Down syndrome (DS) is the most comm

Down syndrome (DS) is the most common genetic cause of intellectual disability and results from an extra chromosome 21 (Trisomy 21). Sleep issues and/or obstructive sleep apnea (OSA) are assumed to be part of the DS phenotype with a high prevalence but are often under recognized. This cross-sectional study of children with DS examines the caregiver reported sleep behaviors of 108 children with DS, ranging in age from 1.50 to 13.40 years (mean = 5.18 years) utilizing a standardized assessment tool, the Children's Sleep Habit Questionnaire (CSHQ). The CSHQ revealed 76% of children with DS had sleep problems, which began at a young age, and continue to persist and may recur with increasing age. Furthermore, children with DS who undergone adenoid and tonsillectomy for OSA continued to have sleep problems suggesting that ongoing monitoring of sleep issues is needed in this population. Implications of sleep problems and recommended anticipatory guidance and intervention are discussed.

INTRODUCTION
Down syndrome (DS, OMIM #190685) is the most common genetic cause of intellectual disability, with an incidence of 1 in 691 live births [Parker et al., 2010]. In general, sleep problems occur more frequently in children with intellectual disability compared to typically developing population [Didden et al., 2002; Harvey & Kennedy, 2002; Krakowiak et al., 2008]. In children with intellectual disability, sleep issues commonly noted are disturbances initiating and maintaining sleep, night awaking, excessive daytime sleepiness, and sleep disordered breathing. In addition to the intellectual disability, children with DS have craniofacial findings, including midfacial hypoplasia, narrow nasopharynx, micrognathia, small larynx, and hypotonia leading to floppiness of the upper airways, that increase their risk of having sleep disordered breathing issues, particularly obstructive sleep apnea (OSA) [Shott, 2006]. The prevalence of OSA is seen in only 1% to 4% of the general pediatric population, but increases to 30–63% among individuals with DS [Stebbens et al., 1991; Rosen et al., 2011].

Sleep is essential to the development in children and the parent-child dynamic. There is a link between sleep problems and/or OSA to health complications (e.g., obesity), parental stress, and neurocognitive, behavioral, and learning deficits in the typically developing population [Miano et al., 2011; Witmans et al., 2011]. These issues may become more pronounced for children with developmental and cognitive impairment such as DS. Yet, sleep issues are often under recognized by physicians and parents because they underestimate these problems and/or assume that they are part of the DS features. For instance, approximately 69% of parents reported that their child with DS did not have sleep issues, but 57% had an abnormal polysomnogram [Shott et al 2006]. For these reasons, the American Academy of Pediatrics Health Supervision for Children with DS currently recommends that physicians discuss symptoms of OSA that could be associated with poor sleep at every well-child visit, and all children with DS receive a polysomnogram by the age of 4 years [Bull, 2011].

Despite the high prevalence of sleep issues and/or OSA in children with DS, there have been limited studies examining the pattern of sleep problems in young children with DS. Furthermore, the extent of sleep problems and how they change with age have not been appropriately studied in children with DS due to small sample sizes, lack of standardized measures to evaluate sleep, and inadequate follow-up for children [Shott et al., 2006; Rosen, 2011; Rosen et al., 2011]. Our study examines the sleep profiles, across age groups as well as the impact of previous adenoid and tonsillectomy (AT) on sleep patterns in children with DS. Additionally, we also compare sleep problems in our DS cohort to a cohort of typically developing US children [Liu et al., 2005].

MATERIALS AND METHODS
Subjects

Subjects included 108 children with DS (52 boys, 56 girls) ranging in age from 1.50 to 13.40 years, with a mean age of 5.18 years (standard deviation [SD] = 2.47). Subjects consisted of 65% Caucasian, 25% African American, 6% Hispanic, and 4% Asian. No sleep medications were reported. The comparable cohort of typically developing US children is from the study by Liu et. al [2005].

