Buck did not read the newspapers, o

Buck did not read the newspapers, or he would have known that trouble was brewing, not alone for himself, but for every tidewater dog, strong of muscle and with warm, long hair, from Puget Sound to San Diego. Because men, groping in the Arctic darkness, had found a yellow metal, and because steamship and transportation companies were booming the find, thousands of men were rushing into the Northland. These men wanted dogs, and the dogs they wanted were heavy dogs, with strong muscles by which to toil, and furry coats to protect them from the frost.

Buck lived at a big house in the sun-kissed Santa Clara Valley. Judge Miller's place, it was called. It stood back from the road, half-hidden among the trees, through which glimpses could be caught of the wide cool veranda that ran around its four sides. The house was approached by graveled driveways which wound about through wide-spreading lawns and under the interlacing boughs of tall poplars. At the rear things were on even a more spacious scale than at the front. There were great stables, where a dozen grooms and boys held forth, rows of vine-clad servants' cottages, an endless and orderly array of outhouses, long grape arbors, green pastures, orchards, and berry patches. Then there was the pumping plant for the artesian well, and the big cement tank where Judge Miler's boys took their morning plunge and kept cool in the hot afternoon.

And over this great demesne Buck ruled. Here he was born, and here he had lived the four years of his life. It was true, there were other dogs. There could not but be other dogs on so vast a place, but they did not count. They came and went, resided in the populous kennels, or lived obscurely in the recesses of the house after the fashion of Toots, the Japanese pug, or Ysabel, the Mexican hairless, strange creatures that rarely put nose out of doors or set foot to ground. On the other hand, there were the fox terriers, a score of them at least, who yelped fearful promises at Toots and Ysabel looking out of the windows at them and protected by a legion of housemaids armed with brooms and mops.

But Buck was neither house dog nor kennel dog. The whole realm was his. He plunged into the swimming tank or went hunting with the Judge's sons; he escorted Mollie and Alice, the Judge's daughters, on long twilight or early morning rambles; on wintry nights he lay at the Judge's feet before the roaring library fire; he carried the Judge's grandsons on his back, or rolled them in the grass, and guarded their footsteps through wild adventures down to the fountain in the stable yard, and even beyond, where the paddocks were, and the berry patches. Among the terriers he stalked imperiously, and Toots and Ysabel he utterly ignored, for he was king--king over all creeping, crawling, flying things of Judge Miller's place, humans included.

His father, Elmo, a huge St. Bernard, had been the Judge's inseparable companion, and Buck bid fair to follow in the way of his father. He was not so large--he weighed only one hundred and forty pounds--for his mother, She, had been a Scotch shepherd dog. Nevertheless, one hundred and forty pounds, to which was added the dignity that comes of good living and universal respect, enabled him to carry himself in right royal fashion. During the four years since his puppyhood he had lived the life of a sated aristocrat; he had a fine pride in himself, was even a trifle egotistical, as country gentlemen sometimes become because of their insular situation. But he had saved himself by not becoming a mere pampered house dog. Hunting and kindred outdoor delights had kept down the fat and hardened his muscles; and to him, as to the cold-tubbing races, the love of water had been a tonic and a health preserver.

And this was the manner of dog Buck was in the fall of 1897, when the Klondike strike dragged men from all the world into the frozen North. But Buck did not read the newspapers, and he did not know that Manuel, one of the gardener's helpers, was an undesirable acquaintance. Manuel had one besetting sin. He loved to play Chinese lottery. Also, in his gambling, he had one besetting weakness--faith in a system; and this made his damnation certain. For to play a system requires money, while the wages of a gardener's helper do not lap over the needs of a wife and numerous progeny.

The Judge was at a meeting of the Raisin Growers' Association, and the boys were busy organizing an athletic club, on the memorable night of Manuel's treachery. No one saw him and Buck go off through the orchard on what Buck imagined was merely a stroll. And with the exception of a solitary man, no one saw them arrive at the little flag station known as College Park. This man talked with Manuel, and money chinked between them.

"You might wrap up the goods before you deliver them," the stranger said gruffly, and Manuel doubled a piece of stout rope around Buck's neck under the collar.

"Twist it, and you'll choke him plenty," said Manuel, and the stranger grunted a ready affirmative.

Buck had accepted the rope with quiet dignity. To be sure, it was an unwonted performance but he had learned to trust in men he knew, and to give them credit for a wisdom that outreached his own. But when the ends of the rope were placed in the stranger's hands, he growled menacingly. He had merely intimated his displeasure, in his pride believing that to intimate was to command. But to his surprise the rope tightened around his neck, shutting off his breath. In a quick rage he sprang at the man, who met him halfway, grappled him close by the throat, and with a deft twist threw him over on his back. Then the rope tightened mercilessly, while Buck struggled in a fury, his tongue lolling out of his mouth and his great chest panting futilely. Never in all his life had he been so vilely treated, and never in all his life had he been so angry. But his strength ebbed, his eyes glazed, and he knew nothing when the train was flagged and the two men threw him into the baggage car.

The next he knew, he was dimly aware that his tongue was hurting and that he was being jolted along in some kind of a conveyance. The hoarse shriek of a locomotive whistling a crossing told him where he was. He had traveled too often with the Judge not to know the sensation of riding in a baggage car. He opened his eyes, and into them came the unbridled anger of a kidnaped king. The man sprang for his throat, but Buck was too quick for him. His jaws closed on the hand, nor did they relax till his senses were choked out of him once more.

"Yep, has fits," the man said, hiding his mangled hand from the baggage man, who had been attracted by the sounds of struggle. "I'm taking him up for the boss to 'Frisco. A crack dog doctor there thinks that he can cure him."

Concerning that night's ride, the man spoke most eloquently for himself, in a little shed back of a saloon on the San Francisco water front.

"All I get is fifty for it," he grumbled, "and I wouldn't do it over for a thousand, cold cash."

His hand was wrapped in a bloody handkerchief, and the right trouser leg was ripped from knee to ankle.

"How much did the other mug get?" the saloon-keeper demanded.

