To answer this question, we begin b

To answer this question, we begin by considering the extent to which overall
poverty would have declined if the share of immigrants had increased over time but
immigrants and natives had kept same poverty rates as in 1979. We find that if the
level of poverty among immigrants had stayed the same as it was in 1979, the rising
share of immigrants would have increased the poverty rate from 12.3 percent
(1979) to 12.5 percent (1999), a number that is only slightly bigger than the actual
value of 12.4 percent. We also consider the effects of changes over time in the
fraction of immigrants who are poor. If we hold population shares and native
poverty rates constant at their 1979 levels, but allow poverty rates among immigrants
to vary across Census years, then the predicted overall poverty rate in 1999
is about 0.1 percentage points higher than its 1979 level. Although recent immigrants
are poorer than their predecessors, their fraction of the population is simply
too small to affect the overall poverty rate by much.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอบคำถามนี้ เราเริ่ม โดยการพิจารณาขอบเขตให้ที่โดยรวมจะปฏิเสธความยากจนได้ถ้ามีเพิ่มส่วนแบ่งของผู้อพยพชาวเวลา แต่อพยพและชาวพื้นเมืองได้เก็บราคาระดับเดียวกับความยากจนในปีค.ศ. 1979 เราพบว่าถ้าการระดับของความยากจนในหมู่ผู้อพยพชาวสะสมเหมือนกันก็ในปีค.ศ. 1979 ไรซิ่งที่สัดส่วนของคนเข้าเมืองจะเพิ่มอัตราความยากจนจากร้อยละ 12.3 บาท(1979) ร้อยละ 12.5 (1999), ตัวเลขมีเพียงเล็กน้อยมากกว่าจริงค่าร้อยละ 12.4 เรายังพิจารณาผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงช่วงเวลาในการส่วนของคนเข้าเมืองที่ไม่ดี ถ้าเราถือหุ้นประชากรและพื้นเมืองค่าคงอัตราความยากจนที่ 1979 ของระดับ แต่ให้อัตราความยากจนระหว่างอพยพจะแตกต่างกันปีสำมะโน แล้วอัตราความยากจนโดยรวมคาดการณ์ในปี 1999กำลัง 0.1 เปอร์เซ็นต์คะแนนสูงกว่าระดับของปีค.ศ. 1979 แม้ว่าล่าสุดนานจะย่อมกว่าบรรดาลูกหลาน เศษของประชากรนั้นเล็กเกินไปมีผลต่ออัตราความยากจนโดยรวม โดยมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพื่อที่จะตอบคำถามนี้เราเริ่มต้นด้วยการพิจารณาขอบเขตที่รวมความยากจนจะลดลงถ้าหุ้นของผู้อพยพได้เพิ่มขึ้นเมื่อเวลาผ่านไปแต่ผู้อพยพและชาวบ้านยังคงอัตราความยากจนเช่นเดียวกับในปี1979 เราพบว่าหากระดับของความยากจนในหมู่ผู้อพยพได้อยู่เหมือนกันที่มันเป็นในปี 1979 เพิ่มขึ้นหุ้นของผู้อพยพจะมีเพิ่มขึ้นอัตราความยากจนจากร้อยละ12.3 (1979) อยู่ที่ร้อยละ 12.5 (1999), ตัวเลขที่เป็นเพียงเล็กน้อยมีขนาดใหญ่กว่าที่เกิดขึ้นจริงค่าร้อยละ12.4 นอกจากนี้เรายังพิจารณาผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงเมื่อเวลาผ่านไปในที่ส่วนของผู้อพยพที่ยากจน ถ้าเราถือหุ้นของประชากรและพื้นเมืองอัตราความยากจนอย่างต่อเนื่องที่ระดับ 1979 ของพวกเขา แต่ให้อัตราความยากจนในหมู่ผู้อพยพที่จะแตกต่างกันในการสำรวจสำมะโนประชากรปีที่แล้วคาดการณ์อัตราความยากจนโดยรวมในปี1999 เป็นเรื่องเกี่ยวกับ 0.1 คะแนนร้อยละที่สูงกว่าระดับ 1,979 แม้ว่าผู้อพยพที่ผ่านมามีความด้อยกว่ารุ่นก่อนของพวกเขาพวกเขาส่วนของประชากรที่เป็นเพียงขนาดเล็กเกินไปที่จะส่งผลกระทบต่ออัตราความยากจนโดยรวมมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพื่อตอบคำถามนี้เราเริ่มต้นด้วยการพิจารณาขอบเขตซึ่งความยากจนโดยรวม
ต้องปฏิเสธถ้าแบ่งปันของผู้อพยพได้เพิ่มขึ้นตลอดเวลา แต่
และชาวพื้นเมืองอพยพเก็บอัตราความยากจนเช่นเดียวกับในปี 1979 เราพบว่า ถ้าระดับของความยากจนในหมู่ผู้อพยพ
ก็เหมือนกับในปี 1979 , Rising
แบ่งปันของผู้อพยพจะเพิ่มขึ้นอัตราความยากจนจาก 12ร้อยละ 3
( 1979 ) 12.5 เปอร์เซ็นต์ ( 1999 ) , ตัวเลขที่เป็นเพียงเล็กน้อยขนาดใหญ่กว่าค่าที่แท้จริง
ของ 12.4 % เรายังต้องพิจารณาผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ในส่วนของผู้อพยพที่
น่าสงสาร ถ้าเราถือหุ้นจำนวนประชากรและอัตราความยากจนพื้นเมือง
คงที่ที่ 1979 ระดับความยากจน แต่ให้อัตราระหว่างอพยพ
แตกต่างกันข้ามปีทะเบียนบ้านโดยรวมแล้วคาดการณ์อัตราความยากจนในปี 1999
สูงกว่าระดับของ 1979 ประมาณ 0.1 เปอร์เซ็นต์ แม้ว่า
ผู้อพยพล่าสุดจะจนกว่ารุ่นก่อนของพวกเขา สัดส่วนของประชากรเพียง
เล็กเกินไปที่จะส่งผลกระทบต่ออัตราความยากจนโดยรวมมากนัก