We haven’t finished with the magica

We haven’t finished with the magical technique,” said the Winding Stream Sect disciple surnamed Xu. “Don’t shoot your mouth off so much, Liu Daoyun!” Exchanging a glance, the partners each swallowed a medicinal pill and then began making incantation patterns, their fingers moving in unison.

Immediately, the black cloud roiling in pursuit of Meng Hao began to churn. Again, lightning began to form. A massive roar rumbled out across the land, and again the feathers from the treasured fan moved to defend. This time, the lightning didn’t end. Bolt after bolt struck, booming ceaselessly.

In the blink of an eye, three bolts had struck, causing Meng Hao to spit up a mouthful of blood, and the killing intent in his eyes to solidify. He flicked his right sleeve, and the scroll painting appeared. He poured his spiritual power into it and two roars could be heard. Mist seethed, and two mist beasts sprung from the scroll painting, shooting toward Zhou and Xu.

The two men grew pale. They had already consumed medicinal pills to perform their magical art, which was the only technique they had. Even with their combined effort, they could only keep it going for so long. They were discussing this as the fourth lightning bolt struck, which was when the mist beasts emerged from Meng Hao’s scroll painting.

These mist beasts had the appearance of wolves. Heads twisting with fierce howls, they charged the two men, black ripples spreading out from underneath their paws as they ran.

Liu Daoyun stared at Meng Hao with flashing eyes. He lifted his right hand, and at the exact moment that Meng Hao unfurled the scroll painting, and the lightning bolt was about to fall, he bit his tongue and spit out some blood. His fingers flickered, causing the blood to circle around his hand. His face began to glow red. He waved the finger at Meng Hao.

“Qi Condensation, Cold Wind Finger!”

The finger attack came without warning. The red blood suddenly became black and began to emit an intense coldness. In the blink of an eye, it had transformed into a finger made of ice crystal. This in turn transformed into a prismatic beam which shot directly toward Meng Hao. In an instant, it was within about nine meters of him.

The finger attack was cunning and powerful. As it approached, the mist beasts from the scroll painting collided with Zhou and Xu. Above Meng Hao, the fourth lightning bolt began to descend.

Meng Hao felt a sense of critical danger in his heart. A grim smile appeared on Liu Daoyun’s face, and he advanced a pace. Beneath him, a glittering light could be seen as his crystalline sword shot toward Meng Hao.

“Let’s see you dodge his time,” he said, watching with flashing eyes. “You can’t! You must produce your silver spear and show us its might. I’m really looking forward to seeing it!”

Meng Hao’s pupil’s constricted. There was no time to pull out another magical item, so he released the scroll painting to float at his side. It was a critical juncture, with no time even to think. He stamped his right foot down onto the treasured fan. It instantly disassembled, the sixteen feathers transforming into a rain. Ten of them shot toward the crystalline sword, with six remaining behind to defend against the lightning bolt.

To deal with the incoming Cold Wind Finger, Meng Hao dropped toward the ground and then extended his right hand upward. A flame python twenty or thirty meters in length shot out from the center of his palm, rushing to intercept the Cold Wind Finger. At the same time, his left hand flashed an incantation, then waved forward. A Wind Blade emerged, lending its power to the Flame Python, which grew even larger as it shot toward the Cold Wind Finger.

All of this takes some time to describe, but in actuality it happened in the time it takes for a spark to fly up from a piece of flint. A massive boom rang out as the lightning slammed into the six feathers. It was weakened, but it still hit Meng Hao, causing him to vomit up a mouthful of blood.

At the same time, the crystalline sword collided with the ten feathers. A series of explosions could be heard as the feathers were shattered. The sword aura continued on, stabbing through Meng Hao. He coughed up more blood, his body trembling.

Next was the most powerful attack of all, the Cold Wind Finger. Once a lost art, it had been improved to allow Cultivators of the Qi Condensation level to use it. Currently, it could only be used by someone of the ninth level of Qi Condensation.

