Part 3[แก้ไข]"I'm finished, please

Part 3[แก้ไข]
"I'm finished, please come in."

"Sorry for intruding."

"Sorr.... Sorry for intruding."

Beside Kasukabe's voice, there was another young yet vibrant voice, probably the orphan kids senior.

Wearing a Japanese style apron suitable for her short appearance with fox ears as a trait, the young lady pushed the trolley into the room.

"Sorry to bother you, Asuka. I felt it would be a waste if the specially prepared breakfast went cold."

"It's...... It's not a problem at all, Kasukabe."

Looking at Kasukabe who scratched her head embarrassingly trying to explain herself, Asuka whose feelings were distorted managed to squeeze out a smile.

At the same time, Kasukabe gently nudged the girl with the fox ears. The girl exposed a nervous expression as she pushed away the trolley containing the breakfast and bowing to Asuka with a stiff expression.

"I'm ..... I'm......I'm called Lily!"

"Eh?"

"Lily, calm down."

Kasukabe with a bitter smile gently pat Lily's back.

The girl, who was restlessly moving her ears and her two tails, was the senior of the orphanage.

"Hmm, you were the one who brought the biscuits to us back then right? Is the hot tea and breakfast also prepared by you?"

"Ye.... Yes! I heard that Asuka-san likes herbal tea, so I prepared the necessary ingredients from our garden. I have also prepared food that can reduce drowsiness, I.... Hope you will enjoy it."

"Does the [No Name] have a vegetable garden as well?"

"Ye... Yes! Although it's a bit small, everyone worked hard together to put this garden together. If the land did not lose it's vitality, we could raise some cattle, or like in the past, when we had the vast and huge garden..."

"In the past?"

Lily pointed out the window and replied,

"Yes! Returning to the place where we store the water, beside the main road, there was a very very wide land for agriculture. There was also a ranch and every year when the season changes, we always had a celebration. Although now the land has completely lost its vitality..... However, in the past we had a special garden that grew herbs and medicines. We also had many many good plantations."

"Really? To have possessed such a large and extensive land."

