As she observed Nie Li’s absent-min

As she observed Nie Li’s absent-minded expression, a trace of pain quivered Xiao Ning’er’s heart, even though she didn’t understand why. However, she vaguely knew what Nie Li was talking about. ‘But Nie Li, did you know? You’ve already become an eternal memory of my life. If we are separated upon entering the Draconic Ruins Realm, then this is the memory that I will live the rest of my life for. My memories of you are irreplaceable.’

Tears flickered in Xiao Ning’er’s eyes. Although her heart ached, she still kept a smile on her face. “Nie Li, why did you bring this up all of a sudden? Didn’t you say that the Desert Palace isn’t far from here? Let’s hurry up!”

Finishing her words, Xiao Ning’er turned and walked away. Under the sky, in a land full of sand, the lovely image of Xiao Ning’er’s back carried a sense of loneliness.

As he watched Xiao Ning’er’s back, Nie Li couldn’t help sighing internally as he continued moving forward.

He walked up to Ye Ziyun’s side and realised that she was dumbfoundedly staring into the Endless Desert with her brows furrowed tightly. He couldn’t figure out what she was thinking about.

Nie Li looked at her in puzzlement and asked, “Ziyun, what’s going on?”

Xiao Ning’er, who was nearby, also threw a curious glance towards Ye Ziyun.

With her brows furrowed tightly, Ye Ziyun’s expression became unreadable. It looked as though she was trying her best to recall something, but was having a difficult time of it.

