We combined previous methods to con

We combined previous methods to construct a Livelihood Vulnerability Index (LVI) to estimate the differential impacts of climate change on communities in two districts of Mozambique. This project was a collaborative effort between Emory University (Atlanta, GA, USA) and CARE-Mozambique (Maputo, Mozambique). The LVI uses multiple indicators to assess exposure to natural disasters and climate variability, social and economic characteristics of households that affect their adaptive capacity, and current health, food, and water resource characteristics that determine their sensitivity to climate change impacts. Two approaches are presented: the first expresses the LVI as a composite index comprised of seven major components while the second aggregates the seven into IPCC's three contributing factors to vulnerability—exposure, sensitivity, and adaptive capacity.

Our approach differs from previous methods in that it uses primary data from household surveys to construct the index. It also presents a framework for grouping and aggregating indicators on the district level, which can be critical for development and adaptation planning. By using primary household data, this approach helps avoid the pitfalls associated with using secondary data. Another advantage is the reduction in dependence on climate models, which despite recent advances are still presented at too large a scale to provide accurate projections at levels useful for community development planning (Patz et al., 2005 and Sullivan, 2006). According to the IPCC (2007a, p. 443), “…very few regional to sub-regional climate change scenarios… or empirical downscaling have been constructed in Africa…” due largely to lack of climate data, human resources, and computational facilities. Within countries like Mozambique, with topography ranging from lowland coastal plains to highlands as well as varying levels of infrastructure and socio-economic development, regional climate projections likely mask differences in vulnerability between communities (Ehrhart and Twena, 2006). Rather than structuring this vulnerability assessment around climate projections, the LVI approach focuses on quantifying the strength of current livelihood and health systems as well as the capacity of communities to alter these strategies in response to climate-related exposures.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรารวมวิธีก่อนหน้านี้เพื่อสร้างการดำรงชีวิตเสี่ยงดัชนี (LVI) การประเมินผลกระทบที่แตกต่างของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศในชุมชนในเขต 2 ของโมซัมบิก โครงการนี้เป็นความพยายามร่วมกันระหว่างมหาวิทยาลัย Emory (แอตแลนต้า GA สหรัฐอเมริกา) และดูแลโมซัมบิก (มาปูโต โมซัมบิก) LVI ใช้หลายตัวบ่งชี้เพื่อประเมินความเสี่ยงภัยธรรมชาติและสภาพภูมิอากาศสำหรับความผันผวน ลักษณะทางเศรษฐกิจ และสังคมของครัวเรือนที่มีผลต่อการปรับกำลังการผลิต สุขภาพปัจจุบัน อาหาร