Value chain and Logistics network (

Value chain and Logistics network (Supply chain)
The value chain was described and popularized by Michael Porter (1985) in his
bestseller, Competitive Advantage: Creating and Sustaining Superior
Performance.
The value chain describes the full range of activities that are required to bring a
product from its conception to its end use. These generic value-adding activities are
divided in two major groups. The "primary activities" include: inbound logistics,
operations (production), outbound logistics, sales and marketing, and service
(maintenance). The "support activities" include: administrative infrastructure
management, human resources management, R&D, and procurement. The goal of
these activities is to offer the customer a level of value that exceeds the cost of the
activities, thereby resulting in the profit margin. The costs and value drivers are
identified for each value activity. The value chain framework quickly made its way to
the forefront of management thought as a powerful analysis tool for strategic
planning.
The concept has been extended beyond individual organizations. It can apply to
whole supply chains (logistics networks). The delivery of a mix of products and
services to the end customer will mobilize different economic actors, each managing
its own value chain. The industry-wide synchronized interactions of those local value
chains create an extended value chain, sometimes global in extent.
Logistics network, supply chain or supply network is a coordinated system of
organizations, people, activities, information and resources involved in moving a
product or service in physical or virtual manner from supplier to customer. The
entities of a supply chain (Figure 1) typically consist of manufacturers, service
providers, distributors, sales channels (e.g. retail, ecommerce) and consumers (end
customers).
Supply chain activities transform raw materials and components into a finished
product that is delivered to the end customer. There is a variety of models of supply
chain, addressing the upstream and downstream sides. The primary objective of
supply chain management is to fulfil customer demands through the most efficient
use of resources, including distribution capacity, inventory and labour.
Logistics network has a far wider meaning than just goods delivery and channel
distribution system. It is the total flow of materials, information and cash, from the
suppliers' suppliers, right through an enterprise to the customers' customers. The
flows of materials and cash are opposite, but information needs be visible throughout
to give control over what is happening in the chain.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ห่วงโซ่คุณค่าและโลจิสติกส์เครือข่าย (โซ่)อธิบายห่วงโซ่คุณค่า และ popularized โดย Michael กระเป๋า (1985) ในเขาbestseller เปรียบ: อยู่ได้ และสร้างห้องประสิทธิภาพของห่วงโซ่คุณค่าอธิบายถึงกิจกรรมที่จะต้องนำมาเป็นผลิตภัณฑ์จากความคิดของการสิ้นสุดของการใช้ กิจกรรมเพิ่มค่าเหล่านี้ทั่วไปแบ่งออกเป็นสองกลุ่มหลัก "หลัก" ด้วย: ขาเข้าโลจิสติกส์การดำเนินงาน (การผลิต), โลจิสติกส์ขาออก ขาย และการตลาด และการบริ(บำรุง) "สนับสนุนกิจกรรม" รวม: โครงสร้างบริหารจัดการ บริหารทรัพยากรมนุษย์ R & D และจัดซื้อ เป้าหมายของการกิจกรรมเหล่านี้จะมีลูกค้าระดับของค่าที่เกินกว่าต้นทุนของการกิจกรรม เพื่อผลกำไร ต้นทุนและควบคุมค่าระบุสำหรับแต่ละค่ากิจกรรม กรอบโซ่ค่าทำทางไปอย่างรวดเร็วส่วนสำคัญของการจัดการความคิดเป็นเครื่องมือวิเคราะห์ที่มีประสิทธิภาพสำหรับกลยุทธ์วางแผนการมีการขยายแนวคิดเกินแต่ละองค์กร สามารถนำไปใช้กับโซ่อุปทานทั้งหมด (เครือข่ายโลจิสติกส์) ความผสมผสานของผลิตภัณฑ์ และบริการให้กับลูกค้าปลายจะระดมแสดงทางเศรษฐกิจแตกต่างกัน แต่ละการจัดการห่วงโซ่คุณค่าของตนเอง โต้ตอบอุตสาหกรรมซิงโครไนส์ค่าท้องถิ่นเหล่านั้นกลุ่มสร้างเป็นค่าขยายโซ่ สากลบางครั้งในขอบเขตLogistics network, supply chain or supply network is a coordinated system oforganizations, people, activities, information and resources involved in moving aproduct or service in physical or virtual manner from supplier to customer. Theentities of a supply chain (Figure 1) typically consist of manufacturers, serviceproviders, distributors, sales channels (e.g. retail, ecommerce) and consumers (endcustomers).Supply chain activities transform raw materials and components into a finishedproduct that is delivered to the end customer. There is a variety of models of supplychain, addressing the upstream and downstream sides. The primary objective ofsupply chain management is to fulfil customer demands through the most efficientuse of resources, including distribution capacity, inventory and labour.Logistics network has a far wider meaning than just goods delivery and channeldistribution system. It is the total flow of materials, information and cash, from thesuppliers' suppliers, right through an enterprise to the customers' customers. Theflows of materials and cash are opposite, but information needs be visible throughoutto give control over what is happening in the chain.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ห่วงโซ่คุณค่าและเครือข่ายโลจิสติก (ห่วงโซ่อุปทาน)
ห่วงโซ่คุณค่าและได้รับการอธิบายความนิยมโดยไมเคิลพอร์เตอร์ (1985) ของเขา
ขายดีเปรียบในการแข่งขัน: การสร้างและยั่งยืนสุพีเรีย
สมรรถนะ.