"A hundred," was the reply. "Wouldn't take a sou less, so help me."

"That makes a hundred and fifty," the saloon-keeper calculated, "and he's worth it, or I'm a squarehead."

The kidnaper undid the bloody wrappings and looked at his lacerated hand. "If I don't get hydrophobia--"

"It'll be because you was born to hang," laughed the saloon-keeper. "Here, lend me a hand before you pull your freight," he added.

Dazed, suffering intolerable pain from throat and tongue, with the life half throttled out of him, Buck attempted to face his tormentors. But he was thrown down and choked repeatedly, till they succeeded in filing the heavy brass collar from off his neck. Then the rope was removed, and he was flung into a cage-like crate.

There he lay for the remainder of the weary night, nursing his wrath and wounded pride. He could not understand what it all meant. What did they want with him, these strange men? Why were they keeping him pent up in this narrow crate? He did not know why, but he felt oppressed by the vague sense of impending calamity. Several times during the night he sprang to his feet when the shed door rattled open, expecting to see the Judge, or the boys at least. But each time it was the bulging face of the saloon-keeper that peered in at him by the sickly light of a tallow candle. And each time the joyful bark that trembled in Buck's throat was twisted into a savage growl.

But the saloon-keeper let him alone, and in the morning four men entered and picked up the crate. More tormentors, Buck decided, for they were evil-looking creatures, ragged and unkempt; and he stormed and raged at them through the bars. They only laughed and poked sticks at him, which he promptly assailed with his teeth till he realized that was what they wanted. Whereupon he lay down sullenly and allowed the crate to be lifted into a wagon. Then he, and the crate in which he was imprisoned, began a passage through many hands. Clerks in the express office took charge of him; he was carted about in another wagon; a truck carried him, with an assortment of boxes and parcels, upon a ferry steamer; he was trucked off the steamer into a great railway depot, and finally he was deposited in an express car.

For two days and nights this express car was dragged along at the tail of shrieking locomotives; and for two days and nights Buck neither ate nor drank. In his anger he had met the first advances of the express messengers with growls, and they had retaliated by teasing him. When he flung himself against the bars, quivering and frothing, they laughed at him and taunted him. They growled and barked like detestable dogs, mewed, and flapped their arms and crowed. It was all very silly, he knew; but therefore the more outrage to his dignity, and his anger waxed