Procedures

The study was a retrospective chart review of children with DS who were evaluated at the DS Clinic at Emory University from 2013–2014. As part of the clinic visit, parents typically complete the Children's Sleep Habit Questionnaire (CSHQ) [Owens et. al., 2000]. The abbreviated CSHQ consists of 33 questions that has been validated and widely used to assess sleep in children. The caregivers were instructed to reflect on the past week of sleep when completing the questionnaire. Eight subscales can be derived from the items: Bedtime Resistance, Sleep Onset Delay, Sleep Duration, Sleep Anxiety, Night Wakings, Parasomnias, Sleep Disordered Breathing, and Daytime Sleepiness. The internal consistency for each of the subscales was high with all α coeifficients above 0.98.

Each of the 33 items on the questionnaire were rated on a 3 point Likert scale: If the behavior occurred 0–1 nights per week, “rarely” would be marked and a score of (1) would be given for that behavior. Similarly, if the behavior described occurred 2–4 nights per week, “sometimes” would be marked and a score of (2) would be given, and if the behavior occurred 5–7 nights per week, “usually” would be marked and a score of (3) would be given. The scores for each of the 33 questions would be summed to find the total CSHQ score with the higher scores representing more sleep problems. A cut off score of 41 yields the best diagnostic confidence for identifying clinically significant sleep problems. In addition, we considered any item on the scale clinically significant if greater than 20% of responders marked a (2) or (3).

Statistics

Data from the demographic information were analyzed using descriptive statistics. For the different variables as indicated in Tables 1 and ​and2,2, descriptive statistics, including mean, range, and standard deviations of each continuous variables, were computed using SAS, version 9.1 software (Cary, NC), allowing for inspection and direct comparison. Pearson chi-square test was used to compare sample characteristics.

RESULTS
Sleep Problems and Impact of adenoid and tonsillectomy (AT)

A total of 108 CSHQ questionnaires were completed by parents. With a clinically significant cut off score of 41, the average CSHQ score was 50, with a range of 34–73. Clinically significant sleep problems were noted in 76% of our cohort including restless sleep and constant movement during sleep.

In our sample, 53 subjects did not have a diagnosis of OSA (DS-OSA) and 55 subjects had undergone previous AT for OSA (DS+OSA). The diagnosis of OSA was confirmed by the polysomnogram, and parents completed the CSHQ after the AT for the DS+OSA group. The average CSHQ score for the DS-OSA (mean age 4.41 years) was 49 with a range of 34–73 compared to an average score of 50 with a range of 38–73 for the DS +OSA group (mean age 5.94 years).

By using 41 as the cut off score for identifying children with clinically significant sleep problems, 78% of the DS+OSA group and 74% of the DS-OSA group had clinically significant sleep problems. As indicated in Table 1, 29 items were found to be significant (>20% of caregivers marking (2) or (3)) in the DS+OSA group, and 23 items were found to be significant in the DS-OSA group. By using the Pearson chi-square analysis,”falling asleep while watching television” was significantly different between the two cohorts with a p value of .005; only 15% of the DS+OSA group caregivers considered this a significant problem, while 35% of the DS-OSA group considered this a significant problem.
Age progression Analysis in Children with DS

The 108 participants were divided by age into 3 groups: ages 1–3 (n=32), ages 4–7 (n=58), and ages 8–13 (n=18). Pearson chi-sqaure analysis identified that with increasing age, children with DS begin to fall asleep in their own bed, p=.026, less frequently awakening, screaming/sweating, p=.024, and less frequently fall asleep when riding in a car p=.043, but become more afraid to sleep in the dark p=.013 (Table 2).

Additionally, there were 5 items that improved with increasing age. For example, children had less trouble sleeping away, p= .047 (Age group 1 to 2), less frequently awakened screaming and sweating, p = .006 (Age group 1 to 2), less frequently fell asleep while riding in a car, p=.018 (Age group 1 to 3) and p=.022 (Age group 2 to 3), and less frequently had trouble falling asleep in their own bed, p=.012 (Age group 2 to 3). Although the problem of bed wetting did improve, p=.038 (Age group 1 to 2) and p= .018 (Age group 1 to 3), the highest age range of 8+ still had bed wetting listed as a significant problem in 28% of the population which still represents a significant sleep problem.

