They grinned at each other as Mac c

They grinned at each other as Mac came in. “God! This better be worth it. Come here.” She grabbed Carter, yanked him against her for a noisy kiss. “I earned that.”

“You’re all... rosy,” he murmured and bent his head to kiss her again.

“Stop that nonsense and sit down before the food gets cold.” Mrs. G gave him a flick on the arm as she carried the coffeepot to the table to fill mugs.

Mrs. G was in her element, Laurel knew. She had a full brood to fuss over and order around. She’d revel in the number and the noise of them, and when she’d had enough of both, she’d kick them all out of her kitchen. Or retreat to her rooms for some peace and quiet.

But for now, with the scents of coffee and bacon and cinnamon, with platters being emptied and plates filled, Mrs. G had things just as she wanted.

Laurel understood the need to feed, the desire—even the passion—to put food in front of someone and urge them to eat. It was life and comfort, authority and satisfaction. And if you’d prepared that food with your own hands, your own skill, it was, in a very real way, love.

She supposed she’d learned some of that right here when Mrs. G had taught her how to roll out a pastry shell or mix batter or test a loaf of bread for doneness. More than the basics of baking, she’d learned if you put some love and pride into the mix, the dough rose truer.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พวกเขา grinned กัน Mac มาค่ะ "พระเจ้า นี้ดีกว่าจะคุ้ม มาที่นี่" เธอคว้าคาร์เตอร์ ดึงเขากับเธอสำหรับการจูบเสียงดัง "ฉันได้รับที่""คุณหมด...โรซี่, " เขา murmured และงอหัวของเขาจูบเธออีกครั้ง"เรื่องไร้สาระที่หยุด และนั่งลงก่อนอาหารเย็น" นางก.ให้เขาตวัดที่แขนทำให้เธอ coffeepot ลงในตารางให้เต็มแก้วนางก.ได้ในองค์ประกอบของเธอ ลอเรลรู้ เธอเต็มคอกจะยุ่งยากมากกว่า และสั่งรอบ เธอจะเพลินเพลินไปกับตัวเลขและเสียงของพวกเขา และเมื่อเธอได้มีเพียงพอของทั้งสอง เธอจะเตะพวกเขาออกทั้งหมดของครัวของเธอ หรือพักผ่อนสงบบางห้องของเธอแต่สำหรับตอนนี้ กับกลิ่นหอมของกาแฟ และเบคอน และ อบเชย จานแม่เหล็กที่ถูกลบและแผ่นเต็มไป นางกรัมมีสิ่งเหมือนอย่างที่เธอต้องการลอเรลเข้าใจความต้องการอาหาร ความปรารถนา — แม้กระทั่งความรัก — ให้พวกเขากิน และเก็บอาหารต่อหน้า ชีวิต และความสะดวกสบาย อำนาจ และความพึงพอใจได้ และถ้าคุณได้เตรียมอาหารที่มือของคุณเอง ทักษะของคุณเอง มัน เป็น ในทางที่แท้จริง ความรักเธอควรเธอได้เรียนรู้บางอย่างของที่นี่เมื่อนางก.ได้สอนเธอวิธีการม้วนออกเป็นเปลือกขนม หรือผสมแป้ง หรือทดสอบก้อนขนมปังสำหรับ doneness มากกว่าพื้นฐานของเบเกอรี่ เธอได้เรียนรู้ถ้าคุณใส่ความรักและความภาคภูมิใจบางอย่างเข้าผสม แป้งกุหลาบสมจริงกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขายิ้มที่แต่ละอื่น ๆ ที่เข้ามาใน Mac. "พระเจ้า! ที่ดีกว่านี้จะคุ้มค่า มาที่นี่. "เธอคว้าคาร์เตอร์กระชากเขากับเธอจูบที่มีเสียงดัง "ผมได้รับที่."

"คุณกำลังทั้งหมด ... ดอกกุหลาบ" เขาพากันบ่นและก้มศีรษะของเขาจะจูบเธออีกครั้ง.

"หยุดเรื่องไร้สาระที่และนั่งลงก่อนที่จะได้รับอาหารเย็น." นางจีทำให้เขาสะบัดบน แขนขณะที่เธอดำเนินหม้อกาแฟในตารางเพื่อเติมเต็มแก้ว.

