The study of Scott et al. (2011) in

The study of Scott et al. (2011) investigated the energy expenditure during and after
two different resistance training sessions. The other session consisted of endurance type
of exercises and the other one included anaerobic strength training (workloads ranging
20
from 37 % of 1RM in endurance exercises to 90 % of 1RM in anaerobic exercises). The
endurance type of exercises performed until failure were more effective in terms of total
energy expenditure compared to heavy weight lifting. (Scott et al. 2011.) In the future, it
would be meaningful to compare the energy expenditure of anaerobic resistance training
with heavy weights to own-body weight training completed until muscular failure.
Paoli et al. (2012) compared the acute effect of high-intensity resistance training and
traditional resistance training on resting energy expenditure and respiratory exchange
ratio. They demonstrated that energy metabolism was significantly greater 22 hours
after high-intensity resistance training compared to traditional resistance training.
Resting energy expenditure was increased 23 % in the high-intensity group while the
increase was only 5 % in the traditional training group.
Chan and Burns (2013) measured post-exercise oxygen consumption and RER in eight
healthy males measuring breath-by-breath pulmonary gas exchange. The subjects
participated in two trials in separated days: four 30 seconds high-intensity sprints
separated by 4.5 minutes recovery on cycle ergometer and equal duration of rest as a
control trial. Post-exercise oxygen uptake was significantly higher (43%) after the
exercise trial compared to resting trial, reflecting 65 kcal greater energy expenditure.
However, the duration of increased oxygen consumption was rather short, lasting only
30 minutes after exercise. (Chan & Burns 2013.)
Excessive post-exercise oxygen consumption (EPOC) represents increased VO2 and
energy expenditure after exercise session. EPOC is known to be the greatest
immediately post-exercise and it decreases over time. Studies have shown that both
aerobic and resistance training increases EPOC. (Farinatti et al. 2012.) Increased EPOC
is due to metabolic restoration back to pre-exercise levels (Boutcher 2011). In terms of
weight management EPOC is considered to be beneficial, hence it causes increased total
energy expenditure as well as greater fat oxidation (Harris & Wood 2012). According to
the study of LaForgia et al. (2006), the contribution of HIIT-related EPOC to total
energy expenditure is 14 %. Although the effect of EPOC can be considered rather
small, it was greater compared to equated moderate intensity exercise (EPOC 7 % from
total energy expenditure). Apparently the greatest energy expenditure comes out during
21
actual exercise and thus, if an elevated post-HIIT EPOC enhances fat loss, requires
further research (Boutcher 2011). In theory, the cumulative effect of EPOC with regular
exercise routine could have a positive effect on long-term energy balance and hence,
facilitate fat loss (Harris & Wood 2012).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษาของ Scott et al. (2011) ตรวจสอบการใช้จ่ายพลังงานในระหว่าง และหลังสองความต้านทานแตกต่างกันการฝึกอบรม ประกอบด้วยความอดทนชนิดเซสชันออกกำลังกายและอื่น ๆ หนึ่งรวมไม่ใช้ออกซิเจนสูง (ทำงานตั้งแต่ 20จาก 37% ของ 1RM ในความอดทนฝึก 90% ของ 1RM ในการออกกำลังกายแบบไม่ใช้ออกซิเจน) การประเภทความอดทนทำจนสำเร็จมีประสิทธิภาพในแง่ของการรวมการออกกำลังกายค่าใช้จ่ายพลังงานที่เทียบกับยกน้ำหนักหนัก (Scott et al. 2011.) ในอนาคต มันจะมีความหมายเพื่อเปรียบเทียบการใช้จ่ายพลังงานของการฝึกอบรมความต้านทานที่ไม่ใช้ออกซิเจนพร้อมกับน้ำหนักที่หนักการฝึกอบรมน้ำหนักตัวเองแล้วเสร็จจนถึงกล้ามเนื้อความล้มเหลวPaoli et al. (2012) เปรียบเทียบผลของการฝึกความเข้มสูงเฉียบพลัน และการฝึกแบบดั้งเดิมบนพักผ่อนค่าใช้จ่ายพลังงานและแลกเปลี่ยนทางเดินหายใจอัตราส่วนการ พวกเขาแสดงให้เห็นว่าเผาผลาญพลังงานอย่างมีนัยสำคัญมากกว่า 22 ชั่วโมงหลังจากการฝึกอบรมความต้านทานความเข้มสูงเมื่อเทียบกับการฝึกแบบดั้งเดิมพักผ่อนค่าใช้จ่ายพลังงานได้เพิ่มขึ้น 23% ในกลุ่มความเข้มสูงในขณะเพิ่มขึ้น 5% ในกลุ่มการฝึกอบรมแบบดั้งเดิมจันและไหม้ (2013) วัดปริมาณการใช้ออกซิเจนภายหลังออกกำลังกายและ RER แปดผู้ชายสุขภาพดีที่วัดการแลกเปลี่ยนก๊าซที่ปอดลมหายใจโดยการหายใจ ในวิชาเข้าร่วมในการทดลองที่สองแยกวัน: sprints สี่ 30 วินาทีความเข้มสูงโดยกู้ 4.5 นาทีจารอบและระยะเวลาเท่าที่เหลือเป็นการควบคุมการทดลอง ดูดซึมออกซิเจนหลังออกกำลังกายเป็นนัย (43%) หลังจากทดลองเปรียบเทียบกับการทดลอง สะท้อนให้เห็นถึง 65 กิโลแคลอรี่มากขึ้นพลังงานค่าใช้จ่ายในการพักผ่อนการออกกำลังกายอย่างไรก็ตาม ระยะเวลาของการใช้ออกซิเจนเพิ่มขึ้นได้ค่อนข้างสั้น ยาวนานเท่านั้น30 นาทีหลังออกกำลังกาย (จันและไหม้ 2013)ปริมาณการใช้ออกซิเจนภายหลังออกกำลังกายมากเกินไป (EPOC) แทนเพิ่ม VO2 และรายจ่ายพลังงานหลังจากช่วงการออกกำลังกาย เป็นที่รู้จักกัน EPOC เป็นใหญ่สุดทันทีหลังออกกำลังกาย และมันลดลง การศึกษาได้แสดงให้เห็นว่าทั้งสองแอโรบิก และฝึกเพิ่ม EPOC (Farinatti et al. 2012.) EPOC ที่เพิ่มขึ้นเกิดจากการเผาผลาญฟื้นฟูหลังการออกกำลังกายล่วงหน้าระดับ (Boutcher 2011) ในแง่ของEPOC จะถือเป็นประโยชน์ ด้วยเหตุนี้ จะทำให้น้ำหนักเพิ่มขึ้นรวมค่าใช้จ่ายพลังงานเป็นมากกว่าไขมันออกซิเดชัน (Harris & ไม้ 2012) ตามที่การศึกษาของ LaForgia et al. (2006), ของเกี่ยวกับ HIIT EPOC ในยอดรวมค่าใช้จ่ายพลังงานเป็น 14% แม้ว่าผลของ EPOC ถือได้ว่าค่อนข้างเล็ก มันเป็นมากขึ้นเมื่อเทียบกับการออกกำลังกายความเข้มปานกลางบรรจุ (EPOC 7% จากจ่ายพลังงานทั้งหมด) เห็นได้ชัดว่าการใช้จ่ายพลังงานมากที่สุดออกมาในระหว่าง 21ออกกำลังกายจริง และดังนั้น ถ้าการ EPOC ยกระดับโพสต์-HIIT ช่วยเพิ่มการสูญเสียไขมัน ต้องวิจัยต่อไป (Boutcher 2011) ในทางทฤษฎี ผลสะสมของ EPOC ประจำการออกกำลังกายมีผลดีระยะยาวพลังงานสมดุล และด้วยเหตุ นี้ช่วยลดไขมัน (Harris & ไม้ 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาของสกอตต์, et al (2011) การตรวจสอบการใช้พลังงานในระหว่างและหลัง
สองช่วงฝึกอบรมความต้านทานที่แตกต่างกัน เซสชั่นอื่น ๆ ประกอบด้วยความอดทนชนิด
ของการออกกำลังกายและอื่น ๆ หนึ่งรวมถึงการฝึกความแข็งแรงแบบไม่ใช้ออกซิเจน (ปริมาณงานตั้งแต่
20
จาก 37% ของ 1RM ในการออกกำลังกายความอดทนถึง 90% ของ 1RM ในการออกกำลังกายแบบไม่ใช้ออกซิเจน)
ชนิดของการออกกำลังกายความอดทนดำเนินการจนเกิดปัญหามีประสิทธิภาพมากขึ้นในแง่ของยอดรวม
ค่าใช้จ่ายพลังงานเมื่อเทียบกับการยกน้ำหนักหนัก (สกอตต์ et al. 2011) ในอนาคตก็
จะมีความหมายในการเปรียบเทียบการใช้พลังงานของการฝึกอบรมความต้านทานแบบไม่ใช้ออกซิเจน
ที่มีน้ำหนักหนักที่จะเป็นเจ้าของร่างกายน้ำหนักการฝึกอบรมเสร็จสิ้นจนเกิดปัญหากับกล้ามเนื้อ.
