Table 6 summarizes the acute oral,

Table 6 summarizes the acute oral, dermal, and inhalation LD50 and LC50 values of diquat in various experimental and domestic animals. There are no marked species differences but cattle, guinea-pigs, and monkeys appear to be the most sensitive species. The few cases of acute diquat poisoning in man have not furnished sufficient data to determine the lethal dose for man.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตารางที่ 6 สรุปค่า LD50 และ LC50 ของไดควอตแบบเฉียบพลันทางปาก ทางผิวหนัง และทางสูดดมในสัตว์ ทดลองและสัตว์เลี้ยงในบ้านต่างๆ ไม่มีความแตกต่างของสายพันธุ์ที่ชัดเจน แต่วัว หนูตะเภา และลิงดูเหมือนจะเป็นสายพันธุ์ที่บอบบางที่สุด กรณีพิษเฉียบพลันจากไดควอตในมนุษย์บางกรณีไม่ได้ให้ข้อมูลเพียงพอที่จะระบุปริมาณรังสีที่อันตรายถึงชีวิตในมนุษย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตารางที่ 6 สรุป LD50 ในช่องปากเฉียบพลัน transdermal และการสูดดม
ค่า LC50 ของพาราควอตในการทดลองต่างๆ และในประเทศ
สัตว์ ไม่มีความแตกต่างทางสายพันธุ์ที่ชัดเจน แต่โค
หนูตะเภาและลิงดูเหมือนจะเป็นสายพันธุ์ที่อ่อนไหวที่สุด
กรณีพิษพาราควอตเฉียบพลันในผู้ชายไม่กี่รายยังไม่ให้
ข้อมูลเพียงพอที่จะระบุปริมาณผู้เสียชีวิตในมนุษย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตารางที่6สรุปการรับประทานเฉียบพลันผิวหนังและการสูดดมLD50
หญ้าศัตรูอย่างรวดเร็วในการทดสอบต่างๆและค่าLC50ในประเทศ
สัตว์. ยกเว้นวัวไม่มีความแตกต่างอย่างชัดเจนในสายพันธุ์
หนูตะเภาและลิงดูเหมือนจะเป็นสายพันธุ์ที่อ่อนไหวที่สุด
ไม่กี่คนที่ได้รับพิษจากศัตรูพืชอย่างรวดเร็วไม่ได้ให้
ข้อมูลเพียงพอที่จะกําหนดปริมาณที่ร้ายแรงของมนุษย์