What constellation is that?""Um… um

What constellation is that?"

"Um… um, hold on…"

Glancing to the side to see Momoi sit up and begin to frantically flip through a book with one hand, the other holding a red flashlight, Akashi gave a languid smirk. They were on a soft slope, green grass tickling the back of their necks and where clothing didn’t cover. Momoi’s pink hair was constantly in his peripheral vision but Akashi didn’t mind.

The dark sky was alight with stars, sprinkled over black. Cicadas hummed in the background and crickets sang in a harmony. Distantly, he could hear frogs from the nearby lake and remembered the time Aomine threw a frog at the girl, causing her to scream in surprise and chase him around the school.

That was one way to get him to do the laps…

"It’s fine."

Reaching up, Akashi tugged at Momoi’s sleeve until she fell down again with a light ‘oof!’ Eyes were blinking and the book was taken from her hands and tossed aside.

Going star watching had been Momoi’s idea and Akashi hadn’t realized she meant it was just the two of them until she hid her face behind the book of constellations and stammered it. Akashi had to call Kise back and tell him to not come along.

"It doesn’t manner."

"No, I almost found it…!" she tried but he interrupted her.

"It’s fine," Akashi repeated. He turned to look at her, hands folded behind his head, and his smile had her falling silent and cheeks slightly pink.

"It’s not important what it’s called.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สิ่งที่กลุ่มดาวคือ""อึม...อึม เก็บ..."ทิวทัศน์ด้านเห็นโมะโมะอินั่ง และเริ่มเมามันพลิกหนังสือด้วยมือเดียว อื่น ๆ ถือไฟฉายสีแดง Akashi ให้เกเรอ่อนกำลัง พวกบนหญ้าลาดอ่อน สีเขียวกับ tickling ด้านหลังของคอของพวกเขาและการที่เสื้อผ้าไม่ได้ครอบคลุม ผมสีชมพูของโมะโมะอิอยู่ตลอดเวลาในวิสัยทัศน์ของเขาต่อพ่วง แต่ Akashi ไม่ทราบท้องฟ้ามืดโชติช่วงดาว โรยผ่านดำ Cicadas hummed ในพื้นหลัง และจิ้งหรีดร้องสอดคล้องกับ Distantly เขาสามารถได้ยินเสียงกบจากทะเลสาบใกล้เคียง และจดจำเวลา Aomine โยนกบที่ผู้หญิง ทำให้เธอกรีดร้องในความประหลาดใจ และไล่เขารอบ ๆ โรงเรียนซึ่งเป็นวิธีหนึ่งที่เขาจะทำรอบ..."ได้ดี"ถึงค่า Akashi tugged ที่แขนของโมะโมะอิจนเธอล้มลงอีกครั้ง ด้วยไฟ 'oof ' แสงกระพริบตา และถูกนำมาจากมือของเธอ และเพราะเฉยไปดูดาวได้รับความคิดของโมะโมะอิ และ Akashi ที่ไม่ได้รับรู้เธอหมายถึง มันเป็นเพียงสองของพวกเขาจนกระทั่งเธอซ่อนใบหน้าอยู่เบื้องหลังหนังสือละติน และ stammered มัน Akashi โทรกลับ Kise และบอกจะไม่มาตามได้"มันไม่ลักษณะ""ไม่ เกือบพบมัน... " เธอพยายาม แต่เขาหยุดเธอ"ก็ดี Akashi ซ้ำ เขาหันไปมองเธอ มือพับหลังศีรษะ และยิ้มได้เธอเงียบล้มและแก้มสีชมพูเล็กน้อย"มันไม่ได้สำคัญจะเรียกว่าอะไร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิ่งที่กลุ่มดาวคือ? " "อืม ... อืมยึดมั่นใน ... " เหลือบไปด้านข้างเพื่อดู Momoi นั่งขึ้นและเริ่มที่จะเมามันพลิกผ่านหนังสือด้วยมือข้างหนึ่งอื่น ๆ ที่ถือไฟฉายสีแดง Akashi ให้ย้ิมเย้ยสนใจใยดี. พวกเขา อยู่บนทางลาดนุ่มหญ้าสีเขียวกระตุ้นด้านหลังของคอของพวกเขาและสถานที่ที่เสื้อผ้าไม่ครอบคลุม. ผมสีชมพู Momoi เป็นอย่างต่อเนื่องในวิสัยทัศน์ต่อพ่วงของเขา แต่ Akashi ไม่คิดท้องฟ้ามืดลงก็มีดาวโรยสีดำ จักจั่นฮัมในพื้นหลังและจิ้งหรีดร้องเพลงในความสามัคคี. ห่างไกลเขาสามารถได้ยินเสียงกบจากทะเลสาบใกล้เคียงและจำเวลา Aomine โยนกบที่หญิงสาวที่ทำให้เธอกรีดร้องด้วยความประหลาดใจและไล่เขาไปรอบ ๆ โรงเรียนที่เป็นหนึ่ง วิธีที่จะได้ให้เขาทำรอบ ... "มันเป็นเรื่องที่ดี." เอื้อมมือขึ้น, Akashi ดึงที่แขน Momoi จนกระทั่งเธอก้มลงอีกครั้งกับแสงจันทราพรหม! ตาได้รับการกระพริบและหนังสือเล่มนี้ถูกนำมาจากมือของเธอและโยนมันทิ้งไปดูดาวที่ได้รับความคิด Momoi และ Akashi ไม่ได้รู้ว่าเธอหมายความว่ามันเป็นเพียงสองของพวกเขาจนกระทั่งเธอซ่อนใบหน้าของเธอที่อยู่เบื้องหลังหนังสือของกลุ่มดาวและตะกุกตะกักมัน . Akashi มีการเรียก Kise กลับไปและบอกให้เขาไม่ได้มาพร้อม"มันไม่ได้ลักษณะ." "ไม่ฉันเกือบจะพบมัน ... !" เธอพยายาม แต่เขาขัดจังหวะเธอ"มันเป็นเรื่องดี" Akashi ซ้ำ. เขาหัน ที่จะมองเธอมือพับด้านหลังศีรษะของเขาและรอยยิ้มของเขามีเธอตกเงียบและแก้มสีชมพูเล็กน้อย"มันไม่สำคัญว่าสิ่งที่มันเรียกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สิ่งที่กลุ่มที่เป็น ?

