5. DiscussionWastewater discharge f

5. Discussion
Wastewater discharge from the industries under investigation was approximately 1000 m3/day. The mean physico-chemical and biological parameters of the untreated composite wastewater sample of Factories A and B (Table 2) when compared with the WHO and FME standards had pH, BOD, phosphate and TSS values higher than the recommended limits thus; these elements in excess of minimum permissible limits formed the basis for the wastewater monitoring and treatment. Composite samples of Factories A and B were used as influent to the macrophyte pond. The removal efficiency of the water lettuce based macrophyte pond during the entire period of the study is shown in Table 3. The results obtained indicate that biological treatment of the composite wastewater,using water lettuce based macrophyte pond produced effluent with residual COD and BOD values that ranged from 66.0 ± 8.5 mg L−1 to 10.8 ± 0.5 mg L−1 and 156.0 ± 10.9 mg L−1 to 19.5 ± 3.2 mg L−1 respectively, between the retention period of 2 weeks and 12 weeks during 1st, 2nd and 3rd inoculations. Table 3 also shows that a total coliform removal efficiency of 97.9% was obtained when retention period was 12 weeks. The maximum BOD, COD and total coliform removal efficiencies of 90.6%, 85.5% and 97.9% obtained in the 12th week of treatment is relatively higher than most values recorded inliterature for wastewater treatment in ponds using other aquaticweeds (Morari and Giardini, 2009; Fonkou et al., 2002).
Figs. 1–6 show the extent of contaminants (parameters) removal at different retention periods of 2 weeks, 4 weeks, 8 weeks and 12 weeks for the different inoculations thus; reasonable amounts of the organic constituents would have been adsorbed by the water lettuce in the ponds (Li et al., 2013). Figs. 1–6 also show that higher efficiencies of pollutants removal occurred mostly at the 12 week retention period for 1st, 2nd and 3rd inoculations. The retention period, however was not extended beyond 12 weeks as the falling of water lettuce leaves into the pond usually increases beyond 12 weeks and would then cause more contamination of the final effluent (Fonkou et al., 2002). This study therefore recommends a retention period of 12 weeks for the design and operation of water lettuce based macrophyte ponds on large scale basis.
Table 4 indicates that there was a significant difference (P < 0.05)in the mean plant height at 63 DAP in the treatments. No significant difference between the height of maize plant in treatment 1 when compared with treatment 3 and treatment 8 was observed. This study reveals that treatment 2 produced higher plant height than other treatments (Table 4). This could have resulted from the earlier availability of nutrients to plants by treatment 2 when compared to other treatments. The effect of effluent application on the number of leaves is also presented in Table 4. Though there was no observed significant difference (P < 0.05) at 42, 56and 70 DAP, treatment 1 differed significantly from other treatments at 49 and 63 DAP. From Table 5, all treatments considered, generally indicates that rubber effluent to a large extent significantly (P < 0.05) increased stem girth. The highest mean stem girth was recorded in treatment 2 followed by treatment 1. The least mean stem girth was recorded in treatment 8, which is in agreement with the report of Rajesh and Bhargava (1998) of higher vegetative growth of Triticum aestivum in soils treated with 10% concentration of sugar mill effluent than in the untreated soil.