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บัค ได้อ่านหนังสือพิมพ์ หรือเขาจะได้ทราบว่า ปัญหาศึกษา ไม่ได้คนเดียวตน แต่ สำหรับ tidewater หน แข็งแรง ของกล้ามเนื้อ และอุ่น ยาว ผม จาก Puget เสียงไป San Diego ผู้ชาย การคล้าหาในที่มืดขั้วโลกเหนือ ได้พบโลหะสีเหลือง และเนื่อง จากบริษัท steamship และขนส่งได้เฟื่องฟูค้นหา พันคนได้รีบเข้านอร์ทแลนด์ คนเหล่านี้ต้องการสุนัข และสุนัขที่พวกเขาต้องถูกหนักสุนัข กล้ามเนื้อแข็งแรงซึ่งการอยู้ เสื้อโค้ทขนยาวจะปกป้องพวกเขาจากการน้ำแข็งบัค ที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่ในชายซานตาคลาราวัล สถานที่ผู้พิพากษามิลเลอร์ จะมีเรียก มันยืนจากถนน ซ่อนครึ่งระหว่างต้นไม้ ที่ซึ่งสามารถติดด้านกว้างเย็นที่วิ่งรอบสี่ด้านของ บ้านถูกทาบทาม โดย driveways graveled ที่แผลเกี่ยวกับ ผ่านสนามหญ้าที่มีการแพร่กระจายกว้าง และ boughs interlacing ของ poplars สูง ต่าง ๆ หลังได้ในได้กว้างขวางมากขึ้นกว่าด้านหน้า มีดีอสังหาริม ที่โหลบางกลุ่ม และเด็กชายขึ้นมา แถวห่มเถาวัลย์มหาดเล็กของคอทเทจ สิ้นสุด และเป็นระเบียบอันนอก arbors องุ่นยาว pastures สีเขียว สวนผลไม้ และแก้ไขเบอร์รี่ แล้ว มีโรงสูบน้ำสำหรับบ่อบาดาล และถังซีเมนต์ขนาดใหญ่ที่ชายผู้พิพากษา Miler เอาเช้าการกระโดด และเก็บเย็นตอนบ่ายร้อนและปกครองผ่าน demesne นี้ดี บัค ที่นี่เขาเกิด และที่นี่เขามีอยู่สี่ปีของชีวิต มันคือความจริง มีสุนัขอื่น ๆ มีไม่มีสุนัขอื่น ๆ บนใหญ่มาก แต่พวกเขาไม่ได้นับไม่ได้ พวกเขามา และไป อยู่ใน kennels มีประชากร หรืออาศัยอยู่ obscurely ใน recesses ของบ้านหลังจากแฟชั่นของ Toots จากญี่ปุ่น หรือสิตา อิซาเบล hairless เม็กซิกัน สัตว์ประหลาดที่ไม่ค่อยใส่จมูกออกมาจากประตู หรือตั้งเท้าถึงพื้นดิน บนมืออื่น ๆ มีจิ้งจอก terriers คะแนนของพวกเขาน้อย ที่ yelped สัญญากลัว Toots และสิตาอิซาเบลมองนอกหน้าต่างพวกเขา และป้องกัน โดยพยุหะของอาวุธที่ มี brooms และ mops housemaidsแต่บัคไม่ใช่สุนัขบ้านหรือสุนัข kennel ขอบเขตทั้งหมดเป็นของเขา เขาลดลงในถังสระว่ายน้ำ หรือไปล่าสัตว์กับผู้พิพากษาบุตร เขาคุ้มกันเรือสัญชาติมอลลี่และอลิซ ลูกสาวของผู้พิพากษา ทไวไลท์ยาวหรือเช้า rambles ในคืนที่พัก wintry เขาวางที่เท้าของผู้พิพากษาก่อนไฟคำรามของไลบรารี เขาดำเนินหลานผู้พิพากษาเขา หรือสะสมไว้ในหญ้า และรักษาเท้าของพวกเขาผ่านป่าผจญภัยลงน้ำพุ ในบ้านมั่นคง และแม้กระทั่ง เกิน ที่ paddocks ที่ได้ และแก้ไขเบอร์รี่ เขาไล่ imperiously, terriers และ Toots และโคตรถูกละเว้นสิตาอิซาเบล สำหรับเขา เป็นพระ - กษัตริย์เหนือทั้งหมดเลื้อย ตระเวน บินสิ่งของสถานที่ผู้พิพากษามิลเลอร์ มนุษย์รวมบิดา Elmo ขนาดใหญ่ที่ St. Bernard ได้เพื่อนต่อผู้พิพากษา และบัคเสนอราคายุติธรรมไปตามทางของพ่อ เขาไม่ใหญ่มาก - เขาน้ำหนักเพียงหนึ่งร้อย และ 40 ปอนด์ - แม่ของเขา เธอ ได้รับสุนัขคนเลี้ยงแกะ Scotch อย่างไรก็ตาม หนึ่งร้อย และ 40 ปอนด์ ที่ถูกเพิ่มศักดิ์ศรีที่มาของความเคารพชีวิตดี และสากล เปิดเขาดำเนินการเองในขวารอยัลแฟชั่น ในช่วงสี่ปีตั้งแต่เขา puppyhood เขามีอยู่ชีวิตที่เปี่ยมอริสโตแครท เขามีความภาคภูมิใจที่ดีในตัวเอง ถูกแม้ทรัยเฟิลที่ egotistical เป็นสุภาพบุรุษของประเทศกลายเป็นบางครั้งเนื่องจากสถานการณ์ของพวกเขาอินซูลาร์ แต่เขาบันทึกไว้เอง โดยไม่เป็น เพียงความบ้านสุนัข ล่าสัตว์ และเป็นสุขกลางเก็บลงไขมัน และกล้ามเนื้อของเขา การชุบแข็ง และเขา เป็นการแข่งขัน tubbing เย็น รักน้ำได้โทนิคและเกศสุขภาพและนี่คือลักษณะของสุนัขที่บัคอยู่ในฤดูใบไม้ร่วงของ 1897 เมื่อโจมตีเกม Klondike ลากคนจากโลกทั้งหมดในเหนือน้ำแข็ง แต่บัคไม่อ่านหนังสือพิมพ์ และเขาก็ไม่รู้ว่า มานูเอล หนึ่งในผู้ช่วยของคนสวน คนรู้จักที่ไม่พึงปรารถนา มานูเอลบาปหนึ่งเข้ากลุ้มรุมได้ รักเล่นลอตเตอรี่จีน ยัง เขาเบี้ย เขาอ่อนแอเข้ากลุ้มรุมหนึ่ง - ความเชื่อในระบบ และนี้ทำ damnation ของเขาแน่นอน สำหรับการเล่นระบบต้องเงิน ในขณะที่ค่าจ้างของผู้ช่วยเหลือของคนสวนน้ำขนาดไม่เกินความต้องการของภรรยาและลูกหลานมากมายผู้พิพากษาคือการประชุมของสมาคมของเกษตรกรลูกเกด และเด็กผู้ชายที่ไปจัดคลับแอทเลติก ในคืนที่น่าจดจำของการทรยศหักหลังของมานูเอล ไม่มีใครเห็นเขาและบัคไปปิดผ่านสวนอะไรบัคจินตนาการได้แค่เดินเล่น และยกเว้นมนุษย์ปัจเจก ไม่มีใครเห็นพวกเขามาถึงที่สถานีธงเล็ก ๆ ที่เรียกว่าคอลเล คนนี้พูดคุยกับมานูเอล เงินและอุดช่องระหว่างพวกเขา"คุณอาจตัดค่าสินค้าก่อนส่งออก คนแปลกหน้ากล่าวว่า gruffly และมานูเอลสองเท่าตัวของ stout เชือกรอบคอของบัคใต้ปลอกคอ"หมุน และคุณจะหายใจติดขัดเขามาย กล่าวว่า มานูเอล และคนแปลกหน้า grunted ยืนยันพร้อมบัค ได้รับเชือกกับศักดิ์ศรีที่เงียบสงบ เพื่อให้แน่ใจ มันมีประสิทธิภาพ unwonted แต่เขาได้เรียนรู้การเชื่อคนเขารู้ และให้ พวกเขาเครดิตภูมิปัญญาที่ outreached เขาเอง แต่เมื่อปลายเชือกไว้ในมือของคนแปลกหน้า เขา growled menacingly เขามีเพียง intimated ของเขาไม่พอใจ ในความภาคภูมิใจของเขาเชื่อว่าที่เป็นกันเองมีคำสั่ง แต่จะแปลกใจเขา เชือกทำให้รัดกุมรอบคอของเขา ปิดปิดลมหายใจของเขา เขา sprang ที่คน พบเขาอยู่ตรงกลาง grappled เขาปิดคอ และ กับบิดมือดีเดือดอย่างรวดเร็วโยนเขาไปบนหลังของเขา แล้ว เชือกรัดกุมกว่านี้ปรานี ในขณะที่บัคต่อสู้ในโกรธ ลิ้นของเขาและนอนอาบแดดปากและหน้าอกของเขาดี panting futilely ในชีวิตของเขาไม่ ได้เขารับ vilely ดังนั้นรักษา และไม่เคยในชีวิตของเขา เขาเคยโกรธดังนั้น แต่ความแข็งแรงลด ทำ เคลือบ ตาของเขา และเขารู้อะไรเมื่อรถไฟถูกตั้งค่าสถานะ และชายสองคนโยนเขาลงในรถยนต์กระเป๋าเดินทางต่อไปเขารู้ เขามีทราบว่า ลิ้นของเขามากมาย และ he ที่มีการทำตามในบางชนิดของการขนส่ง Shriek เครือของรถจักรวิสท์ลิงข้ามการบอกตำแหน่ง เขาได้เดินทางบ่อย มีผู้พิพากษาไม่ให้รู้ความรู้สึกของการขี่รถสัมภาระ เขาเปิดตา ทางเข้าไปมาโกรธ unbridled พระ kidnaped ผู้ชาย sprang สำหรับคอของเขา แต่บัคได้อย่างรวดเร็วเกินไปสำหรับเขา เขาก็หยุดมือ หรือไม่ก็ผ่อนคลายจนความรู้สึกของเขาได้ทำจากเขาอีกครั้ง"ฮ่ะ มีพอดีกับ ชายคนนั้นกล่าวว่า ซ่อนมือ mangled จากกระเป๋าคน มีดึงดูดเสียงต่อสู้กัน "ฉันกำลังถ่ายเขาสำหรับบอส ' โรงแรมฟริสโค หมาหมอแตกมีคิดว่า เขาสามารถรักษาเขา"เกี่ยวกับการคืนที่นั่ง พูดคน eloquently มากที่สุดสำหรับตัวเอง ในน้อยหลั่งน้ำตาหลังเก๋งริมน้ำ San Franciscoเขา "ทั้งหมดคือห้าสิบเรื่อง grumbled "และฉันจะไม่ทำผ่านเงินสดเย็นพันมือของเขาถูกห่อในผ้าเช็ดหน้าเลือด และขาขวาเพื่อถูกคัดลอกจากหัวเข่าถึงข้อเท้า"จำนวนได้ mug รับหรือไม่" ผู้รักษารถเก๋งแค่"ร้อย การตอบได้ "จะไม่ใช้โซน้อย ดังนั้น ช่วย""ที่ทำให้ร้อย และห้าสิบ คำนวณผู้รักษารถเก๋ง "เขาจะคุ้ม หรือผม squarehead แบบนั้น"Kidnaper จะทำ wrappings เลือด และมองดูที่มือของเขา lacerated "ถ้าไม่ได้รับ hydrophobia-""มันจะเป็น เพราะคุณเกิดไปเที่ยว หัวเราะผู้รักษารถเก๋ง "ที่นี่ เกื้อฉันก่อนที่คุณดึงขนของคุณ เขาเพิ่มขึ้นงง ทุกข์ทรมานปวดคอและลิ้น ที่นำมารวมกับชีวิตครึ่งควบคุมปริมาณจากเขา บัคพยายามหน้า tormentors ของเขา แต่เขาถูกโยนลง และทำซ้ำ ๆ จนกว่าพวกเขาประสบความสำเร็จในการยื่นคอทองเหลืองหนักเสียคอของเขา เชือกถูกเอาออก และเขาเป็นส่วนใหญ่เป็นลังเหมือนกรงมีเขาวางส่วนที่เหลือของคืนเหนื่อย พยาบาลพระอาชญาและความภาคภูมิใจที่ได้รับบาดเจ็บ เขาไม่สามารถเข้าใจทุกความหมาย พวกเขาไม่ต้องอะไรกับเขา คนแปลกเหล่านี้ เหตุพวกเขาทำให้เขาเพนท์ขึ้นในลังนี้แคบ เขาไม่รู้ทำไม แต่เขารู้สึกอ่อนแอ ด้วยความคลุมเครือของความหายนะที่ใกล้ หลายครั้งในตอนกลางคืน เขา sprang ฟุตของเขาเมื่อประตูโรง rattled เปิด คาดหวังว่าจะเห็นผู้พิพากษา เด็กชายน้อย แต่ทุกครั้งก็หน้าปูดของเก๋งผู้รักษาที่ peered ในที่เขา โดย sickly แสงของเทียนไข และทุกครั้งที่เห่ายฟูที่ trembled ในคอของบัคถูกบิดเข้า growl ป่าเถื่อนแต่รถเก๋งผู้รักษาให้เขาคนเดียว และเช้าสี่คนป้อน และรับบรรจุ เพิ่มเติม tormentors บัคตัดสินใจ สำหรับพวกเขามีความชั่วร้ายดูสัตว์ ลอง และ ไว้ และเขา stormed และ raged พวกเขาผ่านทางแถบต่าง ๆ พวกเขาเพียงหัวเราะ และ poked แท่งที่เขา ซึ่งเขาทันที assailed ฟันเขาจนเขารับรู้ที่ถูกต้องอะไร Whereupon เขาวาง sullenly และอนุญาตให้ลังสงสัยเป็นแหล่ง แล้ว เขา และลังที่เขาถูกจำคุกเป็นเวลา เริ่มเส้นทางผ่านมือมาก ค่าธรรมเนียมของเขา เอาจ่าในสำนักงานด่วน เขามี carted เกี่ยวกับใน wagon อื่น รถบรรทุกนำเขา กับการจัดประเภทของกล่องและหีบห่อ เมื่อนึ่งเรือ เขาถูก trucked ออกจากเรือกลไฟใน depot รถไฟมาก และในที่สุด เขาถูกฝากเป็นรถด่วนFor two days and nights this express car was dragged along at the tail of shrieking locomotives; and for two days and nights Buck neither ate nor drank. In his anger he had met the first advances of the express messengers with growls, and they had retaliated by teasing him. When he flung himself against the bars, quivering and frothing, they laughed at him and taunted him. They growled and barked like detestable dogs, mewed, and flapped their arms and crowed. It was all very silly, he knew; but therefore the more outrage to his dignity, and his anger waxed