" เอ่อ . . . เอ่อ . . . เดี๋ยวก่อน . . . . . . . "

ชำเลืองไปด้านข้างเห็นโมโมอิ ลุกขึ้นนั่งและเริ่มเมามันพลิกผ่านหนังสือกับมืออื่น ๆที่ถือไฟฉายสีแดง , คาชิให้ยิ้มเนือย . พวกเขาอยู่บนเนินหญ้าสีเขียวอ่อนๆ แล้วด้านหลังของคอของพวกเขาและที่เสื้อผ้าไม่ได้ครอบคลุมโมโมอิ เส้นผมสีชมพูได้ตลอดเวลาในการมองเห็นของเขาแต่อาคาชิไม่สน

ท้องฟ้ามืดถูกดับด้วยดาวโรยสีดำ จั๊กจั่น hummed ในพื้นหลังและเสียงจิ้งหรีดร้องในความสามัคคี สุดลูกหูลูกตา เขาได้ยินเสียงกบจากทะเลสาบใกล้ๆ และนึกถึงเวลาโอะมิเนะขว้างกบสาว ทำให้เธอกรีดร้องในใจและไล่เขาไปทั่วโรงเรียน .

นั่นเป็นทางเดียวที่จะช่วยเขาทำรอบ . . . . . . .

" ไม่เป็นไรหรอก "

ถึงขึ้น คาชิ tugged ที่โมโมอิ เป็นแขนจนเธอล้มลงอีกครั้ง กับอุ๊บแสง ' ' ตากระพริบ และหนังสือไปจากมือของเธอและโยนออกไป

ไปดูดาวที่ได้รับความคิดของโมโมอิกาชิและไม่ตระหนักเธอหมายความว่ามันเป็นเพียงสองของพวกเขาจนกว่าเธอจะซ่อนหน้าอยู่หลังหนังสือของกลุ่มดาวและแค่พูดตะกุกตะกักนะ คาชิ เรียกได้ว่า คิเสะกลับและบอกให้เขาไม่ได้มาด้วย

" แต่ลักษณะไม่ . "

" ไม่ ฉันเกือบจะพบมัน . . . . . . . ! " เธอพยายามแต่เขาขัดจังหวะเธอ

" ไม่เป็นไร " คาชิ ซ้ำ เขาหันไปมองเธอมือพับเก็บอยู่ด้านหลังศีรษะของเขา และรอยยิ้มของเขาเธอล้มเงียบและแก้มเล็กน้อย สีชมพู

" มันไม่สำคัญหรอกว่ามันเรียกว่าอะไร