with the parent) and Pearson's corr

with the parent) and Pearson's correlations (for
continuous demographic variables, such as parental
age). These analyses revealed only two significant
relationships, between fathers' age and their
Hospital Anxiety and Depression Scale scores.
Older fathers reported less anxiety, r(20) = —.54,
p < .05, and less depression symptoms, r(20) =
—.53, p > < .05. Thus, age was retained as a variable
for the analyses of fathers' data described later.
The main statistical analyses were focused on
hierarchical regression procedures. First, the
child's total Developmental Behavior Checklist
score was entered into the regression as a predictor.
In order to explore evidence for mediation,
we entered self-efficacy scores as the second step
in the analysis. If self-efficacy mediated the effect
of behavior problems on anxiety or depression,
we would expect to see checklist scores initially
making a significant independent contribution to
the prediction of the dependent variable. However,
once self-efficacy scores were entered, we
would expect to see a reduction in the contribution
made by Checklist scores and for this contribution
to no longer be significant (cf. Baron &
Kenny, 1986).
In the third step of the regression, an interaction
term for the Developmental Behavior

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กับผู้ปกครอง) และความสัมพันธ์ของเพียร์สัน(ตัวแปรทางประชากรอย่างต่อเนื่อง เช่นผู้ปกครองอายุ) เปิดเผยเหล่านี้วิเคราะห์เฉพาะ 2 อย่างมีนัยสำคัญความสัมพันธ์ระหว่างอายุของบิดา และของพวกเขาโรงพยาบาลความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าระดับคะแนนบิดาอายุรายงานความวิตกกังวลน้อยลง r(20) = — . 54r(20) < .05 และอาการซึมเศร้าน้อย p =— การ 53, p >< .05 ดังนั้น มีสะสมอายุเป็นตัวแปรสำหรับวิเคราะห์ข้อมูลของบรรพบุรุษที่อธิบายไว้ในภายหลังวิเคราะห์ทางสถิติหลักที่เน้นกระบวนการถดถอยแบบลำดับชั้น ครั้งแรก การเด็กรวมพัฒนาลักษณะการทำงานรายการตรวจสอบป้อนคะแนนในการถดถอยเป็นผู้ทายผลการการสำรวจหลักฐานสำหรับกาชาดเราใส่คะแนนประสิทธิภาพตนเองเป็นขั้นตอนสองในการวิเคราะห์ ถ้าตนเองประสิทธิภาพ mediated ผลปัญหาพฤติกรรมความวิตกกังวลหรือภาวะซึมเศร้าเราคาดหวังว่าจะดูคะแนนสอบครั้งแรกทำสำคัญอิสระร่วมคำทำนายของตัวแปรขึ้นอยู่กับ อย่างไรก็ตามเมื่อมีป้อนคะแนนประสิทธิภาพตนเอง เราคาดว่าจะเห็นการลดลงในสัดส่วนโดยตรวจสอบคะแนนและ สำหรับส่วนนี้จะไม่สำคัญ (cf. บารอนและเคนนี 1986)ในขั้นตอนสามของการถดถอย การโต้ตอบระยะการพัฒนาพฤติกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กับผู้ปกครอง) และความสัมพันธ์ของเพียร์สัน (สำหรับตัวแปรกลุ่มผู้เข้าชมอย่างต่อเนื่องเช่นผู้ปกครองอายุ) การวิเคราะห์เหล่านี้เผยให้เห็นเพียงสองอย่างมีนัยสำคัญความสัมพันธ์ระหว่างอายุบรรพบุรุษของพวกเขาและความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้าโรงพยาบาลคะแนนขนาด. บรรพบุรุษเก่ารายงานความวิตกกังวลน้อยกว่าอาร์ (20) = -.54, p <0.05 และน้อยอาการซึมเศร้า, อาร์ (20) = -.53, p> <0.05 ดังนั้นอายุถูกเก็บรักษาไว้เป็นตัวแปรสำหรับการวิเคราะห์ข้อมูลของพ่ออธิบายต่อไป. การวิเคราะห์ทางสถิติหลักกำลังจดจ่ออยู่กับขั้นตอนการถดถอยลำดับชั้น ครั้งแรกของเด็กรวมพฤติกรรมการพัฒนาการตรวจสอบคะแนนที่ถูกป้อนเข้าสู่การถดถอยเป็นปัจจัยบ่งชี้ได้. เพื่อที่จะสำรวจหลักฐานไกล่เกลี่ยเราป้อนคะแนนการรับรู้ความสามารถตนเองเป็นขั้นตอนที่สองในการวิเคราะห์ ถ้าการรับรู้ความสามารถตนเองพึ่งผลกระทบของปัญหาพฤติกรรมต่อความวิตกกังวลหรือภาวะซึมเศร้า, เราจะคาดหวังที่จะเห็นคะแนนรายการตรวจสอบครั้งแรกทำผลงานที่เป็นอิสระที่สำคัญในการทำนายของตัวแปรขึ้นอยู่กับ แต่ครั้งหนึ่งคะแนนการรับรู้ความสามารถตนเองถูกป้อนเราคาดว่าจะเห็นการลดลงในผลงานที่ทำโดยการตรวจสอบและคะแนนสำหรับผลงานนี้จะไม่เป็นอย่างมีนัยสำคัญ(cf บารอนและเคนนี, 1986). ในขั้นตอนที่สามของการถดถอย การปฏิสัมพันธ์ยาวสำหรับพฤติกรรมพัฒนาการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กับผู้ปกครอง ) และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ (
ตัวแปร ประชากรอย่างต่อเนื่อง เช่น ผู้ปกครอง
อายุ ) การวิเคราะห์เหล่านี้พบเพียงสองอย่าง
ความสัมพันธ์ระหว่างอายุและความกังวลของพวกเขาและระดับคะแนนภาวะซึมเศร้าโรงพยาบาล

พ่อแก่บรรพบุรุษของเขา มีความวิตกกังวลน้อย , R ( 2 ) = . 54 ,
p < . 05 , ลดอาการซึมเศร้า , R ( 2 ) =
- . 53 , p > < 05 . ดังนั้นอายุยังคงเป็นตัวแปร
สำหรับการวิเคราะห์ข้อมูลบรรพบุรุษอธิบายในภายหลัง .
หลักสถิติวิเคราะห์ข้อมูลเน้น
วิธีถดถอยแบบลำดับชั้น . แรก ของทั้งหมดตามรายการตรวจสอบพฤติกรรมเด็ก

คะแนนเข้าไปในสมการถดถอยได้ดี .
เพื่อสํารวจหลักฐานสำหรับการไกล่เกลี่ย
เราป้อนคะแนนการรับรู้ความสามารถของตนเองเป็น
2 ขั้นตอนในการวิเคราะห์ ถ้าการรับรู้ความสามารถของตนเองโดยผล
ของปัญหาพฤติกรรมต่อความวิตกกังวลหรือภาวะซึมเศร้า
เราคาดหวังที่จะเห็นผลตรวจสอบเบื้องต้น
การบริจาคอย่างอิสระ

การทำนายของตัวแปรตาม อย่างไรก็ตาม เมื่อคะแนนแรง

เข้ามา เราคาดหวังที่จะเห็นการลดลงในการทำโดยการตรวจสอบและให้คะแนน

นี้ผลงานไม่เป็นที่สำคัญ ( CF . บารอน&

เคนนี่ , 1986 )