- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Dr Huxtable’s Story ‘My school – th
Dr Huxtable’s Story
‘My school – the Priory School near Mackleton – is the best school for young boys in England,’ began Dr Huxtable. ‘We have the sons of Lord Soames, Lord Lever, and of many important people. Three weeks ago Mr James Wilder, the Duke of Holdernesse’s secretary, came to see me. The Duke, he said, wanted to send his son, the ten-year-old Lord Saltire, to my school.
On the 1st of May young Lord Saltire arrived. He’s a nice boy, and he soon began to like school life and to make friends. His life at home, you see, was not very happy – we all know about the Duke and his wife. The Duchess, of course, now lives in the south of France. She left the Duke about three months ago, I think. But the boy loved his mother, and was very unhappy when she left. Because of this, the Duke sent him to my school. And after two weeks with us, he was much happier.
‘Then, on the night of the 13th of May, he disappeared. The way to his bedroom is through another, larger room. Two older boys sleep there. One of them never sleeps very well, and he heard and saw nothing that night. So young Arthur did not go out through that room. His window was open, and there is ivy all up the wall of the house. It is easy to get out of the window and down the ivy to the ground. So we think that he went out that way.
‘He was in his usual school things, we think – a short black coat and dark blue trousers. We looked all through his room very carefully, but we found nothing strange, nothing unusual.
‘When I learnt the news at seven o’clock on Tuesday morning, I called everybody into the big schoolroom. Then we learnt more bad news – Heidegger, the German teacher, was missing too. His room is not far from Arthur’s room. Heidegger went down the ivy – we know this because we found his footprints on the ground under the window. We know, too, that he was only in his coat, trousers, and shoes, because we found his shirt and his socks on the floor of his room. And he took his bicycle with him.
‘Heidegger came to the school a year ago. He’s a good teacher, but the boys don’t like him because he isn’t very friendly.
‘So Mr Holmes, we have two missing people. It’s now Thursday, and there’s still no news of them.’
Holmes took out a little notebook, and began to write things down.
‘The boy didn’t go home, of course,’ he said.
‘No, no. We asked at Holdernesse Hall at once,’ said Dr Huxtable. ‘The Duke is very afraid for his son – and I am the unhappiest man in England. Mr Holmes, you are a famous detective – please help me!’
‘You make things very difficult for me,’ Holmes said. ‘How can I find marks in the ivy or on the ground after three days? Why didn’t you come to me at once?’
‘Because of the Duke,’ Dr Huxtable said. ‘He doesn’t like people talking about his unhappy family life.’
‘And what are the police doing?’
‘Well, they heard about a boy and a young man at the station early on Tuesday. They looked for them, and last night they found them in Liverpool – but it was a man and his son going to visit a friend. We lost three days because of that. And last night I couldn’t sleep, so I took the first train down to London this morning.’
‘Well, Dr Huxtable, some more questions,’ said Holmes. ‘Did the boy take German lessons?’
‘No.’
‘So he didn’t know the German teacher well, then.’
‘He probably never spoke to him,’ said Dr Huxtable.
‘Mmm,’ said Holmes. ‘Does the boy have a bicycle?’
‘No.’
‘Was any other bicycle missing?’
‘No.’
‘So. Did the German teacher ride away on his bicycle in the night, with the boy on his back? I don’t think so. But what happened to the bicycle? Now, what about visitors? Did the boy have any visitors the day before?’
‘No.’
‘Did he get any letters?’
‘Yes, one letter. From his father.’
‘Do you open the boy’s letters, Dr Huxtable?’
‘No.’
‘Then how do you know that the letter was from the father?’
‘I know the Duke’s handwriting. And he says that he wrote a letter to his son.’
‘Did the boy get any letters from France?’
‘No, I never saw any.’
‘Do you understand me, Dr Huxtable?’ Holmes said. ‘Did someone take the boy away, or did the boy go freely? – because he had a letter from France perhaps.’
‘I don’t know,’ said Dr Huxtable. ‘He only had letters from his father, I think.’
‘Were father and soon very friendly?’
‘The Duke is … er … not a very friendly man, Mr Holmes. He’s not a bad father, but he is a Government Minister and has a lot of things to do.’
‘So the boy felt more friendly to his mother?’
‘Yes.’
‘Did he say that?’
‘No.’
‘Did the Duke tell you, then?’
‘Oh no! The Duke never talks about things like that.’
‘So how do you know?’
‘Mr James Wilder, the Duke’s secretary, told me.’