เปา et al, (2012) เมื่อเทียบกับผลกระทบที่รุนแรงของความเข้มสูงต้านทานการฝึกอบรมและการ
ฝึกอบรมความต้านทานแบบดั้งเดิมในการวางตัวการใช้พลังงานและการแลกเปลี่ยนทางเดินหายใจ
อัตราส่วน พวกเขาแสดงให้เห็นว่าการเผาผลาญพลังงานอย่างมีนัยสำคัญ 22 ชั่วโมง
หลังจากที่ความเข้มสูงต้านทานการฝึกอบรมเมื่อเทียบกับการฝึกอบรมความต้านทานแบบดั้งเดิม.
พักผ่อนการใช้พลังงานเพิ่มขึ้น 23% ในกลุ่มความเข้มสูงในขณะที่
เพิ่มขึ้นเพียง 5% ในกลุ่มการฝึกอบรมแบบดั้งเดิม.
จันและ เบิร์นส์ (2013) วัดการบริโภคหลังออกกำลังกายออกซิเจนและ RER ในแปด
เพศชายที่มีสุขภาพดีวัดลมหายใจโดยการหายใจการแลกเปลี่ยนก๊าซที่ปอด วิชาที่
มีส่วนร่วมในการทดลองสองในวันที่แยกออกมา: ลมพัดสี่ 30 วินาทีความเข้มสูงที่
แยกจากกันโดย 4.5 การกู้คืนนาที ergometer วงจรและระยะเวลาที่เท่ากันของส่วนที่เหลือเป็น
โครงการวิจัย หลังออกกำลังกายที่ใช้ออกซิเจนสูงอย่างมีนัยสำคัญ (43%) หลังจากที่
ทดลองใช้การออกกำลังกายเมื่อเทียบกับการพักผ่อนทดลองสะท้อนให้เห็นถึงการใช้พลังงานกิโลแคลอรีมากขึ้น 65.
แต่ระยะเวลาของการใช้ออกซิเจนเพิ่มขึ้นค่อนข้างสั้นนานเพียง
30 นาทีหลังการออกกำลังกาย (จันและเบิร์นส์ 2013)
การบริโภคมากเกินไปหลังออกกำลังกายออกซิเจน (EPOC) หมายถึงเพิ่มขึ้น VO2 และ
พลังงานค่าใช้จ่ายหลังการออกกำลังกาย EPOC เป็นที่รู้จักกันที่ยิ่งใหญ่ที่สุด
ทันทีหลังออกกำลังกายและลดลงเมื่อเวลาผ่านไป มีการศึกษาแสดงให้เห็นว่าทั้ง
แอโรบิกและความต้านทานต่อการฝึกอบรมเพิ่ม EPOC (Farinatti et al. 2012) เพิ่ม EPOC
เกิดจากการเผาผลาญฟื้นฟูกลับไปก่อนการออกกำลังกายระดับ (Boutcher 2011) ในแง่ของการ
EPOC การจัดการน้ำหนักถือว่าเป็นประโยชน์จึงเป็นสาเหตุที่เพิ่มขึ้นรวม
การใช้พลังงานเช่นเดียวกับการเกิดออกซิเดชันไขมันมากขึ้น (แฮร์ริสและไม้ 2012) ตามที่
การศึกษาของ LaForgia et al, (2006) ผลงานของ EPOC HIIT ที่เกี่ยวข้องกับการรวม
การใช้พลังงาน 14% แม้ว่าผลของ EPOC ถือได้ว่าค่อนข้าง
เล็กมันก็มากขึ้นเมื่อเทียบกับบรรจุการออกกำลังกายที่รุนแรงปานกลาง (EPOC 7% จาก
การใช้พลังงานทั้งหมด) เห็นได้ชัดว่าการใช้พลังงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดออกมาในช่วง
21
การออกกำลังกายที่เกิดขึ้นจริงและดังนั้นหากการยกระดับ EPOC โพสต์ HIIT ช่วยเพิ่มการสูญเสียไขมันต้อง
วิจัยต่อไป (Boutcher 2011) ในทางทฤษฎีผลสะสมของ EPOC กับปกติ
การออกกำลังกายประจำอาจมีผลในเชิงบวกต่อสมดุลของพลังงานในระยะยาวและด้วยเหตุนี้
