กล้วยเป็นผลไม้ชนิดหนึ่งที่มีปริมาณโดปามีนสูงทั้งยังหาได้ง่ายและมีราคไม่สูงมาก โดปามีนเป็นสารเคมีมีประโยชน์ต่อร่างกายช่วยในเรื่องของการทำงานของระบบประสาท และถูกนำไปใช้ทางการแพทย์เพื่อรักษาโรคพาร์กินสัน การศึกษาการเปลี่ยนแปลงลักษณะทางกายภาพและปริมาณโดปามีน ของกล้วยน้ำว้าและกล้วยหอมทองที่เก็บรักษาที่อุณหภูมิ 14 และ 25 องศาเซลเซียส เพื่อวิเคราะห์ว่ากล้วยที่ระยะเวลาใดจะมีสารโดปามีนมากที่สุดและจะสามารถสังเกตได้อย่างไร ที่ระยะเวลาต่างกัน พบว่า ค่า L* และ b* มีแนวโน้มพิ่มขึ้น ค่า a* มีแนวโน้มลดลง ความแน่นเนื้อภายในและภายนอกของกล้วยน้ำว้าและกล้วยหอมทองที่เก็บรักษาที่อุณหภูมิ 14 และ 25 องศาเซลเซียส มีแนวโน้มลดลงเมื่อระยะการเก็บรักษานานขึ้น และในกล้วยหอมทองสามารถคงความแน่นเนื้อได้ดีกว่าในกล้วยน้ำว้า ในกล้วยน้ำว้าพบปริมาณโดปามีนสูงสุดเท่ากับ 118.26 mg•kg-1 ทั้ง 2 อุณหภูมิ กล้วยหอมทองพบปริมาณโดปามีนสูงสุดที่ 14 องศาเซลเซียส เท่ากับ 378.99 mg•kg-1 และที่ 25 องศาเซลเซียส เท่ากับ 87.99 mg•kg-1 อย่างไรก็ตาม แนวโน้มของกล้วยแต่ละชนิดเป็นไปในทางเดียวกัน คือ กล้วยน้ำว้าที่อุณหภูมิ 14 และ 25 องศาเซลเซียส ปริมาณโดปามีนจะลดลงเมื่อระยะเวลาการเก็บรักษานานขึ้น ในส่วนของกล้วยหอมทองปริมาณโดปามีนจะเพิ่มมากขึ้นเมื่อระยะเวลาการเก็บรักษานานขึ้น