Abstract Introduction: Orthodontic

Abstract Introduction: Orthodontic bands cause periodontal inflammation. In theory, the use of a
buccal tube (bond) instead of a band should prevent or minimize periodontal changes because the
bonds are positioned away from the gingival margins.
Objective: The primary aim of this study was to investigate the periodontal status of orthodontic
bands compared with bonds in the first three months of orthodontic treatment.
Materials and methods: Twenty-four orthodontic patients (mean age = 12.6 years) were enrolled
in this Randomized Controlled Trial (RCT). Using the cross-mouth technique, bands and bonds
were used in opposite quadrants. Periodontal parameters including the presence or absence of
Bleeding On Probing (BOP) and Probing Depths (PDs) were taken at the start and three months
into treatment.
Results: Bands caused a statistically significant change in the Bleeding On Probing (BOP)
(P = 0.001 and 0.021) and bonds displayed a statistically insignificant change in the Bleeding On
Probing (BOP) (P = 0.125 and 1.00) for the upper and lower arch. The difference in Probing
Depths (PDs) between bands and bonds was also statistically significant (P = 0.001).
Conclusion: Molar bands are associated with greater periodontal inflammation compared with
molar bonds in the first three months of fixed orthodontic treatment.
1. Introduction
The effects of using orthodontic bands or orthodontic bonded
attachments on periodontal disease have been investigated.
Gingival inflammation and hyperplasia may occur quickly
after the placement of a fixed appliance such as orthodontic
bands (Baer and Cocarro, 1964; Zachrisson and Zachrisson,1971; Kloehn and Pfeifer, 1974; Sandere, 1999; Naranjo et al.,
2006), and the development of these problems appears to occur
more frequently in interproximal sites and more commonly in
posterior teeth compared with anterior teeth (Zachrisson,
1976).
Four possible reasons may cause this phenomenon
(increase in the gingival inflammation associated with
orthodontic bands) (Atack et al., 1996). First, orthodontic
bands mechanically irritate gingival tissues. Second, chemical
irritation may occur due to the cement used to retain the band,
which is in close proximity to the gingival tissues. Third, a
greater risk of food impaction and hence posterior gingival
and periodontal irritation may occur. Finally, patients may
have a tendency to clean their anterior teeth more effectively
than their posterior teeth.
A trial (Boyd and Baumrind, 1992) assessed the difference
between banded and bonded teeth regarding plaque accumulation,
gingival inflammation and loss of attachment. In this trial,
no significant differences were observed in gingival
inflammation between maxillary and mandibular banded and
bonded teeth during the pre-treatment phase. However, during
the course of the treatment, both maxillary and mandibular
banded teeth showed significantly greater plaque accumulation
and gingival inflammation than the bonded molars. In addition,
three months after the removal of the fixed appliance,
the banded maxillary molars continued to show greater levels
of gingival inflammation and loss of attachment compared
with the bonded molars.
Researchers have also investigated supra- and subgingival
plaque associated with bands in more detail. An early study
(Diamanti-Kipioti et al., 1987) evaluated the changes occurring
in the subgingival microflora in children following the
placement of orthodontic bands. The samples were collected
from subgingival plaque, and the patients were followed up
for a period of four months. The results showed an increase
in the percentage of black-pigmented Bacteroides in these
children.
Another study (Huser et al., 1990) conducted a clinical
trial in which the clinical and microbiological parameters of
the test sites where the orthodontic bands were fitted were
compared with the control sites where no bands were fitted.
The authors showed that an increase in the percentage of
spirochetes, motile rods, filaments and fusiform occurred in
the group with the bands compared with the group with no
bands. An impressive three-year longitudinal study using
specific culture methods demonstrated that young orthodontic
patients harbor Actinobacillus actinomycetemcomitans to a
significantly greater extent than matched controls
(Paolantonio et al., 1997).
Overall, the added advantages of using bonds and not
bands are as follows: (1) maintaining a large stock of various
sized bands is unnecessary; (2) a separation appointment is
not needed and (3) the extensive pain associated with the
separation visit does not occur (Ngan et al., 1994). Therefore,
every effort should be made to prevent or at least reduce these
potential treatment effects of bands, especially in medically
compromised individuals (Burden et al., 2001 and National
Institute for Health and Clinical Excellence, 2013). Therefore,
the aim of this study was to compare the changes in the clinical
periodontal parameters associated with banding and bonding
teeth during orthodontic treatment.
2. Materials and methods
The North Somerset and South Bristol Research Ethics Committee
in the UK granted ethics committee approval for the
present study. Twenty-four consecutive patients, 12 females
and 12 males, aged 11–14 years [Mean (SD) age = 12.6
± 1.01 years] about to begin orthodontic treatment with fixed
appliances were included in the study. The age group was chosen
to obtain a homogenous sample of patients likely to have
similar oral hygiene practice and no potential age-related differences
in oral flora.
Exclusion criteria included patients requiring arch expansion
or distalization of molars with auxiliary appliances
because these additional appliances may interfere with oral
hygiene practices. Furthermore, patients with systemic diseases
and patients on antibiotics for less than three months before
the start of treatment were excluded to not disturb the oral flora,
which may influence the results.
The selected participants and their parents were provided
information about the study, and informed consent was
obtained. This study was a cross mouth controlled clinical trial,
and the randomization was performed using a random
number table and sealed envelopes (Fig. 1). This randomization
permitted the assignment of molar bands and bonded
molar tubes to opposing contra-lateral quadrants of the mouth
(Fig. 2); therefore, in this cross-quadrant design, each patient
was his/her own control. Clinical assessment of periodontal
health, including the presence or absence of Bleeding On Probing
(BOP, Lang et al., 1986) and Probing Depth (PD) measurements
using UNC15 Probe (Hu-Friedy, Chicago, IL, USA),
Figure 1 A diagram showing the random number table and a
system of sealed envelopes to ensure the randomisation process in
this cross mouth trial.
