Moon Bunny CafeSating your thirstRS

Moon Bunny Cafe
Sating your thirst
RSSFacebookTwitter
Skip to content

DKC – Chapter 601
Previous Chapter | Project Page | Next Chapter

Chapter 601 – Commotion in the Imperial Capital (1)

In fact, this was far from enough. He ought to spoil her rotten, spoiling her until he was the only one under the heavens that could stand her. Only then could it be considered a success, right? Nangong Liuyun rubbed his chin, considering the possibility of carrying out this kind of plan.

It was fortunate he did not say his thoughts out loud, or else, wouldn’t he have frightened Ling Feng on the spot till he pissed in his pants?

However, even those words he did speak out loud were enough to frighten Ling Feng to a stop.

Ling Feng was speechless for a long time, he could only silently turn his head away….

Lu Luo, recalling this dialogue, could only helplessly force a smile.

Su Luo cast her a glance: “What are you thinking of?”

So early in the morning and this girl was already daydreaming.

“No, nothing, Miss, quickly freshen up and go outside, His Highness Prince Jin has already waited four hours for you.” Lu Luo recalled His Highness Prince Jin warning her not to wake up and tell Su Luo, as a result, she did not dare say a single word.

“Why did you not wake me up?” Su Luo stretched.

“His Highness Prince Jin wouldn’t let me, saying that you had cultivated very hard for a period before and seldom rested, so I must not disturb you.” Just mentioning His Highness Prince Jin, this girl’s pair of eyes would shine.

“He actually is capable of being considerate of others.” Su Luo nodded, somewhat pleased.

Once Su Luo finished freshening up, she directly went out.

Nangong Liuyun was leisurely sitting under the frame that supported the wisteria blossoms in the courtyard. Su Luo had a fish tank installed close to the frame that supported the flowers, inside, she raised a few lively Koi fishes.

At this moment, Nangong Liuyun was holding some fish food, feeding the fishes piece by piece, clearly in high spirits.

Seeing Su Luo come over, Nangong Liuyun abandoned the fish food, stood in place and smilingly watched Su Luo.

In an ink black gown, it contrasted against his skin such that his face was like high-grade jade, graceful and noble.

In the morning light, Su Luo quietly stood there with the morning rays becoming her backlight, giving people a kind of hazy and blurred illusion.

At this moment, she looked like the morning dew under the spring sunshine, giving off a lush, vibrant kind of beauty.

This image of Su Luo made Nangong Liuyun’s mind slightly shaken, and also made the corner of his mouth perk up even more into an arc.

Su Luo called out to him: “Let’s go, surely His highness the Crown Prince has already waited for a long time.”

Nangong Liuyun smilingly nodded his head, holding Su Luo’s hands and walked towards the outside.

“You tell me, can the Crown Prince afford his debts?” Su Luo raised her head and looked at Nangon Liuyun.

But the latter appeared to not have heard anything.

His mind was simply not on the Crown Prince.

Holding that slender hand that was soft and smooth as snow-white jade, it made a person’s heart all soft and numb.

Nangong Liuyun silently cursed himself for not being mature, just holding her hands was already capable of making his heart hyperactive and having ants in his pants.

“Nangong Liuyun?” Su Luo added weight to her tone.

“Uh-huh!” Nangong Liuyun made a heavy coughing sound with a deadly earnest appearance. Soon after, he stretched his face repeatedly until it was taut, “What did you say?”

Su Luo speechlessly rolled her eyes: “Do you want to take along a sack or not?”

Nangong Liuyun gave a ‘pfft’ sound, laughing without maintaining his image. He laughingly rubbed Su Luo’s forehead, “Just watching the play is enough, or could it be that you truly think this king will put his princess to work to carry the sack?”

“If we are able to enter the Crown Prince’s treasure storage pavilion, then it would be pretty good.” Su Luo pondered, holding her chin while smiling enigmatically.

The Crown Prince’s vision wasn’t really that great, if he was to let her enter the treasure storage pavilion, relying on the little divine dragon’s ability to find treasures, maybe then, waste would change into treasure.

“You want to enter the Crown Prince’s treasure storage pavilion?” Nangong Liuyun saw that Su Luo was full of expectation, so he indulgently asked her a single sentence.

“Yes, if I was able to enter, then it would truly be the best.” Su Luo’s pair of huge, smart and clear eyes looked upwards, unblinkingly looking at Nangong Liuyun.

Nangong Liuyun, in a spoiling manner, poked her nose: “Since you want to enter, even if there is no opportunity, then this king will create the opportunity to allow you to enter.”

Su Luo suddenly felt that being together with Nangong Liuyun was really not that bad.

Previous Chapter | Project Page | Next Chapter

10 Responses to DKC – Chapter 601

Cloud July

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คาเฟ่กระต่ายดวงจันทร์อ.สทิงความกระหายของคุณRSSFacebookTwitterข้ามไปที่เนื้อหาDKC – บท 601บทก่อนหน้ากรุนด์ฟอส โครงการหน้ากรุนด์ฟอส บทถัดไปบท 601 – ครองกว่าในหลวง (1)ในความเป็นจริง นี้ก็ไกลจากพอ ควรจะตามใจเธอ rotten เสียเธอหนึ่งเดียวภายใต้ฟ้าสวรรค์อาจเด่นเธอจน หลังจากนั้น อาจมันจะพิจารณาความสำเร็จ ขวา Nangong Liuyun ลูบคางของเขา พิจารณาสามารถดำเนินการชนิดของแผนนี้ก็โชคดีได้ไม่ว่า ความคิดของเขาออกเสียง หรือ อื่น ๆ จะไม่เขามีกลัวเฟิงหลิงได้ทันทีจนเขาโกรธในกางเกงของเขาอย่างไรก็ตาม แม้แต่คำที่ได้พูดออกเสียงได้เพียงพอที่จะขู่เฟิงหลิงเพื่อหยุดเฟิงหลิงพูดเป็นเวลานาน เขาสามารถเพียงเงียบหันหัวของเขา...Lu Luo โต้ตอบ นึกถึงเฉพาะซมสามารถบังคับให้รอยยิ้มSu Luo ชำเลืองเธอ: "อะไรคุณคิด? "ดังนั้นในตอนเช้าและผู้หญิงคนนี้ถูกแล้วฝันกลางวัน"ไม่ อะไร พลาด สดชื่นขึ้นอย่างรวดเร็ว และไปนอก พระสมเด็จเจ้าจิ้นได้แล้วรอสี่ชั่วโมงคุณ" Lu Luo เรียกเตือนเธอไม่ตื่นขึ้นมา และบอก Su Luo Jin สมเด็จเจ้าพระ เป็นผล เธอก็ไม่กล้าพูดคำเดียว"ทำไมคุณไม่ตื่นผมขึ้น" Su Luo ยืด"จินสมเด็จเจ้าของเขาจะไม่ให้ฉัน บอกว่า คุณมีปลูกมากในระยะก่อน และค่อย วาง ดังนั้นผมต้องรบกวนคุณ" เพียงแค่กล่าวถึงพระองค์สมเด็จเจ้าจิน คู่นี้สาวตาจะเปล่งประกาย“He actually is capable of being considerate of others.” Su Luo nodded, somewhat pleased.Once Su Luo finished freshening up, she directly went out.Nangong Liuyun was leisurely sitting under the frame that supported the wisteria blossoms in the courtyard. Su Luo had a fish tank installed close to the frame that supported the flowers, inside, she raised a few lively Koi fishes.At this moment, Nangong Liuyun was holding some fish food, feeding the fishes piece by piece, clearly in high spirits.Seeing Su Luo come over, Nangong Liuyun abandoned the fish food, stood in place and smilingly watched Su Luo.In an ink black gown, it contrasted against his skin such that his