‘I see,’ said Holmes. ‘That last letter of the Duke’s – where is it now?’
‘The boy took it with him,’ Dr Huxtable said. ‘It’s not in his room. Mr Holmes – our train leaves in half an hour.’
‘Right,’ said Holmes. He looked at me. ‘Watson, let’s get ready and go off to the north with Dr Huxtable. Perhaps we can find some answers to this mystery.’
‘My school – the Priory School near Mackleton – is the best school for young boys in England,’ began Dr Huxtable. ‘We have the sons of Lord Soames, Lord Lever, and of many important people. Three weeks ago Mr James Wilder, the Duke of Holdernesse’s secretary, came to see me. The Duke, he said, wanted to send his son, the ten-year-old Lord Saltire, to my school.
On the 1st of May young Lord Saltire arrived. He’s a nice boy, and he soon began to like school life and to make friends. His life at home, you see, was not very happy – we all know about the Duke and his wife. The Duchess, of course, now lives in the south of France. She left the Duke about three months ago, I think. But the boy loved his mother, and was very unhappy when she left. Because of this, the Duke sent him to my school. And after two weeks with us, he was much happier.
‘Then, on the night of the 13th of May, he disappeared. The way to his bedroom is through another, larger room. Two older boys sleep there. One of them never sleeps very well, and he heard and saw nothing that night. So young Arthur did not go out through that room. His window was open, and there is ivy all up the wall of the house. It is easy to get out of the window and down the ivy to the ground. So we think that he went out that way.
‘He was in his usual school things, we think – a short black coat and dark blue trousers. We looked all through his room very carefully, but we found nothing strange, nothing unusual.
‘When I learnt the news at seven o’clock on Tuesday morning, I called everybody into the big schoolroom. Then we learnt more bad news – Heidegger, the German teacher, was missing too. His room is not far from Arthur’s room. Heidegger went down the ivy – we know this because we found his footprints on the ground under the window. We know, too, that he was only in his coat, trousers, and shoes, because we found his shirt and his socks on the floor of his room. And he took his bicycle with him.
‘Heidegger came to the school a year ago. He’s a good teacher, but the boys don’t like him because he isn’t very friendly.
‘So Mr Holmes, we have two missing people. It’s now Thursday, and there’s still no news of them.’
Holmes took out a little notebook, and began to write things down.
‘The boy didn’t go home, of course,’ he said.
‘No, no. We asked at Holdernesse Hall at once,’ said Dr Huxtable. ‘The Duke is very afraid for his son – and I am the unhappiest man in England. Mr Holmes, you are a famous detective – please help me!’
‘You make things very difficult for me,’ Holmes said. ‘How can I find marks in the ivy or on the ground after three days? Why didn’t you come to me at once?’
‘Because of the Duke,’ Dr Huxtable said. ‘He doesn’t like people talking about his unhappy family life.’
‘And what are the police doing?’
‘Well, they heard about a boy and a young man at the station early on Tuesday. They looked for them, and last night they found them in Liverpool – but it was a man and his son going to visit a friend. We lost three days because of that. And last night I couldn’t sleep, so I took the first train down to London this morning.’
‘Well, Dr Huxtable, some more questions,’ said Holmes. ‘Did the boy take German lessons?’
‘No.’
‘So he didn’t know the German teacher well, then.’
‘He probably never spoke to him,’ said Dr Huxtable.
‘Mmm,’ said Holmes. ‘Does the boy have a bicycle?’
‘No.’
‘Was any other bicycle missing?’
‘No.’
‘So. Did the German teacher ride away on his bicycle in the night, with the boy on his back? I don’t think so. But what happened to the bicycle? Now, what about visitors? Did the boy have any visitors the day before?’
‘No.’
‘Did he get any letters?’
‘Yes, one letter. From his father.’
‘Do you open the boy’s letters, Dr Huxtable?’
‘No.’
‘Then how do you know that the letter was from the father?’
‘I know the Duke’s handwriting. And he says that he wrote a letter to his son.’
‘Did the boy get any letters from France?’
‘No, I never saw any.’
‘Do you understand me, Dr Huxtable?’ Holmes said. ‘Did someone take the boy away, or did the boy go freely? – because he had a letter from France perhaps.’
‘I don’t know,’ said Dr Huxtable. ‘He only had letters from his father, I think.’
‘Were father and soon very friendly?’
