Woodrow Wilson, a leader of the Pro

Woodrow Wilson, a leader of the Progressive Movement, was the 28th President of the United States (1913-1921). After a policy of neutrality at the outbreak of World War I, Wilson led America into war in order to "make the world safe for democracy."
Like Roosevelt before him, Woodrow Wilson regarded himself as the personal representative of the people. "No one but the President," he said, "seems to be expected ... to look out for the general interests of the country." He developed a program of progressive reform and asserted international leadership in building a new world order. In 1917 he proclaimed American entrance into World War I a crusade to make the world "safe for democracy."
Wilson had seen the frightfulness of war. He was born in Virginia in 1856, the son of a Presbyterian minister who during the Civil War was a pastor in Augusta, Georgia, and during Reconstruction a professor in the charred city of Columbia, South Carolina.
After graduation from Princeton (then the College of New Jersey) and the University of Virginia Law School, Wilson earned his doctorate at Johns Hopkins University and entered upon an academic career. In 1885 he married Ellen Louise Axson.
Wilson advanced rapidly as a conservative young professor of political science and became president of Princeton in 1902.
His growing national reputation led some conservative Democrats to consider him Presidential timber. First they persuaded him to run for Governor of New Jersey in 1910. In the campaign he asserted his independence of the conservatives and of the machine that had nominated him, endorsing a progressive platform, which he pursued as governor.
He was nominated for President at the 1912 Democratic Convention and campaigned on a program called the New Freedom, which stressed individualism and states' rights. In the three-way election he received only 42 percent of the popular vote but an overwhelming electoral vote.
Wilson maneuvered through Congress three major pieces of legislation. The first was a lower tariff, the Underwood Act; attached to the measure was a graduated Federal income tax. The passage of the Federal Reserve Act provided the Nation with the more elastic money supply it badly needed. In 1914 antitrust legislation established a Federal Trade Commission to prohibit unfair business practices.
Another burst of legislation followed in 1916. One new law prohibited child labor; another limited railroad workers to an eight-hour day. By virtue of this legislation and the slogan "he kept us out of war," Wilson narrowly won re-election.
But after the election Wilson concluded that America could not remain neutral in the World War. On April 2,1917, he asked Congress for a declaration of war on Germany.
Massive American effort slowly tipped the balance in favor of the Allies. Wilson went before Congress in January 1918, to enunciate American war aims--the Fourteen Points, the last of which would establish "A general association of nations...affording mutual guarantees of political independence and territorial integrity to great and small states alike."
After the Germans signed the Armistice in November 1918, Wilson went to Paris to try to build an enduring peace. He later presented to the Senate the Versailles Treaty, containing the Covenant of the League of Nations, and asked, "Dare we reject it and break the heart of the world?"
But the election of 1918 had shifted the balance in Congress to the Republicans. By seven votes the Versailles Treaty failed in the Senate.
