพื่อการพัฒนาผลผลิตข้าวความเครียดภัยแล้งในฤดูฝน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . แนะนำใช้เป็นดัชนีสำหรับการปรับตัวต่อภาวะแล้งในข้าว ( Garrity และ AMD , 2537 และ atlin , 2001 ) อาจจะถือว่าเป็นวิธีการที่เหมาะสม เช่น ผลผลิตเป็นคุณลักษณะหลักของความสนใจในพืชมากที่สุดโปรแกรมการเพาะพันธุ์ อย่างไรก็ตาม การปรากฏตัวของจีโนไทป์ ขนาดใหญ่ โดยสภาพแวดล้อม ( กรัม× e ) การโต้ตอบและอัตราพันธุกรรมต่ำ ผลผลิตของข้าวนาน้ำฝนในฤดูแล้ง ในผลลัพธ์ในระดับของความไม่แน่นอนในการเลือกพันธุ์ทนแล้ง ( Blum , 2536 และฟูไก และ คูเปอร์ , 1995 ) เลือกข้าวนาน้ำฝนพันธุ์ที่ให้ผลดีในประเภทหนึ่งของภัยแล้งสภาพแวดล้อมความเครียดอาจไม่ทำงานได้ดีในสภาพแวดล้อมที่แห้งแล้งอื่น ๆ ( pantuwan et al . , 2002a pantuwan , et al . , 2002b และ pantuwan et al . , 2002c ) เพื่อรองรับผลกระทบของกรัม× e ปฏิสัมพันธ์และเพิ่มประสิทธิภาพการเลือกพันธุ์ อาจถูกประเมินในตัวเลขขนาดใหญ่ของการทดลองกว่าปีและสถานที่ที่มีความเข้มของภัยแล้งที่แตกต่างกันเพื่อเพิ่มบรรทัดหมายถึงการตระหนักและการเลือก ( ไนควิสต์ , 2534 และฟูไก และ คูเปอร์ , 1995 ) อย่างไรก็ตาม กระบวนการประเมินผลเหล่านี้มีราคาแพง และเพิ่มเวลาที่จำเป็นสำหรับการเลือกในการเพาะพันธุ์ จากนั้น ได้มีความสนใจเป็นอย่างมากในการระบุมีประสิทธิภาพมากขึ้นกลยุทธ์ขึ้นอยู่กับพันธุ์ใช้วิธีการคัดเลือกโดยอ้อม ( นักฝึกเหยี่ยว , 1989 ) ตามทฤษฎีที่อธิบายโดยนักฝึกเหยี่ยว ( 1989 ) และการวิเคราะห์ข้อมูลที่เกี่ยวข้อง พร้อมใช้งาน atlin ( 2001 ) ชี้ให้เห็นว่า ความสัมพันธ์ทางพันธุกรรมระหว่างลักษณะและเลือกระดับในการสิ่งแวดล้อมและผลผลิตในสภาพแวดล้อมที่เป้าหมายต้อง maximised และถ่ายทอดสูงจะต้องประสบความสำเร็จในการสภาพแวดล้อมที่เลือกทางอ้อมของลักษณะทุติยภูมิสำหรับ ผลผลิตสำหรับความแห้งแล้งเป้าหมายสภาพแวดล้อมความเครียดสามารถมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าการเลือกโดยตรง สำหรับผลผลิตที่ได้สนามคัดเลือกกลยุทธ์บนพื้นฐานการประเมินพันธุ์ระยะพืชในฤดูแล้งได้ถูกใช้ ( ชาง et al . , 1974 และ de ตตา et al . , 1988 ) ในความพยายามที่จะหาสายพันธุ์ทนแล้งที่สามารถรักษาสัดส่วนขนาดใหญ่ของเนื้อเยื่อสีเขียวอยู่ใต้ดินขาดน้ำประโยชน์ของการตรวจความต้านทานแล้งในระยะที่พืชในฤดูแล้งเป็นจํานวนสายพันธุ์สามารถประเมินได้ด้วยต้นทุนค่อนข้างต่ำ และโอกาสของการจัดการภัยแล้งที่เชื่อถือได้หน้าจอที่คาดว่าจะสูงกว่าในฤดูฝน พ่อพันธุ์แม่พันธุ์อาจจะทิ้งเป็นจำนวนมากของภัยแล้งต่อสายจากโครงการปรับปรุงพันธุ์ และเลือกเฉพาะบรรทัดที่มีแนวโน้มต้านทานความแห้งแล้ง ผัก อย่างไรก็ตาม ยังไม่เป็นที่แน่ชัดว่าบรรดาวัสดุที่เลือกจะให้ผลได้ดีภายใต้สภาพความแห้งแล้งในฤดูแล้งในพื้นที่ราบลุ่มอาศัยน้ำฝน .การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมต้านทานต่อสภาพแล้งในขั้นเจริญเติบโตของข้าวนาน้ำฝน ใช้เส้น 128 สายพันธุ์แท้ ( rils ) และใช้ภัยแล้งคะแนน ( ตาย ) ใบวัด ( de ตตา et al . , 1988 ) ในฤดูแล้งเป็นเกณฑ์ในการคัดเลือกพันธุ์ต้านทานต่อสภาพแล้ง ที่มีผลต่อผลผลิตเมล็ดสูงกว่าใน ฤดูฝน คะแนน rils แล้งน้ำในการทดลองปัจจุบันและผลผลิตของเดียวกัน rils มุ่งมั่นภายใต้ชนิดของภาวะแล้งในการทดลองก่อนหน้านี้ โดย pantuwan et al . ( 2002a ) ใช้สำหรับการตรวจสอบคุณสมบัติและพันธุกรรมสหสัมพันธ์ระหว่างคะแนนภัยแล้งและผลผลิตภายใต้ภาวะแล้ง และความน่าเชื่อถือ และประสิทธิภาพของการเลือกทางอ้อมโดยใช้คะแนนสำหรับการปรับปรุงฤดูแล้งแล้งแล้ง ผลผลิตในฤดูฝน