Some items that do not significantly change between age groups included: “needs parent in room to sleep”, “moves to other's bed in the night”, “awakes one or more than once during the night”, “seems tired during the day”, and “others wake the child” (Table 2). Notably, items related to OSA including, “snoring”, “snorts and gasps”, and “restess” remain to be a persistent sleep problems as reported by the caregiver.
Sleep problems in a typical pediatric population compared to DS population

Liu et. al. [2005] used the CSHQ to compare sleep patterns in school-age children in China (N=292) and the United States (N=415). Only 13 significant items were found in the United States population, while 26 items were found to be significant in our DS participants (N=108). When we compared the 13 significant items in the typical pediatric population f

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดาวน์ซินโดรม (DS) เป็นสาเหตุทางพันธุกรรมมากที่สุดของพิการทางปัญญา และผลจากการเพิ่มโครโมโซม 21 (Trisomy 21) ปัญหานอนหลับ/ ผิวสวยภายใต้แสง (OSA) ถือเป็นส่วนหนึ่งของ phenotype DS มีความชุกสูง แต่มักต่ำกว่าการรับรู้ ศึกษานี้เหลวของเด็กกับ DS ตรวจสอบภูมิปัญญารายงานพฤติกรรมนอนเด็ก 108 กับ DS ตั้งแต่ในยุคจาก 1.50 ปี 13.40 (หมายถึง =ปี 5.18) ใช้เครื่องมือประเมินมาตรฐาน แบบสอบถามนิสัยนอนหลับของเด็ก (CSHQ) CSHQ เปิดเผย 76% ของเด็กที่มี DS มีสลีปัญหา ซึ่งเริ่มต้นที่อายุยังน้อย ดำเนินต่อไป และอาจเกิดขึ้นกับอายุที่เพิ่มขึ้น นอกจากนี้ เด็ก DS ที่เปลี่ยน adenoid และ tonsillectomy สำหรับ OSA ยังคงมีปัญหาการนอนหลับแนะนำว่า ตรวจสอบอย่างต่อเนื่องของปัญหาการนอนหลับ เป็นสิ่งจำเป็นในประชากรนี้ ผลกระทบของปัญหาการนอนหลับ และคำแนะนำ anticipatory แนะนำ และแทรกแซงได้กล่าวถึงแนะนำดาวน์ซินโดรม (DS, OMIM #190685) อยู่ทั่วทางพันธุกรรมสาเหตุของความพิการทางปัญญา ด้วยการอุบัติการณ์ของการเกิด live 1 ใน 691 [คเกอร์ et al., 2010] ทั่วไป ปัญหาการนอนหลับเกิดขึ้นบ่อยในเด็กพิการทางปัญญาไปพัฒนาประชากร [Didden et al., 2002 โดยทั่วไป ฮาร์วี่และเคนเนดี้ 2002 Krakowiak et al., 2008] ในเด็กที่มีความพิการทางปัญญา สลีปัญหากล่าวโดยทั่วไปเป็นแหล่งเริ่มต้น และการรักษาป awaking คืน sleepiness กลางวันมากเกินไป และสลี disordered หายใจ นอกจากความพิการทางปัญญา เด็ก DS มี craniofacial พบ midfacial hypoplasia, nasopharynx แคบ micrognathia กล่องเสียงขนาดเล็ก และนำไป floppiness ของด้านบน ที่เพิ่มความเสี่ยงของสลี disordered หายใจปัญหา อุปสรรคอย่างยิ่ง hypotonia sleep apnea (OSA) [Shott, 2006] ความชุกของ OSA จะเห็นได้ในเพียง 1% ถึง 4% ของประชากรเด็กทั่วไป แต่เพิ่มขึ้น 30 – 63% ระหว่างบุคคลกับ DS [Stebbens et al., 1991 โรร้อยเอ็ด al., 2011]นอนหลับเป็นสิ่งจำเป็นในการพัฒนาเด็กและไดนามิกหลัก-รอง มีการเชื่อมโยงระหว่างปัญหาการนอนหลับหรือ OSA ภาวะ (เช่น โรคอ้วน), ความ เครียดของผู้ปกครอง neurocognitive พฤติกรรม และเรียนรู้การขาดดุลในประชากรปกติพัฒนา [Miano et al., 2011 Witmans et al., 2011] ปัญหาเหล่านี้อาจเป็นการออกเสียงมากขึ้นสำหรับเด็กที่มีพัฒนาการ และการรับรู้การด้อยค่าเช่น DS ยัง ปัญหาการนอนหลับมักต่ำกว่ารู้จัก โดยแพทย์และผู้ปกครองเนื่องจากพวกเขาดูถูกดูแคลนปัญหาเหล่านี้ หรือคิดว่า จะเป็นส่วนหนึ่งของ DS ตัวอย่าง ประมาณ 69% ของผู้ปกครองรายงานว่า เด็กของพวกเขากับ DS ไม่มีปัญหาการนอนหลับ แต่ 57% มี polysomnogram ผิดปกติ [Shott et al 2006] ด้วยเหตุนี้ อเมริกันสถาบันกุมารเวชดูแลสุขภาพสำหรับเด็ก DS ในปัจจุบันแนะนำว่า แพทย์หารือเกี่ยวกับอาการของ OSA ที่อาจเกี่ยวข้องกับการนอนหลับไม่ดีที่เข้าเด็กดี และ DS เด็กทั้งหมดได้รับการ polysomnogram อายุ 4 ปี [วัว 2011]แม้จะสูงความชุกของปัญหาการนอนหลับหรือ OSA ในเด็ก DS มีการศึกษาจำกัดตรวจสอบรูปแบบของปัญหาการนอนในเด็กกับ DS นอกจากนี้ ขอบเขตของปัญหาการนอนและพวกเขาเปลี่ยนแปลงอายุได้ไม่ถูกเหมาะสมเรียน DS เด็กเนื่องจากขนาดตัวอย่างเล็ก ขาดมาตรการมาตรฐานเพื่อประเมินการนอนหลับ และการติดตามผลไม่เพียงพอสำหรับเด็ก [Shott et al., 2006 โร 2011 โรร้อยเอ็ด al., 2011] เราตรวจสอบโพรไฟล์โหมดสลี ข้ามวัยตลอดจนผลกระทบของ adenoid ก่อนหน้าและ tonsillectomy (AT) ในรูปแบบการนอนในเด็กที่มี DS นอกจากนี้ เรายังเปรียบเทียบปัญหาการนอนหลับใน cohort DS ของเราเพื่อผู้ผ่านของการพัฒนาโดยทั่วไปเราเด็ก [หลิว et al., 2005]วัสดุและวิธีการหัวข้อเรื่องรวม 108 เด็ก DS (เด็กผู้ชาย 52 หญิง 56) ตั้งแต่ในยุคจาก 1.50 13.40 ปี อายุเฉลี่ย 5.18 ปี (ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน [SD] = 2.47) เรื่องประกอบด้วย 65% คอเคซัส 25 แอฟริกันอเมริกัน 6% Hispanic และ 4% เอเชีย ยานอนหลับไม่ได้รายงาน Cohort ที่เทียบได้ของการพัฒนาเด็กที่สหรัฐอเมริกาโดยทั่วไปคือจากการศึกษาโดยหลิวร้อยเอ็ด อัล [2005]ขั้นตอนการการศึกษาทบทวนแผนภูมิคาดเด็กกับ DS ถูกจับคลินิก DS มหาวิทยาลัย Emory 2013-2014 ได้ เป็นส่วนหนึ่งของการเข้าชมคลินิก ผู้ปกครองกรอกข้อมูลเด็กนอนนิสัยแบบสอบถาม (CSHQ) [Owens et. al., 2000] โดยทั่วไป CSHQ ย่อประกอบด้วยคำถามที่ 33 ที่ได้รับการตรวจสอบ และใช้ในการประเมินการนอนหลับในเด็ก เรื้อรังได้รับคำแนะนำเพื่อแสดงในสัปดาห์ที่ผ่านมาของการกรอกแบบสอบถาม Subscales แปดสามารถได้มาจากรายการ: ต้าน ทานนอน นอนเริ่มความล่าช้า ระยะ เวลาการนอนหลับ วิตก กังวลนอนหลับ Wakings คืน Parasomnias นอน หายใจ Disordered และ Sleepiness เวลากลางวันได้ ความสอดคล้องภายในสำหรับแต่ละของ subscales ที่ได้สูง ด้วย coeifficients ด้วยกองทัพทั้งหมดข้างต้น 0.98แต่ละรายการในแบบสอบถาม 33 ได้คะแนนการจุด 3 สเกล Likert: ลักษณะการทำงานเกิด 0 – 1 คืนต่อสัปดาห์ "ไม่ค่อย" จะถูกทำเครื่องหมาย และจะได้รับคะแนน (1) ลักษณะการทำงานที่ ในทำนองเดียวกัน อธิบายลักษณะการทำงานเกิดขึ้นได้ 2-4 ต่อสัปดาห์ "บางครั้ง" จะถูก และจะได้ รับคะแนน (2) และถ้าพฤติกรรมเกิดขึ้น 5-7 คืนต่อสัปดาห์ "มัก" จะถูกทำเครื่องหมาย แล้วคะแนน (3) จะได้รับ จะบวกคะแนนสำหรับแต่ละคำถามที่ 33 หา CSHQ คะแนนรวมกับคะแนนสูงแสดงถึงปัญหาการนอนหลับมากขึ้น ตัดออกคะแนน 41 ก่อให้เกิดความมั่นใจวินิจฉัยดีที่สุดสำหรับการระบุปัญหาการนอนอย่างมีนัยสำคัญทางคลินิก เราว่ารายการใด ๆ ในระดับสำคัญทางคลินิกมากกว่า 20% ของ responders ทำเครื่องหมาย (2) หรือ (3)สถิติข้อมูลจากข้อมูลประชากรได้วิเคราะห์โดยใช้สถิติพรรณนา สำหรับตัวแปรแตกต่างกัน ตามที่ระบุในตาราง 1 และ and2, 2 สถิติพรรณนา หมายถึง ช่วง และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของตัวแปรแต่ละอย่างต่อเนื่อง ได้จากคำนวณใช้ SAS ซอฟต์แวร์เวอร์ชัน 9.1 (แครีแกรนต์ NC) สามารถตรวจสอบและเปรียบเทียบโดยตรง ใช้ Pearson chi-square ทดสอบเพื่อเปรียบเทียบลักษณะตัวอย่างผลลัพธ์สถานะปัญหาและผลกระทบของ adenoid และ tonsillectomy (ที่)จำนวน 108 CSHQ แบบสอบถามเสร็จสมบูรณ์ โดยผู้ปกครอง ด้วยการตัดอย่างมีนัยสำคัญทางคลินิกปิดคะแนน 41, CSHQ คะแนนเฉลี่ย 50 มี 34-73 ปัญหาการนอนอย่างมีนัยสำคัญทางคลินิกระบุไว้ใน 76% ของ cohort ของเรารวมถึงนอนหลับกระสับกระส่ายเคลื่อนไหวคงที่ในระหว่างนอนหลับในตัวอย่างของเรา 53 เรื่องไม่มีการวินิจฉัยของ OSA (DS-OSA) และวิชา 55 ได้เปลี่ยนที่ก่อนหน้าสำหรับ OSA (DS + OSA) การวินิจฉัยของ OSA ได้รับการยืนยัน โดยการ polysomnogram และผู้ปกครองเสร็จสมบูรณ์ CSHQ หลังจากที่กลุ่ม DS + OSA คะแนนเฉลี่ย CSHQ สำหรับ DS-OSA (หมายถึงอายุปี 4.41) ถูก 49 34-73 เมื่อเปรียบเทียบกับคะแนนเฉลี่ย 50 กับ 38-73 สำหรับ DS + OSA มีกลุ่ม (หมายถึงอายุปี 5.94)โดย 41 เป็นตัดออกคะแนนสำหรับการระบุเด็กที่มีปัญหาการนอนอย่างมีนัยสำคัญทางคลินิก 78% ของกลุ่ม DS + OSA และ 74% ของกลุ่ม DS OSA มีปัญหาการนอนอย่างมีนัยสำคัญทางคลินิก ตามที่ระบุในตารางที่ 1, 29 พบรายการเป็นสำคัญ (> 20% ของเครื่องเรื้อรัง (2) หรือ (3)) ใน DS + OSA กลุ่ม และ 23 พบเป็นสำคัญในกลุ่ม DS OSA โดยการใช้ Pearson chi-square วิเคราะห์ "หลับในขณะที่ดูโทรทัศน์" แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่าง cohorts สองกับค่า p. 005 เพียง 15% ของเรื้อรังกลุ่ม DS + OSA พิจารณานี้ปัญหาสำคัญ ในขณะที่ร้อยละ 35 กลุ่ม DS OSA ถือนี้ปัญหาสำคัญยุคก้าวหน้าวิเคราะห์ในเด็ก DSร่วม 108 ได้แบ่งตามอายุเป็น 3 กลุ่ม: อายุ 1 – 3 (n = 32), อายุ 4 – 7 (n = 58), และอายุ 8 – 13 (n = 18) Pearson chi-sqaure วิเคราะห์ระบุที่ มีอายุเพิ่มขึ้น เด็ก DS เริ่มเข้านอนในเตียงของตนเอง p =. 026 น้อยตื่นบ่อย กรีดร้อง/ตากระตุก p =. 024 และน้อยมักหลับเมื่อขี่ใน p รถ = 043 แต่จะกลัวมากกว่าประเทศ p เข้ม =. 013 (ตารางที่ 2)นอกจากนี้ มี 5 รายการที่มีอายุเพิ่มขึ้น เช่น เด็กมีปัญหาน้อยลงนอนหลับ p =.047 (กลุ่มอายุ 1-2), น้อยกว่ามักตื่นตัวกรีดร้อง และตากระตุ ก p =.006 (กลุ่มอายุ 1-2), น้อยกว่าทารกหลับในขณะที่ขี่รถ p =. 018 (กลุ่มอายุ 1-3) และ p =. 022 (กลุ่มอายุ 2-3), น้อยมีปัญหาในการหลับนอนของตัวเอง , p =. 012 (กลุ่มอายุ 2-3) แม้ว่าปัญหาของที่เปียกนอนไม่ได้ปรับปรุง p =. 038 (กลุ่มอายุ 1-2) และ p =.018 (กลุ่มอายุ 1-3), ช่วงอายุสูงสุดของ 8 + ยังคงมีเตียงที่เปียกอยู่เป็นปัญหาสำคัญใน 28% ของประชากรซึ่งยัง แสดงถึงปัญหาในการนอนหลับอย่างมีนัยสำคัญบางรายการที่ไม่มีเปลี่ยนระหว่างกลุ่มอายุรวม: "ต้องการหลักในห้องนอน" "ย้ายไปเตียงของผู้อื่นในยามค่ำคืน" "awakes ที่หนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งครั้งในตอนกลางคืน" "ดูเหมือนว่าเหนื่อยเวลา" และ "ผู้ลูก" (ตารางที่ 2) ยวด สินค้าที่เกี่ยวข้องกับ OSA รวมถึง "แก้อาการนอนกรน" "snorts และ gasps" และ "restess" ยังคง เป็นปัญหาการนอนหลับแบบรายงาน โดยภูมิปัญญานอนปัญหาในประชากรเด็กทั่วไปเปรียบเทียบกับประชากร DSเล่าและการ al. [2005] ใช้ CSHQ ในการเปรียบเทียบรูปแบบการนอนในโรงเรียนอายุเด็กในสหรัฐอเมริกา (N = 415) และจีน (N = 292) สินค้าสำคัญเพียง 13 พบในประชากรสหรัฐอเมริกา ในขณะที่พบ 26 รายการเป็นสำคัญใน DS ร่วม (N = 108) เมื่อเราเปรียบเทียบรายการสำคัญ 13 ใน f ประชากรเด็กทั่วไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดาวน์ซินโดรม ( DS ) เป็นสาเหตุที่พบบ่อยที่สุดของผลทางพันธุกรรมและความพิการจากพิเศษโครโมโซม 21 ( 21 ) ) เรื่องการนอนหลับและ / หรือมีภาวะหยุดหายใจขณะหลับ ( ส่วนหนึ่ง ) จะถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของ DS ฟีโนไทป์ที่มีความชุกสูง แต่มักจะอยู่ภายใต้การยอมรับการศึกษาภาคตัดขวางของเด็กกับ DS ตรวจสอบดูแลรายงานพฤติกรรมการนอนหลับของเด็ก 108 กับ DS อายุระหว่าง 25 ปี 13.40 ( ค่าเฉลี่ย = 5.18 ปี ) การใช้เครื่องมือประเมินมาตรฐานแบบสอบถามนิสัยการนอนของเด็ก ( cshq ) การ cshq พบ 76% ของเด็กกับ DS มีปัญหาการนอน ซึ่งเริ่มขึ้นตั้งแต่อายุยังน้อยและยังคงมีอยู่ และอาจเกิดขึ้นกับอายุที่เพิ่มมากขึ้น นอกจากนี้ เด็กที่ได้รับ tonsillectomy เถ้าแก่กับ DS และสำหรับ Osa ยังคงมีปัญหานอนบอกว่าการตรวจสอบอย่างต่อเนื่องของปัญหาการนอนหลับเป็นสิ่งจำเป็นในประชากรนี้ ผลกระทบของปัญหาการนอนหลับและแนะนำ แนะแนว และการแทรกแซงโดยคาดการณ์ว่า