Figure 2 Clinical photographs of one of the subjects illustrating the assignment of molar bands and bonded molar tubes to opposing
contra-lateral quadrants of the mouth. At the start of treatment, T0 (Top) and three months into treatment, T3 (Bottom).
was taken at the start of treatment (T0) and three months into
treatment (T3) (Kalkwarf et al., 1986). PDs were recorded to
the total sulcus depth at two points (mesial and distal) on
the buccal surface of the molars using the interproximal technique.
The two buccal measurements from each tooth were
added to provide a total value.
3. Results
3.1. BOP
A statistically significant increase in the BOP between T0 and T3 for
bands was observed, and a slight but not statistically significant reduction
in BOP for bonds from T0 to T3 was detected (Table 1). The
changes in BOP in the lower arch were similar to the upper arch
(Table 2). The bands showed a significant increase in BOP from the
start of treatment to three months into treatment. The bond values
in the lower arch were very similar at T0 and T3, and the change
was not statistically significant. In summary, bands were associated
with an increase in BOP in both the upper and lower arches in the first
three months of treatment; however, in comparing bonds to bands, no
statistically significant difference was observed.
3.2. PDs
A statistically significant increase was observed in the mean PD values
in banded teeth between the start of treatment and three months into
treatment (Table 3). The difference in the PD in bonded teeth at the
start of treatment compared with three months into treatment was
not statistically significant; however, the difference in the means
between the banded/bonded molars was statistically significant.
4. Discussion
Plaque retention surrounding orthodontic appliances leads to
enamel decalcification and periodontal disease (Davies et al.,
1991); therefore, the employment of mechanics that facilitate
oral hygiene measures performed by the patients to reduce plaque
accumulation is important. In this study and in agreement
with several previous clinical trials (Zachrisson, 1976; Boyd
Figure 2 Clinical photographs of one of the subjects illustrating the assignment of molar bands and bonded molar tubes to opposing
contra-lateral quadrants of the mouth. At the start of treatment, T0 (Top) and three months into treatment, T3 (Bottom).
Table 1 BOP of banded and bonded molars for the upper
arch at the start of treatment (T0) and at three months into
treatment (T3).
Time Percentage Number McNemar P value
Bands T0 12.5 3 0.001
T3 83.3 20
Bonds T0 12.5 3 0.125
T3 4.2 1
Table 3 Mean and 95% confidence intervals of the mean
change in total buccal probing depth per patient on molar teeth
with bands at (T0) and (T3).
Mean change 95% CI t P
Probing depths on bands at
(T3) to (T0)
1.61 0.593 2.62 3.28 0.003
Probing depths on bonds at
(T3) to (T0)
0.478 0.461 1.41 1.05 0.302
Difference in probing depths
Bands vs. Bonds
1.31 0.95 3.21 3.83 0.001
Table 2 BOP for banded and bonded molars for the lower
arch at (T0) and (T3).
Time Percentage Number McNemar P value
Bands T0 16.7 4 0.021
T3 50 12
Bonds T0 16.7 4 1.00
T3 20.8

