1.ฝึกการพิมพ์ดีดภาษาอังกฤษ2.ฝึกการแ

1.ฝึกการพิมพ์ดีดภาษาอังกฤษ
2.ฝึกการแต่งประโยคเป็นภาษาอังกฤษ
3.ฝึกหาเรื่องมาคุย หาเรื่องมาเขียนเป็นภาษาอังกฤษ
การฝึกเช่นนี้ จะถือว่าเป็นการซ้อมพูดภาษาอังกฤษก็ได้ครับ

แต่เรื่องที่น่าเบื่อในการ chat กับหุ่นยนต์ก็คือ หุ่นยนต์ไม่ช่างพูด เราพิมพ์ 1 ครั้งเขาก็พิมพ์ตอบกลับมา 1 ครั้ง ไม่มากกว่านี้โดยเด็ดขาด ทำไปทำมาเราก็เลยเบื่อคุยและหมดเรื่องที่จะคุย และเลิกคุยไปเอง
แต่วันนี้ผมมาลองใหม่ โดยอยากจะแนะว่า แม้คนสร้างหุ่นยนต์เขาจะพยายามทำให้ robot มีปฏิกิริยาสนองกลับคล้าย ๆ คน แต่หุ่นยนต์มันก็เป็นแค่เครื่องจักรเท่านั้นแหละครับ เพราะฉะนั้น ขอให้ถือว่า robot เป็นเครื่องจักรตอบคำถามของเราโดยอัตโนมัติก็พอ และมันไม่มีความจำหรอกครับ มันตอบสนองเราเฉพาะคำถามปัจจุบันที่เราถาม โดยมันไม่ได้จดจำคำถามก่อนหน้านั้นที่เรา chat, เพราะฉะนั้นเมื่อเรา chat กับมัน (ใช้สรรพนาม “มัน” คงไม่เป็นไรนะครับ) เราอยากจะพิมพ์อะไรก็พิมพ์ไปเลย คำแนะนำพื้นฐานของผมก็คือ
1.พยายามฝึกใช้ประโยคที่ขึ้นต้นด้วย Question word คือ what when where who why how; และกริยาช่วยทั้งหลาย เช่น do does did will would shall should must may might have has had; และ verb to be คือ is am are was were สลับไปสลับมา เหมือนที่เราใช้ในการสนทนาจริง ๆ (ตอนท้ายบทความนี้มีลิงค์ให้ศึกษา) หาเรื่องอะไรก็ได้มาคุย ไม่ต้องสนใจว่า robot มันจะอยากคุยหรือไม่อยากคุย
2.นึกจะถามอะไรก็ถามไปเลยครับ ไม่ต้องสนใจความรู้สึกของหุ่นยนต์ จะกระโดดจากเรื่องนี้ ไปเรื่องนั้น ไปเรื่องโน้น ไปเรื่องนู้น ทำได้ตามใจชอบเลยครับ หุ่นยนต์มันไม่รู้สึกอะไรหรอกครับ เพราะมันลืมประโยคสนทนาที่ผ่านไปแล้วทุกประโยค
3.เพื่อเป็นการฝึกตัวเอง พยายามพิมพ์ spelling ให้ถูกต้อง, พยายามแต่งประโยคให้ถูกไวยากรณ์ และถึงแม้จะพิมพ์ช้าก็ไม่เป็นไร robot มันไม่รู้สึกอะไรหรอกครับ
4.ทุกประโยคที่เราพิมพ์ลงไป
-เราจะได้ความชำนาญในการฝึกแต่งประโยคภาษาอังกฤษ,
-ฝึกใช้ศัพท์, ฝึกเอาศัพท์เก่าที่เคยรู้มาใช้,
-ได้รู้ว่ามีศัพท์ใหม่อะไรบ้างที่เราควรรู้เพิ่มเติมเพื่อทำให้การพูดคุยไม่ติดขัด
และแม้ว่าคำตอบของ robot จะไม่ได้เรื่องไม่ได้ราว แต่ผมสังเกตว่า ประโยคที่ robot ตอบมักไม่ผิดหลักแกรมมาร์ ซึ่งแปลว่าเมื่อเราอ่าน เราก็จะได้จดจำสังเกตประโยคที่ถูกแกรมมาร์ไปด้วยโดยไม่รู้ตัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1.ฝึกการพิมพ์ดีดภาษาอังกฤษ2.ฝึกการแต่งประโยคเป็นภาษาอังกฤษ3.ฝึกหาเรื่องมาคุย หาเรื่องมาเขียนเป็นภาษาอังกฤษการฝึกเช่นนี้จะถือว่าเป็นการซ้อมพูดภาษาอังกฤษก็ได้ครับแต่เรื่องที่น่าเบื่อในการแชกับหุ่นยนต์ก็คือหุ่นยนต์ไม่ช่างพูดเราพิมพ์ 1 ครั้งเขาก็พิมพ์ตอบกลับมา 1 ครั้งไม่มากกว่านี้โดยเด็ดขาดทำไปทำมาเราก็เลยเบื่อคุยและหมดเรื่องที่จะคุยและเลิกคุยไปเองแต่วันนี้ผมมาลองใหม่โดยอยากจะแนะว่าแม้คนสร้างหุ่นยนต์เขาจะพยายามทำให้หุ่นยนต์มีปฏิกิริยาสนองกลับคล้ายๆ คนแต่หุ่นยนต์มันก็เป็นแค่เครื่องจักรเท่านั้นแหละครับเพราะฉะนั้นขอให้ถือว่าหุ่นยนต์เป็นเครื่องจักรตอบคำถามของเราโดยอัตโนมัติก็พอและมันไม่มีความจำหรอกครับมันตอบสนองเราเฉพาะคำถามปัจจุบันที่เราถามโดยมันไม่ได้จดจำคำถามก่อนหน้านั้นที่เราสนทนา เพราะฉะนั้นเมื่อเราแชกับมัน (ใช้สรรพนาม "มัน" คงไม่เป็นไรนะครับ) เราอยากจะพิมพ์อะไรก็พิมพ์ไปเลยคำแนะนำพื้นฐานของผมก็คือ1.พยายามฝึกใช้ประโยคที่ขึ้นต้นด้วย คำถามคือคำว่าเมื่อที่ใครทำไมอย่างไร และกริยาช่วยทั้งหลายเช่นไม่ได้จะจะจะจะอาจอาจต้องมี และกริยาจะ คือเป็นกำลังเป็นได้สลับไปสลับมาเหมือนที่เราใช้ในการสนทนาจริง (ตอนท้ายบทความนี้มีลิงค์ให้ศึกษา) ๆ หาเรื่องอะไรก็ได้มาคุยไม่ต้องสนใจว่าหุ่นยนต์มันจะอยากคุยหรือไม่อยากคุย2.นึกจะถามอะไรก็ถามไปเลยครับ ไม่ต้องสนใจความรู้สึกของหุ่นยนต์จะกระโดดจากเรื่องนี้ไปเรื่องนั้นไปเรื่องโน้นไปเรื่องนู้นทำได้ตามใจชอบเลยครับหุ่นยนต์มันไม่รู้สึกอะไรหรอกครับเพราะมันลืมประโยคสนทนาที่ผ่านไปแล้วทุกประโยค3.เพื่อเป็นการฝึกตัวเอง พยายามพิมพ์สะกดให้ถูกต้อง พยายามแต่งประโยคให้ถูกไวยากรณ์และถึงแม้จะพิมพ์ช้าก็ไม่เป็นไรหุ่นยนต์มันไม่รู้สึกอะไรหรอกครับ4.ทุกประโยคที่เราพิมพ์ลงไป-เราจะได้ความชำนาญในการฝึกแต่งประโยคภาษาอังกฤษ-ฝึกใช้ศัพท์ ฝึกเอาศัพท์เก่าที่เคยรู้มาใช้-ได้รู้ว่ามีศัพท์ใหม่อะไรบ้างที่เราควรรู้เพิ่มเติมเพื่อทำให้การพูดคุยไม่ติดขัดและแม้ว่าคำตอบของหุ่นยนต์จะไม่ได้เรื่องไม่ได้ราวแต่ผมสังเกตว่าประโยคที่หุ่นยนต์ตอบมักไม่ผิดหลักแกรมมาร์ซึ่งแปลว่าเมื่อเราอ่านเราก็จะได้จดจำสังเกตประโยคที่ถูกแกรมมาร์ไปด้วยโดยไม่รู้ตัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฝึกการพิมพ์ดีดภาษาอังกฤษ

