them dared to rob it from them.Many

them dared to rob it from them.

Many looked at Aunt Wang’s family with envy and longing. What would the taste of such fragrant meat be like?

Some of them were even resisting biting their tongue for food. They stared at the roasted meat that slowly disappeared, wishing the roasted meat had entered their stomachs.

They knew that being envious was pointless. Afterall, Aunt Wang’s family had always taken care of Yi Yun and Jiang Xiaorou.

Yi Yun swept the crowd with his eyes and picked out a few children, “You… You… You… come out.”

Saying that, Yi Yun leaped up eight feet to his mount and took out a few large food boxes before coming back down.

Inside the food box were ready made meals. Of course, they were not as exquisitely prepared like Zhou Xiaoke’s family, but it was more than ten times better than anything the Lian tribal clan could cook.

Yi Yun placed the box to the side and said to those children, “It’s yours. You don’t have to fight for it.”

Hearing this, the children were all excited and rushed forward with glee and opened the food box.

Poor and remote villages produce evil people, but most of the children were innocent.

But it was just the majority. The children Yi Yun picked were 70% girls. These children looked kind to Yi Yun.

The children grabbed and ate merrily.

As such, there were a few boys who turned envious. They realized that children were given privileges, allowing them to eat.

“Yi Yun, why can’t we eat?” A fifteen year old boy questioned Yi Yun. He was the village’s child boss. His grandfather was a tribal elder. Compounded with his strength, he would beat up anyone who did not pleased him. Hence, he established himself as boss among the children.

In the past, Yi Yun was also under his “jurisdiction”, and he had bullied Yi Yun more than once. In fact, all the honest children in the village had been bullied by him.

Against Yi Yun, this child was a little afraid, but the temptation of food was too great, so he couldn’t help but ask.

Yi Yun looked at him and sneered. How could he forget? Days ago, it was this boy who had led a bunch of children to lay siege on Jiang Xiaorou, throwing cow dung into his house.

Yi Yun had a very good memory. He remembered every boy that had threw cow dung. Yi Yun would not condone their evil actions because of their age. He remembered and those who had done evil had to be punished.

In this food distribution, Yi Yun had excluded all the children that had threw cow dung. Hence, the children Yi Yun had called out were 70% girls.

The boy felt nervous upon seeing Yi Yun’s silent sneer. But he had always been bold and was lawless in the village. The children had to worship him. Yi Yun from the past was not even qualified to hold his shoes; but now Yi Yun had become the master, making him extremely pissed.

But he knew he was no match against Yi Yun, so he could only endure.

The boy realized that the children that Yi Yun did not give food to were all his henchmen. This made him feel like Yi Yun had singled him out.

He endured and said, “Yi Yun, why are you singling me out? Why can everyone have food, but not me and my brothers?”

Yi Yun laughed upon hearing the boy’s words. Competing with a boy was meaningless, but… Yi Yun was a child himself, so what if he competed? Also, who said that children had the right to break the law? Who said there was no repercussions when a child breaks the law?

Many of the evil people in this world were not angels when they were young.

These people were bullies when young, gangsters when in their teens, criminals when grown up, frauds when old.

They were evil to the bone. It was right to love the young and respect the elderly but there was no reason to do so to these kinds of people.

Yi Yun looked as if he was looking at an idiot and said, “I brought the food. Who I want to give it to is up to me. Back then when you distributed rations, the distribution amount was determined by you. Now that I’m distributing the rations, who pleases me, I’ll give more. Those who don’t, I wouldn’t give them a single grain!”

Yi Yun’s words made it clear that he alone had the final say in the Lian tribal clan!

Yi Yun was not a merciful saint. In this world, there were people that no matter how good you were to them, they would think you could be bullied. They would not hesitate stabbing you when the opportunity arises.

Treating these kinds of people well when they ill-treated you would only be dumb. Yi Yun’s principles were whoever was good to him, he would remember it and return it multiple times. Those who had harmed him, he would demand everything back without missing a single one.