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำบทคัดย่อ: เดย์วงทำให้เกิดโรคเหงือกอักเสบ ในทางทฤษฎี การใช้เป็นหลอด buccal (บอนด์) แทนวงควรป้องกัน หรือลดโรคเหงือกเปลี่ยนแปลงเนื่องจากการพันธบัตรถูกวางจากขอบ gingivalวัตถุประสงค์: จุดมุ่งหมายหลักของการศึกษานี้คือการ ตรวจสอบสถานะโรคเหงือกของเดย์วงเมื่อเทียบกับพันธบัตรในสามเดือนแรกของอุปกรณ์วัสดุและวิธีการ: ผู้ป่วยเดย์ยี่สิบสี่ (หมายถึง อายุ = 12.6 ปี) ถูกลงทะเบียนในนี้ Randomized ควบคุมทดลอง (RCT) ใช้เทคนิคข้ามปาก วง และพันธบัตรถูกใช้ใน quadrants ตรงข้าม โรคเหงือกพารามิเตอร์รวมทั้งสถานะการขาดงานของเลือดออกในอาศัย (bop ที่มีระดับ) และอาศัยความลึก (PDs) ที่ถ่ายที่เริ่มต้นและสามเดือนในการรักษาผลลัพธ์: วงเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในการเลือดบนอาศัย (bop ที่มีระดับ)(P = 0.001 และ 0.021) และพันธบัตรแสดงการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญทางสถิติในการเลือดอาศัย (bop ที่มีระดับ) (P = 0.125 และ 1.00) สำหรับประตูบน และล่าง ความแตกต่างของ Probingยังมีความลึก (PDs) ระหว่างวงดนตรีและพันธบัตรอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P = 0.001)สรุป: สบวงมีเกี่ยวข้องกับโรคเหงือกอักเสบมากกว่าที่เปรียบเทียบกับพันธบัตรสบในสามเดือนแรกของการรักษาถาวรเดย์1. บทนำผลของการใช้วงเดย์ หรือถูกผูกมัดเดย์ตรวจสอบสิ่งที่แนบในโรคโรคเหงือกได้การเจริญเกินและ gingival อักเสบอาจเกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็วหลังจากการวางอุปกรณ์ถาวรเช่นเดย์วง (รัซเซลเบเออร์และ Cocarro, 1964 Zachrisson และ Zachrisson, 1971 Kloehn และ Pfeifer, 1974 Sandere, 1999 Naranjo et al.,2006), และการพัฒนาของปัญหาเหล่านี้ปรากฏเกิดขึ้นบ่อยในเว็บไซต์ interproximal และอื่น ๆ โดยทั่วไปในเปรียบเทียบกับฟันแอนทีเรียร์ (Zachrisson ฟันหลัง1976)ประการที่สี่อาจทำให้เกิดปรากฏการณ์นี้(เพิ่มขึ้นเกี่ยวข้องกับการอักเสบ gingivalวงเดย์) (Atack et al., 1996) แรก เดย์วงระคายเคืองเนื้อเยื่อ gingival กลไก สอง เคมีระคายเคืองอาจเกิดขึ้นเนื่องจากปูนซีเมนต์ที่ใช้ในการรักษาวงซึ่งอยู่ใกล้กับเนื้อเยื่อ gingival สาม การค่าความเสี่ยง ของอาหาร impaction และหลังดังนั้น gingivalและโรคเหงือกระคายเคืองอาจเกิดขึ้น สุดท้าย ผู้ป่วยอาจมีแนวโน้มที่จะทำความสะอาดฟันแอนทีเรียร์ของตนได้อย่างมีประสิทธิภาพกว่าฟันหลังของพวกเขาทดลอง (Boyd และ Baumrind, 1992) ประเมินความแตกต่างระหว่างแถบ และถูกผูกมัดฟันเกี่ยวกับหินปูนสะสมgingival อักเสบและสูญเสียของสิ่งที่แนบ ในการทดลองไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญสุภัค gingivalแถบอักเสบระหว่าง maxillary และข้อต่อขากรรไกร และฟันที่ผูกระหว่างขั้นตอนการรักษาก่อน อย่างไรก็ตาม ในระหว่างหลักสูตรการรักษา ข้อต่อขากรรไกร และ maxillaryฟันแถบที่แสดงให้เห็นว่าการสะสมหินปูนมากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญและอักเสบ gingival กว่า molars ผูก นอกจากนี้สามเดือนหลังจากการกำจัดอุปกรณ์ถาวรต่อ molars maxillary แถบแสดงระดับค่าgingival อักเสบและสูญเสียเปรียบเทียบสิ่งที่แนบมามี molars ผูกนักวิจัยได้ตรวจสอบยัง supra- และ subgingivalหินปูนที่เกี่ยวข้องกับวงการรายละเอียดเพิ่มเติม การศึกษาต้น(Diamanti Kipioti et al., 1987) ประเมินการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นใน microflora subgingival ในเด็กตามตำแหน่งของวงเดย์ ตัวอย่างถูกเก็บรวบรวมจากหินปูน subgingival และมีติดตามผู้ป่วยสำหรับรอบระยะเวลาสี่เดือน ผลลัพธ์ที่แสดงให้เห็นว่าการเพิ่มขึ้นเปอร์เซ็นต์ของ Bacteroides หมึกดำในเหล่านี้เด็กศึกษาอื่น (Huser และ al., 1990) ดำเนินการคลินิกทดลองที่พารามิเตอร์ทางคลินิก และทางจุลชีววิทยาของการทดสอบที่มีการติดตั้งวงเดย์ถูกเมื่อเทียบกับอเมริกาควบคุมวงไม่ได้ติดตั้งที่ผู้เขียนพบว่าการเพิ่มเปอร์เซ็นต์ของspirochetes ก้าน motile, filaments และ fusiform เกิดในกับวงดนตรีที่เปรียบเทียบกับกลุ่มที่ไม่มีวงการ ใช้การศึกษาระยะยาว 3 ปีประทับใจแสดงวัฒนธรรมเฉพาะวิธีที่หนุ่มเดย์ผู้ป่วยท่า actinomycetemcomitans Actinobacillus เพื่อเป็นอย่างมีนัยสำคัญมากเท่ากว่าตัวควบคุมที่ตรงกัน(Paolantonio et al., 1997)โดยรวม ข้อดีของการใช้พันธบัตรเพิ่ม และไม่วงมีดังนี้: (1) รักษาคลังใหญ่ต่าง ๆวงขนาดใหญ่มีความจำเป็น (2) การนัดหมายแยกเป็นไม่จำเป็น และ (3) เจ็บปวดมากมายเกี่ยวข้องกับการแยกไปเกิด (งานร้อยเอ็ด al., 