Also from Table 5, there was no significant difference (P < 0.05)in the application of effluent on leaf area amongst the treatments except with the control. In line with the report of Karunyal et al.(1993), the highest leaf area in this study was recorded when effluent was applied at time of planting and the lowest recorded in the control where effluent was not applied. The highest biomass yield was recorded in treatment 2 followed by treatment 4 and treatment 5 (Table 6). The lowest biomass yield was recorded in treatment 8, which is the control. This goes to show that rubber effluent to a large extent increased biomass yield. This is an indication that rubber effluent has nutritive values that could support agricultural production. The use of biofertilizers for agricultural production has in the recent time received great attention as a substitute to chemical fertilizers as biofertilizers help to condition soils and are environment-friendly (Owamah et al., 2014a,b).The average water content of the resulting water lettuce plants was relatively high (92.5%) when compared with plants that grow on land with water content value of about 70% (Street and Helgï,1984). The high value of the nitrogen content of the water lettuce (4.56 ± 0.43% DM) could be attributed to the growing of the plants in a nitrogen rich effluent (Allenby, 1981). The values of the other nutrients analysed for the water lettuce were found within the range of other aquatic plants (Fonkou et al., 2002). These various nutrient content values obtained from the harvested water lettuce plants after the wastewater treatment show that the resulting water lettuce plants after wastewater purification can be used as forage for ruminants (Fonkou et al., 2002), thereby living no room for any significant solid/liquid waste generation from the treatment exercise. The average maximum number of leaves per water lettuce plant was found to be 9 and occurred on the 18th day after the commencement of treatment in the macrophyte pond. Though the authors have tried to establish the possibility and benefits of utilizing water lettuce based ponds for treatment of rubber processing wastewater, they recommend further investigations on the use of water lettuce based ponds on a field scale (and possibly with other wastewater). This further study will help deter-mine the optimum design conditions of the ponds in large scale scenarios.


6. Conclusion