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจ้าชู้ไม่ได้อ่านหนังสือพิมพ์หรือว่าเขาจะได้รู้ว่าปัญหาได้รับเบียร์, ไม่ได้คนเดียวสำหรับตัวเอง แต่สำหรับสุนัขทุกฝั่งทะเลแข็งแรงของกล้ามเนื้อและอบอุ่นกับผมยาวจาก Puget Sound ซานดิเอโก เพราะผู้ชายคลำอยู่ในความมืดอาร์กติกได้พบโลหะสีเหลืองและเนื่องจาก บริษัท ค้าขายและการขนส่งที่ถูกพบเฟื่องฟูนับพันคนได้วิ่งเข้ามาในภาคเหนือ คนเหล่านี้ต้องการสุนัขและสุนัขที่พวกเขาต้องการถูกที่สุนัขหนักที่มีกล้ามเนื้อแข็งแรงโดยที่จะทำงานหนักและเสื้อโค้ตขนยาวที่จะปกป้องพวกเขาจากน้ำค้างแข็ง. บั๊กอาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่ในยามจูบซานตาคลาราวัลเลย์ สถานที่มิลเลอร์ผู้พิพากษาของมันถูกเรียกว่า มันยืนอยู่กลับมาจากถนนครึ่งหนึ่งที่ซ่อนอยู่ท่ามกลางต้นไม้ที่ผ่านการมองเห็นซึ่งอาจจะมีการจับของระเบียงกว้างเย็นที่วิ่งไปรอบ ๆ ทั้งสี่ด้านของ บ้านถูกทาบทามโดย driveways โรยกรวดที่เกี่ยวกับแผลผ่านสนามหญ้ากว้างและการแพร่กระจายภายใต้กิ่งพัวพันต้นป็อปลาร์สูง สิ่งที่ด้านหลังเป็นที่แม้แต่มีขนาดกว้างขวางมากขึ้นกว่าที่ด้านหน้า มีคอกม้าที่ดีที่เจ้าบ่าวโหลและเด็กชายที่จัดขึ้นมาแถวของข้าราชการเถาหุ้มกระท่อม 'อาร์เรย์ไม่มีที่สิ้นสุดและเป็นระเบียบเรียบร้อยของเรือน, arbors องุ่นยาวทุ่งหญ้าสีเขียว, สวนผลไม้และแพทช์เบอร์รี่ จากนั้นก็มีโรงสูบน้ำสำหรับความลึกและบ่อซีเมนต์ขนาดใหญ่ที่ชายผู้พิพากษา Miler เอาน้ำตอนเช้าของพวกเขาและเก็บไว้เย็นในช่วงบ่ายร้อน. และในช่วงนี้บั๊กที่ดินปกครองที่ดี ที่นี่เขาเกิดและที่นี่เขายังมีชีวิตอยู่สี่ปีของชีวิตของเขา มันเป็นความจริงที่มีสุนัขตัวอื่น ๆ อาจไม่ได้ แต่ต้องอยู่กับสุนัขตัวอื่น ๆ มากมายเพื่อให้สถานที่ แต่พวกเขาไม่ได้นับ พวกเขามาและไปอาศัยอยู่ในสุนัขที่มีประชากรมากหรืออาศัยอยู่ชัดเจนในหลืบของบ้านหลังจากที่แฟชั่นของคะน้าที่ปั๊กญี่ปุ่นหรือ Ysabel ที่ไม่มีขนเม็กซิกัน, สิ่งมีชีวิตที่แปลกที่ไม่ค่อยใส่จมูกออกมาจากประตูหรือตั้งเท้า พื้น. ในทางกลับกันมีสุนัขจิ้งจอกที่คะแนนของพวกเขาอย่างน้อยที่ yelped สัญญากลัวที่คะน้าและ Ysabel มองออกไปนอกหน้าต่างที่พวกเขาและการป้องกันโดยพยุหะของแม่บ้านที่ติดอาวุธด้วยไม้กวาดและไม้ถูพื้นได้. แต่บั๊กเป็นทั้ง สุนัขบ้านสุนัขหรือสุนัข ดินแดนทั้งหมดเป็นของเขา เขาจมดิ่งลงไปในถังน้ำหรือไปล่าสัตว์กับบุตรชายของผู้พิพากษา; เขาพามอลลีและอลิซลูกสาวของผู้พิพากษาในพลบค่ำยาวหรือท่องตอนเช้า; ในคืนหนาวที่เขานอนอยู่ที่เท้าของผู้พิพากษาก่อนที่ไฟไหม้ห้องสมุดคำราม; เขาดำเนินหลานชายของผู้พิพากษาที่ด้านหลังของเขาหรือรีดพวกเขาในหญ้าและรักษารอยเท้าของพวกเขาผ่านการผจญภัยในป่าลงไปน้ำพุในบ้านที่มีเสถียรภาพและแม้กระทั่งเกินกว่าที่ม้างเขาและแพทช์ผลไม้เล็ก ๆ ในบรรดาสุนัขที่เขาเดินประหนึ่งและคะน้าและ Ysabel เขาไม่ได้สนใจอย่างเต็มที่เพราะเขาเป็นกษัตริย์. - กษัตริย์เหนือเลื้อยคลานรวบรวมข้อมูลการบินของสิ่งที่มิลเลอร์ผู้พิพากษาของมนุษย์รวมถึงพ่อของเขาElmo, ขนาดใหญ่เซนต์เบอร์นาร์มี เป็นคู่หูที่แยกกันไม่ออกของผู้พิพากษาและบั๊กการเสนอราคาอย่างเป็นธรรมในการปฏิบัติตามในทางของพ่อของเขา เขาไม่ได้เป็นขนาดใหญ่เพื่อ - เขาน้ำหนักเพียง£ 140 - สำหรับแม่ของเขาเธอเคยเป็นสุนัขเลี้ยงแกะสก็อต อย่างไรก็ตาม£ 140 ซึ่งถูกบันทึกศักดิ์ศรีที่มาของการใช้ชีวิตที่ดีและให้ความเคารพสากลที่ทำให้เขาสามารถที่จะดำเนินการในรูปแบบของตัวเองที่ถูกต้องพระราช ในช่วงสี่ปีนับตั้งแต่ puppyhood ของเขาที่เขาเคยอาศัยอยู่ชีวิตของขุนนางอิ่มนั้น เขามีความภาคภูมิใจในตัวเองที่ดีเป็นแม้กระทั่งเรื่องเล็กคนอื่นเป็นสุภาพบุรุษประเทศบางครั้งกลายเป็นเพราะสถานการณ์ของพวกเขาโดดเดี่ยว แต่เขาได้ช่วยตัวเองด้วยการไม่ได้กลายเป็นเพียงสุนัขบ้านผ่อนคลาย การล่าสัตว์และอาหารกลางแจ้งญาติเก็บไขมันและกล้ามเนื้อของเขาแข็ง; และให้เขาเป็นไปแข่งเย็น tubbing ความรักของน้ำที่เคยเป็นยาชูกำลังและดำรงสุขภาพ. และนี่คือลักษณะของสุนัขบั๊กอยู่ในฤดูใบไม้ร่วงปี 1897 เมื่อตี Klondike ลากคนจากทั่วโลก เข้าสู่แช่แข็งเหนือ แต่บั๊กไม่ได้อ่านหนังสือพิมพ์และเขาไม่ทราบว่ามานูเอลซึ่งเป็นหนึ่งในผู้ช่วยเหลือชาวสวนที่เป็นความใกล้ชิดที่ไม่พึงประสงค์ มานูเอลมีหนึ่งบาปห้อมล้อม เขารักที่จะเล่นหวยจีน นอกจากนี้ในการเล่นการพนันของเขาเขามีหนึ่งห้อมล้อมอ่อนแอ - ความเชื่อมั่นในระบบ; และสาปแช่งเขาทำบางอย่าง สำหรับการเล่นระบบต้องใช้เงินในขณะที่ค่าจ้างของผู้ช่วยคนสวนที่ไม่ได้ตักมากกว่าความต้องการของภรรยาและลูกหลานจำนวนมาก. ผู้พิพากษาเป็นที่ประชุมของเกษตรกรผู้ปลูกลูกเกด 'สมาคมและเด็กชายกำลังยุ่งอยู่กับการจัดระเบียบสโมสรกีฬา ในคืนที่น่าจดจำของการทรยศหักหลังมานูเอล ไม่มีใครเห็นเขาและบั๊กออกไปผ่านสวนผลไม้ในสิ่งที่บั๊กคิดเป็นเพียงการเดินเล่น และด้วยข้อยกเว้นของการเป็นคนโดดเดี่ยวที่ไม่มีใครเห็นพวกเขามาถึงที่สถานีธงเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่รู้จักกันในคอลเลจพาร์ค ผู้ชายคนนี้ได้พูดคุยกับมานูเอลและเงิน chinked ระหว่างพวกเขา. "คุณอาจจะตัดขึ้นสินค้าก่อนที่จะส่งมอบให้" คนแปลกหน้ากล่าวว่า gruffly และมานูเอลเป็นสองเท่าเป็นชิ้นส่วนของเชือกอ้วนรอบคอของบั๊กภายใต้การปก. "บิดมันและ คุณจะสำลักเขามากมาย "กล่าวว่ามานูเอลและคนแปลกหน้า grunted พร้อมยืนยัน. บั๊กได้รับเชือกมีศักดิ์ศรีที่เงียบสงบ เพื่อให้แน่ใจว่ามันเป็นผลการดำเนินงานไม่เคยชิน แต่เขาได้เรียนรู้ที่จะไว้วางใจในผู้ชายที่เขารู้และเพื่อให้พวกเขามีเครดิตสำหรับภูมิปัญญาที่ outreached ของเขาเอง แต่เมื่อปลายของเชือกที่ถูกวางไว้ในมือของคนแปลกหน้าเขาคำรามน่ากลัว เขาได้เพียงชี้แนะไม่พอใจของเขาในความภาคภูมิใจของเขาเชื่อว่าจะเป็นที่ใกล้ชิดที่จะสั่ง แต่การที่จะทำให้เขาประหลาดใจเชือกแน่นรอบคอของเขาปิดลมหายใจของเขา ในความโกรธอย่างรวดเร็วเขาผุดที่ชายคนที่ได้พบกับเขาครึ่งหนึ่งเจตนารมณ์เขาใกล้ลำคอและมีการบิดคล่องแคล่วโยนเขาไปบนหลังของเขา จากนั้นเชือกแน่นอย่างไร้ความปราณีในขณะที่บั๊กต่อสู้ในความโกรธที่ลิ้นของเขา lolling ออกมาจากปากของเขาและหน้าอกที่ดีของเขาหอบลมๆแล้งๆ ไม่เคยอยู่ในทุกชีวิตของเขาเขาได้รับการเพื่อให้ได้รับการปฏิบัติชั่วและไม่เคยในทุกชีวิตของเขาเขาได้รับโกรธมาก แต่ความแข็งแกร่งของเขา ebbed ดวงตาของเขาเคลือบและเขารู้ว่าไม่มีอะไรเมื่อรถไฟถูกจับและทั้งสองคนโยนเขาเข้าไปในรถสัมภาระ. ต่อไปเขารู้ว่าเขาได้ตระหนักถึงรางที่ลิ้นของเขาถูกทำร้ายและ เขาถูก jolted พร้อมในประเภทของยานพาหนะบาง เสียงกรีดร้องเสียงแหบของหัวรถจักรผิวปากข้ามที่เขาบอกว่าเขาอยู่ที่ไหน เขาได้เดินทางบ่อยเกินไปกับผู้พิพากษาจะไม่ทราบความรู้สึกของการขี่ม้าในรถกระเป๋า เขาเปิดตาของเขาและในพวกเขามาโกรธดื้อด้านของกษัตริย์ kidnaped ชายคนนั้นลุกคอของเขา แต่บั๊กได้อย่างรวดเร็วเกินไปสำหรับเขา ปากของเขาปิดในมือหรือไม่พวกเขาผ่อนคลายจนความรู้สึกของเขาได้รับการสำลักออกมาจากเขาอีกครั้ง. "อ้างมีพอดี" ชายกล่าวว่าหลบซ่อนตัวอยู่ในมือแหลกเหลวของเขาจากคนสัมภาระที่ได้รับความสนใจจากเสียงของ การต่อสู้ "ผมพาเขาขึ้นสำหรับเจ้านายที่ 'ฟริสโก. แพทย์สุนัขแตกมีคิดว่าเขาสามารถรักษาเขา." เกี่ยวกับการนั่งในคืนนั้นของคนที่พูดมากที่สุดฉะฉานสำหรับตัวเองในเพิงเล็ก ๆ น้อย ๆ ด้านหลังของรถเก๋งบน ซานฟรานซิด้านหน้าน้ำ. "ทั้งหมดที่ฉันได้รับคือห้าสิบสำหรับมัน" เขาบ่น "และฉันจะไม่ทำมันไปนานนับเงินสดเย็น." มือของเขาถูกห่อในผ้าเช็ดหน้าเลือดและขากางเกงด้านขวาเป็น ฉีกจากเข่าถึงข้อเท้า. "ไม่เท่าไหร่แก้วอื่น ๆ ที่ได้รับ?" รถเก๋งผู้รักษาประตูเรียกร้อง. "ร้อย" เป็นคำตอบ "จะไม่ใช้เหรียญทองน้อยจึงช่วยฉัน." "นั่นทำให้หนึ่งร้อยห้าสิบ" ผู้รักษาประตูรถเก๋งคำนวณ "และเขาคุ้มค่าหรือฉัน Squarehead." kidnaper undid ห่อเลือดและ มองไปที่มือของเขาฉีกขาด "ถ้าฉันไม่ได้รับ hydrophobia--" "มันจะเป็นเพราะคุณเกิดมาเพื่อแขวน" หัวเราะรถเก๋งผู้รักษาประตู "ที่นี่ให้ฉันยืมมือก่อนที่คุณจะสามารถดึงการขนส่งสินค้าของคุณ" เขากล่าวเสริม. มึนงงความทุกข์ความเจ็บปวดที่มากเกินไปจากลำคอและลิ้นมีครึ่งชีวิตผ่อนคันเร่งออกมาจากเขาบั๊กพยายามที่จะเผชิญกับเขี้ยวเล็บของเขา แต่เขาถูกโยนลงและสำลักซ้ำ ๆ จนกว่าพวกเขาจะประสบความสำเร็จในการยื่นคอทองเหลืองหนักจากคอของเขา เชือกจากนั้นจะถูกลบออกและเขาถูกโยนลงไปในลังกรงเหมือน. ที่นั่นเขาได้วางที่เหลือของคืนที่เหนื่อยล้าที่พยาบาลโกรธของเขาได้รับบาดเจ็บและความภาคภูมิใจ เขาอาจจะไม่เข้าใจสิ่งที่มันทั้งหมดหมายถึง สิ่งที่พวกเขาต้องการอยู่กับเขาคนเหล่านี้แปลก? ทำไมพวกเขาทำให้เขาถูกคุมขังอยู่ในลังแคบ ๆ นี้หรือไม่? เขาไม่ได้ว่าทำไม แต่เขารู้สึกหนักใจกับความรู้สึกที่คลุมเครือของภัยพิบัติที่กำลังจะเกิดขึ้น หลายต่อหลายครั้งในช่วงคืนที่เขากระโดดไปที่เท้าของเขาเมื่อประตูโรง rattled เปิดคาดว่าจะเห็นผู้พิพากษาหรือชายอย่างน้อย แต่ทุกครั้งที่มันเป็นใบหน้าปูดของรถเก๋งผู้รักษาประตูที่ peered ในเขาโดยแสงอ่อนแอของเทียนไข และในแต่ละครั้งที่เปลือกมีความสุขที่สั่นในลำคอของบั๊กบิดเป็นคำรามดุร้าย. แต่รถเก๋งผู้รักษาประตูให้เขาคนเดียวและในตอนเช้าสี่คนป้อนและหยิบขึ้นมาลัง เขี้ยวเล็บเพิ่มเติมบั๊กตัดสินใจสำหรับพวกเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่ชั่วร้ายที่ดูมอมแมมและรุงรัง; และเขาบุกโหมกระหน่ำและที่พวกเขาผ่านบาร์ พวกเขาหัวเราะและไม้แหย่เขาซึ่งเขาถาโถมเข้าใส่ทันทีกับฟันของเขาจนกว่าเขาจะรู้ว่าเป็นสิ่งที่พวกเขาต้องการ ครั้นแล้วเขาล้มตัวลงนอน sullenly และได้รับอนุญาตลังจะยกเข้ามาในรถบรรทุก จากนั้นเขาและลังที่เขาถูกคุมขังที่เริ่มเดินผ่านหลายมือ เสมียนในสำนักงานด่วนเอาค่าใช้จ่ายของเขา; เขาได้รับการดั้นด้นเกี่ยวกับในรถอีก รถบรรทุกพาเขามีการแบ่งประเภทของกล่องและห่อเมื่อเรือกลไฟเรือข้ามฟากหนึ่ง; เขาได้รับการออกรถบรรทุกเรือกลไฟเป็นสถานีรถไฟที่ดีและในที่สุดเขาก็ถูกฝากไว้ในรถด่วน. สำหรับสองวันและคืนรถด่วนนี้ถูกลากไปตามที่หางของตู้รถไฟร้องเสียงหลง; และเป็นเวลาสองวันและคืนบั๊กมิได้กินหรือดื่ม ความโกรธของเขาที่เขาได้พบกับความก้าวหน้าครั้งแรกทูตด่วนด้วยเสียงคำรามและพวกเขาได้แก้เผ็ดด้วยการหยอกล้อเขา เมื่อเขาเหวี่ยงตัวเองกับบาร์สั่นและฟองพวกเขาหัวเราะเยาะเขาและล้อเลียนเขา พวกเขาคำรามและเห่าเหมือนสุนัขที่น่าเกลียดชัง, mewed และกระพือแขนของพวกเขาและแออัด นั่นคือทั้งหมดที่โง่มากเขารู้ว่า; แต่ความชั่วร้ายดังนั้นมากขึ้นเพื่อศักดิ์ศรีของเขาและความโกรธของเขาแว็กซ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เจ้าชู้ไม่อ่านหนังสือพิมพ์ หรือเขาจะรู้ว่าปัญหาคือเบียร์ ไม่โดดเดี่ยวตัวเอง แต่ทุก Tidewater สุนัข , แข็งแรงของกล้ามเนื้อและอบอุ่น ผมยาวจาก puget เสียงในซานดิเอโก เพราะผู้ชายคลำทางไปในความมืดอาร์กติก , ได้พบโลหะสีเหลือง และเนื่องจากบริษัทเดินเรือและขนส่งกำลังเฟื่องฟู ค้นหาหลายพันคนกำลังวิ่งเข้าไปในเมืองเหนือ . คนเหล่านี้ต้องการสุนัข และสุนัขที่พวกเขาต้องการมีสุนัขหนัก แข็งแรง กล้ามเนื้อที่เหน็ดเหนื่อย และขนเสื้อเพื่อปกป้องพวกเขาจากน้ำค้างแข็ง

