The Graduate is one of those movies

The Graduate is one of those movies that never turns out quite as gentle as it is in the memory. As the benchmark for every inter-generational relationship film since (and, quite probably, until eternity), it tends to live in the male public imagination largely as a reference point for cheeky forbidden fantasies regarding older women the world over. "Great!" you say to yourself, as a bloke, somehow remembering an alternative universe where seductive, alcoholic Mrs Robinson, played by Anne Bancroft and Dustin Hoffman's painfully nervous Ben do something that vaguely resembles fun, and then you actually watch it and wonder what on earth you were thinking.
It takes about three minutes – roughly the length of time it takes Hoffman to get down the moving walkway to Simon and Garfunkel's Sound of Silence and from the airport to the suffocating atmosphere of his graduation party, where he gets gradually trapped into a relationship with one of his parents' friends – to realise that The Graduate is actually a very nasty film, and a very, very funny one.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บัณฑิตเป็นหนึ่งในหนังเหล่านั้นที่ไม่เคยปรากฎค่อนข้างอ่อนโยนเป็นอยู่ในหน่วยความจำ ในฐานะที่เป็นมาตรฐานสำหรับทุกภาพยนตร์เรื่องความสัมพันธ์ระหว่าง generational ตั้งแต่ (และอาจจะค่อนข้างจนนิรันดร์) ก็มีแนวโน้มที่จะอาศัยอยู่ในจินตนาการของประชาชนชายส่วนใหญ่เป็นจุดอ้างอิงสำหรับจินตนาการของต้องห้ามหน้าด้านเกี่ยวกับผู้หญิงที่มีอายุมากกว่าทั่วโลก "Great!" คุณพูดกับตัวเองเป็นเจ้าหมออย่างใดจดจำจักรวาลทางเลือกที่มีเสน่ห์แอลกอฮอล์นางโรบินสันรับบทโดยแอนน์แบนครอฟและดัสตินฮอฟแมนเจ็บปวดประสาทเบนทำอะไรบางอย่างที่คล้ายสนุกแล้วคุณจริงดูมันและสงสัยว่าสิ่งที่อยู่ในแผ่นดินคุณ เป็นความคิด.
จะใช้เวลาประมาณสามนาที - ประมาณความยาวของเวลาที่ใช้ในฮอฟแมนที่จะได้ลงทางเลื่อนไซมอนและเสียง Garfunkel ของความเงียบและจากสนามบินไปกับบรรยากาศที่หอบของบุคคลที่สำเร็จการศึกษาของเขาที่เขาจะถูกขังอยู่ค่อยๆเป็น ความสัมพันธ์กับเพื่อนคนหนึ่งของพ่อแม่ของเขา - ที่จะตระหนักว่าบัณฑิตเป็นจริงเป็นภาพยนตร์ที่น่ารังเกียจมากและมากตลกมากคนหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาเป็นหนึ่งในหนังที่ไม่เคยเปิดออกค่อนข้างอ่อนโยนในขณะที่มันอยู่ในความทรงจำ เป็นมาตรฐานสำหรับทุกรุ่นตั้งแต่ความสัมพันธ์ระหว่างฟิล์ม ( และอาจจะค่อนข้าง จนชั่วนิรันดร์ ) ก็มีแนวโน้มที่จะอยู่ในจินตนาการสาธารณะชายส่วนใหญ่เป็นจุดอ้างอิงสำหรับทะเล้นห้ามจินตนาการเกี่ยวกับสตรีสูงอายุทั่วโลก . " " เยี่ยม ! เธอพูดกับตัวเอง เป็นผู้ชาย ,บางทีจำเป็นทางเลือกของจักรวาลที่ยั่วยวน แอลกอฮอล์คุณนายโรบินสัน , เล่นโดยแอนน์ แบนครอฟต์ และดัสติน ฮอฟแมนรอหน้าประสาทเบนทำอะไรที่ไม่ค่อยเหมือนสนุก แล้วคุณจริง ๆ ดูแล้วก็สงสัยว่า บนโลกนี้ คุณคิด
ใช้เวลาประมาณ 3 นาที ( ประมาณความยาวของเวลาที่ใช้ ฮอฟแมน ลงย้ายทางเดินไปยัง Simon and Garfunkel เป็นเสียงแห่งความเงียบ และ จากสนามบินไปหอบบรรยากาศของงานเลี้ยงจบการศึกษาของเขาที่เขาจะค่อย ๆติดอยู่ในความสัมพันธ์กับหนึ่งในเพื่อนของพ่อแม่ของเขาและตระหนักว่าจบจริง ๆ ภาพยนตร์ที่น่ารังเกียจมาก และมากตลกมาก
1