As for these children… so what if they were children. They were about fourteen-years-old, two years older than Yi Yun. Age was not an excuse. A person had be responsible for his actions!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พวกเขากล้าที่จะปล้นจากพวกเขาหลายคนมองที่ครอบครัวป้าวัง ด้วยความริษยาและความปรารถนา รสชาติของเนื้อหอมดังกล่าวจะเหมือนอะไรนอกจากนี้บางส่วนของพวกเขาแม้จะถูกต่อต้านกัดลิ้นของพวกเขาสำหรับอาหาร พวกเขาจ้องไปที่เนื้อย่างที่หายไปอย่างช้า ๆ ประสงค์เนื้อย่างได้ป้อนกระเพาะอาหารพวกเขารู้ว่า การอิจฉาอวกาศ สวย ครอบครัวป้าวังเสมอดูแลยียุนและเจียง Xiaorouยียุนกวาดฝูงชนกับตาของเขา และหยิบออกมากี่เด็ก "คุณ... คุณ... ...ออกมา "บอกว่า ยุนยี่ leaped ค่าแปดฟุตการเมาท์ของเขา และเอาออกกี่อาหารกล่องกลับมาลงภายในกล่องอาหารได้พร้อมทำอาหาร แน่นอน พวกเขาถูกไม่เป็นประณีตพร้อมครอบครัวโจว Xiaoke แต่มันก็มากกว่าสิบครั้งดีกว่าอะไรกองทัพชนเผ่าเลียนสามารถปรุงอาหารยียุนวางกล่องด้านข้าง และกล่าวถึงเด็ก "มันเป็นของคุณ คุณไม่มีการต่อสู้มัน"ได้ยินนี้ เด็กถูกทั้งตื่นเต้น และรีบวิ่งไปข้างหน้า ด้วยยินดี และเปิดกล่องอาหารหมู่บ้านยากจน และระยะไกลผลิตคนชั่วร้าย แต่ส่วนใหญ่ของเด็กที่ถูกผู้บริสุทธิ์แต่มันก็แค่ส่วนใหญ่ เด็กยุนยี่เบิกถูกหญิง 70% เด็กเหล่านี้ดูจะยียุนเด็กคว้า และกิน merrilyเช่นนี้ มีกี่ชายผู้เปิดอิจฉา พวกเขาตระหนักว่า เด็กที่ได้รับสิทธิพิเศษ ช่วยให้พวกเขากิน“Yi Yun, why can’t we eat?” A fifteen year old boy questioned Yi Yun. He was the village’s child boss. His grandfather was a tribal elder. Compounded with his strength, he would beat up anyone who did not pleased him. Hence, he established himself as boss among the children.In the past, Yi Yun was also under his “jurisdiction”, and he had bullied Yi Yun more than once. In fact, all the honest children in the village had been bullied by him.Against Yi Yun, this child was a little afraid, but the temptation of food was too great, so he couldn’t help but ask.Yi Yun looked at him and sneered. How could he forget? Days ago, it was this boy who had led a bunch of children to lay siege on Jiang Xiaorou, throwing cow dung into his house.Yi Yun had a very good memory. He