เจ้าชู้ อาศัยอยู่ที่ บ้านหลังใหญ่ในดวงอาทิตย์จูบซานตาคลาราหุบเขา บ้านผู้พิพากษา มิลเลอร์ มันถูกเรียกว่า มันยืนกลับจากถนนครึ่งซ่อนอยู่ท่ามกลางต้นไม้ซึ่งสามารถจับ glimpses ของเย็นที่ระเบียงกว้าง วิ่ง รอบทั้งสี่ด้าน บ้านที่ถูกทาบทามโดย graveled driveways ที่แผลผ่านสนามหญ้ากว้างกระจาย และภายใต้การเลือกกิ่งของ poplars สูง ที่ด้านหลังเป็นสิ่งที่แม้แต่ขนาดกว้างขวางกว่าที่ด้านหน้า มีคอกม้าที่ดีที่เจ้าบ่าวโหลและเด็กผู้ชายถือออกมาแถวของเถาห่มคนใช้กระท่อมไม่มีที่สิ้นสุดและเป็นระเบียบเรย์ของบ้านนอกเมืองยาว องุ่น arbors , เขียวทุ่งหญ้าสวนผลไม้และ Berry แพทช์ แล้วมีโรงงานสูบน้ำสำหรับบ่อบาดาล และปูนซีเมนต์ถังใหญ่ที่ตัดสินหลับใหล บอยเอากระโดดเช้าของพวกเขาและเก็บไว้ที่เย็นในช่วงบ่ายร้อน