A boom resounded out. The disparity between the Cultivation base levels was immediately apparent. Despite the considerable combined might of the Flame Python and the Wind Blade, they were still torn to pieces. They managed to destroy about half of the black colored Cold Wind Finger. The rest of it continued on through, stabbing into Meng Hao’s chest. He coughed up even more blood, which instantly turned black and congealed into chunks of ice. His body spun backwards.

Intense coldness filled his body, making

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรายังไม่จบ ด้วยเทคนิคมหัศจรรย์ กล่าวว่า สาวกนิกายลำธารคดเคี้ยวนามสกุลซู "อย่ายิงปากปิดมาก Liu Daoyun" แลกเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว คู่ค้าแต่ละกลืนกินยาสมุนไพร และจากนั้น เริ่มทำการปลุกเสกรูปแบบ นิ้วย้ายในเวลาเดียวกันทันที เมฆสีดำที่โพรงเชื่อมเมงเฮาก็เริ่มปั่น อีกครั้ง ฟ้าเริ่มฟอร์ม เสียงคำรามใหญ่ rumbled ออกข้ามแผ่นดิน และอีก ขนจากแฟนไกลย้ายไปปกป้อง เวลานี้ สายฟ้าที่ไม่สิ้นสุด กลอนหลังจากฟ้าหลง เฟื่องฟูอยู่ชั่วนาตาปีในพริบตา น็อตสามมีหลง สาเหตุของเฮาเมงคายขึ้นผอมเลือด และเจตนาฆ่าเขาตาก้อน เขา flicked แขนขวาของเขา และการวาดภาพการเลื่อนปรากฏขึ้น เขาเทอำนาจทางจิตวิญญาณของเขาลงในนั้น และ roars 2 อาจจะได้ยิน Seethed หมอก และสัตว์หมอกสองผุดจากที่เลื่อนการวาดภาพ ถ่ายภาพโจวและซูชายทั้งสองเติบโตอ่อน พวกเขาได้ใช้ยาสมุนไพรการทำศิลปะวิเศษ ซึ่งเป็นเทคนิคเดียวที่พวกเขาแล้ว แม้ มีความพยายามของพวกเขารวมกัน พวกเขาเท่านั้นสามารถทำให้มันไปนาน พวกเขาได้พูดถึงนี้เป็นฟ้าสี่หลง ซึ่งเมื่อสัตว์หมอกเกิดจากเมงเฮาเลื่อนภาพวาดสัตว์ละอองเหล่านี้มีลักษณะของหมาป่า หัวบิด ด้วยรุนแรงข่ม พวกเขามีค่าผู้ชายสองคน ให้เกิดระลอกคลื่นสีดำแพร่กระจายออกจากใต้เท้าของพวกเขา ตามมาแล้วLiu Daoyun จ้องไปที่เมงเฮากับกระพริบตา เขายกมือขวา และในขณะ ที่เฮาเมง unfurled วาดภาพเลื่อน และสายฟ้าจะ ลดลง เขาบิตลิ้น และน้ำลายออกเลือดบาง นิ้วมือของเขา flickered ทำให้เลือดไปวงกลมรอบมือของเขา ใบหน้าของเขาเริ่มที่จะเรืองแสงสีแดง เขาโบกนิ้วที่เฮาเมง"ชิควบ ลมหนาวนิ้ว"การโจมตีนิ้วมาโดย เลือดสีแดงก็กลายเป็นสีดำ และเริ่มคายความหนาวเย็นที่รุนแรง ในพริบตา มันได้กลายเป็นนิ้วทำจากผลึกน้ำแข็ง นี้จะกลายเป็นลำแสงที่ยิงตรงไปยังเมงเฮา prismatic มีขั้นตอน ในทันที มันเป็นภายในของเขาประมาณเก้าเมตรการโจมตีนิ้วมีไหวพริบ และมีประสิทธิภาพ เมื่อมันเข้าหา สัตว์ละอองจากการวาดภาพการเลื่อนสองกระเบื้องโจวและซู ข้างเมงเฮา ฟ้าสี่เริ่มลงมาเฮา เมงรู้สึกความรู้สึกอันตรายสำคัญในหัวใจของเขา รอยยิ้มที่น่ากลัวปรากฏบนใบหน้าของ Liu Daoyun และเขาขั้นสูงก้าว ใต้ เขาอาจเห็นแสงระยิบเป็นดาบผลึกที่ยิงไปทางเมงเฮา"มาดูคุณหลบเวลา เขากล่าวว่า ชมกับกระพริบตา "คุณไม่สามารถ คุณต้องสร้างหอกเงินของคุณ และแสดงให้เรายังอาจ ฉันจริง ๆ คอยที่จะเห็น"ของนักเรียนเมงเฮาไป เวลาดึงออกสินค้าวิเศษอื่น เพื่อให้เขาออกสีเลื่อนลอยที่ด้านข้างของเขาได้ มันเป็นยานยนต์สำคัญ ไม่มีเวลาแม้แต่จะคิด เขาประทับตราเท้าขวาของเขาลงบนพัดไกล มันทันทีถอดชิ้นส่วน สิบหกขนเปลี่ยนเป็นฝน สิบของพวกเขาถ่ายไปทางดาบผลึก ด้วยหกที่เหลืออยู่เบื้องหลังเพื่อ ป้องการฟ้าการจัดการกับนิ้วลมเย็นขาเข้า เฮาเมงลดลงสู่พื้นดิน และขยายมือขวาขึ้น งูไฟยี่สิบ หรือสามสิบเมตรในความยาวที่ยิงออกจากศูนย์กลางของปาล์มของเขา วิ่งไปดักนิ้วลมเย็น ในเวลาเดียวกัน มือซ้ายประกายบริกรรม แล้วโบกไปข้างหน้า ใบมีดลมโผล่ออกมา ยืมอำนาจของตนไปเปลวไฟงูเหลือม ซึ่งเติบใหญ่มันยิงไปทางนิ้วลมเย็นทั้งหมดนี้ใช้เวลาในการอธิบาย แต่ในมันเกิดขึ้นในเวลาใช้สำหรับจุดประกายบินขึ้นจากชิ้นส่วนของหิน บูมใหญ่รังออกเป็นฟ้าผ่าที่ถาโถมเข้าสู่ขนหก มันถูกเกินไป แต่มันยังตีเมงเฮา ทำให้เขาอาเจียนขึ้นผอมเลือดในเวลาเดียวกัน ดาบผลึกสองกระเบื้อง ด้วยขนสิบ ชุดของระเบิดอาจจะได้ยินเป็นขนที่แตก ออร่าดาบยังคงอยู่ แทงผ่านเฮาเมง เขาไอขึ้นมาเพิ่มเติมเลือด ร่างกายของเขาตัวสั่นถัดไป เป็นการโจมตีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดทั้งหมด นิ้วลมเย็น เมื่อศิลปะหายไป มันได้ รับการปรับปรุงให้คราดชิควบระดับการใช้ ขณะนี้ มันอาจเท่านั้นจะใช้คนระดับเก้าของชิควบบูมเป็น resounded ออก ความเหลื่อมล้ำระหว่างระดับฐานการเพาะปลูกได้ทันทีชัดเจน แม้ มีมากอาจรวมของ Python เปลวไฟและใบมีดลม พวกเขายังคงถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ พวกเขาจัดการเพื่อทำลายครึ่งหนึ่งของนิ้วลมเย็นสีดำ ส่วนเหลือของมันต่อบนผ่าน แทงเข้าหน้าอกเมงเฮา เขาไอขึ้นมายิ่งเลือด เปิดดำ และ congealed เป็นพื้นที่น้ำแข็งทันที ร่างกายของเขาปั่นย้อนหลังความหนาวเย็นรุนแรงเต็มร่างกายของเขา ทำให้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรายังไม่ได้จบด้วยเทคนิคที่มีมนต์ขลัง "ขดลวดกระแสนิกายศิษย์แซ่เสี่ยวกล่าวว่า "อย่ายิงปากของคุณออกมากหลิว Daoyun!" การแลกเปลี่ยนอย่างรวดเร็วคู่ค้าแต่ละกลืนกินยาสมุนไพรแล้วเริ่มทำรูปแบบคาถานิ้วมือของพวกเขาที่จะย้ายในเวลาเดียวกัน. ทันที roiling เมฆสีดำในการแสวงหาเม้งเฮา เริ่มปั่น อีกครั้งฟ้าผ่าเริ่มฟอร์ม แผดเสียงขนาดใหญ่แล่นออกไปทั่วแผ่นดินและอีกครั้งขนจากแฟนคลับที่รักย้ายไปปกป้อง เวลานี้ฟ้าผ่ายังไม่จบ กลอนหลังจากสายฟ้าหลงเฟื่องฟูอย่างไม่หยุดยั้ง. ในพริบตาสามสลักเกลียวได้หลงก่อให้เกิดเม้งเฮาจะคายขึ้นคำหนึ่งของเลือดและเจตนาฆ่าในสายตาของเขาจะแข็ง เขาสะบัดแขนเสื้อด้านขวาของเขาและภาพวาดเลื่อนปรากฏ เขาเทพลังทางจิตวิญญาณของเขาเป็นมันและสองคำรามอาจจะได้ยิน หมอก seethed และสองสัตว์หมอกผุดมาจากภาพวาดเลื่อนยิงไปยังโจวเสี่ยว. ทั้งสองคนเติบโตซีด พวกเขาได้บริโภคแล้วยาสมุนไพรในการดำเนินงานศิลปะที่มีมนต์ขลังของพวกเขาซึ่งเป็นเทคนิคเดียวที่พวกเขามี ถึงแม้จะมีความพยายามร่วมกันของพวกเขาเท่านั้นที่จะให้มันไปเป็นเวลานาน พวกเขากำลังคุยกันเรื่องนี้เป็นสายฟ้าฟาดที่สี่ซึ่งเป็นสัตว์ป่าหมอกเมื่อโผล่ออกมาจากภาพวาดเลื่อนเม้งเฮาส์. เหล่าสัตว์ทะเลหมอกมีลักษณะของหมาป่า หัวบิดกับร้องโหยหวนรุนแรงที่พวกเขาตั้งข้อหาทั้งสองคนระลอกสีดำแพร่กระจายออกมาจากใต้อุ้งเท้าของพวกเขาเป็นพวกเขาวิ่ง. หลิว Daoyun จ้องที่เม้งเฮาด้วยตากระพริบ เขายกมือข้างขวาของเขาและในขณะที่แน่นอนว่าเม้งเฮาคลี่ภาพวาดเลื่อนและสายฟ้าได้เกี่ยวกับการล้มเขากัดลิ้นของเขาและคายเลือดออกบางส่วน นิ้วมือของเขา flickered ก่อให้เกิดเลือดไปยังวงกลมรอบมือของเขา ใบหน้าของเขาเริ่มที่จะเรืองแสงสีแดง เขาโบกมือนิ้วที่เม้งเฮาได้. "ฉีควบแน่นนิ้วลมหนาว!" การโจมตีนิ้วมาโดยไม่มีการเตือน เลือดสีแดงก็กลายเป็นสีดำและเริ่มที่จะปล่อยความหนาวเย็นที่รุนแรง ในพริบตามันก็กลายเป็นลายนิ้วมือที่ทำจากผลึกน้ำแข็ง ในทางกลับกันกลายเป็นคานเหลี่ยมซึ่งยิงตรงไปเม้งเฮา ในทันทีก็คือภายในเวลาประมาณเก้าเมตรของเขา. การโจมตีนิ้วเป็นไหวพริบและมีประสิทธิภาพ ในขณะที่มันเข้าหาสัตว์หมอกมาจากภาพวาดเลื่อนชนกับโจวเสี่ยว ดังกล่าวข้างต้นเม้งเฮาสายฟ้าที่สี่เริ่มที่จะลงมา. เม้งเฮารู้สึกของอันตรายที่สำคัญในหัวใจของเขา รอยยิ้มที่น่ากลัวปรากฏบนใบหน้าของหลิว Daoyun และเขาก้าวก้าว ใต้เขาแสงอร่ามอาจจะเห็นเป็นยิงดาบผลึกของเขาไปเม้งเฮา. "ลองมาดูคุณหลบเวลาของเขา" เขากล่าวว่าการดูด้วยตากระพริบ "คุณไม่สามารถ! คุณต้องผลิตหอกเงินของคุณและแสดงให้เราเห็นอาจจะดีที่สุด ฉันจริงๆรอคอยที่จะเห็นมัน! " นักเรียนเม้งเฮาส์ตีบ มีเวลาที่จะดึงออกรายการที่มีมนต์ขลังอีกไม่ได้ดังนั้นเขาปล่อยภาพวาดเลื่อนไปลอยที่ด้านข้างของเขา มันเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญมีเวลาไม่แม้แต่จะคิด เขาประทับเท้าขวาของเขาลงบนแฟนที่รัก มันถอดออกทันทีขนสิบหกเปลี่ยนเป็นฝน หนึ่งในสิบของพวกเขาที่มีต่อการยิงดาบผลึกหกที่เหลืออยู่เบื้องหลังเพื่อป้องกันสายฟ้า. ที่จะจัดการกับลายนิ้วมือเข้ามาลมหนาวเม้งเฮาลดลงสู่พื้นดินและจากนั้นขยายมือขวาของเขาขึ้น หลามเปลวไฟยี่สิบหรือสามสิบเมตรยาวยิงออกมาจากศูนย์กลางของปาล์มของเขาวิ่งไปตัดนิ้วลมหนาว ในเวลาเดียวกัน, มือซ้ายของเขาประกายคาถาแล้วโบกมือไปข้างหน้า ใบมีดลมโผล่ออกมาให้ยืมอำนาจของตนเพื่อเปลวไฟหลามซึ่งขยายตัวได้ขนาดใหญ่ในขณะที่มันยิงไปทางนิ้วลมหนาว. ทั้งหมดนี้ใช้เวลาในการอธิบาย แต่ในความเป็นจริงมันเกิดขึ้นในเวลาที่ใช้ในการจุดประกายการบิน ขึ้นมาจากชิ้นส่วนของหินเหล็กไฟ บูมขนาดใหญ่ดังออกมาเป็นฟ้าผ่ากระแทกเข้าหกขน มันก็ลดลง แต่ก็ยังตีเม้งเฮาทำให้เขาอาเจียนขึ้นมาคำหนึ่งของเลือด. ในเวลาเดียวกันดาบผลึกชนกับสิบขน ชุดของการระเบิดอาจจะได้ยินเป็นขนถูกทำลาย กลิ่นอายดาบอย่างต่อเนื่องในแทงผ่านเม้งเฮา เขาไอเป็นเลือดมากขึ้นร่างกายของเขาสั่น. ต่อไปคือการโจมตีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดของทุกนิ้วลมหนาว เมื่อศิลปะที่หายไปจะได้รับการปรับปรุงให้ดีขึ้นช่วยให้พรวนดินของระดับฉีควบแน่นที่จะใช้มัน ปัจจุบันก็อาจจะใช้เพียงโดยคนของระดับที่เก้าของฉีควบแน่น. บูมดังก้องออก ความแตกต่างระหว่างระดับฐานการเพาะปลูกก็เห็นได้ชัดทันที แม้จะมีการรวมกันอาจจะมากของเปลวไฟงูหลามและใบมีดลมพวกเขายังคงฉีกออกเป็นชิ้น พวกเขาพยายามที่จะทำลายประมาณครึ่งหนึ่งของสีดำลายนิ้วมือลมหนาว