remembered every boy that had threw cow dung. Yi Yun would not condone their evil actions because of their age. He remembered and those who had done evil had to be punished.In this food distribution, Yi Yun had excluded all the children that had threw cow dung. Hence, the children Yi Yun had called out were 70% girls.The boy felt nervous upon seeing Yi Yun’s silent sneer. But he had always been bold and was lawless in the village. The children had to worship him. Yi Yun from the past was not even qualified to hold his shoes; but now Yi Yun had become the master, making him extremely pissed.But he knew he was no match against Yi Yun, so he could only endure.เด็กรับรู้ว่า เด็กที่ยียุนที่ทำให้อาหารมีพัลลภของเขา นี้ทำให้เขารู้สึกว่ายียุนมี singled เขาเขาทน และกล่าว ว่า "ยียุน ทำไมมีคุณหนังฉัน ทำไมสามารถทุกคนมี อาหาร แต่ไม่ฉัน และพี่"ยียุนหัวเราะเมื่อได้ยินคำพูดของเด็ก แข่งขันกับเด็กมีความหมาย แต่... ยียุนเป็นเด็กตัวเอง ดังนั้นถ้าเขาแข่งขัน ยัง ที่กล่าวว่า เด็กมีสิทธิที่จะทำผิดกฎหมาย ใครว่า ก็ไม่กระทบเมื่อเด็กแบ่งกฎหมายหลายคนที่ชั่วร้ายในโลกนี้ไม่ได้เทวดาวัยเด็กคนเหล่านี้มีผู้กลั่นแกล้งเมื่อหนุ่ม อันธพาลเมื่ออยู่ในวัยรุ่นของพวกเขา อาชญากรเมื่อโตเต็มที่ หลอกลวงเมื่ออายุพวกเขาก็ร้ายไปถึงกระดูก ก็เหมาะกับหนุ่มรัก และเคารพผู้สูงอายุ แต่ก็ไม่มีเหตุผลทำให้คนต่าง ๆ เหล่านี้ยียุนดูเหมือนว่าเขากำลังมองงี่เง่า และกล่าว ว่า "ฉันนำอาหาร ใครต้องการเสนอให้เป็นถึงฉัน หลังจาก นั้นเมื่อคุณกระจายแนก กำหนดยอดเงินการกระจาย โดยคุณ ตอนนี้ที่เผยแพร่แนก ผู้พอใจฉัน ฉันจะให้เพิ่มเติม คนที่ไม่ ฉันจะไม่ให้เม็ดเดียว! "ยียุนคำที่ทำให้มันชัดเจนว่าเขาอยู่คนเดียวได้ชี้ขาดในกองทัพชนเผ่าเลียนยียุนไม่ใช่นักบุญเมตตา ในโลกนี้ ไม่มีคนว่า ไม่ว่าวิธีที่ดีที่คุณกำลังจะพวกเขา พวกเขาคิดว่า คุณอาจจะรังแก พวกเขาไม่ลังเลเลยร้ายคุณเมื่อมีโอกาสเกิดการรักษาต่าง ๆ เหล่านี้คนดีเมื่อพวกเขา ill-treated คุณเท่านั้นจะเป็นใบ้ ยียุนหลักถูกใครเสร็จกับเขา เขาจะจดจำ และกลับหลายครั้ง ผู้ที่ได้รับอันตรายเขา เขาจะต้องการทุกอย่างไม่หายไปเป็นหนึ่งเดียวกันเด็กเหล่านี้...