Lastly, I go toward the wood proces

Lastly, I go toward the wood processing plant where Tsui-kun is working. It's directly after the gate on the east street since it's related to woods transport.

"Okay."

I talked to him who's just taken a break, and he answered readily like Yuni-chan.
He replies while playing with the thin shaved wood wastes on his feet.

"It was originally things that Yuni brought anyway, I only got the woods since I wanted one for myself. I'd hate it if you're selling the the cards that are in the orphanage, but if you're selling newly made ones, I don't have any problem. Moreover, you're going to take Etai who's having problem getting works under your care right? It's impossible for that guy to become a soldier or a transporter after all."

He's unexpectedly quite responsible.

"I won't do anything bad to that boy Etai."
"Un, that guy is good at drawing pictures, but if you leave him alone, he'll draw until he collapses."

Tsui-kun nods that he wants me to tell him to be careful.
I should make an upper limit for the number of sets made in a month. If I don't put a limit, those children look like they'll work until they collapse.

When I see the plane and the thin shaved woods that Tsui-kun is holding, I remember certain words.

『What kind of idea are you going to make next? The demands seem to be there, it's the price afterward. Search for cheap materials, or way for cheap mass-production, the various trial-and-errors are fun right.』

I ruminate those words while staring at the wood chips.

"That's right, this is it."

I involuntarily stand up and shouts, the foremen on this place gather their eyes on me.
However, the excited me with the newly found idea doesn't mind those stares, and go negotiate with the boss-san. The thing that I've thought at this time takes form after half a year.
At this time, I thought of using the plywood made from wood chips and glue as the material for the cards, that wouldn't have happened without the great efforts and experiences of boss-san, and tsui-kun.

Learning cards that are made with latticed wood chips glued to become plywoods are worth 2 silver coins, it becomes souvenirs for people who visit this city for the labyrinth, and becomes well-known.

However, that's a story for later.

