I woke up around 8:30 am in the mor

I woke up around 8:30 am in the morning yesterday. When I looked at the clock I said “ Oh, I am getting late for the Yoga class and my teacher is going to punish me for this”. It wasn’t the first time for me to be late for the class and my teacher would get angry with me just because of the same reason: coming late to the class. Anyway, I brushed my teeth and put on my clothes immediately and went to catch my bus. As soon I reached there I was shocked to see that the bus had already left taking all the passengers from the bus stop. I sat on the bench and I was very worried. I had been waiting there for the next bus for an hour, but there was no sign of it. I felt so frustrated and disappointed, and I didn’t know what to do. Just then one car stopped near me and my friend Charlie called my name. I was very excited to see him, because we hadn’t seen each other for the long time. He asked me “What are you doing there alone?” I told him the whole story and requested him to give me a ride to the Yoga school. He smiled and said he would be very happy for that. He drove as faster as he could and we finally reached to the school. I handed over him my business card, which had my address and telephone number on it. He again smiled and waved his hand to say good bye.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันตื่นประมาณ 8:30 น.ในตอนเช้าเมื่อวานนี้ เมื่อฉันดูนาฬิกา ฉันว่า "โอ้ ฉันได้รับล่าช้าสำหรับการเรียนโยคะ และครูของฉันจะลงโทษฉันนี้" มันไม่ได้เป็นครั้งแรกสำหรับผมเสียสำหรับคลาส และครูของฉันจะได้รับโกรธกับฉันเพียง เพราะเหตุผลเดียวกัน: มาสายชั้น อย่างไรก็ตาม ฉันงานฟัน และใส่เสื้อผ้าของฉันทันที และไปจับรถของฉัน เป็นเร็ว ๆ นี้ ฉันถึง มีแค่ตกใจเห็นว่า รถได้แล้วจากไปรับผู้โดยสารจากหยุดรถ ฉันนั่งบนม้านั่ง และผมกังวลมาก ผมมีแล้วรอมีรถต่อชั่วโมง แต่มีไม่มีเครื่องหมายของมัน รู้สึกผิดหวัง และผิดหวังมาก และไม่รู้ว่าจะทำ เพียงแล้ว รถหยุดใกล้ฉันและเพื่อนชาร์ลีเรียกชื่อของฉัน ผมตื่นเต้นมากที่เห็นเขา เนื่องจากเราไม่ได้เห็นกันในระยะยาว เขาถามผม "จะทำอะไรมีคนเดียว" บอกเรื่องราวทั้งหมด และร้องขอเขาให้ขี่ไปโรงเรียนโยคะ เขายิ้ม และกล่าวว่า เขาจะมีความสุขมากที่ เขาขับรถเร็วก็ และสุดท้ายเราถึงโรงเรียน ฉันมอบเขานามบัตรของฉัน ซึ่งมีหมายเลขโทรศัพท์และที่อยู่ของฉันก็ เขาอีกยิ้ม และ waved มือว่าลาก่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมตื่นมาประมาณ 8 โมงครึ่งตอนเช้าเมื่อวาน เมื่อฉันมองไปที่นาฬิกาที่ผมกล่าวว่า " โอ้ ฉันได้รับในชั้นเรียนโยคะ และพระอาจารย์สาย จะลงโทษฉันแบบนี้ " นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันต้องสำหรับชั้นเรียนและอาจารย์สายจะโกรธกับผมเพียงเพราะเหตุผลเดียวกัน : มาสายต่อชั้นเรียน ยังไงก็ตามฉันแปรงฟันและใส่ทันที และไปจับรถบัส ทันทีที่ผมมาถึงที่นี่ ผมตกใจที่เห็นรถบัสออกไปแล้วพาผู้โดยสารทั้งหมดจากป้ายรถเมล์ ฉันนั่งอยู่บนม้านั่งและฉันกังวลมาก ฉันรอคอยมันรอรถเป็นชั่วโมง แต่ไม่มีสัญญาณเลย ผมรู้สึกท้อแท้และผิดหวัง ข้าไม่รู้จะทำยังไงแล้วรถหยุดอยู่ใกล้ๆ ฉันและเพื่อนฉัน ชาร์ลี เรียกชื่อผม ฉันตื่นเต้นมากที่เห็นเขา เพราะเราไม่ได้เจอกันมาเป็นเวลายาวนาน เขาถามฉันว่า " คุณมาทำอะไรที่นี่คนเดียวล่ะ " ผมบอกเขาว่าเรื่องราวทั้งหมด และขอให้เขาส่งฉันไปเรียนโยคะ เขายิ้มและกล่าวว่า เขาจะมีความสุขมากที่เขาขับรถเป็นเร็วที่สุดเท่าที่เขาสามารถและในที่สุดเราก็ถึงโรงเรียน ฉันมอบเขานามบัตรซึ่งมีที่อยู่และเบอร์โทรศัพท์ไว้ เขาก้อยิ้มและโบกมือบอกลา