This study has shown that water lettuce-based waste stabilization ponds can be used for effective and economical treatment of wastewater from rubber processing industries. The maximum BOD,COD and total coliform removal efficiencies of 90.6%, 85.5% and 97.9% respectively were obtained in the 12th week of treatment. The treated effluent obtained in this study was found to have plant nutritive values and can be used as biofertilizer in the production of maize and other annual crops. Though the use of treated effluent as biofertilizer could reduce the farmers’ cost of production since effluent is normally discharged freely as waste, end users must be careful and should adhere to international and national safety rules in order to protect public health. The treated effluent liquid was found to greatly increase the growth and yield of the maize plant. The chemical composition of the resulting water lettuce biomass makes it suitable as forage for animal feeding. Biological treatment using water lettuce based ponds is therefore recommended for the treatment of industrial wastewater in developing nations following its low investment cost and the purification efficiency. Biofertilizers are eco-friendly, relatively cheap and could contribute to solving food insecurity problem.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

5. สนทนาปล่อยน้ำเสียจากอุตสาหกรรมภายใต้การตรวจสอบได้ประมาณ 1000 m3/วัน หมายถึงสาร เคมีและฟิสิกส์ และชีวภาพพารามิเตอร์ของตัวอย่างน้ำเสียโดยรวมไม่ถูกรักษา FME มาตรฐานโรงงาน A และ B (ตารางที่ 2) เมื่อเปรียบเทียบกับคนมีการค่า pH, BOD ฟอสเฟต และค่า TSS สูงกว่าขีดจำกัดแนะนำดังนั้น องค์ประกอบเหล่านี้เกินกว่าวงเงินขั้นต่ำอนุญาตรูปแบบพื้นฐานสำหรับการตรวจสอบระบบบำบัดน้ำเสียและการรักษา ตัวอย่างโดยรวมของโรงงาน A และ B ถูกใช้เป็น influent ไปบ่อ macrophyte เอาประสิทธิภาพของบ่อน้ำผักกาดหอมตาม macrophyte ในระหว่างรอบระยะเวลาการศึกษาทั้งหมดจะแสดงในตาราง 3 ผลได้รับระบุว่า ชีวภาพบำบัดน้ำเสียรวม ใช้ผักกาดน้ำใช้น้ำบ่อผลิต macrophyte เหลือ COD และ BOD ค่าที่อยู่ในช่วงจาก±ที่ 66.0 8.5 mg L−1 10.8 ± 0.5 mg L−1 และ 156.0 ± 10.9 มิลลิกรัม L−1 ไป 19.5 ± 3.2 mg L−1 ตามลำดับ ระหว่างการเก็บข้อมูลระยะเวลา 2 สัปดาห์ และ 12 สัปดาห์ระหว่างประเทศ 1, 2 และ 3 ตาราง 3 แสดงว่า ประสิทธิภาพการกำจัดโคลิฟอร์มทั้งหมด 97.9% ได้รับเมื่อเก็บรักษารอบระยะเวลา 12 สัปดาห์ BOD สูงสุด COD การกำจัดโคลิฟอร์มทั้งหมดมีประสิทธิภาพรับ 90.6%, 85.5% และ 97.9% ในสัปดาห์ 12 ของการรักษาจะค่อนข้างสูงกว่าค่าส่วนใหญ่บันทึก inliterature สำหรับบำบัดน้ำในบ่อโดยใช้ aquaticweeds อื่น ๆ (Morari และ Giardini, 2009 Fonkou และ al., 2002) Figs. 1-6 แสดงขอบเขตของสารปนเปื้อนเอา (พารามิเตอร์) ที่ระยะเวลาเก็บข้อมูลแตกต่างกัน 2 สัปดาห์ 4 สัปดาห์ 8 สัปดาห์และ 12 สัปดาห์สำหรับประเทศต่าง ๆ ดังนั้น จำนวน constituents อินทรีย์ที่เหมาะสมจะถูก adsorbed โดยผักกาดน้ำในบ่อ (Li et al., 2013) Figs. 1-6 แสดงว่า มีประสิทธิภาพกำจัดสารมลพิษสูงเกิดขึ้นใน 12 สัปดาห์เก็บข้อมูลรอบระยะเวลา 1, 2 และ 3 ประเทศส่วนใหญ่ ระยะเวลาเก็บรักษา ถูกไม่ขยายเกิน 12 สัปดาห์เป็นการล้มลงของใบผักกาดน้ำในบ่อมักจะเพิ่มเกินกว่า 12 สัปดาห์ และจะอย่างไรก็ตาม แล้วทำให้เพิ่มเติมการปนเปื้อนของน้ำทิ้งขั้นสุดท้าย (Fonkou et al., 2002) ดังนั้นการศึกษานี้แนะนำให้เก็บรักษาเป็นเวลา 12 สัปดาห์สำหรับการออกแบบและการทำงานของน้ำสลัดที่ใช้ macrophyte บ่อตามขนาดใหญ่ ตาราง 4 แสดงว่า มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.05) สูงหมายถึงพืชที่ DAP 63 ในการรักษา ไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างความสูงของพืชข้าวโพดในรักษา 1 เมื่อเปรียบเทียบกับการบำบัด 3 และรักษา 8 ถูกตรวจสอบ การศึกษานี้พบว่า การรักษา 2 ผลิตพืชความสูงที่สูงกว่าการรักษาอื่น ๆ (ตาราง 4) นี้อาจมีผลจากพร้อมใช้งานก่อนหน้านี้ของสารอาหารให้พืช โดยรักษา 2 เมื่อเปรียบเทียบกับการรักษาอื่น ๆ ยังมีแสดงผลของการใช้น้ำทิ้งจำนวนใบไม้ในตาราง 4 ว่ามีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญไม่สังเกต (P < 0.05) ที่ 42, 56and 70 DAP รักษา 1 แตกต่างอย่างมากจากการรักษาอื่น ๆ ที่หลักสูตร DAP 49 และ 63 จากตาราง 5 พิจารณา การรักษาทั้งหมดโดยทั่วไปบ่งชี้ว่า น้ำยางขอบเขตขนาดใหญ่อย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.05) เพิ่มสเต็มอื่น ๆ บันทึกอื่น ๆ ก้านหมายถึงสูงสุดในการรักษา 2 ตาม ด้วยการรักษา 1 บันทึกอื่น ๆ ก้านหมายถึงน้อยที่สุดในการรักษา 8 ซึ่งยังคงรายงาน Rajesh และ Bhargava (1998) สูงผักเรื้อรังเจริญเติบโตของ aestivum Triticum ในดินเนื้อปูนที่ถือว่ามีความเข้มข้น 10% ของน้ำทิ้งโรงงานผลิตน้ำตาลมากกว่าในดินไม่ถูกรักษา Also from Table 5, there was no significant difference (P < 0.05)in the application of effluent on leaf area amongst the treatments except with the control. In line with the report of Karunyal et al.(1993), the highest leaf area in this study was recorded when effluent was applied at time of planting and the lowest recorded in the control where effluent was not applied. The highest biomass yield was recorded in treatment 2 followed by treatment 4 and treatment 5 (Table 6). The lowest biomass yield was recorded in treatment 8, which is the control. This goes to show that rubber effluent to a large extent increased biomass yield. This is an indication that rubber effluent has nutritive values that could support agricultural production. The use of biofertilizers for agricultural production has in the recent time received great attention as a substitute to chemical fertilizers as biofertilizers help to condition soils and are environment-friendly (Owamah et al., 2014a,b).The average water content of the resulting water lettuce plants was relatively high (92.5%) when compared with plants that grow on land with water content value of about 70% (Street and Helgï,1984). The high value of the nitrogen content of the water lettuce (4.56 ± 0.43% DM) could