Asuka slowly nodded her head, understanding that in the past there were many plantations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนที่ 3 [สิทธิการได้]"ฉันกำลังเสร็จ กรุณามาในนี้""ขอ intruding""Sorr... ขอ intruding "นอกจากเสียงของ Kasukabe มีอีกหนุ่ม แต่ระดับเสียง คงอาวุโสเด็ก ๆ ที่สุดท้ายของย่อหน้าใส่เอี๊ยมสไตล์ญี่ปุ่นเหมาะสำหรับลักษณะของเธอสั้นมีหูจิ้งจอกเป็นการติด หญิงสาวผลักดันรถเข็นที่เข้าห้อง"ขอรบกวนคุณ อาสึกะ ผมรู้สึกมันจะเสียถ้าอาหารเช้าเตรียมไว้เป็นพิเศษก็เย็น""ก็ได้ มันไม่ได้มีปัญหาเลย Kasukabe"ดูที่ Kasukabe ที่หัวของเธอ embarrassingly ที่พยายามอธิบายถึงตัวเองที่มีรอยขีดข่วน อาสึกะที่มีความรู้สึกถูกผิดเพี้ยนจัดการเพื่อบีบออกเป็นในเวลาเดียวกัน Kasukabe nudged สาวกับสุนัขจิ้งจอกหูเบา ๆ หญิงสาวแสดงนิพจน์ประสาท ตามเธอไปผลักรถเข็นที่ประกอบด้วยอาหารเช้า และโค้งให้อาสึกะกับนิพจน์ที่มีความแข็ง"I'm ..... ผม ฉันเรียกลิลลี่""เอ๊ะ""ลิลลี่ สงบลง"Kasukabe ดีขมเบา ๆ หลังของลิลลี่ผู้หญิง ที่ถูก restlessly ย้ายหูของเธอและเธอสองหาง อาวุโสของมูลนิธิสงเคราะห์เด็กได้"อืมม คุณได้ผู้นำขนมปังที่เรากลับมาแล้วเหมาะสมหรือไม่ คือชาร้อนและอาหารเช้าพร้อม ด้วยคุณ"เย... ใช่ ได้ยินว่า อาสึกะซังชอบชาสมุนไพร เพื่อเตรียมส่วนผสมจำเป็นจากสวนของเรา นอกจากนี้ฉันยังได้เตรียมอาหารที่สามารถลดอาการง่วงนอน ฉัน... หวังว่า คุณจะสนุกกับมัน""[ไม่มีชื่อ] มีสวนผักด้วย""เย... ใช่ แม้ว่าจะเป็นเล็ก ทุกคนทำงานหนักกันที่ใส่นี้สวนกัน ถ้าแผ่นดินไม่สูญเสียพลังของมัน เราสามารถเพิ่มบางวัว หรือชอบในอดีต เมื่อเรามีมากมาย และใหญ่สวน...""ในอดีตหรือไม่"ชี้ให้เห็นหน้าต่าง และ ตอบกลับ"ใช่ กลับไปยังสถานที่ที่เราเก็บน้ำ ข้างถนน มีที่ดินเกษตรกว้างมาก นอกจากนี้ยังมีไร่ และทุกปีเมื่อฤดูกาลเปลี่ยนแปลง เรามักจะมีการเฉลิมฉลอง แม้ว่าตอนนี้ ที่ดินทั้งหมดได้หายพลังของ... อย่างไรก็ตาม ในอดีต เราได้สวนพิเศษที่เติบโตสมุนไพรและยา เรายังได้ปลูกดีมากมาก""จริง ๆ จะมีต้องมีขนาดใหญ่ และครอบคลุมที่ดินนั้น"อาสึกะช้า nodded หัวของเธอ ความเข้าใจว่า ในอดีต มีหลายสวน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่วนที่ 3 [แก้ไข]
"ฉันเสร็จแล้วโปรดมา." "ขอโทษสำหรับบุกรุก." "Sorr .... ขออภัยบุกรุก." นอกจากเสียงของ Kasukabe มีอีกหนุ่มยังเสียงที่สดใสน่าจะเป็นเด็กกำพร้าอาวุโส . สวมผ้ากันเปื้อนสไตล์ญี่ปุ่นเหมาะสำหรับการปรากฏตัวสั้นของเธอกับสุนัขจิ้งจอกหูเป็นลักษณะที่หญิงสาวผลักรถเข็นเข้ามาในห้อง. "ขอโทษที่รบกวนคุณ Asuka. ผมรู้สึกว่ามันจะเสียถ้าอาหารเช้าเตรียมเป็นพิเศษไปเย็น . " "มัน ...... มันไม่ได้เป็นปัญหาที่ทุกคน Kasukabe." มองไปที่ Kasukabe ที่มีรอยขีดข่วนหัวของเธอเปิ่นพยายามที่จะอธิบายตัวเองอะซึกะที่มีความรู้สึกที่ถูกบิดเบือนการจัดการที่จะบีบออกรอยยิ้ม. ในเวลาเดียวกัน Kasukabe สะกิดเบา ๆ สาวที่มีสุนัขจิ้งจอกหู สาวสัมผัสแสดงออกประสาทขณะที่เธอออกไปผลักรถเข็นที่มีอาหารเช้าและโค้งอะซึกะด้วยการแสดงออกแข็ง. "ฉัน ..... ฉัน ...... ฉันเรียกว่าลิลลี่!" " ใช่มั้ย? " "ลิลลี่สงบลง." Kasukabe ด้วยรอยยิ้มขมเบา ๆ ลูบหลังของลิลลี่. สาวที่ถูกพล่านย้ายหูของเธอและสองหางของเธอเป็นผู้บริหารระดับสูงของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า. "อืมคุณเป็นคนหนึ่งที่นำมา บิสกิตที่จะให้เรากลับมาถูกต้องแล้วหรือไม่ร้อนและชาบียังจัดทำโดยคุณ? " "เจ้า .... ใช่! ผมได้ยินมาว่าอะซึกะซังชอบชาสมุนไพรเพื่อให้ฉันเตรียมส่วนผสมที่จำเป็นจากสวนของเรา. ฉันมี เตรียมอาหารที่สามารถลดอาการง่วงนอนผม .... หวังว่าคุณจะสนุกกับมัน. " "ไม่ [ไม่มีชื่อ] มีสวนผักเช่นกัน?" "เจ้า ... ใช่! แม้ว่ามันจะเป็นบิตขนาดเล็กทุกคนทำงาน ยากที่จะนำมารวมกันที่สวนนี้ร่วมกัน. ถ้าที่ดินที่ไม่ได้สูญเสียมันเป็นพลังที่เราจะได้เลี้ยงวัวบางส่วนหรือเหมือนในอดีตที่ผ่านมาเมื่อเรามีสวนขนาดใหญ่และขนาดใหญ่ ... " "ในอดีตที่ผ่านมาได้หรือไม่" ลิลลี่ชี้ให้เห็น หน้าต่างและตอบว่า"ใช่! กลับไปยังสถานที่ที่เราเก็บน้ำข้างถนนสายหลักที่มีที่ดินกว้างมากมากสำหรับการเกษตร นอกจากนี้ยังมีฟาร์มปศุสัตว์และทุกปีเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงฤดูกาลที่เรามักจะมีการเฉลิมฉลอง ถึงแม้ว่าตอนนี้ที่ดินได้หายไปอย่างสมบูรณ์พลังของ ..... อย่างไรก็ตามในอดีตที่ผ่านมาเรามีสวนพิเศษที่เติบโตสมุนไพรและยารักษาโรค นอกจากนี้เรายังมีหลายพื้นที่เพาะปลูกที่ดีมาก. " "จริงเหรอ? จะมีการครอบครองที่ดินดังกล่าวมีขนาดใหญ่และกว้างขวาง. " อะซึกะช้าพยักหน้าเธอเข้าใจว่าในอดีตที่ผ่านมามีพื้นที่เพาะปลูกจำนวนมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนที่ 3 [ แก้ไข ]
" เสร็จแล้ว เชิญค่ะ "