เรื่องนี้ดี ทรัพย์สินที่ดิน บัค ปกครอง ที่นี่เขาเกิดและที่นี่เขาใช้ชีวิตสี่ปีของชีวิตของเขา มันเป็นความจริง , มีสุนัขอื่น ๆ มันอาจไม่ใช่ แต่เป็นสุนัขอื่น ๆในสถานที่กว้างขวางมาก แต่มันไม่นับ พวกเขามาและไปอาศัยอยู่ในบ้านที่มีประชากร หรืออาศัยอยู่ที่คลุมเครือใน recesses ของบ้านหลังแฟชั่นของสาวน้อย , ปั๊ก , ญี่ปุ่น หรือ ysabel , เม็กซิกันไม่มีขนสิ่งมีชีวิตประหลาดที่ไม่ค่อยใส่จมูกออกมาจากประตู หรือวางเท้ากับพื้น บนมืออื่น ๆมี ฟ็อกซ์เทอร์เรีย คะแนนของพวกเขาอย่างน้อยที่น่ากลัวที่ ysabel Toots yelped สัญญาและมองออกจากหน้าต่างนั้น และได้รับการคุ้มครองโดยกองทัพของ housemaids อาวุธกับไม้กวาดและไม้ถูพื้น

แต่บัคไม่มีสุนัขหรือสุนัขบ้านสุนัข ดินแดนทั้งหมดเป็นของเขาเขากระโจนลงไปในถังหรือว่ายน้ำไปล่าสัตว์กับผู้พิพากษาของบุตรชาย เขาพามอลลี่ และ อลิซ ผู้พิพากษาของบุตรสาวในทไวไลท์ นาน หรือ rambles เช้าตรู่ ในคืนที่หนาว เขาวางของผู้พิพากษาเท้าก่อนไฟ roaring ห้องสมุด เขาแบกไว้บนหลังของผู้พิพากษาหรือรีดพวกเขาใน หญ้าและรักษาเท้าของพวกเขาผ่านการผจญภัยป่าลงไปในน้ำพุ บ้านมั่นคง และเกินกว่าที่ Paddocks , และ Berry แพทช์ ของสุนัขที่เขาสะกดรอยตาม imperiously และสาวน้อย ysabel เขาอย่างเต็มที่ และไม่สนใจ เขาเป็นกษัตริย์ กษัตริย์เหนือบรรดาเลื้อย , คลาน , สิ่งที่บินที่ ผู้พิพากษา มิลเลอร์ มนุษย์อยู่