บทนำ
ดาวน์ซินโดรม ( DS ,omim # 190685 ) เป็นสาเหตุทางพันธุกรรมที่พบบ่อยที่สุดของความพิการทางสติปัญญา มีอุบัติการณ์ของ 1 ใน 691 อาศัยอยู่เกิด [ Parker et al . , 2010 ) ในทั่วไป , ปัญหาการนอนเกิดขึ้นบ่อยในเด็กที่มีความพิการทางสติปัญญา เมื่อเทียบกับประชากรโดยทั่วไปการพัฒนา [ didden et al . , 2002 ; ฮาร์วีย์& เคนเนดี้ , 2002 ; krakowiak et al . , 2008 ) ในเด็กที่มีความพิการทางปัญญาปัญหาการนอนโดยทั่วไปไว้จะรบกวนการเริ่มต้นและคงนอนตื่นทั้งคืน ง่วงมากเกินไปตอนกลางวัน และหลับ ระบบการหายใจ นอกเหนือไปจากความพิการทางสติปัญญา , เด็กกับ DS มีกะโหลกศีรษะที่พบ ได้แก่ midfacial hypoplasia ช่องจมูกแคบ , เล็ก micrognathia กล่องเสียง และ hypotonia นำไปสู่ floppiness ของสายการบินบนที่เพิ่มความเสี่ยงของการมีนอนไม่เป็นระเบียบปัญหาการหายใจ โดยเฉพาะภาวะหยุดหายใจขณะหลับ ( ส่วนหนึ่ง ) ชอตต์ [ 2006 ] ความชุกของ osa คือเห็นในเพียง 1% ถึง 4% ของประชากรเด็กทั่วไป แต่เพิ่ม 30 – 63 % ระหว่างบุคคลกับ DS [ stebbens et al . , 1991 ; โรเซน et al . , 2011 ] .

นอนเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อการพัฒนาเด็กและครอบครัวแบบไดนามิกมีการเชื่อมโยงระหว่างปัญหาการนอน และ / หรือ ส่วนปัญหาสุขภาพ เช่น โรคอ้วน ) , ความเครียด , ผู้ปกครอง และ neurocognitive พฤติกรรม และการเรียนรู้การขาดดุลในมักจะพัฒนาประชากร [ miano et al . , 2011 ; witmans et al . , 2011 ) ปัญหาเหล่านี้อาจจะกลายเป็นเด่นชัดมากขึ้นสำหรับเด็กที่มีพัฒนาการและความบกพร่องทางสติปัญญาเช่น DS ยังปัญหาการนอนหลับมักจะอยู่ภายใต้การยอมรับโดยแพทย์และผู้ปกครองเพราะพวกเขาประมาทปัญหาเหล่านี้ และ / หรือ สมมติว่าพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของ DS คุณสมบัติ ตัวอย่างเช่นประมาณ 69% ของผู้ปกครองรายงานว่าเด็กของพวกเขากับ DS ไม่ได้มีปัญหาเรื่องการนอน แต่ร้อยละ 57 มีชอตต์ et al 2006 โพลีโซมโนแกรม [ ผิดปกติ ] ด้วยเหตุผลเหล่านี้อเมริกันสถาบันการดูแลสุขภาพกุมารเวชศาสตร์สำหรับเด็กกับ DS ในขณะนี้แนะนำว่าแพทย์ปรึกษาอาการของส่วนหนึ่งที่อาจจะเกี่ยวข้องกับจนหลับทุกเด็กสุขภาพดีเยี่ยม และเด็กกับ DS ได้รับโพลีโซมโนแกรม โดยอายุ 4 ปีวัว [ 2011 ] .