1994) ดังนั้นมาตรการที่ควรใช้เพื่อป้องกัน หรือลดน้อย เหล่านี้ผลการรักษาเป็นไปได้ของวง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในทางการแพทย์โจมตีบุคคล (ภาระและ al., 2001 และชาติสถาบันสุขภาพและความเป็นเลิศทางคลินิก 2013) ดังนั้นจุดมุ่งหมายของการศึกษานี้เป็นการ เปรียบเทียบการเปลี่ยนแปลงในในทางคลินิกพารามิเตอร์ที่เกี่ยวข้อง กับแถบยึดติดโรคเหงือกฟันระหว่างอุปกรณ์2. วัสดุและวิธีการโรงเหนือและคณะกรรมการจริยธรรมวิจัยใต้บริในสหราชอาณาจักรให้จรรยาบรรณคณะกรรมการอนุมัติการการศึกษาปัจจุบัน ๒๔ ผู้ป่วยต่อเนื่อง หญิง 12และ ชาย 12 อายุ 11 – 14 ปี [อายุหมายความว่า (SD) = 12.6± 1.01 ปี] จะเริ่มต้นรักษาเดย์กับถาวรเครื่องใช้ไฟฟ้าถูกรวมในการศึกษา กลุ่มอายุที่เลือกรับผู้ป่วยน่าจะมีตัวอย่างให้ปฏิบัติอนามัยช่องปากที่คล้ายกันและไม่มีศักยภาพที่เกี่ยวข้องกับอายุความแตกต่างในพืชปากแยกเกณฑ์รวมผู้ป่วยที่ต้องการขยายซุ้มประตูหรือ distalization molars ด้วยอุปกรณ์เสริมเนื่องจากเครื่องใช้เหล่านี้เพิ่มเติมอาจส่งผลต่อช่องปากปฏิบัติสุขอนามัย นอกจากนี้ ผู้ป่วยที่ มีโรคระบบและผู้ป่วยในยาปฏิชีวนะน้อยกว่าสามเดือนก่อนเริ่มต้นการรักษาได้ถูกแยกออกเพื่อไม่รบกวนพืชปากซึ่งอาจมีผลต่อผลลัพธ์ให้ผู้เรียนเลือกและพ่อข้อมูลเกี่ยวกับการศึกษา และแจ้งความยินยอมรับ ศึกษานี้ได้ทดลองทางคลินิก ควบคุมปากไขว้และทำ randomization ที่ใช้การสุ่มหมายเลขตารางและปิดผนึกซอง (Fig. 1) Randomization นี้อนุญาตการกำหนดวงสบ และถูกผูกมัดท่อสบ quadrants ตรงข้ามกับด้านข้างของปากของฝ่ายตรงข้าม(Fig. 2); ดังนั้น ในควอดร้อนท์ข้ามออกแบบนี้ ผู้ป่วยแต่ละเขา/เธอควบคุมตัวเองได้ การประเมินผลทางคลินิกของโรคเหงือกสุขภาพ การรวมตัวหรือมีเลือดออกในอาศัย(Bop ที่มีระดับ ลัง et al., 1986) และวัดความลึกที่อาศัย (ปอนด์)ใช้โพรบ UNC15 (Hu Friedy ชิคาโก IL สหรัฐอเมริกา),รูปที่ 1 ไดอะแกรมแสดงตารางเลขสุ่ม และการระบบของซองปิดผนึกเพื่อให้กระบวนการ randomisation ในทดลองระหว่างปากรูปที่ 2 ภาพถ่ายทางคลินิกของเรื่องการแสดงของวงสบและท่อสบอนด์ของฝ่ายตรงข้ามquadrants ตรงข้ามกับด้านข้างของปาก เมื่อเริ่มต้นรักษา T0 (บน) และ 3 เดือนรักษา T3 (ล่าง)ถูกนำมาที่จุดเริ่มต้นของการรักษา (T0) และสามเดือนรักษา (T3) (Kalkwarf et al., 1986) ได้รับการบันทึก PDsความลึกร่องรวมที่สองจุด (mesial และกระดูก) บนผิว buccal molars ใช้เทคนิค interproximalวัด buccal สองจากฟันแต่ละเพิ่มให้ค่าผลรวม3. ผลลัพธ์3.1. BOP ที่มีระดับการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติใน bop ที่มีระดับระหว่าง T0 และ T3 สำหรับวงได้ สังเกต และ ได้เล็กน้อย แต่อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติไม่ลดใน bop ที่มีระดับสำหรับพันธบัตรจาก T0 ไป T3 (ตาราง 1) พบ ที่เปลี่ยนแปลงใน bop ที่มีระดับต่ำกว่าโค้งขึ้นคล้ายกับโค้งด้านบน(ตารางที่ 2) วงดนตรีที่แสดงให้เห็นว่าการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญใน bop ที่มีระดับจากการเริ่มต้นการรักษาถึงสามเดือนในการรักษา ค่าตราสารหนี้ในโค้งล่างก็คล้ายที่ T0 และ T3 และการเปลี่ยนแปลงไม่ใช่อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ในสรุป วงเกี่ยวข้องด้วยการเพิ่มใน bop ที่มีระดับทั้งตัวบน และล่างอาร์เชสในครั้งแรกสามเดือนของการรักษา อย่างไรก็ตาม ในการเปรียบเทียบพันธบัตรเพื่อวง ไม่ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติถูกตรวจสอบ3.2. PDsการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติถูกสังเกตค่า PD เฉลี่ยในแถบฟันระหว่างการเริ่มต้นของการรักษาและสามเดือนการรักษา (ตาราง 3) ความแตกต่างของ PD ในฟันถูกผูกมัดในการเริ่มรักษาเมื่อเทียบกับ 3 เดือนในการรักษาได้ไม่ทางสถิติอย่างมีนัยสำคัญ อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างในวิธีการระหว่าง molars แถบ/ถูกผูกมัดได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ4. สนทนาหินปูนคงรอบเครื่องใช้เดย์ที่นำไปสู่เคลือบ decalcification และโรคเหงือกโรค (เดวีส์ et al.,1991); ดังนั้น การจ้างงานของกลไกที่อำนวยความสะดวกมาตรการสุขอนามัยช่องปากโดยผู้ป่วยเพื่อลดหินปูนสะสมเป็นสำคัญ ในการศึกษานี้ และตกลงมีการทดลองทางคลินิกหลายก่อนหน้านี้ (Zachrisson, 1976 Boydรูปที่ 2 ภาพถ่ายทางคลินิกของเรื่องการแสดงของวงสบและท่อสบอนด์ของฝ่ายตรงข้ามquadrants ตรงข้ามกับด้านข้างของปาก เมื่อเริ่มต้นรักษา T0 (บน) และ 3 เดือนรักษา T3 (ล่าง)ตารางที่ 1 bop ที่มีระดับของแถบ และผูก molars สำหรับบนโค้ง ที่เริ่มต้นของการรักษา (T0) และ ใน เดือนสามการรักษา (T3)ค่า P McNemar จำนวนเปอร์เซ็นต์ของเวลาวง T0 12.5 3 0.001T3 83.3 20ขายหุ้นกู้ T0 12.5 3 0.125T3 4.2 1ตาราง 3 ค่าเฉลี่ยและ 95% ช่วงความเชื่อมั่นของค่าเฉลี่ยการเปลี่ยนแปลงรวม buccal อาศัยความลึกต่อผู้ป่วยในการสบฟันกับวงที่ (T0) และ (T3)หมายถึง การเปลี่ยนแปลง 95% CI t Pโดยอาศัยความลึกบนวงที่(T3) เพื่อ (T0)1.61 0.593 2.62 3.28 0.003โดยอาศัยความลึกบนพันธบัตรที่(T3) เพื่อ (T0)0.478 0.461 1.41 1.05 0.302ความแตกต่างในความลึกโดยอาศัยวงเทียบกับพันธบัตร1.31 0.95 3.21 3.83 0.001ตารางที่ 2 bop ที่มีระดับสำหรับ molars แถบ และถูกผูกมัดในด้านล่างซุ้มประตูที่ (T0) และ (T3)ค่า P McNemar จำนวนเปอร์เซ็นต์ของเวลาวง T0 16.7 4 0.021T3 50 12ขายหุ้นกู้ T0 16.7 4 1.00T3 20.8

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำบทคัดย่อ: วงดนตรีที่จัดฟันทำให้เกิดการอักเสบปริทันต์ ในทางทฤษฎีการใช้เป็นหลอดแก้ม (พันธบัตร) แทนของวงดนตรีควรป้องกันหรือลดการเปลี่ยนแปลงปริทันต์เพราะพันธบัตรอยู่ในตำแหน่งที่ห่างจากอัตรากำไรขั้นต้นเหงือก. วัตถุประสงค์จุดมุ่งหมายหลักของการศึกษาครั้งนี้คือการตรวจสอบสถานะปริทันต์ของทันตกรรมจัดฟันวงดนตรีเมื่อเทียบกับพันธบัตรในช่วงสามเดือนแรกของการรักษาทันตกรรมจัดฟัน. วัสดุและวิธีการ: ยี่สิบสี่ผู้ป่วยทันตกรรมจัดฟัน (อายุเฉลี่ย = 12.6 ปี) ได้รับการคัดเลือกในครั้งนี้ทดลองแบบสุ่มควบคุม(RCT) โดยใช้เทคนิคข้ามปากวงดนตรีและพันธบัตรที่ใช้ในแนวทางที่ตรงข้าม พารามิเตอร์ปริทันต์รวมทั้งมีหรือไม่มีเลือดออกในการ probe (BOP) และการ probe ลึก (PDs) ถูกนำมาที่จุดเริ่มต้นและสามเดือนในการรักษา. ผลการศึกษา: วงดนตรีที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในเลือดเมื่อวันที่การ probe (BOP) (P = 0.001 และ 0.021) และพันธบัตรแสดงการเปลี่ยนแปลงที่ไม่มีนัยสำคัญทางสถิติในเลือดเมื่อวันที่การprobe (BOP) (p = 0.125 และ 1.00) สำหรับโค้งบนและล่าง ความแตกต่างในการ probe ลึก (PDs) ระหว่างวงดนตรีและพันธบัตรยังเป็นนัยสำคัญทางสถิติ (p = 0.001). สรุป: วงดนตรีที่กรามที่เกี่ยวข้องกับการอักเสบปริทันต์มากขึ้นเมื่อเทียบกับ. พันธบัตรกรามในช่วงสามเดือนแรกของการรักษาทันตกรรมจัดฟันคงที่1 บทนำผลกระทบของการใช้วงดนตรีที่จัดฟันหรือผูกมัดทันตกรรมจัดฟันสิ่งที่แนบมาในโรคปริทันต์ได้รับการตรวจสอบ. อักเสบเหงือกและโรคที่อาจเกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็วหลังจากที่ตำแหน่งของเครื่องใช้ไฟฟ้าที่ได้รับการแก้ไขเช่นการจัดฟันวงดนตรี(เยอร์และ Cocarro 1964; Zachrisson และ Zachrisson 1971; Kloehn และ Pfeifer 1974; Sandere 1999. Naranjo, et al, 2006) และการพัฒนาของปัญหาเหล่านี้ดูเหมือนจะเกิดขึ้นบ่อยครั้งมากขึ้นในเว็บไซต์interproximal และอื่น ๆ ทั่วไปในฟันหลังเมื่อเทียบกับฟันหน้า(Zachrisson, 1976). สี่เหตุผลที่เป็นไปได้ อาจก่อให้เกิดปรากฏการณ์นี้(เพิ่มขึ้นในเหงือกอักเสบที่เกี่ยวข้องกับวงดนตรีที่จัดฟัน) (Atack et al., 1996) ครั้งแรกที่จัดฟันวงดนตรีที่กลระคายเคืองเนื้อเยื่อเหงือก ประการที่สองสารเคมีที่ระคายเคืองอาจเกิดขึ้นเนื่องจากซีเมนต์ที่ใช้ในการรักษาวงซึ่งอยู่ในบริเวณใกล้เคียงกับเนื้อเยื่อเหงือก ประการที่สามความเสี่ยงที่มากขึ้นของ impaction อาหารและด้วยเหตุนี้หลังเหงือกและการระคายเคืองปริทันต์อาจเกิดขึ้น ในที่สุดผู้ป่วยอาจมีแนวโน้มที่จะทำความสะอาดฟันหน้าของพวกเขาอย่างมีประสิทธิภาพกว่าฟันหลังของพวกเขา. ทดลองใช้ (บอยด์และ Baumrind, 1992) การประเมินความแตกต่างระหว่างสีฟันและถูกผูกมัดเกี่ยวกับการสะสมคราบจุลินทรีย์อักเสบเหงือกและการสูญเสียของสิ่งที่แนบ ในการทดลองนี้ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในเหงือกอักเสบระหว่างขากรรไกรบนและล่างรวมตัวและฟันถูกผูกมัดในระหว่างขั้นตอนการรักษาก่อน อย่างไรก็ตามในระหว่างหลักสูตรของการรักษาทั้งขากรรไกรบนและขากรรไกรล่างฟันแถบแสดงให้เห็นว่าการสะสมคราบจุลินทรีย์มากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญและการอักเสบเหงือกฟันกรามกว่าถูกผูกมัด นอกจากนี้สามเดือนหลังจากการกำจัดของเครื่องใช้ไฟฟ้าคงที่, แคลเซียม maxillary สียังคงแสดงระดับสูงของการอักเสบเหงือกและการสูญเสียของสิ่งที่แนบเมื่อเทียบกับฟันกรามผูกมัด. นักวิจัยได้ตรวจสอบและยัง supra- subgingival คราบจุลินทรีย์ที่เกี่ยวข้องกับวงดนตรีในรายละเอียดเพิ่มเติม . การศึกษาต้น(Diamanti-Kipioti et al., 1987) การประเมินผลการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในจุลินทรีย์subgingival ในเด็กต่อไปนี้ตำแหน่งของวงดนตรีที่จัดฟัน กลุ่มตัวอย่างที่เก็บรวบรวมจากคราบจุลินทรีย์ subgingival และผู้ป่วยได้รับการติดตามเป็นระยะเวลาสี่เดือน ผลการศึกษาพบการเพิ่มขึ้นในอัตราร้อยละของ Bacteroides ดำเม็ดสีในเหล่านี้เด็ก. การศึกษาอื่น (Huser et al., 1990) ดำเนินการคลินิกทดลองซึ่งพารามิเตอร์ทางคลินิกและจุลชีววิทยาของเว็บไซต์การทดสอบที่วงดนตรีที่จัดฟันได้รับการติดตั้งที่ถูกเมื่อเทียบกับเว็บไซต์ที่ควบคุมวงดนตรีที่ไม่ได้รับการติดตั้ง. ผู้เขียนแสดงให้เห็นว่าการเพิ่มขึ้นในอัตราร้อยละของspirochetes, แท่งเคลื่อนที่, เส้นใยและกระสวยที่เกิดขึ้นในกลุ่มที่มีวงดนตรีที่เมื่อเทียบกับกลุ่มที่มีไม่มีวงดนตรี ที่น่าประทับใจในปีที่สามการศึกษาระยะยาวโดยใช้วิธีการเฉพาะวัฒนธรรมแสดงให้เห็นว่าการจัดฟันหนุ่มผู้ป่วยท่าเรือactinomycetemcomitans Actinobacillus ไปยังระดับที่สูงกว่าการควบคุมการจับคู่(Paolantonio et al., 1997). โดยรวม, ประโยชน์เพิ่มของการใช้พันธบัตรและไม่ได้วงดนตรีที่ดังต่อไปนี้(1) การรักษาหุ้นขนาดใหญ่ต่างๆวงดนตรีขนาดไม่จำเป็น; (2) ได้รับการแต่งตั้งแยกจะไม่จำเป็นต้องใช้และ(3) ความเจ็บปวดที่กว้างขวางที่เกี่ยวข้องกับการเยี่ยมชมการแยกไม่ได้เกิดขึ้น(งาน et al., 1994) ดังนั้นจึงพยายามทุกวิถีทางที่ควรจะทำเพื่อป้องกันหรือลดอย่างน้อยเหล่านี้ผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นจากการรักษาวงดนตรีโดยเฉพาะอย่างยิ่งในทางการแพทย์บุคคลที่ถูกบุกรุก(ภาระ et al., 2001 และ National สถาบันเพื่อสุขภาพและความเป็นเลิศทางคลินิก 2013) ดังนั้นจุดมุ่งหมายของการศึกษาครั้งนี้คือการเปรียบเทียบการเปลี่ยนแปลงในทางคลินิกพารามิเตอร์ปริทันต์ที่เกี่ยวข้องกับการรวมตัวและพันธะฟันในระหว่างการรักษาทันตกรรมจัดฟัน. 2 วัสดุและวิธีการทางทิศเหนือและทิศใต้ซอมเมอร์บริสตอคณะกรรมการจริยธรรมการวิจัยในสหราชอาณาจักรได้รับความเห็นชอบคณะกรรมการจริยธรรมสำหรับการศึกษาในปัจจุบัน ยี่สิบสี่ผู้ป่วยติดต่อกัน 12 เพศหญิงและ12 เพศชายอายุ 11-14 ปี [Mean (SD) อายุ = 12.6 ± 1.01 ปี] เกี่ยวกับการที่จะเริ่มต้นการจัดฟันที่มีการแก้ไขเครื่องใช้ไฟฟ้าถูกรวมอยู่ในการศึกษา กลุ่มอายุที่ได้รับเลือกจะได้รับตัวอย่างคุณสมบัติเหมือนกันของผู้ป่วยที่มีแนวโน้มที่จะมีการปฏิบัติสุขอนามัยช่องปากที่คล้ายกันและไม่มีความแตกต่างที่เกี่ยวข้องกับอายุที่อาจเกิดขึ้นในพืชในช่องปาก. หลักเกณฑ์การยกเว้นรวมถึงผู้ป่วยที่ต้องการการขยายตัวโค้งหรือ distalization ของฟันกรามกับเครื่องช่วยเพราะเครื่องใช้เพิ่มเติมเหล่านี้อาจรบกวนในช่องปากที่มีการปฏิบัติสุขอนามัย นอกจากนี้ผู้ป่วยที่มีโรคทางระบบและผู้ป่วยเกี่ยวกับยาปฏิชีวนะน้อยกว่าสามเดือนก่อนการเริ่มต้นของการรักษาได้รับการยกเว้นที่จะไม่รบกวนพืชในช่องปากซึ่งอาจมีผลต่อผล. ผู้เข้าร่วมการคัดเลือกและผู้ปกครองของพวกเขาได้ให้ข้อมูลเกี่ยวกับการศึกษาและแจ้งได้รับความยินยอมได้รับ การศึกษาครั้งนี้ได้รับการปากข้ามควบคุมทดลองทางคลินิกและการสุ่มได้รับการดำเนินการโดยใช้การสุ่มตารางตัวเลขและซองจดหมายปิดผนึก(รูปที่ 1). สุ่มนี้ได้รับอนุญาตการมอบหมายของวงดนตรีที่กรามและถูกผูกมัดหลอดกรามของฝ่ายตรงข้ามที่จะแนวทางตรงกันข้ามด้านข้างของปาก(รูปที่ 2.); ดังนั้นในการออกแบบข้ามวอด, ผู้ป่วยแต่ละรายได้รับการควบคุมของเขา/ เธอเอง การประเมินทางคลินิกของปริทันต์สุขภาพรวมทั้งการแสดงตนหรือไม่มีเลือดออกในการ probe (BOP หรั่ง et al., 1986) และการ probe ลึก (PD) การวัดโดยใช้UNC15 Probe (Hu-Friedy, Chicago, IL, USA) รูปที่ 1 แผนภาพแสดงตารางตัวเลขสุ่มและระบบการทำงานของซองจดหมายปิดผนึกเพื่อให้แน่ใจว่ากระบวนการสุ่มในการทดลองนี้ปากข้าม. รูปที่ 2 ภาพที่คลินิกแห่งหนึ่งของวิชาประกอบการมอบหมายของวงดนตรีที่กรามและท่อกรามผูกมัดกับฝ่ายตรงข้ามแนวทางตรงกันข้ามด้านข้างของปาก ในช่วงเริ่มต้นของการรักษา T0 (TOP) และสามเดือนในการรักษา, T3 (ล่าง). ถูกนำมาที่จุดเริ่มต้นของการรักษา (T0) และสามเดือนในการรักษา(T3) (Kalkwarf et al., 1986) PDs ถูกบันทึกไว้เพื่อความลึกของร่องรวมสองจุด(mesial และปลาย) บนพื้นผิวของปากฟันกรามโดยใช้เทคนิคinterproximal ได้. ทั้งสองวัดปากจากฟันแต่ละซี่ถูกเพิ่มเพื่อให้เป็นมูลค่ารวม. 3 ผล3.1 BOP เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติใน BOP ระหว่าง T0 และ T3 สำหรับวงดนตรีที่เป็นที่สังเกตและเล็กน้อยแต่ไม่ลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติใน BOP พันธบัตรจาก T0 จะ T3 ตรวจพบ (ตารางที่ 1) การเปลี่ยนแปลงใน BOP ในโค้งที่ต่ำกว่ามีความคล้ายคลึงกับโค้งบน(ตารางที่ 2) วงดนตรีที่แสดงให้เห็นการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญใน BOP จากจุดเริ่มต้นของการรักษาถึงสามเดือนในการรักษา ค่าพันธบัตรในโค้งที่ต่ำกว่ามีความคล้ายคลึงกันมากใน T0 และ T3 และเปลี่ยนแปลงไม่ได้เป็นนัยสำคัญทางสถิติ โดยสรุปวงดนตรีที่มีความสัมพันธ์กับการเพิ่มขึ้น BOP ทั้งในโค้งบนและล่างในครั้งแรกสามเดือนของการรักษา อย่างไรก็ตามในการเปรียบเทียบพันธบัตรวงดนตรีที่ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญก็สังเกตเห็น. 3.2 PDs เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติพบว่าในค่าเฉลี่ย PD ในฟันรวมตัวระหว่างจุดเริ่มต้นของการรักษาและสามเดือนในการรักษา (ตารางที่ 3) ความแตกต่างใน PD ในฟันผูกมัดที่ The เริ่มต้นของการรักษาเมื่อเทียบกับสามเดือนในการรักษาก็ไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญ; แต่ความแตกต่างในวิธีการที่ระหว่างแถบ / ฟันกรามผูกมัดอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ. 4 พูดคุยเรื่องการเก็บรักษาเครื่องใช้โล่รอบจัดฟันนำไปสู่การเคลือบฟันdecalcification และโรคปริทันต์ (เดวีส์, et al. 1991); ดังนั้นการจ้างงานของกลศาสตร์ที่อำนวยความสะดวกมาตรการสุขอนามัยช่องปากที่ดำเนินการโดยผู้ป่วยเพื่อลดคราบจุลินทรีย์ที่สะสมเป็นสิ่งสำคัญ ในการศึกษานี้และในข้อตกลงกับการทดลองทางคลินิกหลายครั้งก่อนหน้า (Zachrisson 1976; บอยด์รูปที่2 ภาพที่คลินิกแห่งหนึ่งของวิชาประกอบการมอบหมายของวงดนตรีที่กรามและท่อกรามผูกมัดกับฝ่ายตรงข้าม. แนวทางตรงกันข้ามด้านข้างของปากในช่วงเริ่มต้นของ การรักษา T0 (TOP) และสามเดือนในการรักษา, T3 (ล่าง). ตารางที่ 1 BOP ของฟันกรามรวมตัวและถูกผูกมัดสำหรับบนซุ้มประตูในช่วงเริ่มต้นของการรักษา(T0) และสามเดือนในการรักษา(T3). เวลาร้อยละจำนวน McNemar P คุ้มค่าวงt0 12.5 3 0.001 T3 83.3 20 พันธบัตร T0 12.5 3 0.125 T3 4.2 1 ตารางที่ 3 ค่าเฉลี่ยและช่วงความเชื่อมั่น 95% ของค่าเฉลี่ยการเปลี่ยนแปลงในปากรวมละเอียดเชิงลึกต่อผู้ป่วยในฟันกรามกับวงดนตรีที่(T0) และ (T3 .) หมายถึงการเปลี่ยนแปลง 95% CI ทีพีพิสูจน์ความลึกในวงดนตรีที่(T3) ถึง (T0) 1.61 2.62 3.28 0.593 0.003 พิสูจน์ความลึกในพันธบัตรที่(T3) ถึง (T0) 0.478 0.461 1.41 1.05 0.302 ความแตกต่างในระดับความลึกละเอียดวงกับพันธบัตร1.31 0.95 3.21 3.83 0.001 ตารางที่ 2 สำหรับฟันกราม BOP รวมตัวและถูกผูกมัดสำหรับต่ำโค้งที่(T0) และ (T3). เวลาร้อยละจำนวน McNemar P คุ้มค่าวงT0 16.7 4 0.021 T3 50 12 พันธบัตร T0 16.7 4 1.00 T3 20.8

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทคัดย่อ : วงดนตรี จัดฟัน สาเหตุเบื้องต้นโรคปริทันต์อักเสบ ในทางทฤษฎี การใช้ของ
ท่อปาก ( พันธบัตร ) แทนที่จะเป็นวง ควรป้องกัน หรือลดการเปลี่ยนแปลงของอวัยวะปริทันต์เพราะ
พันธบัตร ตั้งอยู่ห่างจากขอบเหงือก .