อำนวยความสะดวกในการสูญเสียไขมัน (แฮร์ริสและไม้ 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาสก็อต et al . ( 2011 ) ได้ศึกษาการใช้พลังงานในระหว่าง และหลังการฝึกอบรมความต้านทานที่แตกต่างกันสองครั้ง เซสชันอื่น ๆประกอบด้วยชนิดทนทานแบบฝึกหัดและอีกหนึ่งรวมการฝึกความแข็งแรงใช้งาน ( ตั้งแต่20จาก 37% ของ 1rm ความอดทนในการออกกำลังกายถึง 90% ของ 1rm ในแบบฝึกหัด anaerobic ) ที่ประเภทของการออกกำลังกายการปฏิบัติความอดทนจนเกิดเป็นมีประสิทธิภาพมากขึ้นในแง่ของการรวมการใช้พลังงานเมื่อเทียบกับการยกน้ำหนักที่หนัก . ( สก็อต et al . 2011 ) อนาคตจะมีความหมายเปรียบเทียบพลังงานที่ใช้ของการฝึกอบรมความต้านทานอากาศด้วยน้ำหนักที่หนักเองน้ำหนักการฝึกอบรมเสร็จสิ้นจนกล้ามเนื้อล้มเหลวเพาลี่ et al . ( 2012 ) เมื่อเปรียบเทียบผลเฉียบพลันของการฝึกอบรมเข้มสูงและความต้านทานฝึกอบรมความต้านทานแบบดั้งเดิมในการใช้พลังงานขณะพักและการแลกเปลี่ยน ?อัตราส่วน พวกเขาพบว่า การเผาผลาญพลังงานอย่างมีนัยสำคัญมากกว่า 22 ชั่วโมงหลังจากการฝึกอบรมความต้านทานการฝึกอบรมความต้านทานสูง เมื่อเทียบกับแบบดั้งเดิมการใช้พลังงานขณะพักเพิ่มขึ้น 23 % ในกลุ่มสูง ในขณะที่เพิ่มแค่ 5% ในกลุ่มที่ได้รับการฝึกแบบดั้งเดิมชาน และ เบิร์น ( 2013 ) วัดโพสต์การออกกำลังกายและการบริโภคออกซิเจน RER ในแปดสุขภาพเพศชายวัดลมหายใจด้วยลมหายใจในปอดแก๊สตรา วิชาเข้าร่วมสองการทดลองในวันที่แยกกันสี่ 30 วินาทีวิ่งสูงแยกจากกันโดยกู้ 4.5 นาที วัดรอบและระยะเวลาเท่ากัน ส่วนที่เหลือเป็นทดลองควบคุม แบบฝึกหัดออกซิเจนตำแหน่งสูงกว่า ( 43% ) หลังทดลองใช้เปรียบเทียบกับพักการทดลอง สะท้อนให้เห็นถึง 65 กิโลแคลอรี่มากกว่าพลังงาน ค่าใช้จ่ายอย่างไรก็ตาม ระยะเวลาของการใช้ออกซิเจนเพิ่มขึ้นค่อนข้างสั้น นาน ๆ30 นาทีหลังการออกกำลังกาย ( ชาน & เบิร์น 2013 )การโพสต์การออกกำลังกายการบริโภคออกซิเจน ( epoc ) หมายถึง เพิ่มการใช้ออกซิเจนและพลังงานหลังจากช่วงการออกกำลังกาย epoc เป็นที่รู้จักกันเป็น ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดทันทีหลังการออกกำลังกายและลดลงเมื่อเวลา มีการศึกษาแสดงให้เห็นว่าทั้งแอโรบิค และฝึกอบรมความต้านทานเพิ่มขึ้น epoc . ( farinatti et al . ) เพิ่มขึ้น epoc 2012เนื่องจากการเผาผลาญฟื้นฟูกลับไปก่อนระดับการออกกำลังกาย ( boutcher 2011 ) ในแง่ของepoc การจัดการน้ำหนักถือว่าเป็นประโยชน์ จึงทำให้เพิ่มรวมพลังงานรวมทั้งไขมันมากกว่าการออกซิเดชัน ( แฮร์ริส & ไม้ 2012 ) ตามการศึกษา laforgia et al . ( 2006 ) , การสนับสนุนที่เกี่ยวข้อง epoc HIIT โดยการใช้พลังงานเป็น 14 % แม้ว่าผลของ epoc ถือได้ว่าค่อนข้างขนาดเล็ก มันเป็นมากขึ้นเมื่อเทียบกับ equated การออกกำลังกายความเข้มปานกลาง ( epoc 7% จากการใช้พลังงานรวม ) เห็นได้ชัดว่า พลังงานที่ใช้ออกมาในที่สุด21การออกกำลังกายที่เกิดขึ้นจริงและดังนั้นหากยกระดับหลัง HIIT epoc ช่วยเพิ่มการสูญเสียไขมัน , ต้องการการวิจัย ( boutcher 2011 ) ในทางทฤษฎี ผลสะสมของ epoc กับปกติรูทีนการออกกำลังกายอาจมีผลบวกต่อสมดุลของพลังงานและระยะยาว ดังนั้นอำนวยความสะดวกในการสูญเสียไขมัน ( แฮร์ริส & ไม้ 2012 )