Shapiro and Wilk (1965) test was or

Shapiro and Wilk (1965) test was originally restricted for sample size of less than 50. This test was the first test that was able to detect departures from normality due to either skewness or kurtosis, or both ( Althouse et al., 1998). It has become the preferred test because of its good power properties ( Mendes and Pala, 2003). Given an ordered random sample,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทดสอบ (1965) Shapiro และบลูถูกจำกัดเดิมสำหรับขนาดตัวอย่างน้อยกว่า 50 การทดสอบนี้ถูกทดสอบครั้งแรกที่สามารถตรวจพบออกจากเครื่องเนื่องจากความเบ้ หรือสเชิง หรือทั้งสองอย่าง (Althouse et al. 1998) มันได้กลายเป็นการทดสอบที่ต้องการเนื่องจากคุณสมบัติของพลังงานที่ดี (ตอนและพาลา 2003) กำหนดตัวอย่างแบบสุ่มสั่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชาปิโรส์และ Wilk (1965) การทดสอบถูก จำกัด เดิมสำหรับขนาดของกลุ่มตัวอย่างน้อยกว่า 50 การทดสอบนี้คือการทดสอบครั้งแรกที่สามารถตรวจสอบการออกเดินทางจากภาวะปกติเนื่องจากการอย่างใดอย่างหนึ่งหรือเบ้โด่งหรือทั้งสอง (Althouse et al., 1998) มันได้กลายเป็นแบบทดสอบที่ต้องการเพราะอำนาจของคุณสมบัติที่ดี (เมนเดสและพละ, 2003) ได้รับตัวอย่างที่สุ่มสั่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตัวแทนชาพิโร ( 1965 ) และทดสอบถูก จำกัด สำหรับขนาดตัวอย่างน้อยกว่า 50 การทดสอบนี้ทดสอบแรกที่สามารถตรวจจับขาออกจากปกติเนื่องจากทั้งเบ้ หรือโด่ง หรือทั้งสองอย่าง ( ออตเฮาส์ et al . , 1998 ) มันได้กลายเป็นทดสอบที่ต้องการเนื่องจากคุณสมบัติของพลังงานที่ดี ( และเมนเดส Pala , 2003 ) ให้สั่งสุ่มตัวอย่าง