ส่วนที่เหลือของมันยังคงผ่านแทงเข้าหน้าอกเม้งเฮาส์ เขาไอเป็นเลือดมากยิ่งขึ้นซึ่งเปิดทันทีสีดำและข้นเป็นชิ้นของน้ำแข็ง ร่างกายของเขาหมุนไปข้างหลัง. ความหนาวเย็นที่รุนแรงเต็มไปร่างกายของเขาทำให้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรายังไม่เสร็จด้วยเทคนิคมหัศจรรย์ " ว่าขดลวดกระแสพรรคศิษย์ นามสกุล Xu " อย่ายิงออกจากปากเยอะมาก หลิว daoyun ! " การแลกเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว หุ้นส่วนแต่ละกลืนเม็ดยา แล้วเริ่มทำรูปแบบคาถา นิ้วมือของพวกเขาย้าย เป็นทันที เมฆสีดำทอยในการแสวงหาของเมิ่งเฮ่า เริ่มปั่น อีกครั้ง สายฟ้าเริ่มเข้าฟอร์ม คำรามขนาดใหญ่ส่งเสียงดังออกไปทั่วแผ่นดิน และอีกครั้งที่ขนจากหวงแฟนย้ายไปปกป้อง คราวนี้สายฟ้าไม่ได้จบ หลังจากสายฟ้าสายฟ้าฟาด , เฟื่องฟูไม่หยุดหย่อนในชั่วพริบตา สามน็อตมีหลง ทำให้เมิ่งเฮ่าคายขึ้นคำหนึ่งของเลือด และเจตนาฆ่า ในดวงตาของเขาให้แข็ง . เขาสะบัดแขนเสื้อขวาของเขาและภาพวาดที่ปรากฏ พระองค์ได้ทรงพลังวิญญาณของเขาลงไป และ 2 . อาจจะได้ยิน seethed หมอกและหมอก สัตว์สองเด้งจากภาพวาด , ถ่ายภาพต่อโจว และ Xuผู้ชายสองคนโตอ่อน พวกเขาได้บริโภคยาเม็ดสมุนไพรเพื่อแสดงศิลปะมหัศจรรย์ของพวกเขา ซึ่งเป็นเพียงเทคนิคที่พวกเขาได้ แม้จะมีความพยายามในการรวมกันของพวกเขา พวกเขาอาจจะเก็บมันมานาน พวกเขากำลังพูดถึงนี้เป็นสี่สายฟ้าฟาดซึ่งเมื่อหมอกสัตว์โผล่ออกมาจากภาพวาดของ เมิ่งฮ่าว .หมอก สัตว์เหล่านี้มีลักษณะของหมาป่า หัวบิดกับเสียงหอนที่ดุร้าย พวกเขาจับผู้ชายสองคนระลอกสีดำกระจายไปจากใต้อุ้งเท้าของพวกเขาที่พวกเขาวิ่งหลิว daoyun จ้องเมิ่งฮ่าวด้วยการกระพริบตา เขายกพระหัตถ์ขวาและช่วงเวลาที่เมิ่งเฮ่า unfurled ภาพวาดและสายฟ้าที่กำลังจะล้ม เขากัดลิ้นของเขาและคายเลือดบางส่วน นิ้วมือของเขาริบหรี่ลง ทำให้เลือดเป็นวงกลมรอบๆ มือของเขา ใบหน้าของเขาเริ่มเรืองแสงสีแดง เขาโบกนิ้วที่เมิ่งเฮ่า" ฉีการควบแน่นนิ้ว , ลมเย็น "นิ้วโจมตีมาโดยไม่มีการเตือน เลือดสีแดงก็กลายเป็นสีดำและเริ่มส่งกลิ่น มีความเย็นที่รุนแรง แค่พริบตาเดียว มันเปลี่ยนเป็นนิ้วทำจากน้ำแข็งใส นี้ในการเปิดจะกลายเป็นแท่งปริซึมลำแสงที่ยิงตรงต่อเมิ่งเฮ่า ทันที มันเป็นประมาณ 9 เมตร ภายในของเขานิ้วโจมตีคือไหวพริบและพลัง มันมาหา , หมอกสัตว์จากภาพวาดและชนกับ Zhou