face was like high-grade jade, graceful and noble.In the morning light, Su Luo quietly stood there with the morning rays becoming her backlight, giving people a kind of hazy and blurred illusion.At this moment, she looked like the morning dew under the spring sunshine, giving off a lush, vibrant kind of beauty.This image of Su Luo made Nangong Liuyun’s mind slightly shaken, and also made the corner of his mouth perk up even more into an arc.Su Luo called out to him: “Let’s go, surely His highness the Crown Prince has already waited for a long time.”Nangong Liuyun smilingly nodded his head, holding Su Luo’s hands and walked towards the outside.“You tell me, can the Crown Prince afford his debts?” Su Luo raised her head and looked at Nangon Liuyun.But the latter appeared to not have heard anything.His mind was simply not on the Crown Prince.Holding that slender hand that was soft and smooth as snow-white jade, it made a person’s heart all soft and numb.Nangong Liuyun silently cursed himself for not being mature, just holding her hands was already capable of making his heart hyperactive and having ants in his pants.“Nangong Liuyun?” Su Luo added weight to her tone.“Uh-huh!” Nangong Liuyun made a heavy coughing sound with a deadly earnest appearance. Soon after, he stretched his face repeatedly until it was taut, “What did you say?”Su Luo speechlessly rolled her eyes: “Do you want to take along a sack or not?”Nangong Liuyun gave a ‘pfft’ sound, laughing without maintaining his image. He laughingly rubbed Su Luo’s forehead, “Just watching the play is enough, or could it be that you truly think this king will put his princess to work to carry the sack?”“If we are able to enter the Crown Prince’s treasure storage pavilion, then it would be pretty good.” Su Luo pondered, holding her chin while smiling enigmatically.The Crown Prince’s vision wasn’t really that great, if he was to let her enter the treasure storage pavilion, relying on the little divine dragon’s ability to find treasures, maybe then, waste would change into treasure.“You want to enter the Crown Prince’s treasure storage pavilion?” Nangong Liuyun saw that Su Luo was full of expectation, so he indulgently asked her a single sentence.“Yes, if I was able to enter, then it would truly be the best.” Su Luo’s pair of huge, smart and clear eyes looked upwards, unblinkingly looking at Nangong Liuyun.Nangong Liuyun, in a spoiling manner, poked her nose: “Since you want to enter, even if there is no opportunity, then this king will create the opportunity to allow you to enter.”Su Luo suddenly felt that being together with Nangong Liuyun was really not that bad.Previous Chapter | Project Page | Next Chapter10 Responses to DKC – Chapter 601Cloud July