Ye Ziyun shook her head and said, “I feel very strange. Why is it that when I stepped into this desert, a vague pain appeared in my heart? There are also strange memories of happiness and pain flashing through my head. I have no idea what’s happening to me.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขณะที่เธอสังเกตนิพจน์เคลิ้ม ๆ เดินทาง Nie Li ร่องรอยของความเจ็บปวด quivered เซียว Ning'er หัวใจ แม้ว่าเธอไม่เข้าใจว่าทำไม อย่างไรก็ตาม เธอรางรู้ว่าหลี่เดินทาง Nie พูดถึงอะไร ' แต่หลี่เดินทาง Nie คุณรู้หรือไม่ แล้วคุณได้กลายเป็นหน่วยความจำที่เป็นนิรันดร์ของชีวิต ถ้าเราจะแยกเข้าแดนซาก Draconic แล้วนี้เป็นหน่วยความจำที่ฉันจะมีชีวิตอยู่ส่วนเหลือของชีวิตของฉัน ความทรงจำของคุณจะไม่สามารถถูกแทน 'น้ำตา flickered ในสายตาของเซียว Ning'er แม้ว่าหัวใจของเธอ ached เธอยังคงเก็บรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ "เดินทาง Nie Li ทำไมไม่คุณเรียกนี้ทันทีหรือไม่ คุณไม่ได้บอกว่า พระราชวังทะเลทรายที่ไม่ไกลจากที่นี่ มาเร็วๆ"จบคำพูดของ เซียว Ning'er หัน และเดินเข้าไป ภายใต้ท้องฟ้า ในดินแดนที่เต็มไปด้วยทราย ภาพน่ารักของเสี่ยว Ning'er กลับทำความรู้สึกของความเหงาตามเขาดูหลังเซียว Ning'er หลี่เดินทาง Nie ไม่ช่วย sighing ภายในขณะที่เขายังคงก้าวไปข้างหน้าเขาเดินขึ้นไปด้านข้างของ Ziyun ของพวกท่าน และรู้ว่า เธอถูก dumbfoundedly จ้องมองเข้าไปในทะเลทราย Endless กับคิ้วของเธองุ่นง่านแน่น เขาไม่ทราบสิ่งที่เธอคิดเกี่ยวกับเดินทาง Nie หลี่มองเธอใน puzzlement และ ถาม "Ziyun เกิดอะไรขึ้น"เสี่ยว Ning'er ผู้อยู่ใกล้เคียง ยังโยนรวดเร็วอยากรู้อยากเห็นต่อเย Ziyunคิ้วเธองุ่นง่านแน่น นิพจน์ของ Ziyun ของพวกท่านเป็นอ่านไม่ได้ มันดูราวกับว่าเธอพยายามเธอสุดจำบางสิ่งบางอย่าง แต่ก็มีเวลายากลำบากของมันเย Ziyun ส่ายหัวของเธอ และกล่าว ว่า "ฉันรู้สึกแปลกมาก ทำไมจึงว่า เมื่อผมก้าวเข้าไปในทะเลทรายนี้ ความเจ็บปวดที่คลุมเครือปรากฏตัวในหัวใจของฉัน ยังมีความทรงจำแปลก ๆ ของความสุขและความเจ็บปวดที่กระพริบผ่านหัวของฉัน ฉันมีความคิดอะไรเกิดขึ้นกับฉัน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขณะที่เธอสังเกต Nie หลี่แสดงออกเหม่อลอยร่องรอยของความเจ็บปวดก็สั่นหัวใจเสี่ยว Ning'er ถึงแม้ว่าเธอไม่เข้าใจว่าทำไม แต่เธอรู้ว่าสิ่งที่คลุมเครือ Nie หลี่ได้พูดคุยเกี่ยวกับ แต่ Nie ลี่รู้หรือไม่? คุณได้อยู่แล้วกลายเป็นนิรันดร์หน่วยความจำในชีวิตของฉัน ถ้าเราจะแยกออกจากกันเมื่อเข้าสู่โบราณสถานมังกรอาณาจักรแล้วนี้เป็นหน่วยความจำที่ผมจะใช้ชีวิตที่เหลือของชีวิตของฉันสำหรับ ความทรงจำของฉันของคุณคือไม่สามารถถูกแทนที่. ' น้ำตา flickered ในสายตาของเสี่ยว Ning'er แม้ว่าหัวใจของเธอปวดร้าวเธอยังคงเก็บไว้รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ "หลี่ Nie ทำไมคุณนำนี้ขึ้นทั้งหมดในทันที? คุณไม่ได้บอกว่าพระราชวังทะเลทรายอยู่ไม่ไกลจากที่นี่? ให้รีบขึ้น! " จบคำพูดของเธอเสี่ยว Ning'er หันหลังกลับและเดินออกไป ภายใต้ท้องฟ้าในดินแดนที่เต็มไปด้วยทรายภาพที่น่ารักของเสี่ยวกลับ Ning'er อุ้มความรู้สึกของความเหงา. ในฐานะที่เขาเฝ้ามองกลับเสี่ยว Ning'er ของ Nie ลี่ไม่สามารถช่วยถอนหายใจภายในขณะที่เขายังคงก้าวไปข้างหน้า. เขา เดินขึ้นไปยังด้านเจ้า Ziyun และตระหนักว่าเธอได้รับการ dumbfoundedly จ้องมองเข้าไปในทะเลทรายที่ไม่มีที่สิ้นสุดกับคิ้วของเธอขมวดแน่น เขาไม่สามารถคิดออกสิ่งที่เธอกำลังคิดเกี่ยวกับ. Nie ลี่มองที่เธออยู่ในความงุนงงและถามว่า "Ziyun สิ่งที่เกิดขึ้น?" เสี่ยว Ning'er ซึ่งเป็นบริเวณใกล้เคียงยังโยนได้อย่างรวดเร็วอยากรู้อยากเห็นที่มีต่อเจ้า Ziyun. กับเธอ คิ้วขมวดแน่นแสดงออก Ye Ziyun กลายเป็นอ่านไม่ได้ มันดูราวกับว่าเธอกำลังพยายามที่ดีที่สุดของเธอจะจำอะไรบางอย่าง แต่ก็มีช่วงเวลาที่ยากของมัน. เจ้า Ziyun ส่ายหัวของเธอและกล่าวว่า "ผมรู้สึกแปลกมาก ทำไมมันจึงเป็นว่าเมื่อผมก้าวเข้าไปในทะเลทรายแห่งนี้เป็นความเจ็บปวดที่คลุมเครือปรากฏตัวในหัวใจของฉันได้อย่างไร นอกจากนี้ยังมีความทรงจำที่แปลกประหลาดของความสุขและความเจ็บปวดกระพริบผ่านหัวของฉัน ฉันมีความคิดสิ่งที่เกิดขึ้นกับผม no. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เท่าที่เธอสังเกตสีหน้าของหนี่ Li ใจลอยเป็นร่องรอยของความเจ็บปวด quivered หัวใจของเสี่ยว ning"er ถึงเธอจะไม่เข้าใจว่าทำไม แต่เธอไม่ค่อยรู้อะไรไม่ลีพูดถึง " แต่ไม่ลี คุณรู้มั้ย ? คุณได้กลายเป็นความทรงจำนิรันดร์ของชีวิตของฉัน ถ้าเราแยกจากกัน เมื่อเข้าทำลายอาณาจักรราหู แล้วนี้คือความทรงจำที่ผมจะใช้ชีวิตที่เหลือของชีวิตของฉัน ความทรงจำของคุณจะไม่สามารถถูกแทนที่ .น้ำตาของเสี่ยว ning"er flickered ในดวงตา แม้ว่าหัวใจเธอเจ็บปวด เธอยังคงรักษารอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ " นี่ลี่ ทำไมเอาเรื่องนี้ขึ้นมากระทันหัน คุณไม่ได้พูดเหรอว่าทะเลทรายวังอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ รีบไปกันเถอะ ! "จบคำพูด เสี่ยว ning"er หันหลังและเดินจากไป ภายใต้ท้องฟ้า ในดินแดนที่เต็มไปด้วยทราย , ภาพน่ารักของเสี่ยว ning"er กลับนำความรู้สึกของความเหงาเขามองดูเสี่ยว ning"er กลับหนี่หลี่ไม่สามารถช่วยหายใจภายในขณะที่เขายังคงเดินหน้าต่อไปเขาเดินไปหาท่านด้าน ziyun และตระหนักว่าเธอน่าประหลาด นะมองเข้าไปในทะเลทรายไม่มีที่สิ้นสุดกับร่องคิ้วของเธอไว้แน่น เขาไม่ได้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่หนี่หลี่มองเธอในความสับสนและถามว่า " ziyun , เกิดอะไรขึ้น ? "เสี่ยว ning"er ใครอยู่แถวนี้ ยังโยนได้อย่างรวดเร็วสงสัยต่อท่าน ziyun .กับร่องคิ้วของเธอไว้แน่น สีหน้าของเจ้า ziyun ก็ไม่สามารถอ่านได้ มันดูราวกับว่าเธอกำลังพยายามเต็มที่ ที่จะจำอะไร แต่ก็มีเวลาที่ยากมันท่าน ziyun ส่ายหน้าและกล่าวว่า " ผมรู้สึกแปลกๆ ทำไมเมื่อผมก้าวเข้ามาในทะเลทรายแห่งนี้ ความเจ็บปวดที่คลุมเครือที่ปรากฏอยู่ในจิตใจของฉัน มีก็แปลกความทรงจำความสุขและความเจ็บปวดแวบผ่านหัวของฉัน ฉันมีความคิดสิ่งที่เกิดขึ้นกับฉัน . "