Xu ข้างต้น เมิ่งฮ่าว , สายฟ้าที่สี่เริ่มลงมาเมิ่งเฮ่ารู้สึกถึงอันตรายที่สำคัญในจิตใจของเขา รอยยิ้มร้ายกาจปรากฏบนใบหน้าของหลิว daoyun และเขาสูง ก้าว ใต้เขา อาจจะเห็นเป็นแสงระยิบระยับของเขาผลึกดาบยิงต่อ เมิ่งฮ่าว" งั้นหลบเวลาของเขา " เขากล่าวชมด้วยการกระพริบตา " ไม่ได้ ! คุณต้องสร้างหอกเงินของคุณและแสดงให้เราเห็น มันอาจจะ ฉันจริงๆคอยที่จะเห็นมัน ! "เหม็ง เฮานักเรียนตีบตัน . ไม่มีเวลาที่จะดึงออกอื่นขลังรายการ ดังนั้น เขาจึงปล่อยภาพวาดไปลอยที่ด้านข้างของเขา มันเป็นหัวเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญ ไม่มีเวลาแม้แต่จะคิด เขาประทับเท้าขวาลงบนหวงแฟน ได้แยกออกจากกัน ระหว่างขนเปลี่ยนเป็นฝน สิบของพวกเขายิงต่อดาบผลึกหกที่เหลือไว้เพื่อป้องกันสายฟ้าเพื่อจัดการกับนิ้วลมเย็นเข้ามา เมิ่งฮ่าวหล่นสู่พื้นดินแล้วยืดมือขวาของเขาขึ้น งูหลามเพลิงยี่สิบหรือสามสิบเมตรความยาวยิงออกจากส่วนกลางของฝ่ามือ กำลังเร่งสกัดกั้นลมเย็นจากนิ้วมือ ในเวลาเดียวกัน มือซ้ายของเขาแวบ คาถา แล้วโบกมือไปข้างหน้า สายลมใบมีดโผล่ออกมา ยืมพลังเปลวงูเหลือม ซึ่งเติบโตได้ขนาดใหญ่มันยิงต่อลมหนาวที่นิ้วมือทั้งหมดนี้ต้องใช้เวลาเพื่ออธิบาย แต่ในความเป็นจริงมันเกิดขึ้นในเวลาที่ใช้สำหรับการจุดประกายที่จะบินขึ้นจากชิ้นส่วนของฟลินท์ บูมใหญ่ดังออกมาเป็นสายฟ้ากระแทกหกขนนก มันอ่อนแอ แต่มันก็ยังตีเมิงเฮา ทำให้เขาจะอาเจียนขึ้นมาคำหนึ่งของเลือดในขณะเดียวกัน ดาบผลึกชนกับขน 10 ชุดของการระเบิดอาจจะได้ยินเป็นขนนกที่แตกละเอียด ดาบออร่าอย่างต่อเนื่อง , การแทงผ่าน เมิ่งฮ่าว เขาไอเป็นเลือดมากขึ้น ร่างกายของเขาสั่นต่อไปคือการโจมตีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดของทั้งหมด สายลมเย็นจากนิ้วมือ เมื่อศิลปะสูญหาย มันได้รับการปรับปรุงเพื่อให้เกษตรกรของฉีควบแน่นในระดับที่จะใช้มัน ในขณะนี้ มันอาจจะใช้โดยบุคคลของระดับ 9 ของฉีการควบแน่นบูม ทั้งหมด ความต่างระหว่างฐานการเพาะปลูกระดับเห็นได้ชัดทันที แม้จะมีมากรวมกันอาจของเปลวไฟ Python และดาบลม ก็ยังฉีกเป็นชิ้นๆ พวกเขามีการจัดการที่จะทำลายประมาณครึ่งหนึ่งของดำสีลมเย็นจากนิ้วมือ ที่เหลือก็ต่อผ่าน แทงเข้าไปที่หน้าอกของเมิ่งเฮ่า เขาไอเป็นเลือดมากขึ้น ซึ่งได้กลายเป็นสีดำและ congealed ใน chunks ของน้ำแข็ง ร่างของเขาหมุนถอยหลัง