illustrates the decline in the stoc

illustrates the decline in the stocking rate on the Texas Agriculture Experiment Station at Sonora since
the site was obtained by the State in 1916. Throughout this period, managers of the ranch considered it to be
moderately stocked. Productivity has demonstrably declined to the point that it would now by physically
impossible to keep the same number of livestock alive (much less in productive condition) on the same
rangeland that once supported higher stocking rates for decades. Two factors have probably contributed to this
condition. One is an increase of low palatability woody shrubs which have a high water use potential (e.g.,
Juniperus pinchotti Sudw.) (Smeins et al. 1997). And another is erosion of the shallow (25 cm) silty-clay
(overlying a fractured limestock substrate) which has reduced the site's water-holding capacity. Indeed, it is a
common assertion in the region that frequency of drought is increasing and carrying capacity is decreasing,
even though no statistical difference in the monthly or annual precipitation or temperature has occurred. The
degree to which the decrease in stocking rate and perception of drought are attributable to reduced soil
moisture storage capability is complicated by the fact that erosion and infiltration are related to composition
shifts in vegetation cover which may be less palatable to livestock and/or increase the rate of
evapotranspiration loss from the site (Thurow et all 1986, Thurow and Hester 1997).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แสดงการลดลงของอัตราการเก็บสต็อกในเท็กซัสเกษตรทดลองสถานีที่ Sonora ตั้งแต่
ไซต์กล่าว โดยรัฐใน 1916 ตลอดช่วงเวลานี้ ผู้จัดการบ้านไร่พิจารณาให้
ปานกลางเก็บ Demonstrably ปฏิเสธผลผลิตถึงจุดที่มันจะพร้อมด้วยจริง
ไปให้หมายเลขเดียวกันของปศุสัตว์ที่มีชีวิตอยู่น้อยมากในประสิทธิภาพข้อ) บนเหมือน
rangeland ครั้งสนับสนุนสูงกว่ามิติพิเศษสำหรับทศวรรษที่ผ่านมา สองปัจจัยอาจจะมีส่วนนี้
เงื่อนไข หนึ่งคือการเพิ่มขึ้นของพุ่มวู้ดดี้ palatability ต่ำซึ่งได้มีน้ำใช้มีศักยภาพ (e.g.,
Juniperus pinchotti Sudw) (Smeins et al. 1997) และยังกัดเซาะตื้น (25 เซนติเมตร) ปนทรายแป้งดิน
(เหล่านั้นกับพื้นผิว fractured limestock) ซึ่งมีลดกำลังการผลิตน้ำถือของเว็บไซต์ แน่นอน มันเป็นการ
ยืนยันหลักการทั่วไปในภูมิภาคที่เพิ่มความถี่ของภัยแล้งและความจุจะลดลง,
แม้เกิดไม่แตกต่างทางสถิติรายเดือน หรือรายปีฝนหรืออุณหภูมิ ใน
ดินลดระดับที่ลดลงในการจัดเก็บอัตราและการรับรู้ของภัยแล้งอย่าง
ความสามารถเก็บความชื้นจะมีความซับซ้อนความจริงที่ว่า พังทลายและแทรกซึมเกี่ยวข้องกับองค์ประกอบ
กะในครอบคลุมพืชซึ่งอาจจะอร่อยน้อยการปศุสัตว์ หรือเพิ่มอัตรา