Until that, the days of making normal learning cards with wood blocks and barely scrap by to return the cost of the material continue for a while.
At this day, the best I can imagine is the figures of Etai and the others who are flustered for seeing a small bag full of copper coins at the end of the month.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สุดท้ายนี้ ฉันไปต่อไม้แปรรูปโรงงานที่ทำงานจุ่ย-kun ได้โดยตรงหลังประตูในทิศตะวันออกถนน เพราะมันเกี่ยวข้องกับการขนส่งไม้"ดี"ฉันพูดกับเขาที่มีเพียงการหยุดพัก และเขาตอบพร้อมเช่น Yuni จันทร์เขาตอบในขณะที่เล่นกับบาง shaved เสียไม้เท้าของเขา"เดิม Yuni นำต่อ เฉพาะผมป่าเนื่องจากอยากให้ตัวเอง ฉันจะเกลียดถ้าคุณกำลังขายในบัตรที่อยู่ในมูลนิธิสงเคราะห์เด็ก แต่ถ้าคุณกำลังขายคนใหม่ทำ ไม่มีปัญหา นอกจากนี้ คุณจะใช้ Etai ที่มีปัญหาการทำงานภายใต้การดูแลของคุณขวา มันเป็นไปไม่ได้สำหรับคนที่เป็น ทหารหรือการขนส่งจาก"เขาได้โดยไม่คาดคิดรับผิดชอบมาก"ฉันจะไม่ทำอะไรเสีย Etai เด็กชายนั้น""สหประชาชาติ ผู้ชายที่ดีในการวาดภาพ แต่ถ้าคุณปล่อยให้เขาเดียว เขาจะวาดจนเขายุบ"Nods จุ่ย-kun ที่เขาต้องการบอกเขาให้ระวังฉันควรทำมีขีดจำกัดจำนวนชุดในเดือน ถ้าฉันไม่ใส่ขีดจำกัด เด็กเหล่านั้นดูเหมือนจะทำงานจนกว่าจะยุบเมื่อเห็นเครื่องบินและป่า shaved บางที่ถือจุ่ย-kun ฉันจำคำบางคำชนิด 『What คิดบ้างคุณจะทำต่อไป ดูเหมือน จะมี เป็นราคาหลังจากนั้นความต้องการ หา วัสดุราคาประหยัด หรือวิธีประหยัดบรา ต่าง ๆ ทดลอง และข้อผิดพลาดมีขวาทางการตลาดฉัน ruminate คำเหล่านั้นในขณะที่จ้องเศษไม้"ถูกต้อง นี้เป็น"ฉัน involuntarily ยืน และ shouts ดำเนินในสถานที่แห่งนี้รวบรวมตาฉันอย่างไรก็ตาม ที่ตื่นเต้นฉัน มีความคิดที่พบใหม่ไม่ใจ stares เหล่านั้น และไปเจรจากับนายซัง สิ่งที่ฉันเคยคิดว่า ครั้งนี้ใช้แบบฟอร์มหลังจากครึ่งปีตอนนี้ ผมคิดว่า ใช้ไม้อัดที่ทำจากเศษไม้และกาวเป็นวัสดุสำหรับบัตร ที่จะไม่เกิดขึ้น โดยไม่มีความพยายามและประสบการณ์ของนายซัง จุ่ย-kunเรียนรู้ไพ่ที่ไม้ latticed ชิจมปลักเป็น plywoods จะ 2 เหรียญ มันกลายเป็น ของที่ระลึกสำหรับผู้เยี่ยมชมเมืองในเขาวงกต และกลายเป็นที่รู้จักอย่างไรก็ตาม ที่เป็นเรื่องราวในภายหลังจนถึงที่ วันของการเรียนรู้ปกติบัตร ด้วยบล็อกไม้ และแทบไม่เสียโดยการคืนต้นทุนของวัสดุต่อหนึ่งในวันนี้ ดีสุดที่ฉันสามารถคิดเป็นตัวเลข Etai และอื่น ๆ ที่จะเกิดความสับสนเห็นถุงขนาดเล็กที่เต็มไปด้วยเหรียญทองแดงที่จุดสิ้นสุดของเดือน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สุดท้ายผมไปสู่โรงงานแปรรูปไม้ที่ทคุงเป็นคนที่ทำงาน มันโดยตรงหลังจากประตูบนถนนทางทิศตะวันออกเพราะมันเกี่ยวข้องกับการขนส่งป่า. "โอเค." ผมคุยกับเขาที่เอาเพียงแค่หยุดพักและเขาตอบได้อย่างง่ายดายเช่น Yuni จัง. เขาตอบขณะที่เล่นกับบางเสียไม้โกนบน เท้าของเขา. "มันเป็นสิ่งเดิมที่นำ Yuni อย่างไรก็ตามผมมีเพียงป่าตั้งแต่ผมอยากหนึ่งสำหรับตัวเอง. ฉันเกลียดมันถ้าคุณกำลังขายบัตรที่อยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า แต่ถ้าคุณขาย คนที่ทำใหม่ผมไม่ได้มีปัญหาใด ๆ . นอกจากนี้คุณกำลังจะใช้ Etai ผู้ที่มีปัญหาในการรับผลงานภายใต้สิทธิการดูแลของคุณมันเป็นไปไม่ได้สำหรับผู้ชายที่จะเป็นทหารหรือผู้ขนส่งหลังจากทั้งหมด. "เขาไม่คาดคิดเลยทีเดียวความรับผิดชอบ. "ผมจะไม่ทำอะไรที่ไม่ดีกับเด็ก Etai." "อู, ผู้ชายคนนั้นเป็นสิ่งที่ดีที่ภาพวาดภาพ แต่ถ้าคุณปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวเขาจะวาดจนกว่าเขาจะพังทลายลงมา." ทคุงพยักหน้าว่าเขาต้องการ ฉันจะบอกเขาจะต้องระมัดระวัง. ฉันควรจะทำให้ขีด จำกัด บนสำหรับจำนวนของชุดที่เกิดขึ้นในเดือน ถ้าฉันไม่ได้ใส่ จำกัด เด็กเหล่านั้นดูเหมือนว่าพวกเขาจะทำงานจนกว่าพวกเขาจะยุบ. เมื่อฉันเห็นเครื่องบินและป่าโกนบางที่ทคุงถือผมจำได้ว่าบางคำ. 「สิ่งที่ชนิดของความคิดคุณ จะทำต่อไปหรือไม่ ความต้องการที่ดูเหมือนจะมีก็เป็นราคาที่หลังจากนั้น ค้นหาวัสดุราคาถูกหรือวิธีการสำหรับการผลิตมวลราคาถูก, การทดลองและข้อผิดพลาดต่างๆที่เหมาะสมสนุก. 'ฉันครุ่นคิดคำเหล่านั้นในขณะที่จ้องมองที่ชิปไม้. "ที่เหมาะสมนี้เป็นมัน." ฉันไม่ได้ตั้งใจยืนขึ้นและ ตะโกน, คนงานในสถานที่แห่งนี้รวบรวมสายตาของพวกเขากับฉัน. อย่างไรก็ตามผมรู้สึกตื่นเต้นกับความคิดที่ค้นพบใหม่ไม่ทราบจ้องเหล่านั้นและไปเจรจากับเจ้านายซัง สิ่งที่ผมเคยคิดว่าในเวลานี้จะใช้รูปแบบหลังจากที่ครึ่งปี. ในเวลานี้ผมคิดว่าการใช้ไม้อัดที่ทำจากเศษไม้และกาวเป็นวัสดุสำหรับบัตรที่จะไม่ได้เกิดขึ้นโดยความพยายามที่ดี และประสบการณ์ของเจ้านายของซังและ Tsui คุง. บัตรการเรียนรู้ที่ทำด้วยเศษไม้ขัดแตะติดกาวที่จะกลายเป็น plywoods มีมูลค่า 2 เหรียญเงินมันจะกลายเป็นของที่ระลึกสำหรับผู้ที่มาเยี่ยมชมเมืองนี้สำหรับเขาวงกตและกลายเป็นที่รู้จักกันดีแต่ที่เรื่องต่อมา. จนถึงที่วันของการทำบัตรการเรียนรู้ตามปกติกับบล็อกไม้และแทบจะไม่สนใจโดยจะกลับค่าใช้จ่ายของวัสดุที่ดำเนินต่อไปขณะที่. ในวันนี้ดีที่สุดที่ฉันสามารถคิดเป็นตัวเลขของ Etai และผู้อื่นที่กำลังลนสำหรับการมองเห็นถุงเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยเหรียญทองแดงในตอนท้ายของเดือน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สุดท้ายฉันไปยังโรงงานแปรรูปไม้ที่ซุยคุง คือ งาน มันอยู่ตรงหลังประตูด้านถนนตะวันออกเนื่องจากมันเกี่ยวข้องกับป่า การขนส่ง