และลักษณะทรัพยากรน้ำว่าความที่ไวกับอากาศเปลี่ยนแปลงส่งผลกระทบต่อ แสดงสองวิธี: แรกแสดง LVI เป็นดัชนีคอมโพสิตที่ประกอบด้วยส่วนประกอบหลักเจ็ดขณะรวบสองเจ็ดเป็นปัจจัยสนับสนุน 3 ของ IPCC จะโหว่ — เปิดรับแสง ความไว และกำลังการผลิตที่เหมาะสมวิธีของเราแตกต่างจากวิธีการก่อนหน้านี้ที่จะใช้ข้อมูลหลักจากการสำรวจครัวเรือนการสร้างดัชนี นอกจากนี้ยังนำเสนอเป็นกรอบสำหรับการจัดกลุ่ม และรวบรวมตัวชี้วัดในระดับอำเภอ ซึ่งจะมีความสำคัญสำหรับการพัฒนาและวางแผนปรับ โดยใช้ข้อมูลหลักในครัวเรือน วิธีการนี้ช่วยหลีกเลี่ยงข้อผิดพลาดที่เกี่ยวข้องกับการใช้ข้อมูลรอง ประโยชน์อีกประการหนึ่งคือ ลดการพึ่งพาแบบจำลองสภาพภูมิอากาศ ซึ่งแม้ มีความก้าวหน้าล่าสุดยังได้นำเสนอที่มีขนาดใหญ่เกินไปให้ประมาณความถูกต้องในระดับที่เป็นประโยชน์สำหรับการพัฒนาชุมชนการวางแผน (Patz et al., 2005 และซัลลิแวน 2006) ตาม IPCC (2007a, p. 443), "... .very ภูมิภาคบางภูมิภาคภูมิอากาศเปลี่ยนแปลงสถานการณ์...หรือ downscaling ประจักษ์ได้รับการก่อสร้างในแอฟริกา..." เอมกับขาดข้อมูลสภาพภูมิอากาศ ทรัพยากรบุคคล และสิ่งอำนวยความสะดวกที่คำนวณ ภายในประเทศเช่นโมซัมบิก มีภูมิประเทศที่ราบที่ราบชายฝั่งทะเลตั้งแต่ไฮแลนด์เป็นระดับแตกต่างกันของโครงสร้างพื้นฐานและการพัฒนาทางเศรษฐกิจสังคม แนวโน้มภูมิอากาศภูมิภาคประมาณหน้ากากความแตกต่างในความเสี่ยงระหว่างชุมชน (Ehrhart และ Twena, 2006) แทนที่จะจัดโครงสร้างการประเมินช่องโหว่นี้สถานคาดการณ์สภาพภูมิอากาศ วิธี LVI เน้น quantifying กำลังการผลิตของชุมชนในการเปลี่ยนแปลงกลยุทธ์เหล่านี้ในการตอบสนองภาพที่เกี่ยวข้องกับสภาพภูมิอากาศและความเข้มแข็งของระบบสุขภาพ และการดำรงชีวิตปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรารวมวิธีการก่อนหน้าในการสร้างดัชนีช่องโหว่การดำรงชีวิต (LVI) ที่จะประเมินผลกระทบที่แตกต่างกันของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศที่มีต่อชุมชนในสองอำเภอของโมซัมบิก โครงการนี้เป็นความร่วมมือระหว่างมหาวิทยาลัยเอมอรี (Atlanta, GA, USA) และการดูแลโมซัมบิก (มาปูโต, โมซัมบิก) LVI ใช้ตัวชี้วัดหลายในการประเมินการสัมผัสกับภัยพิบัติทางธรรมชาติและความแปรปรวนของสภาพภูมิอากาศลักษณะทางเศรษฐกิจและสังคมของครัวเรือนที่มีผลต่อการปรับตัวความจุของพวกเขาและสุขภาพในปัจจุบัน, อาหาร, และลักษณะน้ำทรัพยากรที่เป็นตัวกำหนดความไวของพวกเขาที่จะส่งผลกระทบต่อการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศ สองวิธีที่จะนำเสนอ: ครั้งแรกที่เป็นการแสดงออกถึงความไวเป็นดัชนีคอมโพสิตประกอบด้วยเจ็ดองค์ประกอบที่สำคัญในขณะที่สองจะรวบรวมเจ็ดเป็นปัจจัยที่สามที่เอื้อ IPCC เพื่อช่องโหว่สัมผัสความไวและความสามารถในการปรับตัว. วิธีการของเราแตกต่างจากวิธีการก่อนหน้าในนั้นที่ ใช้ข้อมูลปฐมภูมิจากการสำรวจครัวเรือนที่จะสร้างดัชนี นอกจากนี้ยังนำเสนอกรอบในการจัดกลุ่มและการรวมตัวชี้วัดในระดับอำเภอซึ่งสามารถที่สำคัญสำหรับการพัฒนาและการวางแผนการปรับตัว โดยใช้ข้อมูลหลักที่ใช้ในครัวเรือน, วิธีการนี้จะช่วยหลีกเลี่ยงข้อผิดพลาดที่เกี่ยวข้องกับการใช้ข้อมูลทุติยภูมิ ประโยชน์อีกประการหนึ่งคือการลดการพึ่งพาในแบบจำลองภูมิอากาศซึ่งแม้จะมีความก้าวหน้าที่ผ่านมานั้นจะยังคงอยู่ที่ขนาดใหญ่เกินไปที่จะให้การคาดการณ์ที่ถูกต้องในระดับที่มีประโยชน์ในการวางแผนการพัฒนาชุมชน (Patz et al., 2005 และซัลลิแวน 2006) ตามที่ IPCC (2007A พี. 