Drama and Dramatic Arts. Drama is a

Drama and Dramatic Arts. Drama is a form of literature—either prose or verse, usually in dialogue form—intended for performance; dramatic arts are the components necessary for writing and producing the drama, such as playwriting, acting, and costume and scenic design. The word drama comes from a Greek word meaning "to do," and thus drama is usually associated with the idea of action. Most often, drama is thought of as a story about events in the lives of characters. As the adjective dramatic indicates, the ideas of conflict, tension, contrast, and emotion are usually associated with drama.

Types and Uses of Theater

If theater is viewed simply as a branch of literature or only as a form of narrative, however, then large segments of theater history are inevitably slighted. Some periods or cultures have emphasized dramatic literature—plays—but others have stressed aspects of theatrical production. Some cultures see the theater's value as a means of storytelling; others see it as religion, spectacle, or entertainment.

Theater has been used as an extension of religious festivals, as a means for spreading political ideas or propagandizing mass audiences, as entertainment, and as a form of art. Through much of history, theater has existed on three levels simultaneously: as loosely organized popular entertainment, as a mainstream public activity, and as an elitist art form. At the level of popular entertainment, it consists of individuals or small groups, usually working outside established theatrical channels, performing anything from circus skills to farcical plays for a mass audience. This form predates the oldest known plays and is exemplified today by commercial television. Theater as a mainstream public activity is most commonly literary drama performed at public theaters; it is usually commercial or else state supported for the general public. Greek tragedy, medieval morality plays, and contemporary Broadway theater all fall into this category. Theater as an elitist art form is most simply defined by its intended audience, a limited group with specialized tastes. This form ranges from the court performances of the Renaissance to modern avant-garde theater.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ละครและนาฏศิลป์ ละครเป็นรูปแบบของวรรณกรรมทั้งร้อยแก้วหรือร้อยกรองมักจะอยู่ในรูปแบบการสนทนาตั้งใจสำหรับการทำงาน; ศิลปะการแสดงละครเป็นส่วนประกอบที่จำเป็นสำหรับการเขียนและการผลิตละครเรื่องนี้เช่นการเขียนบทละครการแสดงและเครื่องแต่งกายและการออกแบบที่สวยงาม ละครเรื่องคำที่มาจากภาษากรีกคำความหมาย "ที่จะทำ" และทำให้ละครมักจะเกี่ยวข้องกับความคิดของการดำเนินการ ส่วนใหญ่มักจะเป็นละครคิดว่าเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิตของตัวละคร ในฐานะที่เป็นคำคุณศัพท์อย่างมากแสดงให้เห็นความคิดของความขัดแย้งความตึงเครียด, ความคมชัดและอารมณ์มักจะเกี่ยวข้องกับละคร. ประเภทและการใช้โรงละครถ้าโรงละครถูกมองว่าเป็นเพียงสาขาวรรณกรรมหรือเฉพาะเป็นรูปแบบของการเล่าเรื่อง แต่แล้วมีขนาดใหญ่ ส่วนของประวัติศาสตร์ของโรงละครที่จะหลีกเลี่ยงไม่ยินดียินร้าย บางช่วงหรือวัฒนธรรมได้เน้นอย่างมากวรรณกรรมละคร แต่คนอื่น ๆ ได้เน้นแง่มุมของการผลิตละคร บางวัฒนธรรมเห็นคุณค่าของโรงละครเป็นวิธีการเล่านิทาน; คนอื่น ๆ เห็นว่าเป็นศาสนาที่น่าตื่นเต้นหรือความบันเทิง. โรงละครได้ถูกใช้เป็นส่วนหนึ่งของเทศกาลทางศาสนาที่เป็นวิธีการสำหรับการแพร่กระจายความคิดทางการเมืองหรือ propagandizing ผู้ชมมวลเป็นความบันเทิงและเป็นรูปแบบของศิลปะ ผ่านประวัติศาสตร์ละครที่มีชีวิตอยู่ในสามระดับพร้อมกัน: จัดอย่างอิสระเป็นความบันเทิงที่เป็นที่นิยมเป็นกิจกรรมหลักของประชาชนและเป็นรูปแบบศิลปะชั้นนำ ในระดับของความบันเทิงที่เป็นที่นิยมก็ประกอบด้วยบุคคลหรือกลุ่มขนาดเล็กมักจะทำงานที่จัดตั้งขึ้นนอกช่องการแสดงละครการแสดงทักษะอะไรจากคณะละครสัตว์ที่จะเล่นหัวเราะสำหรับผู้ชมจำนวนมาก แบบฟอร์มนี้ถือกำเนิดละครที่เก่าแก่ที่สุดที่รู้จักและเป็นตัวอย่างในวันนี้โดยโฆษณาทางโทรทัศน์ โรงละครเป็นกิจกรรมหลักของประชาชนเป็นกันมากที่สุดละครวรรณกรรมดำเนินการที่โรงละครของประชาชน มันเป็นเรื่องปกติของรัฐในเชิงพาณิชย์หรืออื่น ๆ ที่ได้รับการสนับสนุนสำหรับประชาชนทั่วไป โศกนาฏกรรมกรีกละครคุณธรรมในยุคกลางและโรงละครบรอดเวย์ในปัจจุบันตกอยู่ในหมวดหมู่นี้ทั้งหมด โรงละครเป็นรูปแบบศิลปะชั้นนำที่มีการกำหนดส่วนใหญ่ก็จากผู้ชมสงค จำกัด เป็นกลุ่มที่มีรสนิยมเฉพาะ แบบฟอร์มนี้มีตั้งแต่การแสดงศาลของเรเนสซองไปที่โรงละครเปรี้ยวจี๊ดทันสมัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การละครและนาฏศิลป์ ละคร คือ รูปแบบของวรรณกรรมทั้งร้อยแก้ว หรือร้อยกรอง โดยปกติในการสนทนารูปแบบไว้สำหรับการแสดง นาฏศิลป์ เป็นองค์ประกอบที่จำเป็นสำหรับการเขียนและการผลิตละคร เช่น การเขียนบท การแสดง และเครื่องแต่งกายและการออกแบบที่สวยงาม ละครคำที่มาจากภาษากรีก แปลว่า " ทำ " และดังนั้น ละครมักจะเกี่ยวข้องกับความคิดของการกระทำส่วนใหญ่มักจะ , ละคร คือคิดเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับเหตุการณ์ในชีวิตของตัวละคร เป็นคำคุณศัพท์ที่น่าทึ่งว่า ความคิดของ ความขัดแย้ง ความตึงเครียดทางอารมณ์และมักจะเกี่ยวข้องกับละคร

