sense, it was as if a breath of fre

sense, it was as if a breath of fresh air had descended on the city. People realized that maybe they didn’t need cars to survive in Los Angeles. This realization only strengthened the response to the need for public transportation in Los Angeles.
A year later, in 2012, the second closure was scheduled for another summer weekend. This time, there was little hullaballoo about the closure: the term “Carmageddon” had been just about forgotten. Instead, Angelenos seemed to welcome the respite from reliance on cars and traffic that the closure afforded them. More residents stayed in the city the second time the closure occurred, and a much more relaxed attitude was palpable: airlines did not offer hour‐ long lifts across the county, and helicopter tours were not advertised.
Perhaps residents’ experience with both years of closures will pave the way for more support for public transport and maybe even more transportation legislation. One thing is clear, though: Los Angeles is in dire need of a solution to its traffic problem. The sooner this fact is accepted, the sooner change will occur.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รู้สึก ก็เหมือนลมที่ได้สืบเชื้อสายจากซิตี้ คนรู้ทีว่าพวกเขาไม่ได้ต้องการรถยนต์เพื่อความอยู่รอดในลอสแองเจลิส สำนึกนี้เฉพาะความเข้มแข็งตอบสนองต้องการการขนส่งสาธารณะในลอสแองเจลิสปีต่อมา ใน 2012 ปิดสองถูกจัดกำหนดการสำหรับวันหยุดฤดูร้อนอีก เวลานี้ มี hullaballoo เล็กน้อยเกี่ยวกับการปิด: คำว่า "Carmageddon" ถูกเกือบลืม แทน Angelenos ดูเหมือนจะ ต้อนรับลูกค้าจากความเชื่อมั่นในรถยนต์และการจราจรที่นี่จะปิดพวกเขา เพิ่มเติมอาศัยอยู่ในเมืองครั้งที่สองที่เกิดการปิด และท่าทีที่ผ่อนคลายมากขึ้นเห็นได้ชัด: สายการบินไม่ได้ไม่มี hour‐ ลิฟท์ยาวข้ามเขต และไม่มีโฆษณาทัวร์เฮลิคอปเตอร์อาจอาศัยประสบการณ์ทั้งปีปิดจะถางทางสำหรับการสนับสนุนเพิ่มเติมสำหรับการขนส่งสาธารณะ และบางทีแม้แต่กฎหมายขนส่งเพิ่มเติม สิ่งหนึ่งคือชัดเจน แต่: ลอสแอนเจลิสอยู่ในต้องหายนะของการแก้ไขปัญหาการจราจร รักความจริงยอมรับ การเปลี่ยนแปลงเร็วจะเกิดขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความรู้สึกมันก็เหมือนกับว่าลมหายใจของอากาศบริสุทธิ์ได้ลงมาในเมือง คนตระหนักว่าพวกเขาอาจไม่จำเป็นต้องมีรถที่จะอยู่รอดใน Los Angeles ก่อให้เกิดความเข้มแข็งนี้จะตอบสนองความต้องการสำหรับการขนส่งสาธารณะใน Los Angeles.
หนึ่งปีต่อมาในปี 2012 ปิดที่สองถูกกำหนดให้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ในช่วงฤดูร้อนอีก เวลานี้มีเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับ Hullaballoo ปิด: คำว่า "Carmageddon" ได้รับเพียงเกี่ยวกับการลืม แต่ Angelenos ดูเหมือนจะต้อนรับการพักผ่อนจากการพึ่งพารถยนต์และการจราจรที่ปิด afforded พวกเขา ผู้อยู่อาศัยอื่น ๆ อยู่ในเมืองเป็นครั้งที่สองปิดที่เกิดขึ้นและมีทัศนคติที่ผ่อนคลายมากขึ้นเห็นได้ชัด: สายการบินที่ไม่ได้เสนอ hour- ลิฟท์ยาวข้ามเขตและเฮลิคอปเตอร์ถูกไม่ได้ลงโฆษณา.
ประสบการณ์บางทีที่อาศัยอยู่กับปีที่ผ่านมาทั้งสองของการปิด จะปูทางสำหรับการสนับสนุนเพิ่มเติมสำหรับการขนส่งสาธารณะและอาจออกกฎหมายการขนส่งมากขึ้น สิ่งหนึ่งที่ชัดเจนแม้ว่า: Los Angeles อยู่ในต้องหายนะของการแก้ปัญหาในการแก้ไขปัญหาการจราจรของ ไม่ช้าก็เร็วความจริงเรื่องนี้ได้รับการยอมรับการเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้นไม่ช้าก็เร็ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รู้สึกราวกับว่าลมหายใจของอากาศบริสุทธิ์ได้ลงมาบนเมือง คนตระหนักว่าพวกเขาอาจไม่ได้ต้องการรถเพื่อความอยู่รอดใน Los Angeles การรับรู้นี้เพียงเพิ่มการตอบสนองความต้องการด้านการขนส่งสาธารณะใน Los Angeles .
1 ปีต่อมา ในปี พ.ศ. 2555 ปิดที่สองมีนัดอีกวันหยุดฤดูร้อน ในครั้งนี้ มี hullaballoo น้อยเกี่ยวกับการปิด :คำว่า " Carmageddon " ได้แค่เรื่องลืม แทน angelenos ประจักษ์สู่การพักผ่อนจากการพึ่งพารถยนต์และการจราจรที่ปิดให้เขา ผู้อยู่อาศัยมากกว่าอยู่ในเมืองครั้งที่สองการเกิดขึ้น และทัศนคติที่ผ่อนคลายมากคือเห็นได้ชัด : สายการบินไม่ได้มีชั่วโมง‐ลิฟท์ยาวข้ามเขต และเฮลิคอปเตอร์ทัวร์ไม่ได้
โฆษณาประสบการณ์ บางทีชาวบ้านทั้งสองปีของการปิดจะปูทางสำหรับการสนับสนุนเพิ่มเติมสำหรับการขนส่งสาธารณะ และอาจจะมากกว่าการขนส่งกฎหมาย สิ่งหนึ่งที่เป็นที่ชัดเจนว่า : Los Angeles อยู่ในต้องหายนะของการแก้ไขปัญหาการจราจรของ ไม่ช้าก็เร็วความจริงนี้ได้รับการยอมรับ ยิ่งการเปลี่ยนแปลงจะเกิดขึ้น .