be attributed to the growing of the plants in a nitrogen rich effluent (Allenby, 1981). The values of the other nutrients analysed for the water lettuce were found within the range of other aquatic plants (Fonkou et al., 2002). These various nutrient content values obtained from the harvested water lettuce plants after the wastewater treatment show that the resulting water lettuce plants after wastewater purification can be used as forage for ruminants (Fonkou et al., 2002), thereby living no room for any significant solid/liquid waste generation from the treatment exercise. The average maximum number of leaves per water lettuce plant was found to be 9 and occurred on the 18th day after the commencement of treatment in the macrophyte pond. Though the authors have tried to establish the possibility and benefits of utilizing water lettuce based ponds for treatment of rubber processing wastewater, they recommend further investigations on the use of water lettuce based ponds on a field scale (and possibly with other wastewater). This further study will help deter-mine the optimum design conditions of the ponds in large scale scenarios.6. บทสรุปการศึกษานี้ได้แสดงว่าน้ำสามารถใช้ผักกาดหอมตามเสียเสถียรภาพบ่อบำบัดน้ำเสียจากอุตสาหกรรมแปรรูปยางมีประสิทธิภาพ และประหยัด สูงสุด BOD, COD และประสิทธิภาพการกำจัดโคลิฟอร์มทั้งหมด 90.6%, 85.5% และ 97.9% ตามลำดับได้รับในสัปดาห์ 12 ของการรักษา น้ำทิ้งบำบัดที่ได้รับในการศึกษานี้พบมีค่าวิจัยพืช และสามารถใช้เป็น biofertilizer ในการผลิตข้าวโพดและพืชอื่น ๆ ประจำปี แม้ว่าการใช้น้ำบำบัดเป็น biofertilizer สามารถลดต้นทุนของเกษตรกรการผลิตเนื่องจากน้ำเป็นปกติออกได้อย่างอิสระเป็นเสีย ผู้ใช้ต้องระมัดระวัง และควรปฏิบัติตามกฎรักษาความปลอดภัยแห่งชาติ และนานาชาติเพื่อคุ้มครองสาธารณสุข พบบำบัดน้ำทิ้งของเหลวเพื่อช่วยเพิ่มการเจริญเติบโตและผลผลิตของโรงงานข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ องค์ประกอบทางเคมีของชีวมวลผักกาดน้ำได้ทำให้เหมาะเป็นอาหารสัตว์ให้อาหารสัตว์ ใช้น้ำสลัดที่ใช้บ่อบำบัดทางชีวภาพจึงเหมาะสำหรับบำบัดน้ำเสียอุตสาหกรรมในการพัฒนาประเทศตามต้นทุนลงทุนต่ำและประสิทธิภาพการฟอก Biofertilizers มิตร ค่อนข้างประหยัด และสามารถนำไปสู่การแก้ปัญหาความไม่มั่นคงอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

5 . การอภิปราย
น้ำเสียออกจากอุตสาหกรรมภายใต้การสอบสวนประมาณ 1 , 000 ลบ . ม. / วัน ค่าเฉลี่ยคุณสมบัติทางเคมีกายภาพและชีวภาพของดิบผสมน้ำตัวอย่างของโรงงาน A และ B ( ตารางที่ 2 ) เมื่อเปรียบเทียบกับใคร และมาตรฐาน fme มี pH , BOD , ฟอสเฟตและ TSS มีค่าสูงกว่าขีดจำกัดจึง ;องค์ประกอบเหล่านี้ในส่วนที่เกินขีด จำกัด ได้รับอนุญาตอย่างน้อยรูปแบบพื้นฐานสำหรับการบำบัดน้ำเสีย การตรวจสอบและการรักษา คอมโพสิตตัวอย่างของโรงงาน A และ B ที่ใช้มาโครไฟต์เข้าบ่อ ประสิทธิภาพการกำจัดน้ำผักกาดหอมตามบ่อมาโครไฟต์ตลอดช่วงระยะเวลาการศึกษา แสดงดังตารางที่ 3ผลลัพธ์ที่ได้บ่งชี้ว่า การรักษาทางชีวภาพของน้ำเสียจากบ่อผสมโดยใช้น้ำผักกาดหอมมาโครไฟต์ผลิตน้ำที่มี BOD COD ที่เหลือและค่าที่อยู่ระหว่าง 66.0 ± 8.5 มิลลิกรัม L − 1 ถึง 10.8 ± 0.5 mg L − 1 และ 156.0 ± 10.9 มก. L − 1 ถึง 19.5 ± 3.2 mg L − 1 ) ระหว่าง ในช่วง 2 สัปดาห์ที่ 12 ระหว่างวันที่ 1 , 2 และ 3 Inoculations .