‘The Duke is … er … not a very friendly man, Mr Holmes. He’s not a bad father, but he is a Government Minister and has a lot of things to do.’
‘So the boy felt more friendly to his mother?’
‘Yes.’
‘Did he say that?’
‘No.’
‘Did the Duke tell you, then?’
‘Oh no! The Duke never talks about things like that.’
‘So how do you know?’
‘Mr James Wilder, the Duke’s secretary, told me.’
‘I see,’ said Holmes. ‘That last letter of the Duke’s – where is it now?’
‘The boy took it with him,’ Dr Huxtable said. ‘It’s not in his room. Mr Holmes – our train leaves in half an hour.’
‘Right,’ said Holmes. He looked at me. ‘Watson, let’s get ready and go off to the north with Dr Huxtable. Perhaps we can find some answers to this mystery.’
0/5000
Dr Huxtable’s Story ‘My school – the Priory School near Mackleton – is the best school for young boys in England,’ began Dr Huxtable. ‘We have the sons of Lord Soames, Lord Lever, and of many important people. Three weeks ago Mr James Wilder, the Duke of Holdernesse’s secretary, came to see me. The Duke, he said, wanted to send his son, the ten-year-old Lord Saltire, to my school.On the 1st of May young Lord Saltire arrived. He’s a nice boy, and he soon began to like school life and to make friends. His life at home, you see, was not very happy – we all know about the Duke and his wife. The Duchess, of course, now lives in the south of France. She left the Duke about three months ago, I think. But the boy loved his mother, and was very unhappy when she left. Because of this, the Duke sent him to my school. And after two weeks with us, he was much happier.‘Then, on the night of the 13th of May, he disappeared. The way to his bedroom is through another, larger room. Two older boys sleep there. One of them never sleeps very well, and he heard and saw nothing that night. So young Arthur did not go out through that room. His window was open, and there is ivy all up the wall of the house. It is easy to get out of the window and down the ivy to the ground. So we think that he went out that way.‘He was in his usual school things, we think – a short black coat and dark blue trousers. We looked all through his room very carefully, but we found nothing strange, nothing unusual.' เมื่อฉันเรียนข่าวที่เจ็ดโมงในวันอังคารเช้า ผมเรียกทุกคนเข้าไปใน schoolroom ใหญ่ แล้วเราเรียนรู้ข่าวร้ายเพิ่มเติม – Heidegger ครูเยอรมัน ขาดไป ห้องพักไม่ไกลจากห้องพักของ Arthur Heidegger ก็ลงต้นไอวี่ – เรารู้นี้เนื่องจากเราพบรอยเท้าของเขาบนพื้นดินภายใต้หน้าต่าง เรารู้ว่า เกินไป ว่า เป็นเฉพาะ ในของเสื้อ กางเกง รองเท้า