ห่วงโซ่คุณค่าอธิบายอย่างเต็มรูปแบบของกิจกรรมที่จะต้องนำ
ผลิตภัณฑ์จากความคิดที่จะสิ้นสุดการใช้งาน กิจกรรมเหล่านี้มูลค่าเพิ่มทั่วไปจะ
แบ่งออกเป็นสองกลุ่มหลัก "กิจกรรมหลัก" รวมถึง: โลจิสติกขาเข้า
การดำเนินงาน (การผลิต), โลจิสติกขาออกขายและการตลาดและการบริการ
(ซ่อมบำรุง) "สนับสนุนกิจกรรม" รวมถึงโครงสร้างพื้นฐานด้านการบริหาร
การจัดการการจัดการทรัพยากรมนุษย์, R & D และการจัดซื้อจัดจ้าง เป้าหมายของ
กิจกรรมเหล่านี้คือการให้ลูกค้าระดับของค่าที่สูงกว่าต้นทุนของ
กิจกรรมจึงส่งผลให้อัตรากำไรขั้นต้น ค่าใช้จ่ายและค่าคนขับรถได้รับ
การระบุสำหรับแต่ละกิจกรรมค่า กรอบห่วงโซ่คุณค่าได้อย่างรวดเร็วทำมาถึง
แถวหน้าของการจัดการความคิดที่เป็นเครื่องมือในการวิเคราะห์เชิงกลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพสำหรับ
การวางแผน.
แนวความคิดที่ได้รับการขยายเกินแต่ละองค์กร มันสามารถนำไปใช้กับ
โซ่อุปทานทั้งหมด (เครือข่ายโลจิสติก) การส่งมอบการผสมผสานของผลิตภัณฑ์และ
บริการให้กับลูกค้าปลายจะระดมนักแสดงทางเศรษฐกิจที่แตกต่างกันในแต่ละการจัดการ
ห่วงโซ่คุณค่าของตัวเอง ปฏิสัมพันธ์ตรงกันทั่วทั้งอุตสาหกรรมของบรรดาค่าท้องถิ่น
สร้างเครือข่ายห่วงโซ่คุณค่าการขยายบางครั้งระดับโลกในขอบเขต.
เครือข่ายโลจิสติก, ห่วงโซ่อุปทานหรือเครือข่ายอุปทานเป็นระบบการประสานงานของ
องค์กรคนกิจกรรมข้อมูลและแหล่งข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนย้าย
สินค้าหรือ บริการในลักษณะทางกายภาพหรือเสมือนจากซัพพลายเออร์ให้กับลูกค้า
หน่วยงานของห่วงโซ่อุปทาน (รูปที่ 1) โดยทั่วไปจะประกอบด้วยผู้ผลิต, ผู้ให้บริการ
ผู้ให้บริการจัดจำหน่ายช่องทางขาย (เช่นค้าปลีกอีคอมเมิร์ซ) และผู้บริโภค (ปลาย
ลูกค้า).
กิจกรรมห่วงโซ่อุปทานเปลี่ยนวัตถุดิบและชิ้นส่วนสำเร็จรูปเป็น
ผลิตภัณฑ์ที่มีการจัดส่ง ให้กับลูกค้าปลาย มีความหลากหลายของรูปแบบของอุปทาน
ห่วงโซ่, ที่อยู่ต้นน้ำและปลายน้ำด้าน วัตถุประสงค์หลักของการ
จัดการห่วงโซ่อุปทานคือการตอบสนองความต้องการของลูกค้าผ่านการมีประสิทธิภาพมากที่สุด
การใช้ทรัพยากรรวมทั้งความสามารถในการกระจายสินค้าคงคลังและแรงงาน.
เครือข่ายโลจิสติกมีความหมายที่กว้างไกลกว่าเพียงแค่การส่งมอบสินค้าและช่องทาง
ระบบการจัดจำหน่าย มันเป็นเรื่องที่ไหลรวมของวัสดุสารสนเทศและเงินสดจาก
ซัพพลายเออร์คู่ค้าทางขวาผ่านองค์กรให้กับลูกค้าลูกค้า
กระแสของวัสดุและเงินสดอยู่ตรงข้าม แต่ข้อมูลความต้องการที่จะมองเห็นได้ตลอดทั้ง
เพื่อให้สามารถควบคุมสิ่งที่เกิดขึ้นในห่วงโซ่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ห่วงโซ่คุณค่าและเครือข่ายโลจิสติก ( โซ่ )
ห่วงโซ่คุณค่าได้อธิบาย และ popularized โดยไมเคิล พอร์เตอร์ ( 1985 ) ใน
ขายดี ความได้เปรียบทางการแข่งขัน การสร้างและรักษาประสิทธิภาพที่เหนือกว่า
.
ห่วงโซ่คุณค่าอธิบายเต็มรูปแบบของกิจกรรมที่จะต้องนำ
ผลิตภัณฑ์จากความคิดของตนที่จะใช้ปลายของ เหล่านี้เป็นกิจกรรมที่เพิ่มคุณค่า
ทั่วไปแบ่งออกเป็นสองกลุ่มใหญ่ " กิจกรรมหลักได้แก่ : โลจิสติกส์ขาเข้า
การดำเนินงาน ( การผลิต ) , โลจิสติกส์ขาออก , การขาย การตลาด และบริการ
( รักษา ) " กิจกรรม " สนับสนุน ได้แก่ การจัดการโครงสร้างพื้นฐาน
การบริหาร , การบริหารทรัพยากรมนุษย์ , R & D , และจัดซื้อ เป้าหมายของ