ตารางที่ 3 นอกจากนี้พบว่าประสิทธิภาพการกำจัดโคลิฟอร์มทั้งหมด 97.9 % ได้เมื่อระยะเวลาการเก็บรักษา 12 สัปดาห์ BOD สูงสุดประสิทธิภาพการกำจัดซีโอดีและโคลิฟอร์มทั้งหมด 90.6 เปอร์เซ็นต์และร้อยละ 85.5 97.9 % ที่ได้รับในสัปดาห์ที่ 12 ของการรักษาจะค่อนข้างสูงกว่าค่ามากที่สุดบันทึกวรรณกรรมสำหรับบำบัดน้ำเสียในบ่ออื่น ๆและใช้ aquaticweeds ( morari จิ ดินี่ , 2009 ;fonkou et al . , 2002 ) .
Figs 1 – 6 แสดงขอบเขตของการปนเปื้อน ( พารามิเตอร์ ) การกำจัดที่แตกต่างกันในช่วง 2 สัปดาห์ 4 สัปดาห์ 8 สัปดาห์และ 12 สัปดาห์ สำหรับ Inoculations แตกต่างกันดังนั้น ยอดที่เหมาะสมขององค์ประกอบอินทรีย์จะถูกดูดซับโดยน้ำผักกาดหอมในบ่อ ( Li et al . , 2013 ) มะเดื่อ .1 – 6 ยังแสดงให้เห็นว่า ประสิทธิภาพสูงในการเกิด ส่วนใหญ่อยู่ในช่วง 12 สัปดาห์ 1 , 2 และ 3 Inoculations . ระยะเวลาการเก็บ แต่ไม่ขยายเกิน 12 สัปดาห์ การตกของน้ำใบผักกาดหอมลงในบ่อมักจะเพิ่มขึ้นเกินกว่า 12 สัปดาห์ และจะทำให้เกิดการปนเปื้อนของน้ำสุดท้าย ( fonkou et al . , 2002 )การศึกษานี้จึงเสนอแนะการเก็บระยะเวลา 12 สัปดาห์สำหรับการออกแบบและการดำเนินงานของน้ำจากบ่อเลี้ยงมาโครไฟต์ผักกาดหอมบนพื้นฐานขนาดใหญ่
ตารางที่ 4 พบว่า มีความแตกต่างกันทางสถิติ ( P < 0.05 ) ค่าเฉลี่ยความสูงที่ 63 DAP ในการบําบัดความแตกต่างระหว่างความสูงของข้าวโพดที่ปลูกในทรีทเมนต์ที่ 1 เมื่อเทียบกับการรักษาและการรักษา 3 8 ) การศึกษานี้พบว่าการรักษา 2 ผลิตความสูง สูงกว่าการรักษาอื่น ๆ ( ตารางที่ 4 ) นี้อาจมีสาเหตุจากก่อนหน้านี้ที่ห้องพักของสารอาหารพืช โดยการรักษา 2 เมื่อเทียบกับการรักษาอื่น ๆผลของโปรแกรมบำบัด จำนวนใบก็แสดงในตารางที่ 4 . แต่ไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.05 ) ที่ 42 , 56and 70 DAP , การรักษา 1 แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ จากการรักษาอื่น ๆ ที่ 49 และ 63 DAP . จากตารางที่ 5 การรักษาทั้งหมด พิจารณา โดยทั่วไปพบว่า น้ำทิ้งยางเพื่อขอบเขตขนาดใหญ่อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.05 ) ตามลำต้นเส้นรอบวงค่าเฉลี่ยสูงสุดลําต้น ได้รับการบันทึกในการรักษา 2 ตามด้วยการรักษา 1 ค่าเฉลี่ยน้อยที่สุด ลําต้น ได้รับการบันทึกในการรักษา 8 ซึ่งสอดคล้องกับรายงานของ ราเยส และ bhargava ( 1998 ) สูงกว่าในดินและการเจริญเติบโตของข้าวสาลีได้รับ 10% ความเข้มข้นของน้ำตาลสูงกว่าในดินดิบ