เพราะเราพบเสื้อของเขาและถุงเท้าของเขาบนชั้นของห้องพัก และเขาเอาจักรยานของเขากับเขา' Heidegger มาโรงเรียนปีที่ผ่านมา เขาเป็นครูที่ดี แต่เด็กผู้ชายไม่ชอบเขา เพราะเขาไม่ดี' ดังนั้นนายโฮลมส์ เราสองคนหายไป เป็นวันพฤหัสบดี และยังมีข่าวของพวกเขา 'โฮลมส์เอาออกโน๊ตบุ๊คเล็กน้อย และเริ่มขีดเขียนสิ่งต่าง ๆ ลง'เด็กไม่ได้กลับบ้าน แน่นอน เขากล่าวว่า' ไม่มี ไม่ เราถามที่ Holdernesse ฮอลล์ครั้ง Dr Huxtable กล่าวว่า ' ดุ๊กกลัวมากสำหรับบุตร – และฉันคน unhappiest ประเทศอังกฤษ นายโฮลมส์ คุณเป็นนักสืบที่มีชื่อเสียง – โปรดช่วยฉัน!'โฮลมส์กล่าวว่า 'คุณทำสิ่งที่ยากมากสำหรับฉัน ' ฉันจะหาหมายต้นไอวี่ หรือ บนพื้นดินหลังจากสามวัน ทำไมไม่มาฉันพร้อมกัน?''เพราะดุ๊ค Dr Huxtable กล่าวว่า 'เขาไม่ชอบคนที่พูดถึงชีวิตครอบครัวของเขาไม่มีความสุข'"และสิ่งตำรวจทำ"‘Well, they heard about a boy and a young man at the station early on Tuesday. They looked for them, and last night they found them in Liverpool – but it was a man and his son going to visit a friend. We lost three days because of that. And last night I couldn’t sleep, so I took the first train down to London this morning.’‘Well, Dr Huxtable, some more questions,’ said Holmes. ‘Did the boy take German lessons?’‘No.’‘So he didn’t know the German teacher well, then.’‘He probably never spoke to him,’ said Dr Huxtable.‘Mmm,’ said Holmes. ‘Does the boy have a bicycle?’‘No.’‘Was any other bicycle missing?’‘No.’‘So. Did the German teacher ride away on his bicycle in the night, with the boy on his back? I don’t think so. But what happened to the bicycle? Now, what about visitors? Did the boy have any visitors the day before?’‘No.’‘Did he get any letters?’‘Yes, one letter. From his father.’‘Do you open the boy’s letters, Dr Huxtable?’‘No.’‘Then how do you know that the letter was from the father?’‘I know the Duke’s handwriting. And he says that he wrote a letter to his son.’‘Did the boy get any letters from France?’‘No, I never saw any.’‘Do you understand me, Dr Huxtable?’ Holmes said. ‘Did someone take the boy away, or did the boy go freely? – because he had a letter from France perhaps.’'ฉันไม่รู้ กล่าวว่า ดร. Huxtable 'เขามีแค่จดหมายจากพ่อ คิด'' ถูกพ่อ และเร็วดี?'' ดุ๊กเป็น...เอ้อ...ไม่ดีมนุษย์ นายโฮลมส์ เขาไม่ใช่พ่อดี แต่เขาเป็นรัฐมนตรี รัฐบาล และมีกิจกรรมมากขึ้น ''เพื่อให้เด็กรู้สึกเป็นมิตรมากขึ้นของเขากับแม่''ใช่''ไม่ได้เขาบอกว่า ''หมายเลข''ไม่ดุ๊กบอกคุณ แล้ว'' โอ้ ไม่ ดยุคไม่เคยพูดเกี่ยวกับสิ่งที่ต้องการ ''เพื่อให้คุณทราบได้อย่างไร''นาย James Wilder เลขานุการของดุ๊ก บอกฉัน''เห็น กล่าวว่า โฮลมส์ ' หนังสือที่ล่าสุดดุ๊กของ – ที่เป็นตอนนี้? "ดร. Huxtable กล่าวว่า 'เด็กผู้ชายเอากับเขา ' มันไม่ได้อยู่ในห้องของเขา นายโฮลมส์ – ใบของรถไฟในครึ่งชั่วโมง 'โฮลมส์ 'ขวา กล่าว เขามองที่ฉัน ' วัตสัน มาเตรียมพร้อม และไปปิดเหนือกับดร. Huxtable บางทีเราสามารถพบบางคำตอบของปริศนานี้ได้ '