evapotranspiration ร่วงจากไซต์ (Thurow ร้อยเอ็ดทั้งหมด 1986, Thurow และ Hester 1997)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แสดงให้เห็นถึงการลดลงของอัตราการปล่อยที่สถานีทดลองเกษตรที่เท็กซัสโซโนราตั้งแต่
เว็บไซต์ที่ได้รับจากรัฐในปี 1916 ตลอดช่วงเวลานี้ผู้จัดการของฟาร์มจะคิดว่ามันจะได้รับการ
สต็อกปานกลาง ผลผลิตลดลง demonstrably ไปยังจุดที่มันจะได้ตอนนี้โดยทางร่างกาย
เป็นไปไม่ได้ที่จะเก็บหมายเลขเดียวกันของสัตว์มีชีวิตอยู่ (มากน้อยอยู่ในสภาพการผลิต) ที่เดียวกัน
ทุ่งหญ้าที่ครั้งหนึ่งเคยได้รับการสนับสนุนอัตราการปล่อยที่สูงขึ้นสำหรับทศวรรษที่ผ่านมา สองปัจจัยที่อาจมีส่วนร่วมในการนี้
สภาพ หนึ่งคือการเพิ่มขึ้นของความอร่อยต่ำพุ่มไม้ที่มีศักยภาพในการใช้น้ำสูง (เช่น
สน pinchotti Sudw.) (Smeins และคณะ. 1997) และอีกอย่างก็คือการกัดเซาะของน้ำตื้น (25 ซม. ) ปนทรายแป้งดิน
(วางพื้นผิว limestock หัก) ซึ่งได้ลดกำลังการผลิตน้ำถือของเว็บไซต์ อันที่จริงมันเป็น
เรื่องธรรมดาในการยืนยันภูมิภาคที่ความถี่ของภัยแล้งที่เพิ่มขึ้นและขีดความสามารถจะลดลง
แม้ว่าจะไม่มีความแตกต่างทางสถิติในการเร่งรัดรายเดือนหรือรายปีหรืออุณหภูมิที่เกิดขึ้น
ระดับที่ลดลงของอัตราการปล่อยและการรับรู้ของภัยแล้งที่มีสาเหตุของดินลดลง
ความสามารถในการเก็บรักษาความชุ่มชื้นมีความซับซ้อนโดยความจริงที่ว่าการกัดเซาะและการแทรกซึมที่เกี่ยวข้องกับองค์ประกอบ
เปลี่ยนแปลงในพืชคลุมซึ่งอาจจะน้อยกว่ากินปศุสัตว์และ / หรือเพิ่มขึ้น อัตรา
การสูญเสียการคายระเหยน้ำจากเว็บไซต์ (Thurow และรหัสทั้งหมด 1986 Thurow และเฮสเตอร์ 1997)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แสดงให้เห็นการลดลงในอัตราปล่อยในเท็กซัสสถานีทดลองการเกษตรในโซโนราตั้งแต่
เว็บไซต์ได้รับโดยรัฐใน 1916 . ตลอดระยะเวลานี้ ผู้จัดการของไร่ ถือว่ามันเป็น
ปานกลาง stocked . ผลผลิตลดลงได้อธิบายถึงจุดที่มันจะตอนนี้ร่างกาย
โดยเป็นไปไม่ได้ที่จะให้หมายเลขเดียวกันของปศุสัตว์มีชีวิต ( มากน้อยในภาวะผลผลิต ) ในเดียวกัน
ทำเป็นที่เคยสนับสนุนอัตราปล่อยสูงมานานหลายทศวรรษ สองปัจจัยที่อาจส่งผลต่อภาวะนี้

หนึ่งคือการเพิ่มขึ้นของความน่ากินต่ำวู้ดดี้พุ่มไม้ซึ่งมีศักยภาพในการใช้น้ำสูง ( เช่น
จูนิเปอร์ pinchotti sudw ) ( smeins et al . 1997 )และอีกอย่างคือการกัดเซาะของน้ำ ( 25 ซม. )
ชั้นดินเหนียว ( วาง limestock ( หัก ) ซึ่งได้ลดไซต์จับน้ำความจุ แน่นอน , มันเป็น
ยืนยันทั่วไปในภูมิภาคความถี่ของความแห้งแล้งเพิ่มมากขึ้นและแบกความจุจะลดลง ,
ถึงแม้ว่าไม่มีความแตกต่างกันทางสถิติในรายเดือนหรือฝนรายปีหรืออุณหภูมิขึ้น
ระดับที่ลดลงในอัตราปล่อยและการรับรู้ของภัยแล้งที่เป็นที่เกี่ยวข้องกับการลดความชื้นในดิน
เก็บซับซ้อน โดยข้อเท็จจริงว่า การเข้าไปเกี่ยวข้องกับองค์ประกอบ
กะในพืชที่ครอบคลุมอาจจะน้อยแซบปศุสัตว์และ / หรือเพิ่มอัตราค่า
ขาดทุนจากเว็บไซต์ ( ทูโร et ทั้งหมด 1986 ทูโร และ เฮสเตอร์ , 1997 )