ประเภทและใช้โรงละคร

ถ้าโรงละครดูก็เป็นสาขาหนึ่งของวรรณกรรมหรือเป็นเพียงรูปแบบของการเล่าเรื่อง แต่แล้วกลุ่มใหญ่ของประวัติศาสตร์โรงละครย่อมเสียใจนิดหน่อยบางช่วงเวลา หรือ วัฒนธรรมมีเน้นนาฎวรรณกรรมเล่น แต่คนอื่น ๆได้เน้นด้านการผลิตละคร . บางวัฒนธรรมเห็นคุณค่าของละคร เป็นวิธีการของการเล่าเรื่อง คนอื่นเห็น มัน เป็น ศาสนา ปรากฏการณ์ หรือบันเทิง ละคร

ถูกใช้เป็นส่วนขยายของเทศกาลทางศาสนาที่เป็นวิธีสำหรับการแพร่กระจายความคิดทางการเมืองหรือ propagandizing ผู้ชมขนาดใหญ่ความบันเทิง และเป็นรูปแบบของศิลปะ ผ่านมากของประวัติศาสตร์ โรงภาพยนตร์ที่มีอยู่ในสามระดับพร้อมกันอย่างหลวมๆ ที่จัดเป็นที่นิยมความบันเทิงเป็นหลักสาธารณะ กิจกรรม และเป็น elitist รูปแบบศิลปะ ที่ระดับที่นิยมความบันเทิง ประกอบด้วยบุคคลหรือกลุ่มเล็ก ๆ มักจะทำงานข้างนอกก่อตั้งช่องละครการแสดงละครสัตว์ทักษะการเล่นตลกอะไรกับมวลของผู้ชม แบบฟอร์มนี้ก่อน ที่เก่าแก่ที่สุดที่รู้จักเล่นและเป็น exemplified ในวันนี้โดยโทรทัศน์เชิงพาณิชย์ โรงภาพยนตร์เป็นหลักสาธารณะ กิจกรรมมักวรรณกรรมละครแสดงสาธารณะ โรงภาพยนตร์ มันมักจะเป็นเชิงพาณิชย์หรืออื่น ๆ รัฐสนับสนุนให้ประชาชนทั่วไป โศกนาฏกรรมกรีก ศีลธรรมยุคเล่นโรงละครบรอดเวย์และร่วมสมัยทั้งหมดตกอยู่ในประเภทนี้ โรงละครเป็น elitist ศิลปะแบบฟอร์มส่วนใหญ่ก็กำหนดโดยของผู้ชมเป้าหมายของ กลุ่ม จำกัด ด้วยรสชาติที่เฉพาะ รูปนี้ช่วงจากลานการแสดงของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาโรงภาพยนตร์เปรี้ยวจี๊ด ทันสมัย