The President, against the warnings of his doctors, had made a national tour to mobilize public sentiment for the treaty. Exhausted, he suffered a stroke and nearly died. Tenderly nursed by his second wife, Edith Bolling Galt, he lived until 1924.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Woodrow Wilson, a leader of the Progressive Movement, was the 28th President of the United States (1913-1921). After a policy of neutrality at the outbreak of World War I, Wilson led America into war in order to "make the world safe for democracy."Like Roosevelt before him, Woodrow Wilson regarded himself as the personal representative of the people. "No one but the President," he said, "seems to be expected ... to look out for the general interests of the country." He developed a program of progressive reform and asserted international leadership in building a new world order. In 1917 he proclaimed American entrance into World War I a crusade to make the world "safe for democracy."Wilson had seen the frightfulness of war. He was born in Virginia in 1856, the son of a Presbyterian minister who during the Civil War was a pastor in Augusta, Georgia, and during Reconstruction a professor in the charred city of Columbia, South Carolina.After graduation from Princeton (then the College of New Jersey) and the University of Virginia Law School, Wilson earned his doctorate at Johns Hopkins University and entered upon an academic career. In 1885 he married Ellen Louise Axson.Wilson advanced rapidly as a conservative young professor of political science and became president of Princeton in 1902.ชื่อเสียงประเทศเขาเจริญเติบโตนำประชาธิปัตย์บางหัวเก่าพิจารณาเขาไม้ประธานาธิบดี ก่อน จะเกลี้ยกล่อมเขาใช้สำหรับผู้ว่าราชการของนิวเจอร์ซี่ 1910 ในแคมเปญ เขาอ้างสิทธิความเป็นอิสระของเขาอนุรักษ์ และเครื่องที่ได้รับการเสนอชื่อเขา endorsing แพลตฟอร์มก้าวหน้า ซึ่งเขาสร้างเป็นผู้ว่าราชการเขาถูกเสนอชื่อประธานในการประชุมประชาธิปไตยซาวน่า และรณรงค์ในโปรแกรมเรียกว่าเสรีภาพใหม่ ที่เน้นปัจเจกและสิทธิรัฐ' ในการเลือกตั้งสาม เขาได้รับเพียงร้อยละ 42 ของคะแนนนิยมแต่การลงคะแนนเสียงเลือกตั้งครอบงำWilson ได้ยักย้ายผ่านสภาสามชิ้นที่สำคัญของกฎหมาย แรกที่มีภาษีต่ำ บัญญัติ Underwood กับวัดเป็นการจบการศึกษาระดับรายได้เสียภาษี เส้นทางของการกระทำของธนาคารกลางให้ประเทศกับการจัดหาเงินยืดหยุ่นมากขึ้นมันไม่จำเป็น ใน 1914 กฎหมายผูกขาดก่อตั้งสหพันธ์ค้าเสริมให้ธุรกิจที่ไม่เป็นธรรมตามกฎหมายอื่นปะทุใน 1916 กฎหมายใหม่หนึ่งห้ามแรงงานเด็ก อีกจำกัดแรงงานรถไฟวันแปดชั่วโมง อาศัยกฎหมายนี้และสโลแกน "เขาเก็บเราจากสงคราม Wilson ท่ามกลางประชาชนเลือกตั้งใหม่แต่หลัง จากเลือกตั้ง Wilson สรุปว่า อเมริกาอาจไม่ยังคงเป็นกลางในสงครามโลกครั้ง เมษายน 2,1917 เขาขอสภาการประกาศสงครามกับเยอรมนีนั้นขนาดใหญ่อเมริกันพยายามช้าก้นดุลสามารถพันธมิตร Wilson ไปก่อนสภาคองเกรสในเดือน 1918 มกราคม ประกาศจุดมุ่งหมายของสงครามอเมริกัน - สิบสี่จุด สุดท้ายที่จะสร้าง "ความสัมพันธ์ทั่วประเทศ...ซาวน่าประกันซึ่งกันและกันความสมบูรณ์ของดินแดนและเอกราชทางการเมืองกับอเมริกามาก และเล็กเหมือนกัน"หลังจากเยอรมันลงนามในการสงบศึกในเดือน 1918 พฤศจิกายน Wilson ไปปารีสเพื่อพยายามสร้างสันติภาพยั่งยืน เขาต่อมานำเสนอต่อวุฒิสภาสนธิเวอเซียลเลส ประกอบด้วยกติกาของสันนิบาตชาติ และ ถาม "กล้าเราปฏิเสธ และทำลายหัวใจของโลก"แต่ราษฎร 1918 ได้จากดุลในสภาคองเกรส Republicans โดยคะแนนเสียงเจ็ด เวอเซียลเลสสนธิล้มเหลวในวุฒิสภาประธาน กับคำเตือนของแพทย์ของเขา ได้ทำการท่องเที่ยวแห่งชาติระดมความเชื่อมั่นสาธารณะสำหรับสนธิ เหนื่อย เขาประสบจังหวะ และเกือบตาย ละม่อม nursed สองภรรยา Edith Bolling Galt เขาอาศัยจน 1924

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Woodrow Wilson ผู้นำของขบวนการก้าวหน้าที่เป็นประธานวันที่ 28 ของสหรัฐอเมริกา (1913-1921) หลังจากนโยบายเป็นกลางที่เกิดการระบาดของสงครามโลกครั้งที่วิลสันนำอเมริกาเข้าสู่สงครามเพื่อ "ทำให้โลกปลอดภัยสำหรับการปกครองระบอบประชาธิปไตย."
เช่นเดียวกับโรสเวลต์ก่อนหน้าเขา Woodrow Wilson ได้รับการยกย่องว่าตัวเองเป็นตัวแทนส่วนบุคคลของผู้คน "ไม่มีใคร แต่ประธานาธิบดี" เขากล่าวว่า "ดูเหมือนว่าจะคาดหวังว่า ... จะมองออกไปเพื่อผลประโยชน์ทั่วไปของประเทศ." เขาได้พัฒนาโปรแกรมของการปฏิรูปที่ก้าวหน้าและยืนยันความเป็นผู้นำระหว่างประเทศในการสร้างระเบียบโลกใหม่ ในปี 1917 เขาประกาศทางเข้าอเมริกันเข้าสู่สงครามโลกครั้งที่สงครามครูเสดที่จะทำให้โลก "ปลอดภัยเพื่อประชาธิปไตย."