จากตารางที่ 5มีความแตกต่างอย่างไม่มีนัยสำคัญ ( P < 0.05 ) ในการใช้น้ำทิ้งต่อพื้นที่ใบ ท่ามกลางการรักษายกเว้นกับการควบคุม สอดคล้องกับรายงานของ karunyal et al . ( 1993 ) , พื้นที่ใบสูงสุด ในการศึกษานี้ถูกบันทึกไว้เมื่อน้ำถูกใช้ในเวลาของการปลูกและต่ำสุดที่บันทึกในการควบคุมน้ำที่ไม่ได้ใช้ผลผลิตมวลชีวภาพสูงที่สุด ได้รับการบันทึกในการรักษา 2 ตามด้วยการรักษา 4 และการ 5 ( ตารางที่ 6 ) ผลผลิตมวลชีวภาพน้อยที่สุด คือ บันทึกในการรักษา 8 , ซึ่งถูกควบคุม นี่แสดงให้เห็นว่า ปริมาณยางเพื่อขอบเขตขนาดใหญ่เพิ่มปริมาณผลผลิต นี้เป็นข้อบ่งชี้ว่า น้ำ ยาง ได้คุณค่าทางโภชนาการที่สามารถรองรับการผลิตการเกษตรการใช้ปุ๋ยชีวภาพสําหรับการผลิตทางการเกษตรได้ในเวลาที่ผ่านมาได้รับความสนใจมากแทนปุ๋ยเคมีปุ๋ยชีวภาพช่วยให้ดินเป็นเงื่อนไข และเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม ( owamah et al . , 2014a , B ) ค่าเฉลี่ยของปริมาณน้ำ ส่งผลน้ำผักกาดหอมเป็นพืชค่อนข้างสูง ( 925 % ) เมื่อเทียบกับพืชที่ปลูกในดินที่มีค่าปริมาณน้ำประมาณ 70 % ( ถนนและ helg ไต , 1984 ) ค่าสูงของปริมาณไนโตรเจนในน้ำผักกาดหอม ( 4.56 ± 0.43 % DM ) อาจจะเกิดจากการเติบโตของพืชไนโตรเจนที่อุดมไปด้วยน้ำ ( อัลเลนบี้ , 1981 )คุณค่าของสารอาหารอื่น ๆ วิเคราะห์น้ำ ผักที่พบในช่วงของพืชสัตว์น้ำ ( fonkou et al . , 2002 ) ค่าเหล่านี้ธาตุอาหารต่าง ๆที่ได้จากการเก็บเกี่ยวผักพืชน้ำหลังการบำบัดน้ำเสียพบว่าผักกาดหอมหลังการนำน้ำเสียที่เกิดน้ำพืชที่สามารถใช้เป็นอาหารสัตว์สำหรับสัตว์เคี้ยวเอื้อง ( fonkou et al . , 2002 )จึงไม่มีชีวิตใด ๆที่สำคัญห้องขยะของแข็ง / ของเหลวรุ่นจากการออกกำลังกายการรักษา เฉลี่ยสูงสุดจำนวนใบต่อต้น ผักกาดน้ำ คือ 9 และเกิดขึ้นในวันที่ 18 หลังจากการเริ่มต้นของการรักษาในมาโครไฟต์บ่อแม้ว่าผู้เขียนได้พยายามที่จะสร้างความเป็นไปได้และประโยชน์ของการใช้น้ำจากบ่อ สำหรับการรักษาของผักกาดน้ำ ยาง พวกเขาแนะนำให้สอบสวนเพิ่มเติมในการใช้น้ำจากบ่อในระดับภาคสนาม ผักกาดหอม ( และอาจจะกับระบบอื่น ๆ )การศึกษานี้จะช่วยยับยั้งเหมืองการออกแบบเงื่อนไขของสระน้ำในโครงการขนาดใหญ่


6 สรุป
ผลการศึกษาพบว่า น้ำผักกาดหอมตามบ่อคงตัวของเสียที่สามารถใช้สำหรับการรักษาที่มีประสิทธิภาพ และประหยัด น้ำเสียจากกระบวนการแปรรูปยางอุตสาหกรรม BOD สูงสุดประสิทธิภาพการกำจัดซีโอดีและโคลิฟอร์มทั้งหมด 90.6 เปอร์เซ็นต์ร้อยละ 85.5 97 .9 ตามลำดับที่ได้รับในสัปดาห์ที่ 12 ของการรักษา การรักษาน้ำที่ได้ในการศึกษานี้ พบว่ามี คุณค่าทางโภชนาการของพืช และสามารถใช้เป็นปุ๋ยชีวภาพในการผลิตข้าวโพดและพืชล้มลุกอื่นๆ แม้ว่าการใช้น้ำทิ้งถือว่าเป็นปุ๋ยชีวภาพสามารถลดต้นทุนการผลิตของเกษตรกร เนื่องจากน้ำจะปล่อยอิสระเสียผู้ใช้จะต้องใช้ความระมัดระวัง และควรปฏิบัติตามกฎความปลอดภัยแห่งชาติ และนานาชาติ เพื่อปกป้องสุขภาพของประชาชน . การรักษาน้ำของเหลว พบเพื่อช่วยเพิ่มการเจริญเติบโตและผลผลิตของข้าวโพดพืช องค์ประกอบทางเคมีของผลผักกาดน้ำ ชีวมวล ทำให้มันเหมาะเป็นพืชอาหารสัตว์ในการเลี้ยงสัตว์การรักษาทางชีวภาพโดยใช้ผักกาดหอม น้ำจากบ่อ จึงแนะนำสำหรับการบำบัดน้ำเสียอุตสาหกรรมในการพัฒนาประเทศตามต้นทุนการลงทุนต่ำ และทำให้ประสิทธิภาพในการ ปุ๋ยชีวภาพเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมที่ค่อนข้างราคาถูกและสามารถช่วยแก้ไขปัญหาความไม่ปลอดภัยของอาหาร .