การแปล กรุณารอสักครู่..
ดร ฮักส์เทเบิลเรื่อง
' ของฉันสำหรับโรงเรียน ใกล้โรงเรียนวัด mackleton –เป็นโรงเรียนที่ดีที่สุดสำหรับเด็กหนุ่มในอังกฤษ " เริ่ม ดร ฮักส์เทเบิล . ' เรามีบุตรชายของลอร์ดโซเมส ลอร์ด คันโยก และคนที่สำคัญมาก สามสัปดาห์ที่แล้ว นายเจมส์ ไวล์เดอร์ ดยุคแห่งเลขา holdernesse , มาหาฉัน ดยุค เขาบอกว่า อยากส่งลูกชายของเขาสิบปีกางเขนไขว้เจ้านายเก่า , โรงเรียนของฉัน
วันที่ 1 พฤษภาคม คุณชายเข้าเครื่องมา เขาเป็นคนดี และเขาก็เริ่มที่จะชอบชีวิตในโรงเรียน และ ให้เพื่อน ชีวิตของเขาในบ้าน คุณดูไม่มีความสุขมากและเราทุกคนรู้เกี่ยวกับท่านดยุค และภรรยาของเขา ดัชเชส แน่นอน ตอนนี้ อยู่ที่ตอนใต้ของประเทศฝรั่งเศส เธอทิ้งดยุคสามเดือนที่ผ่านมา ผมคิด แต่เด็ก รัก แม่ และก็ไม่พอใจมากเมื่อเธอจากไปเพราะเหตุนี้ ท่านส่งเขาไปโรงเรียน และหลังจากที่สองสัปดาห์ที่ผ่านมากับเรา เขาก็มีความสุข
งั้น เมื่อคืนวันที่ 13 พฤษภาคม เขาหายตัวไป วิธีไปที่ห้องนอนของเขา ผ่าน อื่น ห้องขนาดใหญ่ สองชายสูงอายุนอนที่นั่น หนึ่งของพวกเขาไม่เคยได้เป็นอย่างดี และเขาได้ยินและได้เห็นอะไรในคืนนั้น ดังนั้นหนุ่มอาเธอร์ไม่ได้ออกไปจากห้องนั้น หน้าต่างเปิดอยู่และมีไม้เลื้อยขึ้นผนังของบ้าน มันง่ายที่จะออกไปจากหน้าต่างลง ไอวี่ สู่พื้น ดังนั้นเราคิดว่าเขาออกไปแบบนั้น เขาเป็นสิ่งปกติ
โรงเรียนของเขา เราคิดว่า–เสื้อสีดำสั้น และกางเกงสีน้ำเงินเข้ม เรา มองผ่านห้องของเขาให้ดี แต่เราไม่เจออะไรแปลกๆ ไม่มีอะไรผิดปกติ
เมื่อฉันเรียนข่าวตอน 7 โมง เช้าวันอังคาร ผมเรียกทุกคนเข้ามาในห้องเรียนใหญ่ แล้วเราเรียนข่าวร้าย–ไฮเดกเกอร์ครูเยอรมัน ก็หายไปด้วย ห้องของเขาอยู่ไม่ไกลจากห้องของอาร์เธอร์ ไฮเดกเกอร์ลงไป ไอวี่ ( เรารู้เพราะเราเจอรอยเท้าบนพื้นใต้หน้าต่าง เรารู้ด้วย ว่าเขาเป็นเพียงเสื้อ , กางเกงและรองเท้า เนื่องจากเราพบเสื้อและถุงเท้าของเขาบนพื้นในห้องของเขา และเขาได้เอาจักรยานของเขากับเขา
'heidegger มาโรงเรียนเมื่อปีที่แล้ว เค้าเป็นครูที่ดี แต่ผู้ชายไม่ได้ชอบเขา เพราะเขาไม่ใช่มิตรมาก
'so โฮมส์ เรามีคน 2 ตอนนี้วันพฤหัสบดี และยังไม่มีข่าวของพวกเขา . '
โฮล์มส์เอาสมุดเล็กๆและเริ่มที่จะเขียนสิ่งที่ลง .
" บอยไม่ได้กลับบ้านแน่นอน " เขากล่าว .
' เราถามที่ holdernesse ฮอลล์ทันที ' ดร. ฮักส์เทเบิล . ' ท่านกลัวลูกชายของเขา ) และผมเป็นผู้ชายนะ unhappiest ในอังกฤษ คุณโฮมส์ คุณเป็นนักสืบที่มีชื่อเสียง และโปรดช่วยฉัน ! '
" ทำสิ่งที่ยากมากสำหรับผม " โฮล์มส์กล่าว
' ของฉันสำหรับโรงเรียน ใกล้โรงเรียนวัด mackleton –เป็นโรงเรียนที่ดีที่สุดสำหรับเด็กหนุ่มในอังกฤษ " เริ่ม ดร ฮักส์เทเบิล . ' เรามีบุตรชายของลอร์ดโซเมส ลอร์ด คันโยก และคนที่สำคัญมาก สามสัปดาห์ที่แล้ว นายเจมส์ ไวล์เดอร์ ดยุคแห่งเลขา holdernesse , มาหาฉัน ดยุค เขาบอกว่า อยากส่งลูกชายของเขาสิบปีกางเขนไขว้เจ้านายเก่า , โรงเรียนของฉัน