วิลสันได้เห็น frightfulness ของสงคราม เขาเกิดในเวอร์จิเนียในปี 1856 ลูกชายของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงเพรสไบทีที่ในช่วงสงครามกลางเมืองเป็นบาทหลวงในออกัสตาจอร์เจียและในระหว่างการบูรณะเป็นอาจารย์ในเมืองตอตะโกโคลัมเบีย, เซาท์แคโรไลนา.
หลังจากที่สำเร็จการศึกษาจากพรินซ์ตัน (จากวิทยาลัย ของรัฐนิวเจอร์ซีย์) และมหาวิทยาลัยเวอร์จิเนียโรงเรียนกฎหมายวิลสันได้รับปริญญาเอกของเขาที่มหาวิทยาลัยจอห์นส์ฮอปกินส์และเข้าไปอยู่กับงานวิชาการ ในปี 1885 เขาแต่งงานกับเอลเลนหลุยส์ AXSON.
วิลสันสูงขึ้นอย่างรวดเร็วเป็นอาจารย์หนุ่มอนุรักษ์นิยมของวิทยาศาสตร์ทางการเมืองและกลายเป็นประธานาธิบดีของพรินซ์ตันในปี 1902
ชื่อเสียงระดับชาติที่เพิ่มมากขึ้นของเขาบางคนนำเดโมแครอนุรักษ์นิยมที่จะต้องพิจารณาเขาไม้ประธานาธิบดี ก่อนที่พวกเขาเกลี้ยกล่อมให้เขาวิ่งไปหาผู้ว่าการรัฐนิวเจอร์ซีย์ในปี 1910 ในการรณรงค์เขาถูกกล่าวหาเป็นอิสระของเขาและพรรคอนุรักษ์นิยมของเครื่องที่ได้รับการเสนอชื่อเขาสาแพลตฟอร์มก้าวหน้าซึ่งเขาไล่ตามในฐานะผู้ปกครอง.
เขาได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงประธานที่ 1912 ประชาธิปไตยแห่งและรณรงค์เกี่ยวกับโปรแกรมที่เรียกว่าเสรีภาพใหม่ซึ่งเน้นสิทธิปัจเจกและรัฐ ' ในการเลือกตั้งสามทางเขาได้รับเพียงร้อยละ 42 ของคะแนนความนิยม แต่โหวตเลือกอย่างท่วมท้น.
วิลสันย้ายผ่านสภาคองเกรสสามชิ้นสำคัญของการออกกฎหมาย เป็นครั้งแรกที่อัตราค่าไฟฟ้าที่ต่ำกว่าพระราชบัญญัติอันเดอร์วู้ด; ที่แนบมากับวัดเป็นของรัฐบาลกลางภาษีเงินได้จบการศึกษา ทางเดินของพระราชบัญญัติธนาคารกลางสหรัฐให้ประเทศที่มีปริมาณเงินที่มีความยืดหยุ่นมากขึ้นก็จำเป็นไม่ดี ในปี 1914 การออกกฎหมายต่อต้านการผูกขาดการจัดตั้งคณะกรรมาธิการการค้าของรัฐบาลกลางที่จะห้ามการดำเนินธุรกิจที่ไม่เป็นธรรม.
ระเบิดของกฎหมายอีกใช้ในปี 1916 หนึ่งในกฎหมายใหม่ห้ามใช้แรงงานเด็ก; อีกคนงานรถไฟ จำกัด ในวันที่แปดชั่วโมง อาศัยอำนาจตามความของการออกกฎหมายนี้และสโลแกน "เขาทำให้เราออกจากสงคราม" วิลสันหวุดหวิดชนะเลือกตั้ง.
แต่หลังการเลือกตั้งวิลสันได้ข้อสรุปว่าอเมริกาไม่สามารถอยู่เป็นกลางในสงครามโลก เมษายน 2,1917 เขาถามในสภาคองเกรสสำหรับการประกาศสงครามกับเยอรมนี.