" โอเค "

ฉันคุยกับเขาก็หยุดพัก และเขาตอบพร้อม เช่น ยูนิจัง
เขาตอบในขณะที่เล่นกับบางโกนของเสียไม้เท้าของเขา . . . . . .

" มัน แต่เดิมที่ยูนีนำอยู่ดีฉันมีเพียงป่าตั้งแต่ฉันต้องการหนึ่งสำหรับตัวเอง ฉันเกลียด ถ้าคุณกำลังขายการ์ดที่อยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า แต่ถ้าคุณเป็นคนที่ขายใหม่ได้ ฉันไม่ได้มีปัญหาใด ๆ นอกจากนี้คุณจะต้องเอา etai ใครมีปัญหาจะทำงานภายใต้การดูแลของคุณใช่มั้ย ? มันเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะเป็นทหาร หรือ ขนส่ง หลังจากทั้งหมด . "

เขาก็ค่อนข้างชอบ
.
" ผมจะไม่ทำอะไรที่ไม่ดีกับเด็ก etai "
" อุน คนนี้เก่งวาดรูป แต่ถ้าคุณปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวเขาจะวาดจนกว่าจะหมดสติ "

ซุยคุงพยักหน้า เขาต้องการให้ฉันบอกเขาให้ระวังตัว
ผมควรให้จำกัดบน สำหรับหมายเลขของชุดใน 1 เดือน ถ้าผมไม่ใส่ลิมิต เด็กเหล่านี้มีลักษณะเหมือนพวกเขาจะทำงานจนกว่าจะยุบ

เมื่อผมได้เห็นเครื่องบิน และบางโกนป่าที่ Tsui คุงถืออยู่ ผมจำได้ว่าคำ . . . .

『ไอเดียอะไรจะให้ต่อไป ความต้องการที่ดูเหมือนจะมีมันราคาภายหลัง ค้นหาวัสดุราคาถูกหรือวิธีการมวลผลิตราคาถูก ทดลองและข้อผิดพลาดต่าง ๆ สนุกจริง 』

ผมใคร่ครวญคำพูดเหล่านั้นจ้องมองเศษไม้

" ใช่แล้ว นี่แหละ

"ฉันรัวยืนขึ้น และตะโกน , หัวหน้างานในสถานที่นี้รวบรวมจ้องตาฉัน .
อย่างไรก็ตาม ผมตื่นเต้นกับการค้นพบใหม่ที่คิดไม่ได้ใจสายตาเหล่านั้น และไปเจรจากับหัวหน้าซาน สิ่งที่ฉันคิดในเวลานี้ใช้แบบฟอร์มหลังจากครึ่งปี .
ในเวลานี้ ผมคิดว่าการใช้ไม้อัดที่ทำจากเศษไม้และกาวเป็นวัสดุสำหรับการ์ดนั่นจะไม่เกิดขึ้น โดยไม่มีความพยายามที่ดีและประสบการณ์ของเจ้านาย ซาน และ ซุยคุง

การ์ดการเรียนรู้ที่สร้างด้วยเศษไม้ติดกาว latticed กลายเป็น plywoods คุ้ม 2 เหรียญเงิน มันกลายเป็นของที่ระลึกสำหรับผู้เข้าชมเมืองนี้สำหรับเขาวงกต และกลายเป็นที่รู้จักกันดี

แต่นั่น เรื่องราวในภายหลัง

จนถึงที่วันเรียนปกติทำการ์ดด้วยบล็อกไม้และเศษโดยแทบไม่คืนค่าใช้จ่ายของวัสดุต่อสักพัก
ที่วันนี้ ดีที่สุดที่ฉันสามารถคิดเป็นร้อยละ etai และคนอื่นๆ ที่กำลังท้อแท้ให้เห็นถุงเต็มรูปแบบของเหรียญ ทองแดง ในตอนท้ายของเดือน