1 . 2 . ฝึกการแต่งประโยคเป็นภาษาอังกฤษ
3

ฝึกหาเรื่องมาคุยหาเรื่องมาเขียนเป็นภาษาอังกฤษการฝึกเช่นนี้จะถือว่าเป็นการซ้อมพูดภาษาอังกฤษก็ได้ครับแต่เรื่องที่น่าเบื่อในการแชทกับหุ่นยนต์ก็คือหุ่นยนต์ไม่ช่างพูดเราพิมพ์ 1 ครั้งเขาก็พิมพ์ตอบกลับมา 1 ครั้งไม่มากกว่านี้โดยเด็ดขาดทำไปทำมาเราก็เลยเบื่อคุยและหมดเรื่องที่จะคุยและเลิกคุยไปเอง
แต่วันนี้ผมมาลองใหม่โดยอยากจะแนะว่าแม้คนสร้างหุ่นยนต์เขาจะพยายามทำให้หุ่นยนต์มีปฏิกิริยาสนองกลับคล้ายจะคนแต่หุ่นยนต์มันก็เป็นแค่เครื่องจักรเท่านั้นแหละครับเพราะฉะนั้นขอให้ถือว่าหุ่นยนต์และมันไม่มีความจำหรอกครับมันตอบสนองเราเฉพาะคำถามปัจจุบันที่เราถามโดยมันไม่ได้จดจำคำถามก่อนหน้านั้นที่เราแชทเพราะฉะนั้นเมื่อเราแชทกับมัน ( ใช้สรรพนาม " มัน " คงไม่เป็นไรนะครับ ) เราอยากจะพิมพ์อะไรก็พิมพ์ไปเลยคำแนะนำพื้นฐานของผมก็คือ
1 พยายามฝึกใช้ประโยคที่ขึ้นต้นด้วยคำถามคำความ อะไร เมื่อไหร่ ที่ไหน ใคร ทำไม อย่างไรและกริยาช่วยทั้งหลายเช่นทำไม่ทำก็จะควรจะต้องอาจต้องมี ;และกริยาเพื่อความเป็น คือเป็นสลับไปสลับมาเหมือนที่เราใช้ในการสนทนาจริงไม่มี ( ตอนท้ายบทความนี้มีลิงค์ให้ศึกษา ) หาเรื่องอะไรก็ได้มาคุยไม่ต้องสนใจว่าหุ่นยนต์มันจะอยากคุยหรือไม่อยากคุย
2