ดังนั้นถ้าพวกเขาเป็นเด็ก ก็เกี่ยวกับสิบสี่ปีอายุ สองปีที่เก่ากว่ายียุน อายุไม่ใช่ข้ออ้าง คนที่ได้รับผิดชอบการกระทำของตน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขากล้าที่จะปล้นมันจากพวกเขา. หลายคนมองไปที่ครอบครัวป้าวังด้วยความอิจฉาและความปรารถนา สิ่งที่รสชาติของเนื้อหอมดังกล่าวจะเป็นอย่างไรบางคนถูกแม้กระทั่งต่อต้านกัดลิ้นของเขาสำหรับอาหาร พวกเขาจ้องที่เนื้อย่างที่ช้าหายอยากเนื้อย่างเข้ามาในท้องของพวกเขา. พวกเขารู้ว่าเป็นอิจฉาไม่มีจุดหมาย Afterall ครอบครัวป้าวังได้นำเสมอดูแลยี่หยุนและเจียง Xiaorou. ยี่ Yun กวาดฝูงชนด้วยตาของเขาและหยิบออกมาเด็กไม่กี่ "คุณ ... คุณ ... คุณ ... ออกมา." บอกว่ายี่หยุนกระโดดขึ้นแปด ฟุตถึงภูเขาของเขาและเอาออกไม่กี่กล่องอาหารขนาดใหญ่ก่อนที่จะกลับมาลง. ภายในกล่องอาหารที่เป็นอาหารสำเร็จรูป แน่นอนพวกเขาไม่ได้ถูกจัดทำอย่างประณีตเหมือนครอบครัวโจว Xiaoke แต่มันก็มากขึ้นกว่าสิบครั้งดีกว่าอะไรเหลียนตระกูลชนเผ่าสามารถปรุง. ยี่ Yun วางกล่องด้านข้างและพูดกับเด็กเหล่านั้นว่า "มันเป็นของคุณ คุณไม่จำเป็นที่จะต่อสู้กับมัน. " ได้ยินอย่างนี้แล้วเด็กมีความตื่นเต้นและรีบวิ่งไปข้างหน้าด้วยความยินดีและเปิดกล่องอาหารกล่อง. หมู่บ้านยากจนและห่างไกลผลิตคนชั่วร้าย แต่เด็กส่วนใหญ่เป็นผู้บริสุทธิ์. แต่มันก็เป็นเพียงแค่ ส่วนใหญ่. เด็กยี่ Yun หยิบมีสาว ๆ 70% เด็กเหล่านี้จะมองชนิดยี่หยุน. เด็กคว้าและกินอย่างสนุกสนาน. ดังกล่าวมีเด็ก ๆ ไม่กี่คนที่หันอิจฉา พวกเขาตระหนักว่าเด็กที่ได้รับสิทธิพิเศษในการช่วยให้พวกเขาที่จะกิน. "ยี่ยันต์ทำไมเราไม่สามารถกินหรือ?" สิบห้าปีเด็กอายุยี่ถามยุน เขาเป็นหมู่บ้านเจ้านายเด็ก ปู่ของเขาเป็นพี่เผ่า ประกอบกับความแข็งแกร่งของเขาเขาจะตีขึ้นทุกคนที่ไม่พอใจเขา ดังนั้นเขายอมรับว่าตัวเองเป็นเจ้านายในหมู่เด็ก. ในอดีต Yi หยุนก็ยังอยู่ภายใต้ "เขตอำนาจ" ของเขาและเขาได้รังแกยี่ Yun มากกว่าหนึ่งครั้ง ในความเป็นจริงทั้งหมดที่เด็กซื่อสัตย์ในหมู่บ้านที่ได้รับการรังแกโดยเขา. ป้องกันและปราบปรามการ Yi ยันต์เด็กคนนี้ก็กลัวเล็กน้อย แต่สิ่งล่อใจของอาหารมากเกินไปดังนั้นเขาจึงไม่สามารถช่วย แต่ถาม. ยี่หยุนมองไปที่เขา และ sneered วิธีการที่เขาสามารถลืม? วันที่ผ่านมาก็คือเด็กคนนี้ที่ได้นำพวงของเด็กที่จะล้อมเจียง Xiaorou โยนขี้วัวเข้าไปในบ้านของเขา. ยี่หยุนมีความทรงจำที่ดีมาก เขาจำได้ว่าเด็กที่มีการโยนขี้วัวทุก ยี่หยุนจะไม่เอาผิดการกระทำความชั่วร้ายของพวกเขาเพราะอายุของพวกเขา เขาจำและบรรดาผู้ที่กระทำชั่วต้องได้รับการลงโทษ. ในการกระจายอาหารนี้ยี่หยุนได้รับการยกเว้นเด็กทุกคนที่มีการโยนขี้วัว