แม้จะมีความชุกของปัญหาการนอนหลับและ / หรือ ส่วนในเด็กกับแดซองมีการจำกัดการศึกษาการตรวจสอบรูปแบบของปัญหาการนอนในเด็กกับ DS นอกจากนี้ ขอบเขตของปัญหาการนอนหลับและวิธีที่พวกเขาเปลี่ยนตามอายุมีการศึกษาในเด็กอย่างเหมาะสมกับ DS เนื่องจากขนาดตัวอย่างขนาดเล็ก ขาดเครื่องมือมาตรฐานเพื่อประเมินและติดตามผลไม่เพียงพอนอนสำหรับเด็ก [ ชอตต์ et al . , 2006 ; Rosen , 2011 ; โรเซน et al . , 2011 )การศึกษาของเราเป็นการศึกษานอนโปรไฟล์ข้ามกลุ่มอายุรวมทั้งผลกระทบของเถ้าแก่ ก่อนหน้า และ tonsillectomy ( at ) ในรูปแบบการนอนในเด็กกับ DS นอกจากนี้เรายังได้ศึกษาเปรียบเทียบปัญหาการนอนหลับใน DS ของเรากับเพื่อนร่วมงานของเรามักจะพัฒนาเด็ก [ Liu et al . , 2005 ] .




วิชาวัสดุและวิธีการ จำนวน 108 คน กับ DS ( 52 ชาย56 หญิง ) อายุระหว่าง 25 ปี ด้วยอายุเฉลี่ย 13.40 , 5.18 ปี ( ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน SD [ ] = 2.47 ) จำนวน 65 % ผิวขาว , 25% ชาวอเมริกัน 6 % ในประเทศ และร้อยละ 4 ในเอเชีย โรคนอนไม่ได้รายงาน เปรียบเพื่อนร่วมงานของเรามักจะพัฒนาเด็ก จากการศึกษาโดย Liu et al [ 2005 ] .



ขั้นตอนศึกษาทบทวนแผนภูมิย้อนหลังของเด็กกับ DS ที่ถูกประเมินใน DS คลินิกที่ Emory University จาก 2013 - 2014 เป็นส่วนหนึ่งของคลินิกไป พ่อแม่มักจะกรอกแบบสอบถามนิสัยการนอนของเด็ก ( cshq ) [ Owens et al . , 2000 ) ย่อ cshq ประกอบด้วย 33 คำถามที่ได้รับการตรวจสอบ และใช้กันอย่างแพร่หลายเพื่อประเมินการนอนหลับในเด็ก