A third example is the excessive tr

A third example is the excessive translation of indigenous terms into English even when there is no accurate equivalent in that language. For. Example, word like “dowry” and “hut” are commonly used to refer respectively to a lowlander marriage practice and to a typical indigenous house becomes stigmatized as a lowly structure because it does not conform to standards of western architecture: when folk songs such as “bahay kubo” or “magtanim ay “di biro” are translated into “my nipa hut and “planting rice is never fun,” this sends a message that filipino culture has to be translated into the colonizer’s language first to be worth teaching and learning it is the obligation of historians to emphasize pride in our culture and history, and one way is to highlight objects, practices and the values of our culture as we call them and not as foreigners translated them. In each of the cases I have cited, a nationalist perspective requires us to reevaluate how we perceive ourselves and the way we express this knowledge of ourselves. Are we learning and teaching our history and culture as Filipino, or do we remains captive to a persistent colonial mentality?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัวอย่างที่สามคือ แปลคำพื้นเมืองเป็นภาษาอังกฤษมากเกินไปแม้ว่าจะมีเทียบไม่ถูกต้องในภาษา สำหรับ ตัวอย่าง คำเช่น "สินสอด" และ "ฮัท" มักใช้ในการอ้างอิงตามลำดับ เพื่อฝึกการแต่งงาน lowlander และบ้านพื้นเมืองโดยทั่วไปจะ stigmatized เป็นโครงสร้างเล็กแต่เนื่องจากมันสอดคล้องกับมาตรฐานของสถาปัตยกรรมตะวันตก: เมื่อเพลงพื้นบ้านเช่น "คุโบะเตย์" หรือ "สา"พ็อกเก็ต di magtanim"จะแปล" ฮัทนิภาของฉัน และ "ปลูกข้าวไม่เคยสนุก , "นี้ส่งข้อความที่แปลเป็นภาษาของ colonizer ก่อนจะคุ้มค่า เรียนซึ่งเป็นหน้าที่ของนักประวัติศาสตร์เน้นความภาคภูมิใจในวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์วัฒนธรรมฟิลิปปินส์ และวิธีหนึ่งคือการ เน้นวัตถุ ปฏิบัติ และค่าของวัฒนธรรมของเราเราเรียกพวกเขา และไม่ ได้ชาวต่างชาติแปลเหล่านั้น ในแต่ละกรณีที่ผมอ้างอิง มุมมองชาตินิยมต้องเราเพื่อ reevaluate วิธีสังเกตตัวเองและวิธีเราแสดงความรู้ของตนเอง เราจะเรียนรู้ และการสอนประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของเราเป็นฟิลิปปินส์ หรือทำเรายังคงถูกคุมขังเพื่อความคิดโคโลเนียลที่ถาวร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตัวอย่างที่สามคือการแปลที่มากเกินไปของแง่พื้นเมืองเป็นภาษาอังกฤษแม้เมื่อไม่มีเทียบเท่าที่ถูกต้องในภาษานั้น สำหรับ. ตัวอย่างเช่นคำเช่น "สินสอด" และ "ฮัท" เป็นที่นิยมใช้ในการอ้างตามลำดับการปฏิบัติ Lowlander การแต่งงานและไปบ้านพื้นเมืองทั่วไปกลายเป็น stigmatized เป็นโครงสร้างต่ำต้อยเพราะมันไม่ได้เป็นไปตามมาตรฐานของสถ​​าปัตยกรรมตะวันตก: เมื่อเพลงพื้นบ้านเช่น "บ้านคูโบะ" หรือ "magtanim Ay" ดิ Biro "แปลงค่าเป็น" ฮัทนิภาของฉันและ "ข้าวปลูกจะไม่สนุก" นี้จะส่งข้อความว่าวัฒนธรรมฟิลิปปินส์จะต้องมีการแปลเป็​​นภาษา colonizer เป็นครั้งแรกที่จะมีมูลค่าการเรียนการสอนและการเรียนรู้ มันเป็นภาระหน้าที่ของนักประวัติศาสตร์เพื่อเน้นความภาคภูมิใจในวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ของเราและวิธีหนึ่งคือการเน้นวัตถุปฏิบัติและค่าของวัฒนธรรมของเราในขณะที่เราเรียกพวกเขาและไม่ได้เป็นชาวต่างชาติแปล ในแต่ละกรณีที่ผมได้อ้างถึงมุมมองของชาติเราต้องประเมินวิธีการที่เรารับรู้ว่าตัวเองและวิธีที่เราแสดงความรู้ของตัวเองนี้ เรามีการเรียนรู้และการสอนประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของเราเป็นชาวฟิลิปปินส์หรือเราจะยังคงเป็นเชลยในความคิดอาณานิคมถาวร?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตัวอย่างที่สาม คือ แปลศัพท์ภาษาอังกฤษ เป็นชนพื้นเมืองที่มากเกินไปแม้เมื่อไม่มีความถูกต้องเทียบเท่าในภาษานั้น สำหรับ เช่น คำว่า " สินสอด " และ " กระท่อม " มักใช้อ้างถึงตามลำดับ เพื่อฝึก lowlander การแต่งงานและโดยทั่วไปบ้านพื้นเมืองกลายเป็น stigmatized เป็นโครงสร้างเล็กๆ เพราะมันไม่สอดคล้องกับมาตรฐานของสถาปัตยกรรมตะวันตก : เมื่อเพลงพื้นบ้าน เช่น " บ้านคูโบะ " หรือ " magtanim เอ " ตี้ บิโร " แปล ใน " นิภา ฮัท และ " ปลูกข้าวไม่เคยสนุก " นี้จะส่งข้อความที่วัฒนธรรมชาวฟิลิปปินส์ ต้องแปลเป็นภาษาแรกของ colonizers ของมูลค่าได้ การจัดการเรียนการสอนเป็นหน้าที่ของนักประวัติศาสตร์ที่จะเน้นความภาคภูมิใจในวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ของเรา และวิธีหนึ่งคือการเน้นวัตถุ แนวทางปฏิบัติ และค่า ในวัฒนธรรมของเราที่เราเรียกพวกเขาและไม่ได้เป็นชาวต่างชาติแปล พวกเขา ในแต่ละกรณีได้อ้าง มุมมองที่เป็นผู้รักชาติต้องเราประเมินว่าเราเห็นตัวเรา และวิธีที่เราแสดงความรู้ของตนเอง เราเรียนการสอนประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของเราอย่างฟิลิปปินส์ หรือเรายังคงไว้เป็นจิตที่อาณานิคมถาวร ?