The latter diamonds were blue (some

The latter diamonds were blue (sometimes grayish blue, gray, or brown) and exhibited electrical conductivity (Custers, 1955; Anderson, 1960, 1962). Further work demonstrated that boron was the impurity that gave rise to the unique properties of type IIb diamonds (Wentorf and Bovenkirk, 1962; Chrenko, 1973).
HOW ARE DIAMOND TYPES CLASSIFIED AND WHY ARE THEY IMPORTANT IN GEMOLOGY? Pure diamond is made of only one element: carbon. The atoms are arranged in a regular repeating pattern (the diamond lattice) that is unique among gems. However, atoms of elements such as nitrogen (N) and boron can replace some of the carbon atoms in the lattice. While other impurities can also be incorporated, the diamond type classification system divides diamonds into categories based solely on the presence or absence of certain nitrogen and boron impurities and the ways in which they are arranged in the lattice (figure 2).
Diamond Type Classification. The foundation of the type classification system is the presence or absence of nitrogen, the most common impurity in diamond. Type I diamonds are defined as containing sufficient N to be measurable by IR absorption spectroscopy, whereas type II diamonds do not contain enough N to be detected by the IR spectrometer. These general categories are then subdivided based on the nature of the impurities that are present. As noted above, type I diamonds are divided into type Ia and type Ib. Both subgroups contain nitrogen, but the nitrogen atoms in each are arranged differently (again, see figure 2). In type Ib diamonds, single nitrogen atoms that have replaced carbon atoms in the lattice are isolated from one another; that is, they generally do not occur in adjacent lattice positions. These N impurities are called by several names in the scientific literature, including isolated N, single substitutional N, and C centers. In contrast, type Ia diamonds contain N atoms that are in close proximity to one another in one of two spectroscopically detectable configurations. The most common configuration for type Ia diamonds

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพชรหลังมีสีน้ำเงิน (บางครั้งเงิน น้ำเงิน เทา หรือสีน้ำตาล) และจัดแสดงค่าการนำไฟฟ้า (Custers, 1955 แอนเดอร์สัน 1960, 1962) การสาธิตว่า โบรอนเป็นมลทินที่ให้คุณสมบัติเฉพาะชนิด IIb เพชร (Wentorf และ Bovenkirk, 1962 Chrenko, 1973) วิธีเพชรชนิดประเภทและทำไมพวกเขาสำคัญ GEMOLOGY เพชรบริสุทธิ์ทำองค์เดียว: คาร์บอน อะตอมจะจัดเรียงซ้ำรูปแบบประจำ (เพชรโครงตาข่ายประกอบ) ที่มีเอกลักษณ์เฉพาะอัญมณี อย่างไรก็ตาม อะตอมองค์ประกอบเช่นธาตุไนโตรเจน (N) และโบรอนสามารถแทนของอะตอมคาร์บอนในโครงตาข่ายประกอบ ในขณะที่ยังสามารถรวมสิ่งสกปรกอื่น ๆ ระบบการจัดประเภทชนิดของเพชรแบ่งเพชรเป็นประเภทตามสถานะการขาดไนโตรเจนบางสิ่งสกปรกโบรอน และวิธีที่พวกเขาจะจัดเรียงเป็นโครงตาข่ายประกอบ (รูป 2)Diamond Type Classification. The foundation of the type classification system is the presence or absence of nitrogen, the most common impurity in diamond. Type I diamonds are defined as containing sufficient N to be measurable by IR absorption spectroscopy, whereas type II diamonds do not contain enough N to be detected by the IR spectrometer. These general categories are then subdivided based on the nature of the impurities that are present. As noted above, type I diamonds are divided into type Ia and type Ib. Both subgroups contain nitrogen, but the nitrogen atoms in each are arranged differently (again, see figure 2). In type Ib diamonds, single nitrogen atoms that have replaced carbon atoms in the lattice are isolated from one another; that is, they generally do not occur in adjacent lattice positions. These N impurities are called by several names in the scientific literature, including isolated N, single substitutional N, and C centers. In contrast, type Ia diamonds contain N atoms that are in close proximity to one another in one of two spectroscopically detectable configurations. The most common configuration for type Ia diamonds

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพชรหลังเป็นสีฟ้า ( บางครั้งสีเทา สีฟ้า สีเทา หรือสีน้ำตาล ) และได้มีการนำไฟฟ้า ( custers 2498 ; Anderson , 1960 , 1962 ) งาน แสดงให้เห็นว่าการเป็นบริสุทธิ์ที่ให้สูงขึ้นเพื่อคุณสมบัติที่เป็นเอกลักษณ์ของเพชรด้วย ( wentorf ประเภท และ bovenkirk , 1962 ; chrenko , 1973 )
ทำไมเพชรชนิดจำแนกและทำไมพวกเขาที่สำคัญในการตรวจสอบอัญมณี ?เพชรแท้เป็นเพียงองค์ประกอบหนึ่ง : คาร์บอน งานจะจัดในรูปแบบปกติซ้ำๆ ( เพชรตาข่าย ) ที่เป็นเอกลักษณ์ของพลอย อย่างไรก็ตาม อะตอมของธาตุ เช่น ไนโตรเจน ( N ) และโบรอนสามารถแทนที่บางส่วนของอะตอมคาร์บอนในตาข่าย ในขณะที่สิ่งสกปรกอื่น ๆยังสามารถรวมเข้าด้วยกัน ,เพชร ประเภทเพชร จัดหมวดหมู่ระบบแบ่งออกเป็นประเภทตามแต่เพียงผู้เดียวในการแสดงตนหรือการขาดไนโตรเจนบางและสิ่งเจือปน โบรอน และวิธีที่พวกเขาจะถูกจัดเรียงในแลตทิซ ( รูปที่ 2 ) .
การจำแนกประเภทเพชร รากฐานของระบบการจำแนกชนิดคือการแสดงตนหรือการขาดไนโตรเจน ความสกปรกที่พบบ่อยที่สุดในเพชรประเภทเพชร เช่นที่มีเพียงพอ N เป็นวัดโดยสเปกโทรสโกปีการดูดกลืน IR ส่วนเพชร 2 ชนิดไม่ได้มีมากพอที่จะถูกตรวจพบโดยอินฟราเรดสเปกโตรมิเตอร์ หมวดหมู่ทั่วไปเหล่านี้จะแบ่งตามลักษณะของสิ่งสกปรกที่เป็นปัจจุบัน ดังที่กล่าวไว้ข้างต้น ประเภทเพชร แบ่งออกเป็น 3 กลุ่มย่อย ทั้งประเภทและชนิดของ IA ประกอบด้วยไนโตรเจนแต่ไนโตรเจนในแต่ละจะถูกจัดเรียงแตกต่างกัน ( อีกครั้ง ดูรูปที่ 2 ) ในประเภท Ib เพชรอะตอมไนโตรเจนที่ได้แทนอะตอมของคาร์บอนในแลตทิซจะแยกจากคนอื่น นั่นคือ พวกเขามักไม่เกิดขึ้นในตำแหน่งตาข่ายที่ติดกัน เหล่านี้ N ปลอมเรียกโดยหลายชื่อในวรรณกรรมทางวิทยาศาสตร์ รวมทั้งแยกเดี่ยวเป็นตัวแทน N , N ,และ C ศูนย์ ในทางตรงกันข้าม , เพชร IA ชนิดประกอบด้วยอะตอมที่ที่อยู่ใกล้กับอีกหนึ่งในหนึ่งในสอง spectroscopically ได้ตั้งค่า การตั้งค่าทั่วไปสำหรับประเภท
เพชรประเทศสหรัฐอเมริกา