นาง G อยู่ในองค์ประกอบของเธอลอเรลรู้ เธอมีลูกเต็มไปยังวุ่นและสั่งซื้อรอบ เธอจะมีความสุขมากในจำนวนและเสียงของพวกเขาและเมื่อเธอต้องการมีเพียงพอของทั้งเธอก็เตะพวกเขาออกทั้งหมดของห้องครัวของเธอ หรือหนีไปยังห้องพักของเธอเพื่อสันติภาพและความเงียบสงบ.

แต่สำหรับตอนนี้มีกลิ่นหอมของกาแฟและเบคอนและอบเชยกับ platters ถูกอบและจานที่เต็มไปด้วยนางจีมีสิ่งเช่นเดียวกับที่เธอต้องการ.

ลอเรลที่เข้าใจถึงความจำเป็นที่จะเลี้ยง ความปรารถนาแม้กระทั่งความรักไปใส่อาหารในด้านหน้าของใครสักคนและกระตุ้นให้พวกเขาที่จะกิน มันเป็นชีวิตและความสะดวกสบายและความพึงพอใจผู้มีอำนาจ และถ้าคุณต้องการที่เตรียมอาหารด้วยมือของคุณเองความสามารถของคุณเองที่มันเป็นในทางที่จริงมากรัก.

เธอควรเธอจะได้เรียนรู้บางส่วนของที่เหมาะสมที่นี่เมื่อนางจีได้สอนเธอว่าจะแผ่ออก เปลือกขนมหรือผสมแป้งหรือทดสอบขนมปังสำหรับ doneness มากกว่าพื้นฐานของอบเธอต้องการเรียนรู้ถ้าคุณใส่ความรักและความภาคภูมิใจเข้าผสมแป้งเพิ่มขึ้นที่แท้จริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขายิ้มจนเห็นฟันที่แต่ละอื่น ๆ เช่น แมคมา " พระเจ้า ! นี้น่าจะคุ้มค่า มาที่นี่ " เธอจับคาร์เตอร์ กระชากเขากับเธอจูบเสียงดัง " ฉันได้รับมัน . "" คุณ . . . . . . . กุหลาบ " เขาพึมพำ และก้มหน้าของเขาจูบเธออีกครั้ง" หยุดทำอะไรไร้สาระแล้วนั่งลง ก่อนที่อาหารจะเย็นหมด " นาง ก. ให้เขาสะบัดแขนที่เธอถือกาแฟไว้กับโต๊ะ เติมแก้วคุณนายจี ในองค์ประกอบของเธอ ลอเรลรู้ เธอมีคอกเต็มและวุ่นวายเพื่อไปรอบ ๆ เธอจะเฮฮาในจํานวนและเสียงของพวกเขา และเมื่อเธอมีเพียงพอของทั้งสอง เธอจะเตะพวกเขาทั้งหมดออกจากห้องครัวของเธอ หรือหนีห้องของเธอสำหรับความสงบและเงียบแต่ตอนนี้ ด้วยกลิ่นของกาแฟและเบคอนและอบเชยกับ platters การเทและแผ่นเต็ม คุณจี มีสิ่งที่เธอต้องการลอเรลเข้าใจต้องป้อน ก็ปรารถนาความรักที่วางอาหารต่อหน้าใคร และกระตุ้นให้พวกเขาที่จะกิน มันคือ ชีวิต และ ความสบาย อำนาจ และความพึงพอใจ และหากคุณจะเตรียมอาหารด้วยตัวคุณเอง ทักษะของคุณเอง มันเป็นในทางที่เป็นรักที่แท้จริงเธอควรจะเธอจะเรียนรู้บางอย่างของที่นี่ เมื่อคุณนายจีได้สอนเธอให้แผ่ออกเปลือกขนม หรือผสมแป้งหรือขนมปังสำหรับทดสอบ doneness มากกว่าพื้นฐานของการอบ เธอจะได้เรียนรู้ถ้าคุณเอาความรักและความภาคภูมิใจในการผสมแป้งกุหลาบตัวจริง .