วันที่ 1 พฤษภาคม คุณชายเข้าเครื่องมา เขาเป็นคนดี และเขาก็เริ่มที่จะชอบชีวิตในโรงเรียน และ ให้เพื่อน ชีวิตของเขาในบ้าน คุณดูไม่มีความสุขมากและเราทุกคนรู้เกี่ยวกับท่านดยุค และภรรยาของเขา ดัชเชส แน่นอน ตอนนี้ อยู่ที่ตอนใต้ของประเทศฝรั่งเศส เธอทิ้งดยุคสามเดือนที่ผ่านมา ผมคิด แต่เด็ก รัก แม่ และก็ไม่พอใจมากเมื่อเธอจากไปเพราะเหตุนี้ ท่านส่งเขาไปโรงเรียน และหลังจากที่สองสัปดาห์ที่ผ่านมากับเรา เขาก็มีความสุข
งั้น เมื่อคืนวันที่ 13 พฤษภาคม เขาหายตัวไป วิธีไปที่ห้องนอนของเขา ผ่าน อื่น ห้องขนาดใหญ่ สองชายสูงอายุนอนที่นั่น หนึ่งของพวกเขาไม่เคยได้เป็นอย่างดี และเขาได้ยินและได้เห็นอะไรในคืนนั้น ดังนั้นหนุ่มอาเธอร์ไม่ได้ออกไปจากห้องนั้น หน้าต่างเปิดอยู่และมีไม้เลื้อยขึ้นผนังของบ้าน มันง่ายที่จะออกไปจากหน้าต่างลง ไอวี่ สู่พื้น ดังนั้นเราคิดว่าเขาออกไปแบบนั้น เขาเป็นสิ่งปกติ
โรงเรียนของเขา เราคิดว่า–เสื้อสีดำสั้น และกางเกงสีน้ำเงินเข้ม เรา มองผ่านห้องของเขาให้ดี แต่เราไม่เจออะไรแปลกๆ ไม่มีอะไรผิดปกติ
เมื่อฉันเรียนข่าวตอน 7 โมง เช้าวันอังคาร ผมเรียกทุกคนเข้ามาในห้องเรียนใหญ่ แล้วเราเรียนข่าวร้าย–ไฮเดกเกอร์ครูเยอรมัน ก็หายไปด้วย ห้องของเขาอยู่ไม่ไกลจากห้องของอาร์เธอร์ ไฮเดกเกอร์ลงไป ไอวี่ ( เรารู้เพราะเราเจอรอยเท้าบนพื้นใต้หน้าต่าง เรารู้ด้วย ว่าเขาเป็นเพียงเสื้อ , กางเกงและรองเท้า เนื่องจากเราพบเสื้อและถุงเท้าของเขาบนพื้นในห้องของเขา และเขาได้เอาจักรยานของเขากับเขา
'heidegger มาโรงเรียนเมื่อปีที่แล้ว เค้าเป็นครูที่ดี แต่ผู้ชายไม่ได้ชอบเขา เพราะเขาไม่ใช่มิตรมาก
'so โฮมส์ เรามีคน 2 ตอนนี้วันพฤหัสบดี และยังไม่มีข่าวของพวกเขา . '
โฮล์มส์เอาสมุดเล็กๆและเริ่มที่จะเขียนสิ่งที่ลง .
" บอยไม่ได้กลับบ้านแน่นอน " เขากล่าว .
' เราถามที่ holdernesse ฮอลล์ทันที ' ดร. ฮักส์เทเบิล . ' ท่านกลัวลูกชายของเขา ) และผมเป็นผู้ชายนะ unhappiest ในอังกฤษ คุณโฮมส์ คุณเป็นนักสืบที่มีชื่อเสียง และโปรดช่วยฉัน ! '
" ทำสิ่งที่ยากมากสำหรับผม " โฮล์มส์กล่าว
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ฉันต้องเก็บเงินเพื่อรักษาพ่อของฉันที่ป่ว
- เรียงความเรื่อง ปีใหม่แสนสุข ในช่วงวันหย
- ถวายเทียนพรรษา
- โดยใช้หลักจำนวนอะตอมของคาร์บอน
- 8 เมษายน 2000
- เรียงความเรื่อง ปีใหม่แสนสุข ในช่วงวันหย
- RMA W300D ในสต๊อกของ Plenty ตอนนี้มีจำนว
- คุณเคยเบิกของไปใช้ไหม
- vulnerabilities
- Verification
- ความพยายามและความสุขเป็นส่วนหนึ่งของความ
- the country faces traffic congestion
- วันนี้ต้องไปทำงานอีกแล้วเหรอ
- HOW CUTE YOU ARE
- Please introduce to deliver me.
- เนื่องจากข้อมูลของทางโครงการยังไม่สมบูรณ
- Describe the policy of climate change
- ถ้าคุณว่างโปรดโทรหาฉันด้วย
- Returning
- ในปัจจุบัน โลกของเรามีผู้คนมากมาย แต่ละค
- พวกเขาเคยซื้อเราอยู่ประจำ แต่เมื่อเดือนท
- ง่ายๆสบายๆ
- We will check the list to you.
- 現在の積み重ねの上に有ります