" ขอรบกวนด้วยนะครับ "

" ขอ. . . . . . . . ขอโทษที่รบกวนนะครับ "

เสียงข้าง Kasukabe , มีเด็กยังประกายเสียงอาจเด็กกำพร้าเด็กรุ่นพี่

ใส่ผ้ากันเปื้อนสไตล์ญี่ปุ่นเหมาะกับสุนัขจิ้งจอก หูสั้น ลักษณะเป็นลักษณะหญิงสาวผลักรถเข็นเข้าไปในห้อง

" ขอโทษที่ต้องรบกวนคุณ อาสุกะ .ผมรู้สึกว่ามันน่าเสียดายถ้าเตรียมเป็นพิเศษ เช้าไปเย็น . "

" มัน . . . . . . . มันไม่ได้เป็นปัญหาที่ทุก Kasukabe "

มอง Kasukabe ที่เกาหัวเธอเปิ่นพยายามอธิบายตัวเอง กะ ที่มีความรู้สึกถูกบิดเบือนการจัดการเพื่อบีบออกยิ้ม

ในเวลาเดียวกัน Kasukabe ค่อยๆสะกิดสาวจิ้งจอกหูสาวเปิดเผยด้วยสีหน้าตื่นเต้นเมื่อเธอผลักออกไป รถเข็นที่มีอาหารเช้าและก้มหัวให้อาสึกะด้วยสีหน้าแข็ง

" ฉัน . . . . . ฉัน . . . . . . . ฉันโทรหาลิลลี่ !

" เอ๋ ? "

" ลิลลี่ ใจเย็นๆ "

Kasukabe กับขมยิ้มเบา ๆลูบลิลลี่กลับมา

สาวที่กำลังพล่านขยับหูเธอ สองหาง เป็นรุ่นพี่ของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า

" อืมคุณเป็นคนหนึ่งที่เอาขนมปังให้เรากลับไปแล้วใช่มั้ย ? เป็นชาร้อนและอาหารเช้าจัดเตรียมไว้โดยคุณ ?

" ท่าน . . . . . . . ใช่ ! ฉันได้ยินว่า อาสุกะซัง ชอบชาสมุนไพร ดังนั้นฉันเตรียมส่วนผสมที่จำเป็นจากสวนของเราเอง ผมก็เตรียมอาหารที่สามารถช่วยลดอาการง่วงนอน ฉัน . . . . . . . หวังว่าคุณจะสนุกกับมัน . . . "

" [ ชื่อ ] มีสวนผักเช่นกัน ? "

" ท่าน . . . . . . . ใช่ !แม้ว่ามันจะเป็นบิตขนาดเล็ก ทุกคนทำงานหนักร่วมกันเพื่อให้สวนนี้ด้วยกัน ถ้าแผ่นดินไม่เสียพลังชีวิต เราสามารถเพิ่มบางวัว หรือเหมือนในอดีต เมื่อเรามีมาก และสนามใหญ่ . . . . . . . "

" ในอดีต ?

ลิลลี่ชี้ไปนอกหน้าต่างตอบ

" ครับ การกลับไปที่ที่เราเก็บน้ำ ข้างถนนสายหลักมีมาก กว้างมาก ที่ดินเพื่อการเกษตร มีฟาร์ม และทุกๆ ปีเมื่อฤดูกาลเปลี่ยน เรามักจะมีการเฉลิมฉลอง ถึงแม้ว่าตอนนี้ที่ดินได้หายไปอย่างสมบูรณ์ของพลัง . . . . . อย่างไรก็ตาม ในอดีตเรามีพิเศษสวนที่ปลูกสมุนไพรและยา เรายังมีสวนที่ดีมาก . "

" จริงๆเหรอ ? ที่จะได้ครอบครองที่ดินดังกล่าวมีขนาดใหญ่และกว้างขวาง "

อาสุกะค่อยๆพยักหน้าหัวเธอ ความเข้าใจ ที่ในอดีตมีต้นไม้มากมาย