One fine evening a young princess p

One fine evening a young princess put on her bonnet and clogs, and went out to take a walk by herself in a wood; and when she came to a cool spring of water with a rose in the middle of it, she sat herself down to rest a while. Now she had a golden ball in her hand, which was her favourite plaything; and she was always tossing it up into the air, and catching it again as it fell.
After a time she threw it up so high that she missed catching it as it fell; and the ball bounded away, and rolled along on the ground, until at last it fell down into the spring. The princess looked into the spring after her ball, but it was very deep, so deep that she could not see the bottom of it. She began to cry, and said, 'Alas! if I could only get my ball again, I would give all my fine clothes and jewels, and everything that I have in the world.'
Whilst she was speaking, a frog put its head out of the water, and said, 'Princess, why do you weep so bitterly?'
'Alas!' said she, 'what can you do for me, you nasty frog? My golden ball has fallen into the spring.
The frog said, 'I do not want your pearls, and jewels, and fine clothes; but if you will love me, and let me live with you and eat from off your golden plate, and sleep on your bed, I will bring you your ball again.'
'What nonsense,' thought the princess, 'this silly frog is talking! He can never even get out of the spring to visit me, though he may be able to get my ball for me, and therefore I will tell him he shall have what he asks.'
So she said to the frog, 'Well, if you will bring me my ball, I will do all you ask.'
Then the frog put his head down, and dived deep under the water; and after a little while he came up again, with the ball in his mouth, and threw it on the edge of the spring.
As soon as the young princess saw her ball, she ran to pick it up; and she was so overjoyed to have it in her hand again, that she never thought of the frog, but ran home with it as fast as she could.
The frog called after her, 'Stay, princess, and take me with you as you said,'
But she did not stop to hear a word.
The next day, just as the princess had sat down to dinner, she heard a strange noise - tap, tap - plash, plash - as if something was coming up the marble staircase, and soon afterwards there was a gentle knock at the door, and a little voice cried out and said:

'Open the door, my princess dear,
Open the door to thy true love here!
And mind the words that thou and I said
By the fountain cool, in the greenwood shade.'
Then the princess ran to the door and opened it, and there she saw the frog, whom she had quite forgotten. At this sight she was sadly frightened, and shutting the door as fast as she could came back to her seat.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หนึ่งตอนเย็นหญิงสาวใส่บาสเตียบอนเนต์และอุดตันของเธอ และก็ใช้เวลาเดิน ด้วยตนเองในไม้ และเมื่อเธอมาถึงน้ำพุเย็นน้ำกับกุหลาบกลางนั้น เธอนั่งตัวเองลงพัก ตอนนี้ เธอมีลูกบอลทองคำในมือของเธอ ซึ่งเธอชื่นชอบ plaything และเธอเสมอ tossing ขึ้นไปในอากาศ และจับมันอีกมันตก หลังจากเวลาเธอโยนมันขึ้นสูงมากที่เธอพลาดจับเป็นมันตก และลูกล้อมรอบเก็บ และสะสมตามบนพื้นดิน จนในที่สุด ก็ล้มลงในฤดูใบไม้ผลิ เจ้าหญิงมองเข้าไปในฤดูใบไม้ผลิหลังจากลูกของเธอ แต่ก็ลึกมาก ดังนั้นลึกที่เธอไม่สามารถเห็นด้านล่างของมัน เธอเริ่มร้องไห้ และ ว่า, ' พักสามารถ ถ้าสามารถเฉพาะได้รับลูกของฉันอีกครั้ง ฉันจะให้เสื้อผ้าที่ดีทั้งหมดของฉัน และพลอย และทุกอย่างที่มีในโลก ' ในขณะที่เธอถูกพูด กบใส่หัวของมันจากน้ำ และ ว่า 'เจ้าหญิง ทำไมคุณร้องได้พิรี้พิไร' 'อนิจจา ' กล่าวว่า เธอ, ' อย่างไรสำหรับฉัน คุณกบน่ารังเกียจ ลูกบอลทองคำของฉันได้ลดลงในฤดูใบไม้ผลิกบกล่าวว่า, "ฉันไม่ต้องของ ไข่มุก และอัญมณี และเสื้อ ผ้าที่ดี แต่ถ้าคุณจะรักฉัน และปล่อยให้ฉันอยู่กับคุณกินเสียแผ่นทองของคุณ และนอนบนเตียงของคุณ ฉันจะนำคุณลูกของคุณอีกด้วย ' เจ้าหญิง คิดว่า 'อะไรเหลวไหล ' พูดกบนี้โง่ เขาไม่เคยแม้แต่ได้จากฤดูใบไม้ผลิชมฉัน แม้ว่าเขาอาจจะได้รับลูกของฉันสำหรับฉัน และดังนั้น ฉันจะบอก เขาจะได้สิ่งที่เขาถาม ' So she said to the frog, 'Well, if you will bring me my ball, I will do all you ask.' Then the frog put his head down, and dived deep under the water; and after a little while he came up again, with the ball in his mouth, and threw it on the edge of the spring.As soon as the young princess saw her ball, she ran to pick it up; and she was so overjoyed to have it in her hand again, that she never thought of the frog, but ran home with it as fast as she could. The frog called after her, 'Stay, princess, and take me with you as you said,' But she did not stop to hear a word. The next day, just as the princess had sat down to dinner, she heard a strange noise - tap, tap - plash, plash - as if something was coming up the marble staircase, and soon afterwards there was a gentle knock at the door, and a little voice cried out and said: 'Open the door, my princess dear, Open the door to thy true love here! And mind the words that thou and I said By the fountain cool, in the greenwood shade.'Then the princess ran to the door and opened it, and there she saw the frog, whom she had quite forgotten. At this sight she was sadly frightened, and shutting the door as fast as she could came back to her seat.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดีตอนเย็นเป็นหญิงสาวหยิบหมวกและรองเท้าไม้ และออกไปเดินเล่นคนเดียวในป่า และเมื่อเธอมาถึงฤดูใบไม้ผลิเย็นของน้ำกุหลาบตรงกลางของมัน เธอนั่งตัวลงเพื่อพักผ่อน ตอนนี้เธอมีลูกบอลสีทองในมือของเธอ ซึ่งเป็นของเล่นที่ชื่นชอบของเธอ เธอมักจะโยนมันขึ้นไปในอากาศ แล้วจับมันอีกครั้ง เมื่อมันตกลงมา
หลังจากเวลาที่เธอโยนมันขึ้นไปสูงมากที่เธอพลาดจับมันล้ม และลูกบอลกระโจนออกไป และกลิ้งไปบนพื้น จนในที่สุดมันก็ล้มลงในฤดูใบไม้ผลิ เจ้าหญิงมองเข้าไปในฤดูใบไม้ผลิหลังจากที่ลูกของเธอ แต่มันอยู่ลึกมาก ลึกๆ ที่เธอไม่อาจเห็นด้านล่าง เธอเริ่มร้องไห้ และกล่าวว่า " อนิจจาเอ๋ย ถ้าผมจะเอาลูกบอลอีกครั้งผมจะมอบเสื้อผ้าที่ดีของฉันและพลอย และทุกอย่างที่ผมมีในโลก '
ในขณะที่เธอพูด กบใส่หัวของมันออกจากน้ำและกล่าวว่า ' เจ้าหญิง ทำไมคุณถึงร้องไห้อย่างขมขื่นเพื่อ ?
' อนิจจา ! เธอบอกว่า " คุณสามารถทำอะไรเพื่อฉัน เธอเลยกบ ลูกบอลสีทองของฉันได้ลดลงในฤดูใบไม้ผลิ
กบกล่าวว่า ' ฉันไม่ต้องการไข่มุก และอัญมณีและเสื้อผ้าที่ดี ;แต่ถ้าคุณจะชอบฉัน และปล่อยให้ฉันอยู่กับคุณ และกินจากจานทองคำ และนอนอยู่บนเตียง ผมจะพาคุณลูกของคุณอีก '
' ไร้สาระ ' คิดว่าเจ้าหญิง ' กบบ้าๆนี่กำลังพูด ! เขาจะไม่เคยออกไปของฤดูใบไม้ผลิมา แม้ว่าเขาอาจจะสามารถที่จะได้รับลูกของฉัน ดังนั้น ฉัน จะ บอก เขา เขาจะได้อะไร เขาถามว่า '
ดังนั้นเธอบอกให้กบดีถ้าคุณจะเอาลูกของฉัน ฉันจะทำทุกอย่างที่คุณขอ '
แล้วกบใส่หัวของเขาลง และดำน้ำลึกอยู่ใต้น้ำ และหลังเล็ก ๆน้อย ๆในขณะที่เขาขึ้นมาอีกครั้ง กับลูกบอลในปากของเขาและโยนมันบนขอบของฤดูใบไม้ผลิ
เป็น ทันทีที่เจ้าหญิง เห็นลูกของเธอ เธอวิ่งไปหยิบมันขึ้นมา เธอจึงดีใจมาก ที่จะมีในมือเธออีกครั้ง ว่าเธอเคยคิดว่า กบแต่วิ่งกลับบ้านด้วยความเร็วเท่าที่เธอจะทำได้
กบโทรมาหลังจากเธอ ' อยู่ เจ้าหญิง และพาฉันกับคุณเมื่อคุณพูด '
แต่เธอไม่ได้หยุดได้ยินคำ
วันถัดไปเช่นเดียวกับเจ้าหญิงนั่งลงทานข้าว เธอได้ยินเสียงแปลกๆ แตะแตะ - plash plash , - ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา หินอ่อน บันได และหลังจากนั้นมีการเคาะเบาๆ ที่ประตูและเสียงเล็กร้องออกมาและกล่าวว่า :

'open ประตู เจ้าหญิงที่รักของฉัน
เปิดประตูของความรักที่แท้จริงที่นี่
ใจคำที่ท่านและผมพูด
โดยน้ำพุเย็น ใน Greenwood เงา '
แล้วเจ้าหญิงวิ่งไปที่ประตูและเปิดมัน และที่นั่นเธอเห็น กบ ซึ่งเธอได้ค่อนข้างลืม ที่เห็นนี้ เธอเศร้า หวาดกลัวและปิดประตูให้เร็วที่สุดเท่าที่เธอสามารถกลับไปที่นั่งของเธอ