Video-gaming is a prevalent pastime

Video-gaming is a prevalent pastime among adolescent
males in Western industrial countries, with at least 75%
playing video-games every week (Desai et al., 2010) and up
to 9% reporting an excessive video-gaming habit (Gentile,
2009). Several risks of video-gaming have been documented, including ‘addiction’ (King et al., 2011), aggressive
behaviour (Anderson et al., 2010), attention problems (Swing
et al., 2010), depression and anxiety (Mentzoni et al., 2011),
poor academic achievement (Smyth, 2007), reduced
empathy (Bartholomew et al., 2005), and impaired social
functioning

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิดีโอเล่นเกมเป็นงานอดิเรกแพร่หลายในหมู่วัยรุ่นเพศชายในประเทศอุตสาหกรรมตะวันตก น้อยร้อยละ 75เล่นวิดีโอเกมทุกสัปดาห์ (Desai et al. 2010) และค่าการรายงานเป็นนิสัยเกมวิดีโอมากเกินไป (เวอร์จิ้น 9%2009) . ความเสี่ยงต่าง ๆ ของเกมวิดีโอมีการทำเป็นเอกสาร รวมทั้ง 'เสพติด' (คิง et al. 2011), ก้าวร้าวพฤติกรรม (Anderson et al. 2010), ความสนใจปัญหา (แกว่งet al. 2010), ภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวล (Mentzoni et al. 2011),ลดลงจนสำเร็จวิชาการ (Smyth, 2007),เอาใจใส่ (Bartholomew et al. 2005), และสังคมที่บกพร่องทำงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิดีโอการเล่นเกมเป็นงานอดิเรกที่แพร่หลายในหมู่วัยรุ่น
เพศในประเทศอุตสาหกรรมตะวันตกที่มีอย่างน้อย 75%
เล่นวิดีโอเกมทุกสัปดาห์ (Desai et al., 2010) และขึ้น
ถึง 9% รายงานนิสัยวิดีโอการเล่นเกมมากเกินไป (คนต่างชาติ
2009 ) ความเสี่ยงหลายวิดีโอการเล่นเกมที่ได้รับการรับรองรวมทั้ง 'ยาเสพติด' (กษัตริย์ et al. 2011) ก้าวร้าว
พฤติกรรม (Anderson et al., 2010), ปัญหาความสนใจ (Swing
et al., 2010), ซึมเศร้าและความวิตกกังวล (Mentzoni et al., 2011),
ยากจนผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน (เบิร์นส 2007) ลดลง
ความเห็นอกเห็นใจ (บาร์โธโลมิ et al., 2005) และสังคมบกพร่อง
การทำงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิดีโอเกมเป็นที่แพร่หลายในหมู่วัยรุ่นงานอดิเรกผู้ชายในประเทศอุตสาหกรรมตะวันตกอย่างน้อย 75%การเล่นวิดีโอเกมทุกสัปดาห์ ( Desai et al . , 2010 ) และขึ้น9 % รายงานว่ามีการเล่นวิดีโอเกมมากเกินไปนิสัย ( คนต่างชาติ ,2009 ) หลายความเสี่ยงของวิดีโอเกมได้รับเอกสาร รวมทั้ง " ติด " ( King et al . , 2011 ) , ก้าวร้าวพฤติกรรม ( Anderson et al . , 2010 ) , ปัญหาความสนใจ ( สวิงet al . , 2010 ) , ภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวล ( mentzoni et al . , 2011 )ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนที่ยากจน ( สมิท , 2007 ) , ลดลงเอาใจใส่ ( บาร์โธโลมิว et al . , 2005 ) และความบกพร่องทางสังคมทํางาน