วัตถุประสงค์ จุดมุ่งหมายหลักของการศึกษานี้คือ เพื่อศึกษาสถานภาพของอวัยวะปริทันต์ทันตกรรมจัดฟัน
วงดนตรีเมื่อเทียบกับพันธบัตรในช่วงสามเดือนแรกของการรักษาทางทันตกรรมจัดฟัน .
วัสดุและวิธีการ : ผู้ป่วยทางอายุ ( อายุเฉลี่ย = 12.6 ปี ) ลงทะเบียนเรียน
ในการวิจัยเชิงทดลองแบบสุ่มและมีกลุ่มควบคุม ( Razorflame ) ใช้ข้ามปากเทคนิค , วงดนตรีและพันธบัตร
ใช้ในฐานตรงข้าม พารามิเตอร์ประสิทธิภาพรวมทั้งการแสดงตนหรือขาด
การมีเลือดออก ( ป็อบ ) และละเอียดลึก ( PDS ) ถ่ายที่เริ่มต้นและสามเดือน

ในการรักษา ผลลัพธ์ : วงเกิดจากการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญในเลือดการ ( ป็อบ )
( P = 0.001 และ 0.021 ) และพันธบัตร แสดงการเปลี่ยนแปลงทางสถิติไม่สําคัญในเลือด
ละเอียด ( ป็อบ ) ( p = 0.125 และ 1.00 ) บนและล่างโค้ง . ความแตกต่างในการแหย่
ความลึก ( PDS ) ระหว่างพันธบัตรวงและยัง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p = 0.001 ) .
สรุป : วงกรามที่เกี่ยวข้องกับการอักเสบ periodontal มากขึ้นเมื่อเทียบกับฟันกราม
พันธบัตรในช่วงสามเดือนแรกของการรักษาทางทันตกรรมจัดฟันแก้ไข .
1 บทนำ
ผลการใช้จัดฟันหรือจัดฟันวงผูกมัด
สิ่งที่แนบในโรคปริทันต์ได้ทำการศึกษา .
เหงือกอักเสบ hyperplasia อาจเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและ
หลังจากตำแหน่งถาวรเครื่องใช้ไฟฟ้าเช่นวงจัดฟัน
( แบร์ และ cocarro , 1964 ; zachrisson และ zachrisson 1971 ; kloehn และ ไฟเฟอร์ , 1974 ; sandere , 1999 ; Naranjo et al . ,
2006 ) และการพัฒนาของปัญหาเหล่านี้ดูเหมือนจะเกิดขึ้น
บ่อยมากขึ้น ใน interproximal เว็บไซต์และบ่อยใน
ฟันด้านหลังเมื่อเทียบกับฟัน ( zachrisson

, 1976 ) เหตุผลที่เป็นไปได้สี่อาจทำให้เกิดปรากฏการณ์นี้
( เพิ่มขึ้นในเหงือกอักเสบที่เกี่ยวข้องกับ
ความแตกต่างกัน ) ( atack et al . , 1996 ) แรก วงจัดฟัน
เครื่องจักรรบกวนเนื้อเยื่อเหงือก . ที่สอง , การระคายเคืองสารเคมี
อาจเกิดขึ้นเนื่องจากปูนที่ใช้เพื่อรักษาวง
ซึ่งอยู่ใกล้กับเนื้อเยื่อเหงือก . ที่สาม ,
มากกว่าความเสี่ยงของ impaction อาหารและด้วยเหตุนี้ของเหงือกและระคายเคือง
ทันต์อาจเกิดขึ้น ในที่สุด ผู้ป่วยอาจ
มีแนวโน้มที่จะทำความสะอาดฟันของพวกเขามีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าฟันด้านหลัง
.
( บอยด์ และการทดลองแบบการอบรมเลี้ยงดูที่เด่นชัดตาม , 1992 ) ความแตกต่างระหว่างแถบและถูกผูกมัดและ

ฟันเกี่ยวกับการสะสมหินปูนเหงือกอักเสบและการสูญเสียของสิ่งที่แนบมา ในการทดลองนี้ ,
ไม่แตกต่างกันพบว่าเหงือกอักเสบ
ระหว่างแถบบนและล่างและฟัน
ผูกมัดในระหว่างขั้นตอนก่อน . อย่างไรก็ตาม ในระหว่าง
หลักสูตรของการรักษา ทั้งบนและล่างมีแถบฟันอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้น

คราบจุลินทรีย์สะสม