ใหญ่อเมริกันพยายามอย่างช้าปลายสมดุลในความโปรดปรานของฝ่ายพันธมิตร วิลสันไปก่อนที่สภาคองเกรสในเดือนมกราคม 1918 ที่จะแถลงสงครามอเมริกันมีจุดมุ่งหมาย - สิบสี่จุดสุดท้ายที่จะจัดตั้ง "สมาคมทั่วไปของประเทศ ... ค้ำประกันเจตนารมณ์ร่วมกันของความเป็นอิสระทางการเมืองและบูรณภาพเหนือดินแดนไปยังรัฐที่ยิ่งใหญ่และขนาดเล็กเหมือนกัน
"หลังจากที่เยอรมันลงนามสงบศึกในเดือนพฤศจิกายนปี1918 วิลสันไปปารีสเพื่อพยายามที่จะสร้างความสงบสุขที่ยั่งยืน หลังจากนั้นเขาก็นำเสนอให้วุฒิสภาสนธิสัญญาแวร์ซายที่มีข้อตกลงของสันนิบาตแห่งชาติและถามว่า "กล้าที่เราปฏิเสธมันและทำลายหัวใจของโลกได้หรือไม่"
แต่การเลือกตั้งปี 1918 ได้เปลี่ยนความสมดุลในสภาคองเกรสที่จะรีพับลิกัน . โดยเจ็ดคะแนนโหวตสนธิสัญญาแวร์ซายล้มเหลวในวุฒิสภา.
กรรมการและผู้จัดการกับคำเตือนของแพทย์ของเขาได้ทำให้การท่องเที่ยวแห่งชาติเพื่อระดมความเชื่อมั่นของประชาชนสำหรับสนธิสัญญา หมดเขาเป็นโรคหลอดเลือดสมองและเกือบตาย พยาบาลละม่อมภรรยาคนที่สองของเขาอีดิ ธ Bolling กัลท์เขาอาศัยอยู่จนถึง 1924

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วูดโรว์วิลสัน , ผู้นำของการเคลื่อนไหวเพิ่มขึ้น เป็นประธานร่วมของสหรัฐอเมริกา ( 1913-1921 ) หลังจากนโยบายความเป็นกลางในการระบาดของสงครามโลกครั้งที่หนึ่งวิลสันทำให้อเมริกาเข้าสู่สงครามเพื่อให้โลกปลอดภัย เพื่อประชาธิปไตย "
เหมือนรูสเวลท์ได้ก่อนเขา วูดโรว์ วิลสัน ถือว่าตัวเองเป็นผู้แทนส่วนตัวของคน . ไม่มีใครนอกจากท่านประธาน " เขากล่าว" ดูเหมือนว่าจะคาด . . . . . . ดูแลผลประโยชน์ทั่วไปของประเทศ เขาได้พัฒนาโปรแกรมปฏิรูปก้าวหน้าและกล่าวหาผู้นำองค์กรระหว่างประเทศในการสร้างโลกใหม่ ในปี 1917 เขาประกาศอเมริกันเข้าสงครามโลกครั้งที่หนึ่งสงครามทำให้โลกปลอดภัย " เพื่อประชาธิปไตย "
วิลสันได้เห็นน่ากลัวของสงคราม เขาเกิดในเวอร์จิเนียใน 1856 ,ลูกชายของรัฐมนตรีเพรสไบทีเรียนซึ่งในช่วงสงครามกลางเมืองเป็นบาทหลวงในออกัสตา , จอร์เจีย และในระหว่างการฟื้นฟูอาจารย์ในย่างในเมืองโคลัมเบีย , เซาท์แคโรไลนา .
หลังจากจบการศึกษาจาก มหาวิทยาลัยพรินซ์ตัน ( หลังจากนั้นวิทยาลัยของ New Jersey ) และโรงเรียนกฎหมายมหาวิทยาลัยเวอร์จิเนีย , วิลสันได้รับปริญญาเอกของเขาที่มหาวิทยาลัย Johns Hopkins และ เข้ามาตามวิชาการใน 1885 เขาแต่งงานกับเอลเลน หลุยส์ axson .
วิลสันขั้นสูงอย่างรวดเร็วเป็นอาจารย์หนุ่มที่อนุรักษ์นิยมของวิทยาศาสตร์ทางการเมืองและเป็นประธานของพรินซ์ตันใน 1902
ของเขาเติบโตชื่อเสียงประเทศ ทำให้บางอนุลักษณ์พรรคประชาธิปัตย์ที่จะพิจารณาเขาไม้ประธานาธิบดี ก่อนจะชักชวนเขาให้วิ่งผู้ว่าการรัฐนิวเจอร์ซีย์ในปี 1910