บิดาของเขา เอลโม่ ขนาดใหญ่ เซนต์ เบอร์นาร์ดมีผู้พิพากษาซี้เพื่อนและเจ้าชู้เสนอราคายุติธรรมตามทางของพ่อ เขาไม่ใหญ่มาก . . . เขาหนักเพียงหนึ่งร้อยสี่สิบปอนด์ . . . สำหรับแม่ของเขา เธอได้สก๊อตผู้เลี้ยงสุนัข อย่างไรก็ตาม หนึ่งร้อยสี่สิบปอนด์ ซึ่งเป็นเกียรติที่มาของชีวิตที่ดีและเคารพสากลช่วยเขาแบกตัวเองในแฟชั่นหลวงครับในช่วงสี่ปี ตั้งแต่ puppyhood ของเขาเขาได้อาศัยอยู่ชีวิตของผู้ดีอิ่ม ; เขามีความภาคภูมิใจที่ได้ในตัวเองแม้แต่เล็กน้อยอวดดี เป็นสุภาพบุรุษชนบทบางครั้งเป็นเพราะสถานการณ์โลกของพวกเขา แต่เขาได้ช่วยชีวิตตัวเองได้ โดยไม่ไปเป็นหมาบ้าน เอาใจเท่านั้น การล่าและอาหารกลางแจ้งญาติเก็บลงไขมันและกล้ามเนื้อแข็งของเขา และให้เขา