443) "... น้อยมากในระดับภูมิภาคเพื่ออนุภูมิภาคสถานการณ์การเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศ ... หรือ downscaling เชิงประจักษ์ได้รับการสร้างขึ้นในทวีปแอฟริกา ... " เนื่องจากส่วนใหญ่จะขาดข้อมูลสภาพภูมิอากาศทรัพยากรมนุษย์และสิ่งอำนวยความสะดวกในการคำนวณ ภายในประเทศเช่นประเทศโมซัมบิกด้วยภูมิประเทศตั้งแต่ที่ราบชายฝั่งที่ราบที่ราบสูงเช่นเดียวกับระดับที่แตกต่างของโครงสร้างพื้นฐานและการพัฒนาทางเศรษฐกิจและสังคมการคาดการณ์สภาพภูมิอากาศในภูมิภาคที่แตกต่างกันหน้ากากแนวโน้มในช่องโหว่ระหว่างชุมชน (Ehrhart และ Twena 2006) แทนที่จะโครงสร้างการประเมินความเสี่ยงรอบนี้คาดการณ์สภาพภูมิอากาศ, วิธี LVI มุ่งเน้นไปที่ปริมาณความแรงของการดำรงชีวิตในปัจจุบันและระบบสุขภาพเช่นเดียวกับความสามารถของชุมชนในการเปลี่ยนแปลงกลยุทธ์เหล่านี้ในการตอบสนองต่อความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับสภาพภูมิอากาศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราใช้วิธีเดิมเพื่อสร้างดัชนีความเป็นอยู่ช่องโหว่ ( ค่า ) เพื่อประมาณค่าผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศต่อชุมชนใน 2 อำเภอของประเทศโมซัมบิก โครงการนี้เป็นความร่วมมือระหว่างมหาวิทยาลัยเอมอรี ( แอตแลนตา , GA , สหรัฐอเมริกา ) และดูแลโมซัมบิก ( มาปูโต , โมซัมบิก )ส่วนค่าใช้หลายๆ ตัวเพื่อประเมินความเสี่ยงจากภัยพิบัติทางธรรมชาติและการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศ ลักษณะทางสังคมและเศรษฐกิจของครอบครัวที่มีผลต่อการปรับตัวของความจุ และ สุขภาพ อาหาร ปัจจุบัน น้ำและทรัพยากรคุณลักษณะที่กำหนดความไวของพวกเขาจากสภาพภูมิอากาศเปลี่ยนแปลง วิธีที่สองจะแสดง :ครั้งแรกที่แสดงค่าเป็น ดัชนีคอมโพสิตประกอบด้วย 7 องค์ประกอบหลักขณะที่สองกลุ่มเจ็ดใน IPCC สามปัจจัยความเสี่ยง ความเปราะบาง ความไวและความสามารถในการปรับตัว

วิธีการของเราแตกต่างจากก่อนหน้าวิธีการที่จะใช้ข้อมูลปฐมภูมิที่ได้จากการสำรวจครัวเรือนเพื่อสร้างดัชนีนอกจากนี้ยังได้นำเสนอกรอบการรวมกันตัวชี้วัดในระดับอำเภอ ซึ่งสามารถที่สำคัญในการวางแผนพัฒนาและการปรับตัว โดยใช้ข้อมูลปฐมภูมิของใช้ในครัวเรือน วิธีการนี้จะช่วยให้หลีกเลี่ยงข้อผิดพลาดที่เกี่ยวข้องกับการใช้ข้อมูลทุติยภูมิ ประโยชน์อื่นคือ การลดการพึ่งพาแบบจำลองภูมิอากาศซึ่งแม้จะก้าวหน้ายังนำเสนอที่ขนาดใหญ่เกินไปขนาดเพื่อให้ประมาณการที่ถูกต้องในระดับที่เป็นประโยชน์สำหรับการวางแผนพัฒนาชุมชน ( patz et al . , 2005 และซัลลิแวน , 2006 ) ตาม IPCC ( 2007a , หน้า 443 ) " . . . . . . . มากน้อยภูมิภาคย่อยภูมิภาค การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศสถานการณ์ . . . . . . . หรือเชิงประจักษ์ downscaling ได้ถูกสร้างขึ้นในแอฟริกา . . . . . . . " เนื่องจากส่วนใหญ่ของการขาดข้อมูลทรัพยากรมนุษย์และเครื่องคำนวณ . ในประเทศเช่น โมซัมบิก กับภูมิประเทศที่ลุ่มที่ราบชายฝั่งตั้งแต่เพื่อที่ราบสูงเช่นเดียวกับระดับที่แตกต่างของโครงสร้างพื้นฐานและการพัฒนาเศรษฐกิจสังคมภูมิภาคภูมิอากาศอาจหน้ากากความแตกต่างในช่องโหว่ระหว่างชุมชน ( ehrhart และ twena , 2006 )มากกว่าการประเมินความเสี่ยงนี้รอบภูมิอากาศ , ค่าแบบเน้นปริมาณความแรงของวิถีชีวิตในปัจจุบัน ระบบสุขภาพ ตลอดจนความสามารถของชุมชนที่จะปรับเปลี่ยนกลยุทธ์เหล่านี้ในการตอบสนองต่อสภาพภูมิอากาศที่เกี่ยวข้องด้าน