ดังนั้นเด็กยี่หยุนได้เรียกว่าออกมาเป็น 70% สาว ๆ . เด็กรู้สึกประสาทเมื่อเห็นเยาะเย้ยเงียบยี่หยุนของ แต่เขาเคยเป็นตัวหนาและไม่เคารพกฎหมายในหมู่บ้าน เด็กก็จะนมัสการพระองค์ ยี่หยุนจากที่ผ่านมาก็ไม่ได้เหมาะสมที่จะดำรงรองเท้าของเขา; แต่ตอนนี้ยี่หยุนได้กลายเป็นหลักทำให้เขาโกรธมาก. แต่เขารู้ว่าเขาก็ไม่ได้แข่งขันกับยี่ Yun ดังนั้นเขาเท่านั้นที่สามารถทน. เด็กตระหนักว่าเด็กที่ยี่หยุนไม่ได้ให้อาหารที่จะเป็นพรรคพวกของเขาทั้งหมด นี่เองที่ทำให้เขารู้สึกเหมือนยี่หยุนได้แยกเขาออก. เขาทนและกล่าวว่า "ยี่ Yun ทำไมคุณด่าฉันออก? ทำไมทุกคนสามารถมีอาหาร แต่ไม่ได้ฉันและพี่ชายของฉัน " ยี่ Yun หัวเราะเมื่อได้ยินคำพูดของเด็ก แข่งขันกับเด็กผู้ชายคนหนึ่งก็ไม่มีความหมาย แต่ ... Yi หยุนเป็นเด็กตัวเองดังนั้นสิ่งที่ถ้าเขาจะเข้าแข่งขัน? นอกจากนี้ที่บอกว่าเด็กมีสิทธิที่จะทำผิดกฎหมายหรือไม่ ใครบอกว่าไม่มีผลกระทบเมื่อเด็กแบ่งกฎหมายหรือไม่หลายคนที่ชั่วร้ายในโลกนี้ไม่ได้เทวดาเมื่อพวกเขาเป็นเด็ก. คนเหล่านี้เป็นคนพาลเมื่อหนุ่มคนร้ายเมื่ออยู่ในวัยรุ่นของพวกเขาอาชญากรเมื่อโตขึ้นทุจริตเมื่อเก่า . พวกเขาเป็นความชั่วร้ายกับกระดูก มันเป็นสิทธิที่จะรักหนุ่มสาวและเคารพผู้สูงอายุ แต่มีเหตุผลที่จะทำเพื่อคนประเภทนี้ไม่มี. ยี่ยุนดูราวกับว่าเขากำลังมองหาที่งี่เง่าและกล่าวว่า "เราได้นำอาหาร ใครที่ฉันอยากจะให้มันไปขึ้นอยู่กับผม กลับมาแล้วเมื่อคุณกระจายการปันส่วนปริมาณการจัดจำหน่ายถูกกำหนดโดยคุณ ตอนนี้ที่ผมกำลังกระจายการปันส่วนที่ประสงค์ฉันฉันจะให้มากขึ้น ผู้ที่ไม่ได้ฉันจะไม่ให้พวกเขามีเมล็ดเดียว! " คำพูดของยุนยี่ทำให้มันชัดเจนว่าเขาคนเดียวที่มีการพูดสุดท้ายในตระกูลชนเผ่าเหลียน! ยี่หยุนไม่ได้เป็นนักบุญเมตตา ในโลกนี้มีคนที่ไม่ว่าวิธีการที่ดีที่คุณมีให้กับพวกเขาพวกเขาจะคิดว่าคุณอาจจะรังแก พวกเขาจะไม่ลังเลที่แทงคุณเมื่อมีโอกาสเกิดขึ้น. การรักษาเหล่านี้ชนิดของคนดีเมื่อพวกเขาได้รับการปฏิบัติที่ไม่ดีคุณก็จะเป็นใบ้ หลักการยี่หยุนของถูกใครก็ตามที่เป็นสิ่งที่ดีกับเขาเขาจะจำได้และส่งกลับมาหลายครั้ง บรรดาผู้ที่ได้รับอันตรายเขาจะเรียกร้องให้ทุกอย่างกลับมาโดยไม่ต้องหายไปหนึ่งเดียว. สำหรับเด็กเหล่านี้ ... ดังนั้นสิ่งที่ถ้าพวกเขาเป็นเด็ก พวกเขาประมาณสิบสี่ปีเก่าสองปีเก่ากว่ายี่หยุน อายุไม่ได้เป็นข้ออ้าง มีคนรับผิดชอบต่อการกระทำของเขา!