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดวงจันทร์กระต่าย Cafe
Sating กระหายของคุณ
RSSFacebookTwitter
ข้ามไปที่เนื้อหาDKC - บทที่ 601 บทก่อนหน้า | หน้าโครงการ | ต่อไปบทที่บทที่ 601 - ความปั่นป่วนในอิมพีเรียลทุน (1) ในความเป็นจริงนี้ก็ยังห่างไกลจากพอ เขาควรจะเสียเธอเน่าเสียของเธอจนกว่าเขาจะเป็นเพียงคนเดียวใต้ฟ้าที่สามารถยืนของเธอ เท่านั้นแล้วก็อาจจะถือว่าประสบความสำเร็จใช่ไหม? Nangong Liuyun ลูบคางของเขาพิจารณาความเป็นไปได้ของการดำเนินการตามชนิดของแผนนี้. มันเป็นโชคดีที่เขาไม่ได้พูดความคิดของเขาออกมาดัง ๆ หรือมิฉะนั้นเขาจะไม่ต้องกลัวลิงฮในจุดจนกว่าเขาจะโกรธในกางเกงของเขา? อย่างไรก็ตามแม้คำพูดเหล่านั้นเขาก็พูดออกมาดัง ๆ ก็เพียงพอที่จะขู่ลิงฮหยุด. หลิงฮก็พูดเป็นเวลานานเขาเพียงอย่างเงียบ ๆ สามารถเปิดหัวของเขาไป ... . ลูลูนึกถึงบทสนทนานี้เท่านั้นสามารถทำอะไรไม่ถูกบังคับ . รอยยิ้มซู Luo ทิ้งเธออย่างรวดเร็ว: "สิ่งที่คุณคิดของ" . ดังนั้นในตอนเช้าและผู้หญิงคนนี้ได้แล้วฝันกลางวัน"ไม่มีอะไรนางสาวอย่างรวดเร็วสดชื่นขึ้นและออกไปข้างนอกเสด็จเจ้าชายจินที่มีอยู่แล้ว รอสี่ชั่วโมงสำหรับคุณ. "ลูลูเล่าเสด็จเจ้าชายจินเตือนเธอว่าไม่ต้องตื่นขึ้นมาและบอกซู Luo เป็นผลให้เธอไม่กล้าพูดคำเดียว. " ทำไมคุณไม่ตื่นฉันขึ้น? "ซู Luo ยืด. "เสด็จเจ้าชายจินจะไม่ให้ฉันบอกว่าคุณได้รับการปลูกฝังเรื่องยากมากสำหรับรอบระยะเวลาก่อนและไม่ค่อยวางดังนั้นฉันจะต้องไม่รบกวนคุณ." เพียงแค่การกล่าวขวัญเสด็จเจ้าชายจินคู่ของผู้หญิงคนนี้ตาจะส่องแสง . "อันที่จริงเขามีความสามารถในการเป็นน้ำใจของคนอื่น ๆ ." ซู Luo พยักหน้าค่อนข้างยินดี. เมื่อซู Luo เสร็จทำให้ใหม่ขึ้นมาเธอก็ออกไปโดยตรง. Nangong Liuyun ถูกสบายนั่งอยู่ใต้กรอบที่รองรับดอก Wisteria ในคอร์ทยาร์ด ซู Luo มีตู้ปลาที่ติดตั้งใกล้กับกรอบที่ได้รับการสนับสนุนดอกไม้ภายในเธอยกขึ้นไม่กี่ปลาก้อยมีชีวิตชีวา. ขณะนี้ Nangong Liuyun ถืออาหารปลาอาหารปลาชิ้นโดยชิ้นอย่างชัดเจนในสุราสูงเห็นซู Luo มามากกว่า Nangong Liuyun ทอดทิ้งอาหารปลายืนอยู่ในสถานที่และอมยิ้มดูซู Luo. ในชุดสีดำหมึกมันเทียบกับผิวของเขาเช่นว่าใบหน้าของเขาเป็นเหมือนหยกเกรดสูงสง่างามและมีเกียรติ. ใน รุ่งเช้าซู Luo อย่างเงียบ ๆ ยืนอยู่ที่นั่นด้วยรังสีตอนเช้ากลายเป็นแสงไฟของเธอให้คนชนิดของภาพลวงตาหมอกและเบลอ. ตอนนี้เธอมองเหมือนน้ำค้างตอนเช้าภายใต้แสงแดดฤดูใบไม้ผลิให้ออกเขียวชอุ่มชนิดที่สดใสของความงาม . ภาพของซู Luo นี้ทำให้จิตใจ Nangong Liuyun เขย่าเล็กน้อยและยังทำมุมปากของเขาเงยขึ้นมากยิ่งขึ้นเข้าโค้ง. ซู Luo เรียกว่าออกมาให้เขา: "Let 's ไปแน่นอนเสด็จมกุฎราชกุมารได้รอแล้วสำหรับ เป็นเวลานาน. " Nangong Liuyun อมยิ้มพยักหน้าจับมือซู Luo และเดินไปข้างนอก. " คุณบอกฉันมกุฎราชกุมารสามารถจ่ายหนี้ของเขา? "ซู Luo ยกหัวของเธอและมองไปที่ Nangon Liuyun. แต่หลัง ดูเหมือนจะไม่เคยได้ยินอะไร. ใจของเขาก็ไม่ได้อยู่ในมกุฎราชกุมาร. โฮลดิ้งว่ามือเรียวที่นุ่มและเรียบเป็นหยกหิมะสีขาวมันทำให้หัวใจของคนทุกคนที่อ่อนนุ่มและชา. Nangong Liuyun เงียบสาปแช่งตัวเองไม่เป็น ผู้ใหญ่เพียงแค่จับมือของเธอแล้วก็สามารถทำให้หัวใจของเขาสมาธิและมีมดในกางเกงของเขา. "Nangong Liuyun?" ซู Luo เพิ่มน้ำหนักให้กับน้ำเสียงของเธอ. "เอ่อฮะ!" Nangong Liuyun ทำเสียงไอหนักกับมฤตยู ลักษณะอย่างจริงจัง ไม่นานหลังจากนั้นเขายืดใบหน้าของเขาซ้ำแล้วซ้ำอีกจนกระทั่งมันตึง "คุณพูดว่าอะไร?" ซู Luo คอแข็งรีดดวงตาของเธอ: "คุณต้องการที่จะใช้พร้อมกระสอบหรือไม่" Nangong Liuyun ให้ 'pfft' เสียงหัวเราะ โดยไม่ต้องบำรุงรักษาภาพของเขา เขาหัวเราะลูบหน้าผากซู Luo ของ "เพียงแค่ดูเล่นเป็นพอหรือมันอาจเป็นไปได้ว่าคุณอย่างแท้จริงคิดว่ากษัตริย์นี้จะทำให้เจ้าหญิงของเขาที่จะทำงานเพื่อดำเนินการกระสอบ?" "ถ้าเราสามารถที่จะใส่ศาลาจัดเก็บสมบัติมกุฎราชกุมาร แล้วมันจะดีสวย. "ซู Luo ครุ่นคิดถือคางเธอในขณะที่ยิ้ม enigmatically. วิสัยทัศน์มกุฎราชกุมารไม่ได้จริงๆที่ดีถ้าเขาจะปล่อยให้เธอใส่ศาลาจัดเก็บสมบัติที่อาศัยอยู่กับความสามารถมังกรศักดิ์สิทธิ์น้อย เพื่อหาสมบัติที่อาจจะแล้วเสียจะเปลี่ยนเป็นสมบัติ. "คุณต้องการที่จะเข้าสู่ศาลาจัดเก็บสมบัติมกุฎราชกุมาร?" Nangong Liuyun เห็นว่าซู Luo ก็เต็มไปด้วยความคาดหวังเพื่อให้เขา indulgently ถามเธอประโยคเดียว. "ใช่ถ้า ผมสามารถที่จะใส่แล้วมันอย่างแท้จริงจะดีที่สุด "คู่ซู Luo ของดวงตาขนาดใหญ่สมาร์ทและชัดเจนมองขึ้นไป unblinkingly มองหาที่ Nangong Liuyun.. Nangong Liuyun ในลักษณะการแย่งที่แหย่จมูกของเธอ:" ตั้งแต่คุณต้องการ เพื่อป้อนแม้ว่าจะมีโอกาสไม่มีแล้วกษัตริย์นี้จะสร้างโอกาสที่จะช่วยให้คุณสามารถป้อน ". ซู Luo ก็รู้สึกว่าอยู่ด้วยกันกับ Nangong Liuyun จริงๆไม่ใช่ว่าไม่ดี. บทก่อนหน้า | หน้าโครงการ | ต่อไปบทที่10 การตอบสนองต่อ DKC - บทที่ 601 เมฆกรกฎาคม